Jump to content

1939_07_30 Τα πολύτιμα αποκτήματα


Ани

Recommended Posts

Τα πολύτιμα αποκτήματα

 

Στην ζωή του ανθρώπου υπάρχουν δύο ουσιαστικά πράγματα, που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάει. Αυτά είναι τα εξής: Να κρατά αυτό που έχει, και να κερδίζει αυτό που δεν έχει. Η τωρινή τάξη πραγμάτων στηρίζεται πάνω στην πρώτη κατάσταση - να κρατάμε αυτό το οποίο έχουμε. Η επόμενη τάξη πραγμάτων στηρίζεται στην δεύτερη θέση: Ν' αποκτούμε, δηλαδή να κερδίζουμε, αυτό, το οποίο δεν έχουμε. Για να καταλάβετε αυτές τις καταστάσεις, πρέπει να έχετε πλατειές αντιλήψεις για την ζωή. Για παράδειγμα, αυτό που έχουν οι άγγελοι, οι άνθρωποι δεν το έχουν. Επομένως, ο άνθρωπος πρέπει να αποκτήσει αυτό που έχουν οι άγγελοι. Μέχρι να έλθει στην θέση των αγγέλων, πρέπει να διατηρήσει αυτό που έχει ως άνθρωπος.

 

Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας και στην φύση, δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από τον κόσμο της αντικειμενικής διδασκαλίας. Εσείς ήσασταν παιδιά, μεγαλώσατε, τελειώσατε κάποιο σχολείο, αποκτήσατε γνώσεις και, τελικά, γεράσατε. Ένα είναι βασικό για σας, να διατηρείτε την γνώση, την οποία έχετε αποκτήσει. Αν χάσετε την γνώση σας, θα είστε δυστυχείς. Είναι φοβερό πράγμα να χάσει ο άνθρωπος εκείνο που απέκτησε με προσπάθειες και εργασία. Ξέρετε ποια είναι η θέση του ψαρά. ο οποίος ρίχνει για ώρες τα δίχτυα του στο νερό και, μόλις πιάσει μερικά ψάρια, αυτά βγαίνουν μέσα από τις τρύπες και επιστρέφουν στο νερό; Τι τον βοήθησε αυτό το δίχτυ; Το κέρδος βρίσκεται στο ότι θα κρατήσει τουλάχιστον 2-3 ψαράκια στο δίχτυ του. Ο ανθρώπινος νους μπορεί να παρομοιασθεί με δίχτυ, με το οποίο ο ψαράς ψαρεύει. Αν ο νους είναι σαν το δίχτυ του ψαρά, συνεχώς ρίχνεται στον κόσμο, πιάνει ψάρια, αλλά δεν τα κρατά μέσα του, τίποτε δεν ωφελείται. Ο νους, ο οποίος δεν μπορεί να κρατήσει τουλάχιστον ένα ψάρι, δηλαδή τουλάχιστον μία ουσιαστική σκέψη μέσα του, δεν είναι σωστός.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν καταντήσει να ψάχνουν το ουσιαστικό στην ζωή. Ποιο είναι το ουσιαστικό; Λένε: στον κόσμο δεν υπάρχει τίποτε μόνιμο. Σήμερα γεννιέσαι, ζεις και πεθαίνεις. Όταν πεθαίνεις, όλα τελειώνουν. Αν νομίζει ο άνθρωπος ότι με τον θάνατο όλα χάνονται, αυτό σημαίνει ότι συνειδητά ξεγελιέται. Πράγματι, με τον θάνατο πεθαίνει κάτι, όμως αυτό που πεθαίνει, δεν είναι ουσιαστικό. Το ουσιαστικό ποτέ δεν πεθαίνει. Ζει αιώνια.

 

Δυο φίλοι, φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, έδωσαν υπόσχεση: Όποιος από τους δύο πεθάνει πρώτος, να ανακοινώσει με κάποιον τρόπο και στον άλλον, αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή, ή δεν υπάρχει. Γι' αυτόν τον σκοπό έγραψαν κάτι σ' ένα χαρτί, το σφράγισαν σ' έναν φάκελο και το άφησαν κάπου, που να το έβρισκαν όταν θα τους χρειαζόταν. Συνέβη μετά από μερικά χρόνια ο ένας από τους φίλους να φύγει για τον άλλο κόσμο. Εκείνος που έμεινε στην γη, άρχισε να ψάχνει τρόπο να έλθει σε επικοινωνία με τον φίλο του, για να καταλάβει απ' αυτόν το θέμα που τον ενδιέφερε. Πήγε σε μάγισσες, σε αστρολόγους, αλλά τίποτε δεν μπορούσε να τον πείσει για την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής. Μετά άρχισε να συναντιέται με προφήτες, όμως κι αυτοί δεν μπόρεσαν να τον πείσουν. Τελικά, πήρε μία πλάκα, την τύλιξε με ύφασμα, πάνω της έβαλε ένα μολύβι και την φύλαξε σε τέτοια θέση, που κανένας να μη την βρει. Μετά, στράφηκε με την σκέψη στον φίλο του, με τις λέξεις: Σε παρακαλώ, αν είσαι ζωντανός, γράψε κάτι στην πλάκα, με το οποίο να βεβαιωθώ για την ύπαρξη του άλλου κόσμου. Μία μέρα πήγε να δει αν ο φίλος του, του έγραψε. Όταν άνοιξε την πλάκα, έμεινε έκπληκτος απ' αυτό που είδε. Στην πλάκα, με τον γνωστό σ' αυτόν γραφικό χαρακτήρα, είχε γραφεί αυτό, που μόνον αυτός κι ο φίλος του ήξεραν. Μετά από το κείμενο αυτό φαινόντουσαν ακόμη μερικές σειρές με το εξής περιεχόμενο: "Δυο χρόνια ήδη πέρασαν από τότε που είμαι εδώ. Μόλις τώρα αρχίζει η ανατολή της ζωής μου. Μέχρι τώρα δεν είχα καμιά δουλειά." Όταν διάβασε το γραπτό του φίλου του, πείστηκε αμέσως για την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής.

 

Πολλοί φιλόσοφοι και μελετητές μίλησαν και μιλούν για άλλους κόσμους, για τον Θεό, όμως αυτές είναι περίεργες υποθέσεις. Ο άνθρωπος διαβάζει, ακούει, και στο τέλος λεει: Και αυτό δεν είναι ουσιαστικό. Ο άνθρωπος ξέρει πολλές δουλειές, μελετά την φύση, όμως αυτό του είναι μεταβατική γνώση. Για αυτή την γνώση, ο Απόστολος Παύλος είπε: "Εν μέρει γνωρίζουμε, εν μέρει προφητεύουμε". Αυτή η γνώση είναι τόσο μεταβατική, όπως η σκηνή στο θέατρο. Εσείς βλέπετε στην σκηνή τους ηθοποιούς, οι οποίοι παίζουν τον ρόλο του βασιλιά, της βασίλισσας, του δικαστή, του δάσκαλου, αλλά αυτό δεν είναι κάτι αντικειμενικό. Επομένως η ζωή των ανθρώπων είναι ένα θέατρο, όπου κάθε ένας παίζει κάποιον ρόλο. Όποιος και να είναι ο ρόλος των ανθρώπων, δεν είναι αληθινός. Η πραγματική ζωή είναι η εσωτερική, και η μη πραγματική η εξωτερική. Εκείνος ο οποίος φαίνεται στην σκηνή σαν βασιλιάς, ουσιαστικά είναι βασιλιάς; Στην σκηνή βλέπετε βασιλιάδες, δικαστές, καθηγητές, μελετητές, όμως ουσιαστικά είναι τέτοιοι; Μόλις κατεβούν από τη σκηνή, βγάζουν το κουστούμι, με το οποίο ήταν ντυμένοι, κι εσείς τους βλέπετε σαν συνηθισμένους ανθρώπους, όπως είναι στην πραγματική τους ζωή. Οι ηθοποιοί παίζουν ξένους ρόλους, τους οποίους κάποιος συγγραφέας έχει γράψει στο δράμα του. Για παράδειγμα, κάποιος ηθοποιός πρέπει να παίξει το ρόλο σπουδαίου μελετητή αστρολόγου. Για να παίξει καλά το ρόλο του, ασκείται τρεις τέσσερις βδομάδες στο να κατευθύνει το τηλεσκόπιο στον ουρανό. Την ημέρα της παράστασης, βγαίνει στην σκηνή σοβαρός, με βλέμμα στραμμένο προς τον ουρανό, κι αρχίζει να στρέφει το τηλεσκόπιο προς το ένα και προς το άλλο άστρο. Σαν τον βλέπετε, νομίζετε ότι μπροστά σας βρίσκεται ένας πραγματικός αστρονόμος όμως, όταν κατεβεί από την σκηνή και μιλήσετε μαζί του, βλέπετε ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα από αστρονομία. Άλλος ηθοποιός παίζει το ρόλο του δικαστή, δικάζει τους ανθρώπους, αποδίδει δικαιοσύνη, σύμφωνα με τους γνωστούς νόμους. Στην πραγματική του ζωή, δεν είναι καθόλου δικαστής. Όσο ήταν στην σκηνή, δίκαζε μερικά άτομα, όμως όταν κατεβεί απ' εκεί, κανένας δεν σέβεται την καταδικαστική του απόφαση, κανένας δεν την εφαρμόζει.

 

Ένας απλός άνθρωπος, Γάλλος στην εθνικότητα, πήγε μια μέρα στο Παρίσι για να δει τα αξιοθέατα. Καθώς βάδιζε εδώ κι εκεί, είδε ότι πολλοί άνθρωποι μπαίνουν σ' ένα ωραίο κτίριο. Σκέφτηκε ότι αυτό το κτίριο είναι εκκλησία, και αποφάσισε να μπει μέσα. Εκεί είδε όλους τους ανθρώπους να σταματούνε και να αγοράζουν εισιτήρια. Αγόρασε κι αυτός εισιτήριο και ξεκίνησε πίσω από τους ανθρώπους. Αφού μπήκε μέσα, σταμάτησε να δει τι γίνεται. Του υπέδειξαν ένα μέρος για να κάτσει. Εκάθησε και περίμενε την στιγμή ν' αρχίσει η λειτουργία. Αποδείχθηκε αργότερα ότι δεν ήταν εκκλησία, αλλά θέατρο. Αυτός είδε ότι στην σκηνή παιζόταν κάποιο έργο, στο οποίο δίκαζαν έναν κακοποιό για φόνο. Το έγκλημα είχε γίνει στην σκηνή. Μετά άρχισαν να εξετάζουν την υπόθεση του εγκληματία. Μερικοί δικηγόροι υπεράσπιζαν τον εγκληματία, ήθελαν να τον βγάλουν αθώο. Αυτός άκουγε πολλές εξηγήσεις και δικαιολογίες του εγκληματία και ανησύχησε, γιατί ενώ ήταν εγκληματίας ήθελαν να τον βγάλουν αθώο, και φώναξε: Γιατί σωπαίνετε όλοι; Δεν βλέπετε ότι αυτός έκανε έγκλημα; Εγώ το είδα, αυτός είναι ο φονιάς! Σαν άκουσε αυτή τη δίκαιη διαμαρτυρία, ο λαός άρχισε να χειροκροτεί. Αυτός στράφηκε προς τον λαό με μεγάλη έκπληξη, καθώς όλοι ήτανε μάρτυρες του αδικήματος, αλλά, παρ' όλα αυτά, σιώπησαν.

 

Επομένως, όσο ο άνθρωπος δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην εξωτερική ζωή, βρίσκεται στην μη αντικειμενικότητα των πραγμάτων. Βρίσκεται στην σκηνή. Η ζωή που εξελίσσεται στην σκηνή, είναι ζωή του θεάματος. Ο συγγραφέας κάποιου έργου, για να επιδράσει στα συναισθήματα των ανθρώπων, έγραψε κάποιο δράμα, από το οποίο ο λαός λυπάται, θαυμάζει, κλαίει, Ο λαός κλαίει για τα μη πραγματικά βάσανα του ηθοποιού, και δεν υποφέρει για την πραγματική ζωή του ηθοποιού, ο οποίος περνάει μέσα από πολλές δοκιμασίες και βάσανα.

 

Ένας ιερέας είπε σ' έναν ηθοποιό: Εσείς κηρύσσετε στους ανθρώπους το ψέμα κι αυτοί το πιστεύουν. Όταν σας ακούν, κλαίνε, υποφέρουν. Εμείς τους κηρύσσουμε την αλήθεια κι αυτοί δεν πιστεύουν σ' αυτήν. Ό,τι και να τους λέμε, δεν μπορούμε να τους συγκινήσουμε, να κλάψουν. Ποια είναι η αιτία γι' αυτό; Ο ηθοποιός απάντησε: Η αιτία βρίσκεται στο ότι εμείς παρουσιάζουμε το ψέμα σαν αλήθεια, κι εσείς κηρύσσετε την αλήθεια σαν ψέμα.

 

Τι κερδίζει ο άνθρωπος εάν ολόκληρες μέρες δεν δουλεύει καθόλου, και δεν πιστεύει σ' αυτό, το οποίο έχει δουλέψει; Όταν κάνει κάτι, ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει σ' αυτό, το οποίο δημιούργησε. Ο νόμος είναι: Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνον εκείνο, το οποίο μπόρεσε να εφαρμόσει. Ο,τιδήποτε κατάφερε ο άνθρωπος μόνος του, αυτό έμεινε για αιώνιους καιρούς. Επομένως, δεν μπορεί να στηρίζεται σ' αυτό, το οποίο εφαρμόζουν οι άνθρωποι. Όταν κάποιος εφαρμόσει κάτι, αυτό του μένει δικό του. Στο μέλλον, ο,τιδήποτε έχει εφαρμόσει κάποιος, αυτό και μένει σαν κεφάλαιο για ολόκληρη τη ζωή του. Κρατήστε στο νου σας τη σκέψη: Όλα τα αγαθά τα οποία οι άνθρωποι απόκτησαν στο παρελθόν, και τα οποία σήμερα κατέχουν, θα είναι γενικά αποκτήματα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Σήμερα, κάθε αγαθό αφορά περισσότερο εκείνους οι οποίοι το απόκτησαν. Για παράδειγμα, όποιος σπούδασε, αυτός έγινε μελετητής, όποιος έζησε καλά, αυτός έγινε καθαρός και λαμπρός, όποιος εφαρμόζει το νόμο της υγιεινής, αυτός γίνεται υγιής, όποιος μελετάει το νόμο του πλούτου, αυτός γίνεται πλούσιος. Ο πλούτος δεν είναι αφηρημένη διαδικασία. Για να είναι ο άνθρωπος πλούσιος, αυτό σημαίνει ότι δούλεψε στο παρελθόν, μελέτησε το νόμο, μέσα από τον οποίο μπορεί να γίνει πλούσιος. Πολλές γενεές πριν από αυτόν δούλεψαν στην ίδια κατεύθυνση, στην οποία σήμερα και αυτός δουλεύει. Μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πλούσιος, εάν πίσω του δεν έχει πλάτες, που να τον στηρίζουν.

 

Ο χριστιανισμός σήμερα απαριθμεί γύρω στα πεντακόσια εκατομμύρια οπαδούς. Αυτό δεν οφείλεται σ' έναν άνθρωπο, αλλά σε ομαδική εργασία εκατομμυρίων ανθρώπων, που, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, έχουν δουλέψει ακούραστα για την διάδοση του Λόγου του Θεού. Και μέχρι τώρα ακόμα, ο χριστιανισμός δεν έχει φτάσει στην ανάπτυξη που αναμενόταν. Πρέπει να εργαστεί πολύ ακόμη, για να φτάσει σε εκείνο το οποίο κήρυξε ο Χριστός. Στο μέλλον, αναμένονται εργάτες, οι οποίοι θα μεταφέρουν τον Θείο Λόγο αφιλοκερδώς, με αγάπη. Για όσα δουλεύει σήμερα ο άνθρωπος, θα δει τα αποτελέσματα τους στο μέλλον. Και τότε όλοι θα πάρουν μέρος στους καρπούς της εργασίας τους. Ό,τι έκανε κάποιος, αυτό θα λάβει. Όποιος δούλεψε, αυτός θα πάρει μέρος από τους καρπούς του όποιος δεν δούλεψε, αυτός τίποτε δεν θα πάρει.

 

Πολλές από τις προσπάθειες των ανθρώπων έχουν μείνει χωρίς αποτέλεσμα, γιατί ο νους και οι καρδιές τους ήταν πιεσμένες. Τι θα καταλάβει ο άνθρωπος από μια επιστημονική διάλεξη κάποιου σπουδαίου καθηγητή, εάν η σκέψη του είναι απασχολημένη με το παρόν, με την πληρωμή του τόκου των είκοσι - τριάντα χιλιάδων λέβα; Εάν δεν μπορεί να τα πληρώσει, θα τον δικάσουν μετά αρχίζει να σκέφτεται εάν θα κερδίσει την δίκη ή όχι. Αν παρατηρήσουμε πως υποφέρει, του λέμε ότι θα κερδίσει την δίκη, να μην ανησυχεί. - Λες αλήθεια; - Από πού το ξέρεις; - Το από πού το ξέρω, δεν είναι βασικό. Όταν κερδίσεις την δίκη, θα καταλάβεις την ορθότητα των λόγων μου. Σε άλλες περιπτώσεις, λεω ότι θα χάσει τη δίκη. Εάν δεν πιστεύει, όταν χάσει τη δίκη, θα δει ότι πραγματικά του το προ-είπα. Είναι ευχάριστο όταν ο άνθρωπος ξέρει ότι θα κερδίσει την δίκη του είναι δυσάρεστο, όμως, όταν ακούσει ότι θα χάσει τη δίκη. Όμως, η απώλεια δεν δημιουργεί πάντα δυστυχία στον άνθρωπο, ούτε και πάντα το κέρδος είναι ευχάριστο. Το να χάσεις την ασθένεια σου, αυτό είναι κάτι ευχάριστο το να χάσεις την υγεία σου, αυτό είναι δυσάρεστο. Το να κερδίσεις την ασθένεια, είναι δυσάρεστο- το να κερδίσεις την υγεία, είναι ευχάριστο. Εάν έρθει κάποια ασθένεια στον άνθρωπο, αυτός πρέπει να ξέρει πώς να την προϋπαντήσει, τι να της πει, και πώς να την ξαποστείλει.

 

Ένας νέος βοσκός, που ασχολιόταν με τις εσωτερικές επιστήμες, ένα καλοκαιρινό απόγευμα περνούσε από μία γέφυρα κι άκουσε ότι κάποιος μιλούσε κάτω από την γέφυρα. Έστρεψε την προσοχή του προς την συζήτηση και κατάλαβε ότι δύο αδέλφια - ιοί του τύφου, μεθυσμένοι, ρωτάνε ο ένας τον άλλον τι σκέφτεται να κάνει. Ο ένας ρώτησε τον άλλο: Πού πας τώρα; - Πάω στο βουνό, σ' έναν βοσκό πολύ δυνατό, να πάρω λίγη ενέργεια απ' αυτόν, για να περάσω ήρεμα τον χειμώνα. -Πώς θα το κάνεις αυτό; - Θα γυρίζω γύρω του, όταν αρμέγει τα πρόβατα. Μόλις βγάλει την πρώτη κουταλιά γάλα, θα μπω μέσα της και θ' αρχίσω να την ρουφώ. - Κι εσύ που πας; - Εγώ πάω σ' έναν ειρηνοδίκη πλούσιο και παχύ άνθρωπο, απ' αυτόν θα πάρω λίγη ενέργεια για το χειμώνα. Μετά τα δύο αδέλφια χώρισαν, και κάθε ένα πήγε στην δουλειά του.

 

Σαν άκουσε αυτή την συζήτηση, ο βοσκός αποφάσισε να πάρει κάποια προφυλακτικά μέτρα για να προφυλαχτεί από τον τύφο. Συνέβη, εκείνον τον καιρό, ένα από τα πρόβατα του να πεθάνει. Αυτός έγδαρε το δέρμα του, το ξέρανε και το χρησιμοποίησε σαν δοχείο για να χύνει το γάλα. Σαν άρχισε να αρμέγει τις αγελάδες, την πρώτη κουταλιά γάλα την έχυσε στο χνούδι για να το δέσει καλά. Σ' αυτή την κουταλιά το γάλα μπήκε η ασθένεια κι έμεινε ολόκληρο το καλοκαίρι μέσα στο χνούδι. Κάθε μέρα το τουλούμι έτρεμε από τον πυρετό. Την άνοιξη, όταν τέλειωσε την δουλειά του στο βουνό, ο βοσκός κατέβηκε με τα πρόβατα του στο χωριό. Επειδή το τουλούμι δεν του χρειαζόταν πια, το έλυσε, πέταξε τον ιό του τύφου έξω, το έπλυνε καλά και το γέμισε με τυρί.

 

Μετά πήγε στην γέφυρα ν' ακούσει τι λένε για τον πυρετό. Ο ένας ιός ήταν ήδη εκεί, και περίμενε τον αδελφό του. Κάποια στιγμή ο αδελφός φάνηκε από μακριά, αλλά ήταν αδύνατος, μόλις που βάδιζε. Όταν τον είδε ο πρώτος ιός, τον αγκάλιασε, χάρηκε που τον είδε, και τον ρώτησε: Αδελφέ, τι σου συνέβη; Γιατί είσαι τόσο αδύνατος; - Άφησε με, ολόκληρο το καλοκαίρι δεν έχω φαει. Ο βοσκός στον οποίο ήθελα να μπω, έφτιαξε ένα τουλούμι κι έριξε μέσα την πρώτη κουταλιά γάλα μαζί με την οποία μπήκα κι εγώ. Όλο το καλοκαίρι τίναζα αυτό το τουλούμι, όμως τι μπορούσα να πάρω απ' αυτό; Δεν είχε τίποτε. - Ηρέμησε αδελφέ, εγώ θα σε πάριο μαζί μου. Και οι δύο θα πάμε στον γέρο ειρηνοδίκη, και θα τα καταφέρουμε. Σαν πήγαν στον ειρηνοδίκη, ο ένας άρχισε να τον τυραννάει το πρωί, και ο άλλος το απόγευμα, τον έλιωσαν, τον μετέτρεψαν σε πετσί και κόκαλα. Σαν τα κατάφεραν και δεν είχαν πια τι άλλο να πάρουν απ' αυτόν, έφυγαν και τον άφησαν ελεύθερο.

 

Τι συμπέρασμα μπορεί να βγει απ' αυτό το παράδειγμα; Εάν έρθει κάποια δυσκολία στην ζωή σου, βάλε την σ' ένα τουλούμι. Αν έχετε κάποια υποχρέωση, με την οποία δεν μπορείτε να τα καταφέρετε, βάλτε την στο τουλούμι σαν έχετε κάποια δυσκολία, βάλτε την στο τουλούμι. Ό,τι δυσκολία συναντήσετε στον δρόμο σας, βάλτε την στο τουλούμι, εκεί θα τα καταφέρει. Όταν είναι υγιής, όσο και να χτυπιέται από τις δυσκολίες και τις ατυχίες της ζωής, θ' αντέξει. Το τουλούμι είναι ο ανθρώπινος νους. Για ν' αντέξει ο νους τις δυστυχίες, ο άνθρωπος πρέπει να είναι υγιής, να μην υποκύπτει σε κανέναν επηρεασμό. Όταν όλα τα όργανα στο σώμα του είναι υγιή, αυτός δεν πρέπει να σκέφτεται ότι είναι άρρωστος. Για να μην δημιουργεί ασθένειες, ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός όταν πηγαίνει στο βουνό, πρέπει να κοιτάει μπροστά του να μην γλιστρήσει. Εάν γλιστρήσει, μπορεί να στραμπουλίξει το πόδι του ή να το σπάσει. Το μονοπάτι στο οποίο κινείστε, δεν είναι παντού το ίδιο, δεν είναι παντού επίπεδο, και, συνεπώς, δεν μπορείτε να κινείστε με την ίδια ταχύτητα. Υπάρχουν μέρη, στα οποία ο άνθρωπος πρέπει να προχωράει αργά. Εάν νομίζετε ότι όλα τα ξέρετε, ότι δεν πρέπει να ακούτε τις συμβουλές των ανθρώπων, θα σκοντάψετε σε μεγάλες δυσκολίες.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι παραπλανούνται από δύο πράγματα: Καμιά φορά, νομίζουν ότι ξέρουν πολλά, και καμιά φορά ότι τίποτε δεν ξέρουν. Είναι δύο ακρότητες. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία ξέρουν. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν ξέρουν. Η γνώση και η άγνοια του ανθρώπου είναι υποκειμενικές. Για παράδειγμα, όσον αφορά στην ζωή, ο άνθρωπος έχει περισσότερες γνώσεις απ' όσο όλα τα ζώα μαζί. Σε σχέση με τον άνθρωπο πάλι, οι άγγελοι έχουν περισσότερες γνώσεις από όσο οι γνώσεις ολόκληρης της ανθρωπότητας. Σ' αυτή την περίπτωση, ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να φτάσει την θέση του αγγέλου, να αποκτήσει τη δική του γνώση και τις δικές του ικανότητες. Πως θα το καταφέρει αυτό, αυτός δεν γνωρίζει, όμως το μέλλον του κάθε ανθρώπου είναι προδιαγραμμένο. Στο κεφάλι, στο πρόσωπο, στο χέρι, στο σώμα του ανθρώπου, μπορείτε να γνωρίσετε το μέλλον του. Υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι, με βάση το ύψος και το πλάτος του μετώπου, μπορούν να καθορίσουν την δύναμη του ανθρώπινου νου. Με βάση το πλάτος και το ύψος του κρανίου, μπορούν να καθορίσουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Ταυτόχρονα, μπορούν να γνωρίσουν αν κάποιος άνθρωπος θα έχει επιτυχία στη ζωή του ή δεν θα έχει. Κάποιοι επιστήμονες βρήκαν ότι άνθρωποι των οποίων το κεφάλι από πίσω είναι πλατύ, φοβούνται πολύ. Είναι αρκετό ν' ακούσουν κάποιο μικρό θόρυβο πίσω τους, για ν' αρχίσουν να τρέχουν. Είναι φοβισμένοι σαν τον λαγό. Εάν τον χτυπήσει κάποιο κλωναράκι στην κοιλιά, αυτός αρχίζει να τρέχει, νομίζει ότι αρκούδες τον κυνηγάνε. Η αρκούδα δεν ασχολείται με τον λαγό. Πόσο αίμα θα πιει απ' αυτόν; Λίγο αίμα έχει ο λαγός.

 

Όταν σκοντάψουν σε κάποια μικρή δυσκολία, μερικοί άνθρωποι τρομάζουν σαν τον λαγό, και νομίζουν ότι έχουν έρθει μεγάλες καταστροφές. Οι άνθρωποι δεν υποπτεύονται ότι έχουν σταλεί στη γη, σαν σε εξοχή, στον κενό χρόνο, για να μελετήσουν να διδαχθούν. Προκειμένου να διδαχθούν, τους έχουν δοθεί αρκετές συνθήκες: Αφθονία φωτός, αέρας, νερό, και τροφή. Τι περισσότερο τους είναι αναγκαίο; Σε τι οφείλονται τα βάσανα τους; Κάποιος παραπονιέται ότι δεν έχει δύο τρία φαγητά για μεσημεριανό αλλά μόνο ένα. Άλλος πάλι παραπονιέται ότι το σπίτι του είναι μικρό, ότι δεν είναι καλά επιπλωμένο, και ούτω κάθε εξής. Αυτά δεν είναι βάσανα ούτε δυστυχίες. Κάποιος φτωχός παραπονείται ότι δεν μπόρεσε να φαει ψητή γαλοπούλα, ή κότα, όπως ο πλούσιος. Πράγματι, για τον πλούσιο είναι καλά που μπορεί να τρώει ψημένη γαλοπούλα, όμως για την γαλοπούλα δεν είναι καλά. Έχετε αναρωτηθεί γιατί η μύτη της γαλοπούλας είναι τόσο μακριά και κρέμεται κάτω; Όταν μεγαλώνει η μύτη της προς τα κάτω, η γαλοπούλα θέλει να στρέψει την προσοχή του ανθρώπου στο ότι, εάν συνεχίζει να την σφάζει άνευ λόγου, και η μύτη της μπορεί να μεγαλώσει προς τα μπροστά.

 

Τώρα, όταν εξηγώ τις αιτίες της επιμήκυνσης της μύτης της γαλοπούλας, κάποιος θα παρεξηγηθεί, θα νομίσει ότι αφορά αυτόν. Δύσκολο είναι σήμερα να μιλάς στους ανθρώπους. Ό,τι και να τους πεις, όλο και θα βρεθεί κάποιος και θα νομίσει ότι τα λεχθέντα αφορούν αυτόν. Ένας Αμερικάνος ιεροκήρυκας, για να ενισχύσει το κήρυγμα του, χρησιμοποιούσε πολλά παραδείγματα από τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Στο κήρυγμα του υπήρχαν πολλοί άνδρες και γυναίκες. Κάποιος άνδρας, όταν επέστρεψε από την συγκέντρωση, στράφηκε αυστηρά προς την γυναίκα του: Δεν είναι ντροπή να πηγαίνεις και να λες στον ιεροκήρυκα τι κάναμε μεταξύ μας; Εσύ του έχεις πει τις προσωπικές υποθέσεις της ζωής και της οικογένειας. Είμαστε για γέλια! - Τίποτε δεν είπα στον ιεροκήρυκα, πρόσθεσε για να δικαιολογηθεί η γυναίκα. - Δεν το πιστεύω, οπωσδήποτε του έχεις πει. Ειδάλλως, από πού μπορούσε να αναφέρει ως παραδείγματα αυτά που γίνονται στην ζωή την δική μας; Από πού θα μπορούσε να τα ξέρει, εάν δεν του τα έχεις διηγηθεί;

 

Επομένως τα λόγια και τα παραδείγματα τα οποία ο ρήτορας ή ο ιεροκήρυκας χρησιμοποιεί, πρέπει να είναι επιλεγμένα, να μην προσβάλλουν κανέναν. Εγώ είμαι υπέρ εκείνης της γλώσσας, των λέξεων και παραδειγμάτων τα οποία να είναι επιλεγμένα, και δεν αναγκάζουν τους ανθρώπους να βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Τα παραδείγματα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υπόδειξη του καλού και όχι να προσβάλλουν. Τα παραδείγματα, καλά και άσχημα, έχουν επίδραση πάνω στους ανθρώπους. Μερικά παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ώθηση για κάθαρση.

 

Ένα απαιτείται από τους τωρινούς ανθρώπους: Να έχουν τουλάχιστον μία βασική σκέψη, στην οποία πάντα να στηρίζονται. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες της ζωής και να βρεθούν, πρέπει να στηρίζονται στη δική τους βασική ιδέα. Το ίδιο δεν κάνει και ο τραπεζικός; Η δική του βασική σκέψη είναι το κεφάλαιο, το οποίο έχει καταθέσει στην τράπεζα. Η σταθερότητα του καθορίζεται από το αντίκρισμα χρυσού το οποίο έχει τοποθετηθεί στο κεφάλαιο του. Στην Αμερική υπάρχουν εκατομμύρια σε χρυσό, που έχουν χωθεί στην γη. Τόσο χρυσό πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος στις ιδέες του. Μόνο σ' αυτές τις ιδέες μπορεί να στηρίζεται. Αυτές αποτελούν τα τηλεφωνικά καλώδια, μέσω των οποίων αυτός μπορεί να επικοινωνεί με τον έλλογο κόσμο. Πόσοι άνθρωποι σήμερα μπορούν να επικοινωνήσουν απευθείας με τα όντα του έλλογου κόσμου; Να λάβουν κάποια συμβουλή απ' αυτά; Οι σύγχρονοι άνθρωποι εύκολα τακτοποιούν τις δουλειές τους στον φυσικό κόσμο, αλλά δεν μπορούν να τακτοποιήσουν τις δουλειές τους στον ψυχικό και στον πνευματικό κόσμο. Για παράδειγμα, μέσω των τηλεφωνικών επικοινωνιών του φυσικού κόσμου, μπορεί να αναγνωριστεί ότι από κάπου έρχεται μία μεγάλη καταιγίδα και είναι σε απόσταση τεσσάρων - πέντε χιλιάδων χιλιομέτρων, και έχει κάποια ταχύτητα και βρίσκεται σε κάποιο μέρος. Μ' αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι μπορούν να ειδοποιηθούν, για να αποφύγουν κάποιες καταστροφές. Μέσω των τηλεφωνικών επικοινωνιών καθορίζεται και ο καιρός, εάν θα καλυτερέψει ή εάν θα χειροτερέψει. Εμείς ζούμε στον κόσμο, όπου οι τηλεφωνικές επικοινωνίες είναι απαραίτητες. Όσο είναι απαραίτητες οι φυσικές τηλεφωνίες, τα φυσικά τηλέφωνα, έτσι είναι απαραίτητα και τα πνευματικά. Εμείς ονομάζουμε τα ψυχικά τηλέφωνα "διαίσθηση".

 

Ένας βούλγαρος αξιωματικός μίλαγε για το δικό του βίωμα, κατά τον περασμένο πόλεμο, για τη δύναμη της διαίσθησης. Ήταν διοικητής φρουράς και, ως τέτοιος, πήρε διαταγή να πάρει το τάγμα των στρατιωτών και να βγει εναντίων των εχθρών. Διάλεξε μια θέση για συγκέντρωση, που ήταν πολύ ευνοϊκή. Όσο και να τους πυροβολούσαν οι εχθροί, ούτε ένας από τους στρατιώτες δεν πληγώθηκε. Όλη η μέρα πέρασε εύκολα. Την άλλη μέρα οι πυροβολισμοί συνεχίστηκαν. Όταν έψαξε μέρος για να συγκεντρώσει τους στρατιώτες του, από μέσα κάτι του ψιθύρισε: Μην σταματάς στο παλιό σημείο. Βρες τώρα καινούργιο σημείο, μακρύτερα από το χτεσινό. Είπε στους στρατιώτες τους ν' απομακρυνθούν απ' αυτήν την θέση, όμως αυτοί απάντησαν: Κύριε διοικητά είναι καλή αυτή η θέση, δεν το κουνάμε από εδώ. Όμως ο αξιωματικός έκανε μερικά βήματα πίσω. Εκείνη τη στιγμή μια εχθρική βόμβα έπεσε στη θέση όπου ήταν οι στρατιώτες κι ένα μέρος από αυτούς σκοτώθηκαν, ενώ ένα άλλο μέρος πληγώθηκε. Μόνο ο αξιωματικός έμεινε απολύτως απείραχτος.

 

Δηλαδή υπάρχει κάτι στον άνθρωπο, το οποίο συνεχώς του ψιθυρίζει τι πρέπει να κάνει. Αυτό είναι η δική του διαίσθηση. Όσο ακούει την εσωτερική του αίσθηση, τη δική του διαίσθηση, ο άνθρωπος πάντα θα είναι καλά. Ταυτόχρονα, στον άνθρωπο υπάρχει μία ψευδαίσθηση, που μπορεί να τον παραπλανήσει. Οι στρατιώτες υποτασσόντουσαν στην ψευδαίσθηση μέσα τους, νομίζοντας ότι όπως χθες ήταν καλά, και σήμερα θα είναι καλά, αλλά δεν έγινε έτσι. Ο αξιωματικός άκουσε την εσωτερική του αίσθηση, την διαίσθηση. Επομένως, να ξέρετε ότι ακίνδυνο μέρος δεν είναι μόνο ένα. Ακίνδυνο είναι το μέρος του Θεού, και αυτός είναι παντού. Πολλά είναι τα ακίνδυνα μέρη. Αν θέλετε πάντα να είσαστε καλά, αφουγκραστείτε την εσωτερική σας φωνή. Εάν δεν την ακούτε, πάντα θα είσαστε εκτεθειμένοι σε βάσανα. Εάν ακούσει την διαίσθηση του, κάθε άνθρωπος, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα, μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία στο σπίτι του. Εάν ο άνδρας έρχεται από τη δουλειά νευριασμένος, ταραγμένος, η γυναίκα πρέπει ν' ακούσει την εσωτερική της φωνή, τι να κάνει μαζί του. Εάν της πει κάτι νευριασμένα, να μην ανησυχεί- δεν πρέπει να τον ρωτήσει τίποτε, για ν' αποφευχθεί κάθε ταραχή. Μόλις η διάθεση του επιστρέψει, μπορεί να τον ρωτήσει ό,τι θέλει. Αυτό πρέπει να τηρείται από τα παιδιά προς τους γονείς, και από τους γονείς προς τα παιδιά τους. Για να υπάρχει εσωτερική αρμονία στις οικογένειες, κανένας δεν πρέπει να προκαλεί κανέναν.

 

Πώς εμφανίζεται ο τωρινός άνθρωπος; Επειδή είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε διάφορες επιδράσεις, καλές και κακές, συχνά ο άνθρωπος εμφανίζεται έτσι, όπως ο ίδιος δεν επιθυμεί, επειδή καταστρέφει την εσωτερική του ειρήνη, όπως και την ειρήνη των πλησίον του. Για παράδειγμα, αν έρθει κάποιος νευριασμένος άνθρωπος σ' αυτόν, νευριάζει κι αυτός εάν έρθει κάποιος καλός, κι αυτός γίνεται καλός. Εάν ο καιρός είναι ζεστός, κι αυτός είναι σε καλή διάθεση εάν ο καιρός είναι κρύος, αρχίζει να μαζεύεται. Όποιος καταλαβαίνει τους Θείους νόμους, αυτός εύκολα τακτοποιεί τις εσωτερικές συνθήκες της ζωής και της φύσης. Όταν είναι πολύ νευριασμένος ή ταραγμένος, ο άνθρωπος μπορεί να βοηθηθεί, εάν κάνει ένα κρύο ντους. Το κρύο νερό προξενεί τέτοια αντίδραση στον οργανισμό, που η κάθε αδιαθεσία εξαφανίζεται. Το νερό είναι αγωγός των καλών δυνάμεων. Απελευθερώνει τον άνθρωπο από την περιττή ενέργεια του οργανισμού του. Εάν ο άνδρας ή η γυναίκα είναι έτοιμοι να φιλονικήσουν στην οικία τους, πριν συναντηθούν, ας κάνουν ένα κρύο μπάνιο. Όταν λεω για τα κρύα μπάνια, έχω υπ' όψιν μου τέτοιο νερό, η θερμοκρασία του οποίου να είναι πάντα πάνω από το μηδέν, και ποτέ κάτω από το μηδέν. Για τον θυμό του ανθρώπου, η θερμοκρασία του νερού πρέπει να είναι πάνω από δέκα βαθμούς. Για να διορθώσει τον θυμό του, ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον έξη κρύα ντους το χρόνο. Έτσι ισορροπεί τις δυνάμεις του οργανισμού του, και θα έρθει σ' εκείνη τη φυσική κατάσταση, στην οποία είναι κύριος του εαυτού του.

 

Δεν είναι άσχημο να θυμώνει ο άνθρωπος, όμως με το θυμό ο άνθρωπος χάνει μέρος της ενέργειας του, που δύσκολα το ξαναποκτά. Ο έλλογος άνθρωπος φυλάει την ενέργεια του, δεν την καταναλώνει άσκοπα. Ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει να διατηρεί μέσα του εκείνο το εργαλείο, με το οποίο αποκτά ενέργεια από την φύση. Εάν καταστραφεί αυτό το εργαλείο, δύσκολα διορθώνεται. Αυτός είναι ο λόγος εξαιτίας του οποίου μερικοί άνθρωποι γερνούν πρόωρα. Όσο είναι νέος, όσο το μηχάνημα είναι υγιές, ο άνθρωπος πρέπει να αποκτάει άφθονη ενέργεια, να την διατηρεί, και, όταν φθάσει στα βαθιά γηρατειά, πάλι να αισθάνεται νέος και δυνατός. Το να γεράσει ο άνθρωπος, δεν σημαίνει να χάσει την ενέργεια του. Έχει νόημα να γεράσει ο άνθρωπος, αλλά να φυλάξει την ενέργεια του και τις γνώσεις του, για να μπορεί να επωφεληθεί απ' αυτές. Δεν είναι γέρος ο αδύνατος, ο ανήμπορος, ο βλάκας άνθρωπος. Γέρος είναι ο σοφός άνθρωπος, ο οποίος χαίρεται τις γνώσεις και τη δύναμη, για να βοηθάει τα αδύνατα και άπιστα αδέλφια του. Αυτός μπορεί σωστά να διαμοιράζει τις ενέργειες του οργανισμού του, να εξισορροπεί τις δυνάμεις του, για να μπορεί πάντα να διατηρεί τα αποκτημένα, και να μπορεί να αποκτήσει κάτι νέο.

 

Στο μακρινό παρελθόν, ένας ογδοντάχρονος γέρος πήγε σ' έναν από τους Τούρκους πασάδες εκείνου του καιρού, για να παραπονεθεί για τον πατέρα του: Ο πατέρας μου με χτύπησε και μ' έδιωξε από το σπίτι. Ο πασάς ενδιαφέρθηκε να δει τον πατέρα του. Είπε: Ποιος πρέπει να είναι αυτός ο πατέρας, ο οποίος έχει δύναμη να χτυπήσει τον ογδοντάρη γιο του; Ο πασάς πήγε στο σπίτι του, και τι είδε; Έναν ζωηρό, εκατό χρονών γέρο, να δουλεύει σαν ξυλοκόπος. - Γιατί χτυπάς τον γιο σου; -Πώς να μην τον χτυπώ; Βαριέται να δουλέψει. Εγώ τον αναγκάζω να με βοηθάει, κι αυτός δεν ακούει. Ο πασάς έμεινε εμβρόντητος, όταν είδε πόσο ενεργητικά δουλεύει ο εκατοντάχρονος πατέρας. - Γιατί παραξενεύεσαι, αφέντη μου; Κι εγώ έχω πατέρα, ο οποίος ακόμα συνεχίζει να δουλεύει το επάγγελμα μας. Αυτό το παράδειγμα δείχνει ότι αυτοί οι γέροντες ήξεραν πώς να διαφυλάξουν την ενέργεια και την νεότητα τους.

 

Μερικοί θρησκευόμενοι άνθρωποι λένε ότι κάνουν καθαρή και φωτισμένη ζωή, ότι ο Θεός τους έχει ευλογήσει, και, παρ' όλ' αυτά, πρόωρα γερνούν. Δεν διαφυλάσσουν αυτό, το οποίο τους έχει δοθεί. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι σπάταλος. Κάθε αγαθό, το οποίο του έχει δώσει ο Θεός, πρέπει να το χρησιμοποιούν και οι πλησίον του, όπως αυτός ο ίδιος άνθρωπος. Για να διατηρήσεις την ενέργεια σου, που σου έχει δοθεί από τον Θεό, πάντα να κρατάς στο νου σου μία φωτισμένη σκέψη, στην καρδιά σου ένα φωτεινό συναίσθημα και στην θέληση σου μία φωτεινή πράξη, σαν φάρο στην ζωή σου. Το να ταΐζει ο άνθρωπος το μυαλό του με φωτεινές σκέψεις, την καρδιά του με ανώτερα συναισθήματα και την βούληση του με σωστές πράξεις, αυτό σημαίνει να διαθέτει μεγάλα κεφάλαια, ποτέ να μην φτωχαίνει,

 

Πολλοί παραπονούνται για την φτώχεια. Γιατί; Γιατί δεν εκτιμούν εκείνον τον πλούτο, τον οποίο έχουν μέσα τους. Κάθε άνθρωπος φέρει ένα, δύο, ή περισσότερα ταλέντα, τα οποία δεν έχει δουλέψει. Πρέπει να ασχοληθεί να τα δουλέψει. Κάποιος μπορεί να γίνει ζωγράφος, οι παππούδες του και οι προ-παππούδες του ζωγράφιζαν καλά. Κι αυτός πρέπει να ζωγραφίζει για ν' αναπτύξει το ταλέντο του. Σαν γίνει καλός ζωγράφος, μπορεί να ζωγραφίσει μία ζωγραφιά η οποία να αξίζει δεκάδες χιλιάδες λέβα. Αυτός φοβάται, μήπως οι άνθρωποι δεν τον εκτιμήσουν. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον εκτιμήσει. Ένας σπουδαίος αμερικάνος ζωγράφος ζωγράφισε μία όμορφη ζωγραφιά, την οποία εξέθεσε για πώληση. Επειδή κανένας δεν του έδινε το απαιτούμενο ποσό, θύμωσε κι έσπασε την ζωγραφιά του σε δύο κομμάτια. Δύο αμερικάνοι το είδαν αυτό κι αμέσως θέλησαν ν' αγοράσουν την ζωγραφιά, πληρώνοντας δύο φορές μεγαλύτερη τιμή απ' αυτήν που είχε καθορίσει ο ζωγράφος. Θα πείτε ότι καθένας μπορεί να κόψει την ζωγραφιά του σε δύο κομμάτια, όμως δεν θα βρει αγοραστές. Γιατί; Γιατί δεν την κόψατε έγκαιρα. Αυτός ο ζωγράφος ήξερε πότε να σπάσει την ζωγραφιά του.

 

Καθώς σας παρατηρώ βλέπω ότι μερικοί έχετε ικανότητες να θεραπεύετε, να κάνετε μασάζ και να διορθώνετε τα στραμπουλιγμένα χέρια και πόδια, να διορθώνετε τα σπασμένα κόκαλα του σώματος. Άλλοι πάλι έχουν καλή φωνή. μπορούν να γίνουν τραγουδιστές. Κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει το δικό του χάρισμα και να δουλέψει πάνω του, να το αναπτύξει. Εάν δεν δουλέψει μόνος του πάνω στον εαυτό του, καμία ευλογία δεν μπορεί να περιμένει. Ο Θεός βοηθάει μόνο τον εργατικό, τον άνθρωπο που φροντίζει, Απ' την αρχή κιόλας ο Θεός έχει ευλογήσει τον άνθρωπο, όμως ο άνθρωπος πρέπει ν' αναγνωρίσει αυτή την ευλογία. Όποιος δουλεύει, αυτός αποκτάει. Έχει ειπωθεί στην παραβολή του ταλαντούχου ότι εκείνος ο οποίος έχει ένα ταλέντο, και το θάψει στην γη, σαν έρθει ο Κύριος του, του παίρνει το ταλέντο του. Ο δεύτερος, ο οποίος έχει δύο ταλέντα, απόκτησε ακόμα δύο. Ο τρίτος ο οποίος είχε πέντε ταλέντα, κέρδισε ακόμα πέντε. Είναι επικίνδυνη η κατάσταση εκείνου, ο οποίος έχει χαρίσματα αλλά δεν τα δουλεύει, και περιμένει την εκτίμηση των ανθρώπων. (Σημ. Μετ.: Λογοπαίγνιο τον συγγραφέα, γιατί, στα βουλγάρικα, οι λέξεις τάλαντο και ταλέντο είναι ομόηχες. Γίνεται αναφορά στην παραβολή των ταλάντων.)

 

Τώρα θα σας δώσω μία μέθοδο εναντίον του θυμού. Μόλις θυμώσετε, πάρτε βαθιά εισπνοή, εκπνεύστε, και μετά να μετρήσετε με την σκέψη σας από το ένα μέχρι το δέκα εάν είστε ακόμα θυμωμένοι, πάλι πάρτε βαθιά εισπνοή, και μετρήστε από το ένα μέχρι το εκατό εάν ο θυμός σας ακόμα δεν έχει περάσει, πάλι πάρτε βαθιά εισπνοή, εκπνεύστε, και μετρήστε από το ένα έως το διακόσια. Εάν φτάσετε μέχρι το τριακόσια, όσος και να είναι ο θυμός, τίποτε δεν θα έχει μείνει απ' αυτόν. Αυτό είναι μία μέθοδος για ρύθμιση των ενεργειών στον άνθρωπο. Εάν δεν θέλετε να εφαρμόσετε αυτήν την μέθοδο, εφαρμόστε την εξής: Μόλις θυμώσετε, πιείτε ένα ποτήρι ζεστό νερό γουλιά-γουλιά. Ο θυμός αναπτύσσει την θερμότητα στον άνθρωπο. Δηλαδή, το όμοιο με το όμοιο θεραπεύεται. Εάν δεν εφαρμόσετε μία από τις δύο μεθόδους, ο θυμός θα βγει έξω. Θα φιλονικήσετε οπωσδήποτε με κάποιον από τα κοντινά σας πρόσωπα, και μετά θα λυπάστε γιατί καταναλώσατε τόση ενέργεια, γιατί καταστρέψατε την ειρήνη σας και καταστρέψατε τη σχέση σας με τον γείτονα σας. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε πράξη, πρέπει να εμφανίζεται στον καιρό της. Εάν εμφανισθεί πρόωρα ή μετά από ορισμένο καιρό, η δουλειά δεν γίνεται όπως πρέπει. Σ' αυτό βρίσκεται η φιλοσοφία της ζωής.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι από τον κόσμο, θέλουν πιο καλό κόσμο. Για τον καιρό στον οποίο ζούμε, πιο καλός κόσμος από τον τωρινό δεν μπορεί να υπάρξει. Εάν θέλουν πιο καλό κόσμο, ας προσπαθήσουν οι ίδιοι να δημιουργήσουν νέο κόσμο. Ο Θεός λεει: "Γενηθήτω το φως!" - και έγινε το φως. "Να χωρίσει η γη από το νερό!" - και χώρισε. Ό,τι ο Θεός διατάξει, αυτό γίνεται. Ας διατάξει ο άνθρωπος, για να δοκιμάσει τη δύναμη του, να δει τι μπορεί να γίνει. Μπορεί ο άνθρωπος να διατάξει τον καιρό, τον αέρα, το φως; Δεν μπορεί. Τα μόνα πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να διατάξει, είναι οι σκέψεις του, τα αισθήματα του και οι πράξεις του. Μόνο σ' αυτά μπορεί να είναι κυρίαρχος. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι κύριος μόνον του εαυτού του. Εάν γίνει κύριος του εαυτού του, στους άλλους μπορεί μόνο να επιδρά και να βοηθάει. Εάν γίνει κύριος του εαυτού του, ο άνθρωπος μπαίνει στο Θείο Δίκαιο. Εάν θέλει να γίνει κύριος των άλλων, να τους χρησιμοποιεί σαν υπηρέτες του, μπαίνει στο λάθος της ζωής, δηλαδή στην πλάνη. Εάν ήταν καλός κύριος και καλός υπηρέτης του εαυτού του, ο άνθρωπος μπορεί να είναι και καλός κύριος και καλός υπηρέτης των άλλων. Επομένως, από τον άνθρωπο απαιτούνται δύο πράγματα: Να είναι καλός κύριος και καλός υπηρέτης του εαυτού του, και μετά να είναι καλός κύριος και καλός υπηρέτης των άλλων. Αυτή είναι η πρακτική φιλοσοφία της ζωής, την οποία ο καθένας πρέπει να προσπαθεί να πετύχει. Αυτό εύχομαι σε όλους. Αν φτάσετε σ' εκείνα τα δύο πράγματα, θα έχετε την ευλογία του Κυρίου, του έλλογου κόσμου και των καλών ανθρώπων σ' όλη την γη.

 

30 Ιούλη 1939, 10 π.μ.

Адрес на коментара
Сподели в други сайтове

Създайте нов акаунт или се впишете, за да коментирате

За да коментирате, трябва да имате регистрация

Създайте акаунт

Присъединете се към нашата общност. Регистрацията става бързо!

Регистрация на нов акаунт

Вход

Имате акаунт? Впишете се оттук.

Вписване
×
×
  • Създай нов...