1928_01_08 Ο Ληνος

[Ани]

 Ο Ληνος

 

"Επάτησα μόνος τον ληνόν: Και ουδείς εκ των λαών ήτο μετ' εμού." (Ησαϊας 63:3)

 

Η γλώσσα, στην οποία έχουν γράψει οι αρχαίοι άνθρωποι της Βίβλου, ή, όπως κάποιοι τους ονομάζουν, οι σοφοί, δεν οφείλεται στην εξωτερική τους γνώση. Η γλώσσα τους είναι ειδική, περισσότερο με σύμβολα, με εικόνες. Αν την συγκρίνετε με την δυτικοευρωπαϊκή, αυτή θα παρίστανε την κυριολεκτική μετάδοση των γεγονότων. Η κυριολεκτική μετάδοση των πραγμάτων χάνει το βαθύ της εσωτερικό νόημα. Ποιος δεν ξέρει τι πράγμα είναι το πάτημα του πατητηριού; Ποιος είναι ο σκοπός του αμπελουργού, όταν μαζεύει τα σταφύλια; Αυτός έχει υπόψη του να πατήσει το σταφύλι, να βγάλει απ' αυτό το κρασί και να το πουλήσει. Υπάρχει τίποτε κακό στο πάτημα του σταφυλιού; Τι συμβολίζουν οι ρόγες του σταφυλιού; Συμβολίζουν δυνάμεις στην φύση, οι οποίες πρέπει να μετασχηματισθούν.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν σε κόσμο παρόμοιο με αυτόν στον οποίο ζουν οι κληματόβεργες. Στην αρχή οι βέργες του αμπελιού χαίρονται, γιατί μεγαλώνουν. Χαίρονται, γιατί ο αφέντης τους είναι έλλογος, ευγενικός άνθρωπος, ο οποίος διαβάζει προσευχές τρεις φορές την ημέρα, πηγαίνει στην εκκλησία, ανάβει κεριά, αλλά μία μέρα έρχεται σε αυτές, με μαχαίρι στο χέρι, και τις κόβει σύμφωνα με όλους τους νόμους της μοντέρνας αμπελουργίας, αφήνοντας τα κούτσουρα τους γυμνά. Ρωτάω: αν το αμπελόκλημα έχει συνειδητότητά, τι θα σκεφτεί για τον αφέντη του; Και το αμπελόκλημα έχει συνειδητότητά, αλλά όχι σαν την ανθρώπινη. Θα πει στον εαυτό του: Ανόητος ήταν ο αφέντης μου! Όχι, λογικός είναι αυτός ο αμπελουργός, θέλει να φτιάξει κάτι καλό απ' αυτό το αμπελόκλημα, γι' αυτό του αφήνει μόνο ένα ή δύο μάτια. Όσα μάτια κι αν αφήσει στο αμπελόκλημα, αυτό πάντα θα κλαίει. Είναι καλό να μαζεύετε αυτόν τον χυμό από τα αμπελοκλήματα και να τον χρησιμοποιείτε για το ματόπονο. Μετά από το κόψιμο, το αμπελόκλημα αρχίζει να μεγαλώνει ξανά, και η χαρά του επανέρχεται. Χαίρεται γιατί θα ανθίσει, θα καρποφορήσει και θα δώσει καρπό. Δεν περνάει πολύ καιρός, ο αφέντης του έρχεται πάλι σε αυτό με μαχαίρι στο χέρι και αρχίζει να κόβει τα τσαμπιά το ένα μετά το άλλο, μέχρι να κλαδευτεί ξανά, να ξεγυμνωθεί. Αν ήσασταν στην θέση αυτού του αμπελοκλήματος, και έχετε αυτή την εμπειρία για χρόνια, τι κατανόηση θα αποκτήσετε για την ζωή; Θα πείτε ότι είστε πολιτισμένοι άνθρωποι, ότι δεν είστε στην κατάσταση του αμπελοκλήματος. Πράγματι, δεν είστε σαν το αμπελόκλημα, αλλά δεν είστε και σε πιο ακίνδυνη κατάσταση απ' αυτό. Και εσάς σας ευνουχίζουν κάθε χρόνο, σε κοινή βάση, σας παίρνουν τους καρπούς, μέχρι να σας πετσοκόψουν. Συνεπώς, και ο άνθρωπος, όπως και το αμπελόκλημα, συμβαίνει, χρόνο με τον χρόνο, να μεγαλώνει, να ανθίζει, να καρποφορεί, να δίνει καρπό.

 

Όλοι οι άνθρωποι αναρωτιούνται για το νόημα της ζωής. Όταν κάνουν αυτή την ερώτηση, αυτό δεν σημαίνει ακόμα ότι την έχουν λύσει, αλλά τουλάχιστον θα φτάσουν σε κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα, το οποίο τους ενδιαφέρει στην δεδομένη περίπτωση. Ο καθένας θέλει να ξέρει τον σκοπό του, ως νοήμον πλάσμα στο σύμπαν, για να συγχρονιστεί με την αρμονία σ' αυτό, να τελειώσει την δουλειά που του έχει δοθεί και να πάρει ένα μέρος από το κοινό καλό αυτού του σύμπαντος. Σε τι θα σας ωφελήσει ο πλούτος κάποιου εκατομμυριούχου, αν δεν έχετε πέντε φράγκα στην τσέπη σας και πεινάτε; Σε τι θα σας χρησιμεύσουν οι εκατοντάδες φραντζόλες κάποιου φούρναρη, αν δεν έχετε χρήματα να αγοράσετε ένα κομμάτι ψωμί και πεινάτε; Τα πλούτη και τα αγαθά στον κόσμο ενδιαφέρουν τον άνθρωπο τόσο, όσο αυτός μπορεί να πάρει μέρος σ' αυτά. Τα αγαθά της ζωής έχουν νόημα για τον άνθρωπο τόσο, όσο αυτός μπορεί να επωφελείται απ' αυτά. Μπορεί να πάρετε μόνο ένα μήλο ή ένα αχλάδι, μόνο ένα τσαμπί, ή μόνο ένα κέρμα, αλλά τουλάχιστον έχετε πάρει κάτι. Αλλιώς, όλα τα αγαθά παραμένουν για σας χωρίς νόημα, άσκοπα.

 

Όταν διαβάζετε το κεφαλαίο 63 του Ησαϊα, βλέπετε ότι αυτός βρίσκεται σε κάποια αντίφαση και λέει ότι ο Θεός μόνος Του δημιουργεί αντιφάσεις, Αυτός μόνος του κόβει με το μαχαίρι Του, αλλά κόβει λογικά. Σε έναν από τους στίχους του Ησαϊα λέγεται: "Διατί, Κύριε, αφήκας ημάς να αποπλανώμεθα από των οδών σου και να σκληρύνωμεν την καρδίαν ημών, ώστε να μη σε φοβώμεθα; Επίστρεψον ένεκεν των δούλων σου, των φυλών της κληρονομιάς σου." (17ος στίχος). Συνεπώς, όταν έρθει στο αμπελόκλημα, ο αληθινός αμπελουργός το κοιτάει από εδώ κι από εκεί και λέει: Εσύ έχεις 20 κλαδιά, ενώ σου χρειάζονται ένα - δυο. Παίρνει το μαχαίρι, κόβει όλες της βέργες του αμπελοκλήματος, αφήνοντας μόνον εκείνες που του χρειάζονται. Όταν κοιτάξει τα δάκρυα του, λέει: Τώρα μπορείς να κλαις όσο θέλεις, αλλά μετά από καιρό θα δεις το καλό που σου έκανα. Ο καλός, ο έλλογος αμπελουργός είναι δεμένος με την κληματόβεργα. Συνεπώς, ανάμεσα στον αμπελουργό και την βέργα υπάρχει εσωτερικός δεσμός. Αυτό δείχνει ότι ανάμεσα σε όλα τα φαινόμενα στην φύση υπάρχει στενή, αδιάσπαστη σχέση. Αυτό καθορίζεται από τον μεγάλο νόμο της Αγάπης. Όταν η Αγάπη συναντήσει τον άνθρωπο, του λέει: Ανέβα στην πλάτη μου να σε κουβαλήσω! - Όχι, δεν θέλω να σε βασανίζω. Ο άνθρωπος δείχνει ευγενής, προσεκτικός. Τότε η αγάπη του λέει: Αφού δεν θέλεις να σε κουβαλάω, αφού δεν θέλεις να με βασανίζεις, εγώ θα ανέβω στην πλάτη σου. Έτσι ώστε, ή εσύ πρέπει να ανέβεις στην πλάτη μου, ή εγώ θα ανέβω στην δικιά σου. Άλλη κατάσταση δεν υπάρχει. Είτε εγώ κουβαλάω, ή εμένα με κουβαλάνε. Εμένα δεν μου αρέσει να με συνοδεύουν.

 

Τώρα, ρωτάω τους σύγχρονους ανθρώπους: τι προτιμάτε - η αγάπη να σας κουβαλάει στην πλάτη της, ή να την κουβαλάτε εσείς; Όπως βλέπω, οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν πολύ λεπτότητα. Θα πούνε στην αγάπη ότι δεν θέλουν να την βασανίζουν, ότι δεν θέλουν αυτή να τους κουβαλάει στην πλάτη της. Τότε, δεν μένει τίποτε άλλο εκτός από το να ανέβει η αγάπη στην πλάτη τους, και αυτοί να την κουβαλάνε. Αν η αγάπη ανέβει στην πλάτη τους, θα έχουν μεγάλες δυσκολίες και βάσανα. Αυτό είναι πολύ φυσικό! Όσο ελαφριά κι αν είναι η αγάπη, πάντα έχει κάποιο βάρος. Ποιο πλάσμα στον κόσμο δεν έχει μείνει πικραμένο από την αγάπη; Συνεπώς, αν ρωτάτε γιατί ο άνθρωπος θλίβεται, λέω: ο άνθρωπος θλίβεται, επειδή έχει αρνηθεί στην αγάπη να τον κουβαλάει, και έχει αναλάβει να την κουβαλάει αυτός. Είναι νόμος: Ο δυνατός πρέπει να κουβαλάει τον αδύνατο, και όχι ο αδύνατος να κουβαλάει τον δυνατό. Είναι σωστό ο δυνατός να κουβαλάει τον αδύνατο στην πλάτη του. Τότε θα υπάρχει ευτυχία στην γη. Αν γίνεται το αντίθετο, έρχονται δυστυχίες και βάσανα στην ζωή του ανθρώπου. Αν ανέβει μία φορά η αγάπη στην πλάτη του ανθρώπου, δεν κατεβαίνει πια. Αυτός είναι μεγάλος νόμος, τον οποίο πρέπει να ξέρει ο καθένας, για να τα καταφέρει με τις δυσκολίες στην ζωή. Έτσι ώστε, όποιος δεν θέλει να τον κουβαλάει η αγάπη, αυτός θα την κουβαλάει στην πλάτη του. Αυτός θα την κουβαλάει, ενώ αυτή θα τον μαθαίνει. Όταν κατέβει από την πλάτη του ανθρώπου, λέει: Σ' ευχαριστώ, για το ότι με κουβάλησες. Είσαι άριστος άνθρωπος. - Εσύ είσαι ευχαριστημένη, αλλά εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος. - Αφού δεν είσαι ευχαριστημένος απ' αυτή την κατάσταση, εγώ είμαι έτοιμη να τα διορθώσω όλα. Τώρα θα κάνουμε το αντίθετο: εσύ θα με καβαλήσεις, και με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσεις όλα, όσα έχω. Η γνώση μου, ο πλούτος μου θα είναι και δικά σου. Τότε εσύ θα καταλαβαίνεις την ζωή, όπως την καταλαβαίνω εγώ.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι υποφέρουν, επειδή δεν κατανοούν την ζωή. Αυτή η μη κατανόηση οφείλεται κυρίως στο ανεπαρκές φως του μυαλού. Αυτό το φως, από την άλλη, εξαρτάται από την πνευματική ανάπτυξη. Πολλές μητέρες χαίρονται γιατί τα παιδιά τους αναπτύσσονται καλά, γιατί ενδιαφέρονται για τα ερωτήματα σχετικά με τον ήλιο, με τα αστέρια και πολλά ακόμη μεγάλα ερωτήματα. Λέω: αυτοί οι γιοι και οι κόρες σας, που ενδιαφέρονται για τα μεγάλα ερωτήματα και αινίγματα στην ζωή, μία μέρα θα κουβαλάνε την αγάπη στην πλάτη τους, γι' αυτό και θα υποφέρουν πολύ. Η αληθινή φιλοσοφία έγκειται στο να μην ασχολείται ο άνθρωπος με την λύση των μεγάλων ερωτημάτων. Αφήστε την αγάπη να σας ανεβάσει στην πλάτη της, και αυτή να ασχολείται με τα μεγάλα ερωτήματα, ενώ εσείς με τα μικρότερα ερωτήματα. Όποιος έχει φτάσει στην αθανασία, μόνον αυτός μπορεί να ασχολείται με την λύση των μεγάλων ερωτημάτων, ενώ ο απλός, θνητός άνθρωπος μπορεί να ασχολείται με μικρά, ασήμαντα ερωτήματα. Αυτός είναι δυνατός στην επιστήμη των βασάνων, στην επιστήμη των καταστροφών. Πάρτε, για παράδειγμα, πόσο καλά περιγράφεται η κόλαση από τον Δάντη. Όσο πιο πάνω ανεβαίνει αυτός, η περιγραφή φτωχαίνει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να περιγράφει κάτι, το οποίο δεν έχει δει και δεν έχει δοκιμάσει. Αυτό είναι προσιτό μόνο σε αληθινά μεγαλοφυείς ανθρώπους.

 

"'Eπάτησα μόνος τον ληνόν." Όταν πάτησε τον ληνό, αυτός έσπασε κι έβαψε το ρούχο του κόκκινο. Συνεπώς, όλοι οι άνθρωποι, των οποίων τα πρόσωπα είναι λίγο κόκκινα, είναι υγιείς. Γιατί; Επειδή, όποιος πατάει, αυτός τρώει. Να πατάς κάτι, αυτό υπονοεί να ελέγχεις τα πράγματα, να βγεις από την παθητική κατάσταση σου. Να είσαι παθητικός, αυτό σημαίνει να κάθεσαι σε μία θέση και να λύνεις τα ερωτήματα, γιατί υπάρχει η αμαρτία, γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι πλούσιοι, ενώ άλλοι φτωχοί. Χρειαζόμαστε και πλούσιους και φτωχούς ανθρώπους• χρειαζόμαστε και γεμάτα και άδεια τσουβάλια. Για τις συνθήκες στις οποίες ζούμε στην γη, χρειαζόμαστε βουνά και κοιλάδες, δάση και έρημους, ποτάμια και θάλασσες. Κατά την γνώμη σας, πώς πρέπει να είναι η ζωή στην γη; Φανταστείτε ότι στις τωρινές συνθήκες δεν υπάρχουν βάσανα ανάμεσα στους ανθρώπους. Ξέρετε πώς θα ήταν η ζωή; Όχι, ζωή χωρίς βάσανα δεν υπάρχει. Τα βάσανα είναι απαραίτητο αγαθό για την ζωή στην γη. Μέσω των βασάνων οι άνθρωποι εξαγοράζουν τις αμαρτίες τους. Τα βάσανα είναι ακόμη απαραίτητα ως συνθήκες για ανύψωση και ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Όσο είναι στην γη, ο άνθρωπος πρέπει να αναπτύσσει όλα τα κέντρα και τις δυνατότητες του, γι' αυτό πρέπει να περάσει από διάφορες καταστάσεις και δοκιμασίες: πρέπει να είναι και πλούσιος και φτωχός• και μορφωμένος και απλός, και όμορφος και άσχημος. Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει από όλες τις καταστάσεις στην ζωή, για να φτάσει στην πλήρη τελειότητα. Ως πλούσιος, ο άνθρωπος αναπτύσσει μόνον ένα κέντρο μέσα του - τον ζήλο να μαζεύει, να σωρεύει πλούτη. Αυτό το κέντρο δεν είναι καθόλου αναπτυγμένο στην κότα. Αφήστε ένα κουβέλι στάρι μπροστά στην κότα και δείτε τι θα κάνει. Θα ανέβει στο κουβέλι, θα φάει μερικούς κόκκους σταριού, και το υπόλοιπο θα το σκορπίσει με τα πόδια της. Γιατί; Επειδή η κότα δεν σκέφτεται την αυριανή μέρα.

 

Σε αυτή την κατεύθυνση, πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με την κότα• τρώνε και πίνουν, δεν σκέφτονται το αύριο. Όταν τελειώσει το κουβέλι, λένε: Ήρθανε δύσκολοι καιροί. Ναι, έχουν έρθει δύσκολοι καιροί, αλλά μόνο γι' αυτούς τους ανθρώπους, και όχι για όλο τον κόσμο. Δώστε περισσότερα καρύδια σε κάποιον σκίουρο, και κοιτάξτε τι θα κάνει. Ο σκίουρος θα φάει όσο πρέπει, ενώ τα υπόλοιπα καρύδια θα τα κρύψει κάπου, για το μέλλον. Γιατί η κότα ενεργεί με έναν τρόπο, ενώ ο σκίουρος με εντελώς άλλο τρόπο; Η κότα προέρχεται από υψηλό γένος, έχει βασιλική καταγωγή. Ο πατέρας της ήταν βασιλιάς. Αυτή έτρωγε, έπινε, ζούσε σε αφθονία, και ποτέ δεν σκεφτόταν την αυριανή μέρα. Ο σκίουρος, όμως, προέρχεται από φτωχή οικογένεια• έχει ζήσει σε λειψές συνθήκες, με μεγάλες στερήσεις, γι' αυτό και πάντα είχε την έγνοια για την αυριανή μέρα. Όταν μιλάω έτσι, ο πλούσιος θα πει: Εγώ είμαι κότα; -Η κότα και ο σκίουρος είναι σύμβολα, αλλά εσείς δεν πρέπει να εξετάζετε τα πράγματα κυριολεκτικά, για να μην πέσετε σε αντίφαση. Ο Θεός απευθύνεται προς τον Ιακώβ με τα λόγια: "Ω, σκουλήκι, Ιακώβ!" Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιακώβ είναι σκουλήκι, αλλά το σκουλήκι χρησιμοποιείται ως σύμβολο. Στο σκουλήκι δεν υπάρχει καμία ζήλεια, κανένα μίσος. Από αυτή την πλευρά, το σκουλήκι είναι σε στοιχειώδη κατάσταση. Σαν χαρακτήρας, η κότα είναι γενναιόδωρη. Όταν έρθει κάποιος σ' αυτή, αμέσως τον καλεί για φαγητό, λέγοντας: Ας φάμε κι ας πιούμε σήμερα. Όταν τελειώσουμε, ο Θεός θα δώσει άλλο ένα κουβέλι. Λέτε: Μπορούμε να ζήσουμε με τέτοια πίστη; - Το ζήτημα δεν είναι εκεί, αλλά έχει σημασία ποιος είναι στον σωστό δρόμο - η κότα, ή ο σκίουρος; Αν ρωτήσετε τους φτωχούς, αυτοί θα πουν ότι η κότα είναι στον σωστό δρόμο, επειδή είναι γενναιόδωρη και της αρέσει να δίνει στους φτωχούς. Αν ρωτήσετε τους πλούσιους, αυτοί θα πουν ότι ο σκίουρος είναι στον σωστό δρόμο, επειδή σκέφτεται την αυριανή μέρα. Η κότα μπορεί να κάνει θυσίες. Θυσιάζει όχι μόνο το κουβέλι της, αλλά δίνει και την ζωή της για τους άλλους.

 

"Eπάτησα μόνος τον ληνόν." Όταν ο άνθρωπος γεννιέται, ο καθένας ενδιαφέρεται ποια θα είναι η μοίρα του. Και οι Βούλγαροι ενδιαφέρονται για την μοίρα των παιδιών τους, ή για το επάγγελμα με το οποίο θα ασχοληθούν. Γι' αυτόν τον σκοπό έχουν ως έθιμο, όταν το μικρό παιδί αρχίσει να περπατάει, να του ζυμώνουν μια πίτα, και μαζί με αυτή να αφήνουν σε ένα μικρό τραπέζι ένα μαχαιράκι, ένα φτερό, ένα κέρμα κι ένα αλέτρι και κοιτάνε προς ποιο απ' αυτά τα τέσσερα πράγματα θα βηματίσει το παιδί. Αν το παιδί απλώσει το χέρι προς το μαχαιράκι, θα γίνει στρατιωτικός. Αν πάρει το φτερό, θα γίνει συγγραφέας. Αν πάρει το κέρμα, θα γίνει έμπορος. Αν πάρει το αλέτρι, θα γίνει γεωργός. Και, στην πραγματικότητα, αυτός ο νόμος είναι σωστός. Μόλις γεννηθεί ο άνθρωπος, έχει πιάσει πια κάτι. Αν δεν πιάσει κάτι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να γεννηθεί. Μόλις πιάσει κάτι, αυτός πια γεννιέται. Αν παρατηρείτε την ανάπτυξη του παιδιού στην μήτρα της μητέρας, θα δείτε πως βαθμιαία σχηματίζονται τα οστά, οι μύες, το κυκλοφορικό σύστημα, το πεπτικό, έως ότου στο τέλος θα σχηματιστεί και το αναπνευστικό σύστημα. Μόλις σχηματιστεί το αναπνευστικό σύστημα, το παιδί πια βγαίνει από την μήτρα της μητέρας του, δηλαδή από το πατρικό του σπίτι. Τότε η μητέρα λέει στο παιδί της: Επειδή έσπρωξες ένα ιερό μέρος, το οποίο δεν έπρεπε να πειράζεις, γι' αυτό θα βγεις έξω. Αυτό το σπρώξιμο είναι αμαρτία, χάρη στην οποία το παιδί βγαίνει από την μήτρα της μητέρας του. Μόλις γεννηθεί, το παιδί αρχίζει να κλαίει, διότι πρέπει να αφήσει τον παράδεισο. Η μητέρα λέει: Δεν υπάρχει λόγος να κλαις. Αν ζεις για τον Θεό, πάλι θα γυρίσεις στον παράδεισο.

 

Πολλοί ρωτάνε: Γιατί ο άνθρωπος κλαίει; Λέω: ο άνθρωπος κλαίει, επειδή έχει πιάσει ένα ιερό μέρος. Έχει πιάσει χωρίς άδεια ένα ιερό μέρος από το "δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού." Γι' αυτό ακριβώς, η μητέρα λέει στο παιδί της: Όσο είσαι στην μήτρα μου, μόνον εγώ έχω δικαίωμα να αναπνέω. Εσύ θα αναπνέεις μέσω εμού. Αφού θέλεις να αναπνέεις ανεξάρτητα, έχεις σπρώξει πια το ιερό μέρος του "δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού," και πρέπει να βγεις έξω από τον παράδεισο. Τέτοιος είναι ο νόμος. Αυτός ο νόμος έχει εφαρμογή και σε όλη την φύση. Μόνον ο Θεός έχει δικαίωμα να αναπνέει. Εμείς θα αναπνέουμε μέσω Αυτού. Όμως, δυσαρεστημένοι απ' αυτή την κατάσταση, εμείς θέλουμε να γίνουμε σαν τον Θεό, γι' αυτό και ακουμπάμε "το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού," και βγαίνουμε από τον παράδεισο. - Δεν είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε, ό,τι θέλουμε; - Όποιος θέλει να είναι ελεύθερος, να τα κάνει όλα όπως εκείνος θέλει, αυτός πρέπει να βγει από τον παράδεισο, να βγει στον πλατύ κόσμο. Όταν βγείτε από τον παράδεισο, θα βρεθείτε σ' εκείνο τον ληνό, όπου ο Θεός πατάει τους ανθρώπους. Γιατί τους πατάει; Για να βγάλει απ' αυτούς εκείνους τους χυμούς, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την διατήρηση της μεγάλης ζωής. Ο πατημένος ληνός συμβολίζει τους λαούς, οι οποίοι έχουν περάσει κάτω από το Θείο πόδι. Ποιοι είναι αυτοί οι λαοί; Όλοι εκείνοι, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει σύμφωνα με τους Θείους νόμους. Και οι σύγχρονοι λαοί είναι βαλμένοι σ' αυτόν τον ληνό για να πατιούνται. Να γιατί, όλα τα σημερινά κράτη, κοινωνίες, κυβερνήτες, επιστήμονες, φιλόσοφοι, ιερείς αρχίζουν να σκέφτονται επάνω σε αυτό το ζήτημα και αναρωτιούνται: Τι πρέπει να κάνουμε, για να καλυτερεύσει η κατάσταση της ανθρωπότητας; Πώς πρέπει να είναι ο καινούριος πολιτισμός, ο οποίος θα φέρει ειρήνη και κατανόηση ανάμεσα στους λαούς; Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπήρξανε αμέτρητοι πολιτισμοί, αλλά στο τέλος όλοι εξαφανίστηκαν. Πού πήγε η αιγυπτιακή κουλτούρα κι ο αιγυπτιακός πολιτισμός; Και αυτός ο πολιτισμός εξαφανίστηκε. Σε τι οφείλεται αυτό; Στην Αίγυπτο ερχόντουσαν άνθρωποι από διάφορες εθνότητες - Σύριοι, Βαβυλώνιοι, Έλληνες, με σκοπό να γνωρίσουν τα αιγυπτιακά μυστικά, αλλά δεν τα χρησιμοποιήσανε σωστά. Με αυτό τον τρόπο, φέρανε μία πτώση στον Αιγυπτιακό πολιτισμό.

 

Συνεπώς, ο άνθρωπος είναι στον σωστό δρόμο μόνο τότε, όταν μελετάει τους μεγάλους Θείους νόμους και βαδίζει σύμφωνα με αυτούς. Ο άνθρωπος είναι στον σωστό δρόμο μόνο τότε, όταν μελετάει τον ουρανό, τον ήλιο, τα αστέρια, τους πλανήτες, τα βουνά, τα ποτάμια, τις πηγές, τα φυτά, όπως και την κατασκευή της γης. Μόλις απαρνηθεί αυτή την επιστήμη και θελήσει να τεμπελιάσει λιγάκι, αυτός πια είναι σε στραβό δρόμο. Οι Αιγύπτιοι δεν έπρεπε να προδώσουν τα μυστικά τους. Αυτοί πουλήσανε τα μυστικά τους. Στους τότε μύστες ερχόντουσαν μαθητές από διάφορες σχολές, οι οποίοι τους εξαγοράζανε με διάφορους τρόπους, για να τους μαρτυρήσουν τα μυστικά τους. Και σήμερα πολλοί Άγγλοι πηγαίνουν στην Ινδία, με σκοπό να φτάσουν στις γνώσεις των Ινδών, αλλά αυτοί με καμία δωροδοκία και απειλή δεν μαρτυράνε τις γνώσεις τους. Αυτοί ξέρουν τους νόμους και τους τηρούν αυστηρά. Εκείνοι οι Άγγλοι, οι οποίοι αναζητούσαν ειλικρινά την γνώση, έπρεπε να απαρνηθούν τα δικά τους έθιμα, να μπουν ως μαθητές σε αυτές τις μυστικές κοινότητες, για να αποκτήσουν ακόμα και την παραμικρή γνώση. Οι Ινδοί δεν βγάζουν τις γνώσεις τους προς τα έξω. Ένας Άγγλος είχε γίνει μέλος σε ένα Ινδικό τάγμα, το οποίο τον ανάγκασε να κάνει πράγματα, τα οποία ήταν ενάντια στα αγγλικά έθιμα. Γι' αυτό οι Άγγλοι στην Ινδία τον φυλάκισαν τρεις φορές, με αυστηρή φρουρά από δέκα χωροφύλακες, για να μη δραπετεύσει, αλλά, όταν έμπαιναν στην φυλακή, δεν τον βρίσκανε εκεί. Πώς γινότανε αυτό, και αυτοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν, αλλά υπέθεταν ότι οι Ινδοί τον βοηθάνε με κάποιον τρόπο. Για να τους φύγει κάθε υποψία, τον πήγαν στο Λονδίνο, όπου τον φυλάκισαν, αλλά και εκεί επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία. Τότε αυτός ο Άγγλος είπε στους συμπατριώτες του: "Σας παρακαλώ, σταματήστε να με φυλακίζετε. Εμένα δεν με πιάνει η φυλακή. Αφήστε με ελεύθερο να τελειώσω την δουλειά, για την οποία είμαι σταλμένος." Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν παραμύθι από τις 1001 νύχτες, αλλά το γεγονός είναι πραγματικό.

 

Λέω: μόλις τώρα οι άνθρωποι έχουν φτάσει στα μεγάλα μυστήρια του κόσμου. Η ζωή όλης της ανθρωπότητας συμβολίζει σφαίρα, η οποία πρέπει να μελετάται. Εσείς πρέπει να μελετάτε τους νόμους, στους οποίους βασίζεται η ζωή, όπως και εκείνους, οι οποίοι την κυβερνούν. Για να είναι ο άνθρωπος φτωχός ή πλούσιος, υπάρχουν πολλές αιτίες. Για να είναι ο άνθρωπος μορφωμένος ή αγράμματος, πάλι υπάρχουν αιτίες. Για να είναι ο άνθρωπος δυνατός ή αδύνατος, για να είναι φιλόσοφος, ποιητής, ή ζωγράφος, και για αυτό υπάρχουν αιτίες. Τίποτε στον κόσμο δεν είναι αυθαίρετο. Συνεπώς, αν ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος, ας φυλάει την ψυχή του από πίκρες, να μη νομίζει ότι φταίει η μοίρα του. Η μοίρα κάθε ανθρώπου είναι τέτοια, όπως αυτός την έχει δημιουργήσει. Ο άνθρωπος χτίζει μόνος του την μοίρα του. Για να είναι κάποιος ποιητής, μουσικός ή ζωγράφος, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τον αγαπούν πολλοί. Αυτός ο άνθρωπος είναι αγαπητός σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι με την αγάπη τους τον βοηθάνε να υψωθεί. Για να είναι ο άνθρωπος επιστήμονας, ισχύει πάλι το ίδιο. Άνθρωπος επιστήμονας, με την σωστή σημασία της λέξης, είναι εκείνος, ο οποίος καταλαβαίνει την ζωή και ξέρει πώς να εφαρμόσει την επιστήμη του. Συνεπώς, η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από αυτό: να αγαπιέται. Μόλις χάσει αυτή την αγάπη, είναι πια δυστυχισμένος. Και πραγματικά, η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου έρχεται τότε, όταν αυτός σταματάει να αγαπάει, και όταν οι άλλοι δεν τον αγαπούν. Όταν κάποιος παραπονιέται ότι δεν τον αγαπάει κανένας, λέω: αφού δεν σε αγαπάει κανένας, εσύ θα αγαπάς. - Γιατί δεν με αγαπάει κανένας; - Επειδή κουβαλάς την αγάπη στην πλάτη σου. - Γιατί με αγαπούν οι άνθρωποι; - Επειδή η αγάπη σε κουβαλάει στην πλάτη της. - Γιατί υποφέρω; - Επειδή εσύ, ο αδύνατος άνθρωπος, θέλεις να κουβαλάς την αγάπη στην πλάτη σου. - Τι να κάνω για να απελευθερωθώ από τα βάσανα; - Όταν φτάσεις στον τελευταίο κόμπο, θα κατεβάσεις την αγάπη από την πλάτη σου και θα της πεις: Είμαι ευχαριστημένος, επειδή σε κουβάλησα μέχρι εδώ. Τώρα, όμως, θέλω να με κουβαλάς εσύ. Δεν θέλω να πηγαίνω πια με τα πόδια. - Με μεγάλη μου ευχαρίστηση θα το κάνω αυτό. Και εγώ θέλω λίγο να σε κουβαλήσω στην πλάτη μου.

 

Και έτσι, αν κατανοείτε τους μεγάλους νόμους στην ζωή, θα αποκτήσετε εκείνη την γνώση, η οποία θα σας βοηθήσει να τα καταφέρετε με τις δυσκολίες στην ζωή. Πολλές από τις δυσκολίες σας, σας εμποδίζουν να πηγαίνετε μπροστά. Και το ζήτημα της διατροφής παριστάνει καμιά φορά εμπόδιο στην ζωή σας. Μέσω της τροφής ο άνθρωπος μπορεί να μετασχηματίσει τις ενέργειες του, αλλά, έτσι όπως τρέφεται σήμερα, μπορεί μόνο να σκοντάψει. Για παράδειγμα, κυνηγάνε κάποιον άνθρωπο για τις ιδέες του, τον φυλακίζουν και του λένε: Αν δεν απαρνηθείς τις ιδέες σου, θα σε αφήσουμε να πεθάνεις από την πείνα. Ο δυνατός, ο οποίος καταλαβαίνει το βαθύ νόημα του φαγητού, θα πει: Θα πεθάνω από την πείνα, αλλά τις ιδέες μου δεν τις απαρνούμαι. Και πραγματικά, αυτός ο άνθρωπος αντέχει μπροστά στην πείνα. Με 80 μέρες νηστεία, ένας Ιρλανδός έκανε αυτό, το οποίο ο Γκλάντστον δεν μπόρεσε να κάνει με την θέληση του. Μετά από 80 μέρες νηστείας αυτού του Ιρλανδού, η Αγγλία γέμισε με αγγέλους, με φωτεινά και έλλογα πλάσματα, τα οποία κουνήσανε σε βάθος τα μυαλά των Άγγλων, λέγοντας τους: "Ή θα δώσετε την ελευθερία των Ιρλανδών, ή θα υποστείτε τις συνέπειες της επιμονής σας." Οι Άγγλοι είναι έξυπνοι άνθρωποι. Όταν καταλάβανε αυτόν τον νόμο, υποχωρήσανε αμέσως και δώσανε την ελευθερία της Ιρλανδίας. Όποιος δεν καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα, αυτός τα εξηγεί με δικό του τρόπο, όμως, αυτό δείχνει ότι στον κόσμο δρουν έλλογοι νόμοι. Η ζωή κυβερνιέται από μια σειρά νόμων, τους οποίους ο άνθρωπος πρέπει να τηρεί, για να μπορεί να τελειώσει τον καθορισμένο για αυτόν δρόμο.

 

Ένας Ρώσος εξιστορούσε μία ενδιαφέρουσα εμπειρία του. Μία νύχτα, κατά τα Χριστούγεννα, μερικά άτομα είχαν μαζευτεί επίσκεψη σε μία οικογένεια, για να φάνε και να πιούνε. Μετά από το φαγητό, τραγούδησαν, συζήτησαν λίγο, αλλά έχασαν την καθορισμένη ώρα να γυρίσουν στα σπίτια τους. Σύμφωνα με τις τότε διαταγές, κάθε ταξιδιώτης, ο οποίος είχε αργήσει, έπρεπε να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της νύχτας στην αστυνομία, και το πρωί τον άφηναν να πάει στο σπίτι του. Αυτή η κατάσταση δεν άρεσε στους αργοπορημένους ταξιδιώτες και ήταν έτοιμοι να δώσουν κάποια χρήματα στους χωροφύλακες, αρκεί να μπορούσαν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Αυτό τους ήταν εύκολο, επειδή οι χωροφύλακες είχαν μικρούς μισθούς και έναντι ενός καθορισμένου ποσού, άφηναν τους ταξιδιώτες να φύγουν ελεύθεροι. Όταν άργησε, αυτός ο κύριος ήταν έτοιμος να δώσει στον χωροφύλακα 10-15 ρούβλια, για να συνεχίσει τον δρόμο για το σπίτι του. Έδωσε στον πρώτο χωροφύλακα καμιά δεκαριά ρούβλια και μπόρεσε να συνεχίσει τον δρόμο του, αλλά για να μην αναγκαστεί να δώσει στους άλλους χωροφύλακες, που μπορεί να τον συναντούσαν, ο πρώτος χωροφύλακας του είπε: Όσους χωροφύλακες συναντήσεις στην συνέχεια, σε όλους να πεις την λέξη "κουκουρίγκου." Αυτή σημαίνει ότι έχεις πληρώσει μία φορά και μπορείς να κινείσαι ελεύθερα στους δρόμους. Σε αυτή την περίπτωση, η λέξη "κουκουρίγκου" είναι σύμβολο, που χρησιμεύει σαν άδεια στην ζωή του ανθρώπου. Όταν κατέβει στην γη, ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει από τον αόρατο κόσμο μία άδεια, με την οποία μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα. Αν ξεχάσει την άδεια του, είναι καταδικασμένος σε μεγάλες δυσκολίες και βάσανα. Λέτε: Δεν είμαστε τόσο ανόητοι άνθρωποι, ώστε να χρησιμοποιούμε την λέξη "κουκουρίγκου." - Όταν δείχνετε την ταυτότητα σας σε αυτόν ή σε εκείνον τον χωροφύλακα, αυτή δεν είναι το ίδιο "κουκουρίγκου"; Αν σας σταματήσουν σε πέντε - έξι μέρη, να ζητήσουν την ταυτότητα σας, θα χάσετε πολύ χρόνο. Ενώ, έτσι, θα πείτε "κουκουρίγκου" και θα φύγετε. Με ένα "κουκουρίγκου" θα τελειώσετε εύκολα την δουλειά σας. Όποιος καταλαβαίνει το νόημα αυτού του "κουκουρίγκου," αυτός καταλαβαίνει το εσωτερικό νόημα της ζωής. Το εσωτερικό νόημα της ζωής έγκειται στην αγάπη, στην εφαρμογή της, ως άδεια, ως έντονη δύναμη.

 

"Eπάτησα μόνος τον ληνόν." Μόνον εκείνος, ο οποίος σας αγαπάει, μπορεί να πατάει τον ληνό σας. Συνεπώς, όποιος σας αγαπάει, μόνον αυτός μπορεί να πατάει. Δεν υπάρχει πιο φοβερός και πιο μεγάλος άνθρωπος απ' αυτόν, ο οποίος σας αγαπάει. Γιατί; Επειδή αυτός τα πατάει όλα. Αυτός που αγαπάει, βγάζει μαχαίρι και βγαίνει μπροστά σας. Όλα τα πράγματα στον κόσμο γίνονται πάντα από αγάπη. Πίσω απ' όλα στον κόσμο κρύβεται η μεγάλη, ισχυρή δύναμη - η Αγάπη. Ο Θεός πατάει όλους τους ανθρώπους, για να τους απελευθερώσει. Οι Βούλγαροι καταλαβαίνουν το νόημα του πατήματος και το χρησιμοποιούν συχνά. Όταν κάποιος άνθρωπος υποφέρει για πολύ καιρό από πυρετό, τον βάζουν να ξαπλώσει στην γη και αφήνουν μιαν αρκούδα να τον πατήσει. Η αρκούδα είναι πολύ μαγνητική, και όταν πατήσει λίγο τον άνθρωπο, με αυτό του παραδίδει μέρος από την μαγνητική της δύναμη. Όχι μόνον άρρωστοι άνθρωποι γιατρεύονται από αρκούδα, αλλά αυτή επιδρά θετικά και επάνω σε κακούς, ιδιόμορφους ανθρώπους. Μία ευγενής κυρία είχε πάει με τον άντρα της διακοπές σε ένα ορεινό μέρος, αλλά επειδή δεν ζούσανε καλά, μαλώνανε συνέχεια, δεν καταλάβανε τίποτε από τις διακοπές τους. Μία μέρα συγκρούστηκαν πολύ άσχημα, διότι η γυναίκα είπε: Βαρέθηκα πια αυτή την ζωή! Προτιμάω να πάω στο δάσος, να ζω εκεί, παρά να μείνω μαζί σου! Ένα βράδυ έφυγε από το σπίτι της κι έτρεξε στο δάσος. Στον δρόμο της βγήκε μία αρκούδα και άρχισε να την φτύνει: Δεν ξέρεις ότι έχω μικρά αρκουδάκια, τα οποία φροντίζω με προσοχή, και ξεκίνησες τέτοιο καιρό να τα φοβίσεις; Αυτή τρόμαξε από την αρκούδα και γύρισε στον άντρα της. - Γιατί γύρισες; - Συνάντησα αρκούδα στο δάσος. Συνεπώς, και ο άντρας είναι κακός, αλλά υπάρχει και κάτι πιο φοβερό απ' αυτόν. Αυτή η γυναίκα είπε: Θεός να φυλάει, αρκούδα να σε φτύνει! Με το φτύσιμο της, η αρκούδα ήθελε να της πει: Γιατί φεύγεις από το σπίτι σου; Γιατί αφήνεις τον άντρα σου; Πάρε μάθημα από μένα. Δες πώς φροντίζω εγώ τα μικρά μου! Γύρνα σπίτι στον άντρα σου, και φρόντιζε τον, όπως εγώ φροντίζω τα μικρά μου. Η γυναίκα γύρισε σπίτι της με ένα μεγάλο μάθημα από την αρκούδα και είπε στον εαυτό της: Τώρα κατάλαβα το νόημα της ζωής. Σε αυτή την κατάσταση, και εγώ μπορώ να ζω καλά με τον άντρα μου.

 

Συνεπώς, το να σας συναντήσει αρκούδα και να σας φτύσει, σημαίνει να σας βρει κάποια δυστυχία. Και τότε, μην φοβηθείτε την δυστυχία, αλλά πάρτε κάποιο μάθημα απ' αυτή. Θα σας διδάξει κάτι οπωσδήποτε. Οι δυστυχίες δίνουν καλά μαθήματα στους ανθρώπους. Πίσω από την αρκούδα, πίσω από τις δυστυχίες, κρύβεται η μεγάλη επιστήμη. Συμβολίζουν το Ιερό βιβλίο της ζωής, το οποίο ο καθένας πρέπει να το διαβάζει μόνος του. Πίσω απ' αυτό το βιβλίο, από την άλλη, κρύβονται οι περασμένες γενιές, χιλιάδες έλλογα όντα, που έχουν πάρει μέρος στο γράψιμο του. Όταν το διαβάζει απλοϊκός άνθρωπος, αυτό το βιβλίο έχει συνηθισμένη, απλή μορφή. Όταν το διαβάζει μορφωμένος, νοήμων άνθρωπος, αυτό το βιβλίο ξυπνάει την συνειδητότητα του, και αυτός συνδέεται με τις συνειδητότητες όλων των νοημόνων πλασμάτων, τα οποία ζούσανε πριν απ' αυτόν. Η δύναμη του βιβλίου κρύβεται σε εκείνα τα πλάσματα, τα οποία το έχουν γράψει. Αυτά είναι ζωντανά και μέχρι σήμερα. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν το αναγνωρίζουν αυτό και, όπως και να τους εξηγείτε, αυτοί λένε: Τα πνεύματα δεν υπάρχουν. - Τα πνεύματα δεν υπάρχουν, αλλά υπάρχουν συνειδητότητες. Αν μπείτε στον πνευματικό κόσμο, θα δείτε ότι οι συνειδητότητες των ανθρώπων από τον φυσικό και από τον πνευματικό κόσμο συμπλέκονται έτσι, όπως συμπλέκονται τα δέντρα στον φυσικό κόσμο. Αν αυτές οι συνειδητότητες συμπλέκονται αρμονικά, οι άνθρωποι ζούνε καλά. Αν οι συνειδητότητες δεν συμπλέκονται αρμονικά, οι άνθρωποι δεν ζούνε καλά. Οι συνειδητότητες των ανθρώπων συμπλέκονται όπως τα νήματα των καλτσών. Συνεπώς, απ' αυτούς εξαρτάται πώς θα περιπλέκονται αυτές οι συνειδητότητες, και πώς θα ξεδιαλυθούν.

 

"Επάτησα μόνος τον ληνόν, και ουδείς εκ των λαών ήτο μετ' εμού." Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει αυτό τον νόμο, δεν ήταν μαζί με τον Κύριο. Συνεπώς, εσείς μπορείτε να βασιστείτε στην αγάπη εκείνων των μεγάλων ψυχών, οι οποίες είναι πάντα με τον Κύριο. Αυτές σας αγαπούν και παίρνουν μέρος στην ζωή σας. Αυτές τις μεγάλες ψυχές θα τις συναντήσετε σε όλο τον κόσμο: και στην Αγγλία, και στην Αμερική, και στην Γερμανία, και στην Γαλλία, και στην Ιαπωνία και στην Κίνα - παντού. Αυτές είναι αληθινοί άνθρωποι, και ο κόσμος τις χρειάζεται. Μεγάλος είναι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει στα βάσανα των συγγενών του και θέλει να τους βοηθήσει. Ο σύνδεσμος ανάμεσα στους ανθρώπους οφείλεται στο Θείο Πνεύμα και στην Θεία συνειδητότητά, που επιδρούν στην διάνοια, στην καρδιά και στην θέληση του ανθρώπου, με σκοπό να τον ξυπνήσουν, να πάρει μέρος τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες των πλησίον του. Η συμμετοχή εκφράζεται στην βοήθεια, ενώ η βοήθεια εκφράζεται ακόμη και με μία γλυκιά κουβέντα. Αν ο μαθητής πάει στον δάσκαλο του κι αυτός του πει ότι δεν θα βγει τίποτε απ' αυτόν, αυτή η λέξη μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη του. Όμως, μία γλυκιά κουβέντα από την πλευρά του δασκάλου μπορεί να εξυψώσει το πνεύμα του μαθητή. Ο δάσκαλος μπορεί να πει στον καλό μαθητή ότι δεν θα βγει τίποτε απ' αυτόν, για να δοκιμάσει πόσο δυνατή είναι η επιθυμία του να μαθαίνει. Όμως, στον αδύνατο μαθητή θα πει ότι απ' αυτόν μπορεί να γίνει κάτι. Αν στον δάσκαλο έρθει κάποιος πλούσιος μαθητής, φορτωμένος με πολλές θεωρίες, με πολλές γνώσεις, αυτός θα πάρει το σφυρί και θα αρχίσει να εξομαλύνει, να λειαίνει τις γνώσεις του. Τότε θα του πει: Φορτωμένες καμήλες δεν γίνονται στο σχολείο. Θα αφήσεις έξω όλες τις θεωρίες σου, όλο τον άχρηστο πλούτο και θα μπεις στην σχολή άδειος, για να αποδεχτείς το καινούριο το οποίο παραδίδεται. Όταν βγεις από το σχολείο, μπορείς να φορτωθείς πάλι με τις γνώσεις σου και να πας με αυτές στον κόσμο. Αυτές οι γνώσεις είναι απαραίτητες για τον κόσμο, αλλά για την σχολή είναι άχρηστο βάρος. Όταν μπαίνει σε καλά οργανωμένο κόσμο, γεμάτος με τροφή, με ρούχα, με όλα τα απαραίτητα εγχειρίδια για την διατήρηση της ζωής, ο πλούσιος πρέπει οπωσδήποτε να τα ξεφορτωθεί. Προς το παρόν, κουβαλάμε νερό, επειδή δεν υπάρχει κάποιος να μας το κουβαλήσει. Κουβαλάμε τροφή και μαγειρεύουμε μόνοι μας, επειδή δεν υπάρχει κάποιος να κάνει αυτή την δουλειά. Αλλά, αν μπούμε σε έναν καλά οργανωμένο κόσμο, στον οποίο υπάρχουν όλα τα απαραίτητα για την ζωή, πρέπει να φέρουμε τις φορτωμένες καμήλες μας; Αυτός ο κόσμος δεν χρειάζεται τις αποσκευές μας, τις εσφαλμένα κατανοημένες θεωρίες μας. Όταν λέτε ότι ο άνθρωπος πρέπει να γεννηθεί, και μετά να πεθάνει, να τι καταλαβαίνω: να γεννηθεί ο άνθρωπος, αυτό σημαίνει να γίνει πλούσιος. Το νόημα της γέννησης έγκειται στον πλουτισμό. Να πεθάνει ο άνθρωπος, αυτό σημαίνει να φτωχύνει, δηλαδή να μοιράσει τον πλούτο του στους φτωχούς. Το νόημα του θανάτου έγκειται στην πτώχευση. Γέννηση και θάνατος συμβολίζουν δύο αλλαγές στην ζωή του ανθρώπου. Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, σε δεδομένες συνθήκες, κάποιοι άνθρωποι θα είναι πλούσιοι, ενώ άλλοι φτωχοί. Όποιος καταλαβαίνει αυτό τον νόμο, αυτός θα αναπτύσσεται σωστά. Όποιος δεν τον καταλαβαίνει, αυτός θα εξετάσει τον πλούτο ξεχωριστά από την φτώχεια, ή την φτώχεια ξεχωριστά από τον πλούτο, και με αυτό τον τρόπο θα κάνει ανώμαλη ζωή. Αν κάποιος είναι πλούσιος, χωρίς να ήταν φτωχός, αυτή είναι μόνο μία ιδέα. Ή αν κάποιος είναι φτωχός, χωρίς να ήταν πλούσιος, αυτή είναι άλλη ιδέα. Όμως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρχει μόνο με μία ιδέα. Για να υπάρχει, πρέπει να έχει οπωσδήποτε δύο ιδέες. Ο δυϊσμός συναντιέται παντού στην φύση. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος έχει δύο μάτια, δύο αυτιά, δύο ρουθούνια, δύο πόδια, δύο χέρια κλπ.. Λέτε για κάποιον ότι έχει κουφαθεί. - Αυτό πια είναι άλλο ζήτημα. Αυτή είναι ανώμαλη κατάσταση για τον άνθρωπο. Εσείς θα γνωρίσετε τον άνθρωπο απ' το πως ακούει. Αν είναι καλός, έξυπνος άνθρωπος, κατευθύνει το δεξί αυτί του μπροστά, με αυτό ακούει. Αν δεν είναι καλός, δεν είναι έξυπνος, ακούει με το αριστερό αυτί.

 

Ρωτάω: γιατί οι σημερινοί άνθρωποι χαιρετιούνται με το δεξί, και όχι με το αριστερό χέρι; Στο αριστερό χέρι, στην αριστερή πλευρά του ανθρώπου είναι κρυμμένος όλος ο πλούτος του, όλο το κεφάλαιο του, το οποίο πρέπει να φυλάει. Σε αυτή την περίπτωση το δεξί χέρι του ανθρώπου χρησιμεύει για περιφρούρηση αυτού του πλούτου. Αυτό τον φυλάει. Για αυτό ακριβώς το δεξί χέρι εκτίθεται, ενώ το αριστερό κρύβεται. Με το δεξί χέρι χαιρετιούνται οι αμαρτωλοί άνθρωποι, ενώ με το αριστερό οι δίκαιοι. Με το δεξί του χέρι ο Θεός πιάνει τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Μία μέρα, όταν ο άνθρωπος γίνει δίκαιος, θα πιάνει, θα χαιρετάει με το αριστερό χέρι. Ο άνθρωπος δίνει το ένα του χέρι, μόνον όταν θέλει να σώσει κάποιον. Ο ληστής επίσης πιάνει με το ένα χέρι. Όταν ο φίλος πιάσει το ένα σου χέρι, και αυτό έχει τις αιτίες του. Πώς θα χαιρετιούνται οι άνθρωποι στο μέλλον; Στο μέλλον, η διάνοια, η καρδιά και η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να συμμετέχουν στους χαιρετισμούς των ανθρώπων. Συνεπώς, σωστός χαιρετισμός είναι αυτός, στον οποίον συμμετέχουν η διάνοια, η καρδιά και η ψυχή του ανθρώπου. Έξω απ' αυτόν, κάθε χαιρετισμός είναι προσωρινός και υπόκειται σε αλλαγή. Συνεπώς, στο μέλλον οι άνθρωποι δεν θα χαιρετιούνται με χειραψία. Γιατί; Επειδή η αγάπη αποκλείει κάθε άγγιγμα, κάθε πιάσιμο. Να χαμογελάσεις στην αγάπη - επιτρέπεται. Να μιλάς στην αγάπη -επιτρέπεται. Αν όμως φτάσετε στο να την ακουμπήσετε, αυτό δεν επιτρέπεται. Γιατί; Επειδή είναι αδύνατο να ακουμπάτε την αγάπη. Όταν κάποιος επιθυμήσει να πιάσει την αγάπη, με αυτό διαταράσσει την καθαρότητα και την ομορφιά των ερωτικών σχέσεων. Οι ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους χαλάνε, χάρη στην ακράτεια τους. Δεν υπάρχει τίποτε κακό στο άγγιγμα, αλλά οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν είναι ακόμη έτοιμοι να πιάσουν την αγάπη. Για να πιάσει κάποιος την αγάπη, τα χέρια του πρέπει να είναι τελείως καθαρά, να μην μείνει κάτι απ' αυτά στο ρούχο της. Αν αγαπήσεις κάποιον άνθρωπο, μη τον πιάνεις. Αν αγαπήσεις κάποιον άνθρωπο, πες του την αλήθεια, η οποία θα του φέρει φως και θα τον κάνει ελεύθερο! Δώσε του κομμάτι απ' εκείνο το ψωμί το οποίο μπορεί να τον χορτάσει. Στην συνεχεία μη του πεις τίποτε. Αυτό υπονοεί αληθινή ελευθερία. Ενώ το να ταΐσουμε μόνο τον άνθρωπο και να τον αναγκάσουμε να σκέφτεται όπως εμείς, αυτό δεν είναι αγάπη. Να αγαπάς τον άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός πρέπει να έχει διάνοια, καρδιά και ψυχή σαν τις δικές σου και να σκέφτεται σαν εσένα. Δεν υπάρχουν δύο ίδια κέρματα στην φύση. Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι άνθρωποι στον κόσμο, οι οποίοι να σκέφτονται, να αισθάνονται και να πράττουν με τον ίδιο τρόπο. Αν δύο ίδια κέρματα συναντηθούν στην φύση, αυτά θα διαταράσσουν οπωσδήποτε την αρμονία της. Αυτός που αγαπάς πρέπει να έχει αντίθετο με σένα χαρακτήρα, για να συμπληρώνεστε αμοιβαία. Σε αυτό έγκειται η ελευθερία των ανθρώπων.

 

Τι είναι ελευθερία, και τι απαιτεί η ελευθερία; Η ελευθερία υπονοεί ο κάθε άνθρωπος να εκφράζεται έτσι, όπως ωθείται από μέσα του. Και, σε αυτή την εσωτερική ώθηση, η ελευθερία απαιτεί από τον άνθρωπο απόκτηση της αγάπης, της σοφίας και της αλήθειας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο απ' αυτή, να δει την αγάπη μόνο για μία στιγμή και μετά να την χάσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο απ' αυτή, να συναντήσει εκείνον, ο οποίος τον αγαπάει, και αυτός να ανοίξει τα μάτια του μπροστά του μόνο για μία στιγμή, να χύσει μερικά δάκρυα, και μετά απ' αυτό να τα κλείσει ξανά. Τι νόημα υπάρχει στα κλειστά μάτια; Η ευτυχία των αμαρτωλών ανθρώπων βασίζεται στα κλειστά μάτια, ενώ των δίκαιων στα ανοιχτά. Στην ζωή, τα μάτια μας πρέπει να είναι πάντα ανοιχτά. Το μεγάλο στην ζωή βασίζεται στα ανοιχτά μάτια. Μόνον εκείνος ο άνθρωπος, του οποίου τα μάτια είναι ανοιχτά, μπορεί να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού, να εκφράζει την αγάπη Του. - Μα, δεν μπορούμε να μην κάνουμε λάθη. - Αυτό είναι άλλο ερώτημα. Αν κάποιος δώσει το χέρι του στον αδερφό του για να τον σώσει, μπορεί να κάνει κάποιο λάθος σε αυτό. Σημασία όμως έχει η καλή πρόθεση που τον σπρώχνει να βοηθήσει τον πιο αδύνατο απ' αυτόν. Η ουσία του ανθρώπου έγκειται στο πώς αντιλαμβάνεται και εκφράζει τα πράγματα σε δεδομένη περίπτωση, και ποια είναι η διάθεση του: αν υπάρχει ενότητα ανάμεσα στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στις πράξεις του. Από αυτή την άποψη, δίκαιος, καλός άνθρωπος είναι εκείνος, στον οποίον όλες οι διαφορετικές ενέργειες εναρμονίζονται. Όσο οι ενέργειες του ανθρώπου δεν ταιριάζουν αναμεταξύ τους, αυτός δεν μπορεί να ονομαστεί δίκαιος.

 

Τώρα, όταν θίγω κάποια θέματα, χωρίς να θέλω, κάποιοι προσβάλλονται. Για παράδειγμα, για τα καμπαρέ εγώ έχω ιδιαίτερη γνώμη, και όχι όπως νομίζουν πολλοί. Εγώ ξέρω ότι εκεί μπαίνουν άνθρωποι, οι οποίοι δουλεύουν, παίζουν όλη την νύχτα, και γι' αυτό τους πληρώνουν. Χάρη στην μουσική τους αποφεύγονται πολλοί φόνοι, πολλά σκάνδαλα, λογομαχίες και παρεξηγήσεις. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι περνάνε εκεί τον χρόνο τους εύκολα, ξένοιαστα. Δεν είναι το ίδιο και στην ζωή; Κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν, ενώ άλλοι διασκεδάζουν, γλεντάνε. Έτσι ώστε, αν είσαι φτωχός, μπες στο καμπαρέ να παίζεις για να σώζεις τους ανθρώπους. Αν είσαι πλούσιος, να βγεις έξω από το καμπαρέ, άνοιξε τον τορβά σου και άρχισε να μοιράζεις. Γύρω σου αμέσως θα μαζευτούν αμέτρητοι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί μουσικοί, οι οποίοι θα παίζουν, θα σε διασκεδάζουν. Δώσε ένα πλούσιο φίλεμα σε αυτούς τους ανθρώπους, να σε θυμούνται για πάντα. Τι πιο μεγάλο καμπαρέ απ' αυτό; - Μπορεί ο κόσμος να σωθεί με αυτό τον τρόπο; Μπορεί, εννοείται. Η καλή θέληση, η καλή διάθεση τον ανθρώπων του ενός προς τον άλλον έχει την δύναμη να τους βοηθήσει. Τα βάσανα των ανθρώπων είναι δίκαια, και πρέπει να αντέχονται. Όποιος έχει καλέσει μία φορά την αγάπη να ανέβει στην πλάτη του, αυτός πρέπει να την πάει μέχρι το τέλος του δρόμου της. Όσο και βαριά να είναι, μην προσπαθείτε να την πετάξετε από την πλάτη σας, επειδή αυτή θα σας προκαλέσει μεγαλύτερη δυστυχία. Θα την κουβαλάτε, θα ξεκουράζεστε, πάλι θα την κουβαλάτε, έως ότου στο τέλος αυτή κατέβει μόνη της από την πλάτη σας. Όσο κρατάνε τα πόδια σας, θα την κουβαλάτε. Μόλις εξαντληθείτε τελείως, αυτή θα σας απελευθερώσει μόνη της. Η αγάπη σας καταλαβαίνει, αυτή πάντα μπαίνει στην θέση σας και ποτέ δεν θα αφήσει να πέσετε κάτω από το βάρος της. Μία μέρα, όταν σας βάλει στην πλάτη της, θα σας βγάλει μέχρι το τέλος χωρίς καμία δυσαρέσκεια και παράπονο. Η αγάπη ποτέ δεν θα σας πετάξει από την πλάτη της. Έτσι ώστε, αν έχετε κάνει το λάθος να βάλετε την αγάπη στην πλάτη σας, μην κάνετε το δεύτερο λάθος να την πετάξετε από την πλάτη σας. Να κρατήσετε μέχρι το τέλος.

 

Αυτή είναι μία αφηρημένη θεωρία, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί. Μόλις την εφαρμόσετε, η ζωή σας θα καλυτερεύσει. Αν δεν την εφαρμόσετε, κανένας δεν μπορεί να σας βοηθήσει. Η αγάπη είναι το πιο σημαντικό ζητούμενο στην ζωή. Αν το λύσετε, θα λύσετε όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα, όποιας φύσης κι αν είναι αυτά - προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά ή πανανθρώπινα. Με την λύση αυτού του ζητήματος, ο άνθρωπος θα βρει την θέση του στην φύση. Συνεπώς, ο άνθρωπος θα λύσει πρώτα τα προσωπικά του ζητήματα, και μετά απ' αυτό θα έρθει στα οικογενειακά, στα κοινωνικά και στα πανανθρώπινα. Κατά την γνώμη μου, απαιτείται ηρωισμό απ' τον άνθρωπο, ο οποίος αναλαμβάνει την λύση των ζητημάτων οικογενειακής, κοινωνικής και πανανθρώπινης φύσης. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι ένας από τους πιο μορφωμένους, τους πιο καθαρούς και τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. Η ανθρωπότητα χρειάζεται ακριβώς τέτοιους ανθρώπους. Ο αδύνατος, από την άλλη, για να σφίξει, να δυναμώσει, πρώτα πρέπει να ασχολείται με ζητήματα προσωπικής, ατομικής, ψυχικής και Θείας φύσης. Μόνο με αυτό τον τρόπο δεν θα μπει σε σύγκρουση με κανέναν.

 

Λέω: όταν κάποιος παραπονιέται ότι είναι δυστυχισμένος, η αιτία για αυτό είναι ότι κουβαλάει την αγάπη στην πλάτη του και θα την κουβαλάει μέχρι τότε που αυτή επιθυμεί. Όταν κουραστεί, όταν λιποθυμήσει, όταν χάσει κάθε ελπίδα στην ζωή και νομίζει ότι όλα τελειώσανε γι' αυτόν, η αγάπη θα κατέβει από την πλάτη του, θα του φτιάξει έναν επίδεσμο, θα του δώσει από το νέκταρ της ζωής και θα πει: Φτάνει πια! Είδα την καλή θέληση σου, αλλά τόσο μπορείς να με κουβαλάς. Ανέβα τώρα εσύ στην πλάτη μου, εγώ να σε κουβαλήσω! Αυτός θα ανέβει στην πλάτη της αγάπης, η καρδιά του θα ανοίξει, ενώ η ψυχή του θα ανθίσει σαν τριαντάφυλλο που δεν μαραίνεται ποτέ. Αυτό οι Ινδοί το ονομάζουν "λωτός". Ο λωτός ανθίζει μόνο στην πλάτη της αγάπης. Κάθε άνθρωπος πρέπει να ανέβει στην πλάτη της αγάπης, για να ανθίσει. Η αγάπη είναι ένα από τα πιο μεγάλα και φωτεινά πλάσματα. Αυτή γνωρίζει τα βάθη της ψυχής, κατανοεί τις φιλοδοξίες του πνεύματος. Ό,τι επιθυμήσετε στο όνομα της, θα το αποκτήσετε. Αυτή λέει: Εγώ θα σας δώσω όλα, όσο το μυαλό, η καρδιά και η θέληση σας επιθυμούν. Σε αυτό ακριβώς έγκειται η ζωή. Το ζήτημα δεν είναι να απαρνηθεί ο άνθρωπος την ζωή, αλλά πρέπει να ζει σωστά, να έχει σωστές αντιλήψεις.

 

Συνεπώς, υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη κατηγορία ασχολείται με ερωτήματα προσωπικής, ατομικής, κοινωνικής και Θείας φύσης. Η δεύτερη κατηγορία ασχολείται με ερωτήματα οικογενειακής, κοινωνικής και πανανθρώπινης φύσης. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται στην τελευταία φάση της πρώτης κατηγορίας. Η Θεία ζωή θα τους συνδέσει με την δεύτερη κατηγορία. Είναι καιρός πια να μπουν σε αυτή την κατηγορία. Αν χάσουν αυτή την στιγμή, θα περιμένουν πολύ ακόμη. Κάποιοι θα πουν ότι δεν ενδιαφέρονται ούτε για κοινωνικά, ούτε για θρησκευτικά ερωτήματα. Το θέμα δεν είναι να γίνουν κληρικοί, αλλά πρέπει να κουβαλάνε την αγάπη στην ψυχή τους. Άλλος θα πει ότι δεν θέλει να είναι στρατιωτικός. Αυτός μπορεί να μην είναι στρατιωτικός, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να κουβαλάει φως στο μυαλό του. - Εγώ δεν θέλω να πυροβολώ με τουφέκι. - Αν δεν θέλεις να πυροβολείς με τουφέκι, θα πυροβολείς με το τσακμάκι σου, να ανάψεις την φωτιά. Και αυτή είναι στρατιωτική συμπεριφορά. Όποιος τσιτσιρίζει το τσακμάκι για να ανάψει την φωτιά του, είναι στρατιωτικός. Όποιος ανάβει κερί, είναι στρατιωτικός. - Εγώ δεν είμαι στρατιωτικός. - Πώς να μην είσαι στρατιωτικός; Τρύπησες τόσους ανθρώπους με το σπαθί σου. Εσείς πρέπει να είσαστε τέτοιοι στρατιωτικοί, ώστε, όταν σηκώσετε το μαχαίρι σας εναντία του ανθρώπου, να μην πειράξετε τίποτε σε αυτόν: ούτε ένα αγγείο, ούτε μία αρτηρία, ούτε ένα τριχοειδές αγγείο να μην κόψετε. Ο στρατιωτικός πρέπει να κάνει τις εγχειρήσεις του, όπως τις κάνει η φύση. Για κάθε χειρουργό, ο οποίος σπάζει τα αγγεία στις εγχειρήσεις του, λέμε ότι είναι πρωτάρης στην σφαίρα του. Εμείς πρέπει να είμαστε φορείς της αγάπης και πάλι να είμαστε στρατιωτικοί. Όταν πρέπει να κάνουμε εγχειρήσεις, θα τις κάνουμε με μαστοριά. Κάποιος λέει: Εγώ έκανα ένα λάθος, όμως θέλω να το διορθώσω. Αυτό σημαίνει: Έχω ένα απόστημα μέσα μου, το οποίο θέλω να σπάσω, όλη η βρωμιά απ' αυτό να βγει έξω από το σώμα μου. Και πραγματικά, το κάθε λάθος που κάνουμε δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από απόστημα στον οργανισμό του ανθρώπου. Για να διορθώσει το λάθος του, αυτός πρέπει να πάρει μαχαίρι, να κάνει μία χειρουργική επέμβαση, να βγάλει όλες τις ακαθαρσίες έξω από το σώμα του. Κάντε εγχειρήσεις, αλλά όχι σαν εκείνο τον χειρουργό, ο οποίος είχε βγάλει την καρδιά ενός ασθενή και με αυτό τον είχε αποτελειώσει.

 

"Μόνος μου πάτησα τον ληνό." Όταν η αγάπη έρθει στον άνθρωπο, αυτή μόνη της θα πατήσει τον ληνό. Όλα τα εγωιστικά, όλα τα φιλάργυρα, τα οποία έχουν δημιουργήσει δυστυχίες και βάσανα στον σύγχρονο πολιτισμό, πρέπει να βγούνε έξω! Με αυτό τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν μπορούν να μπουν στην Βασιλεία του Θεού. Αυτός ο εγωισμός, αυτή η φιλαργυρία δημιουργούν αντιφάσεις στην ζωή. Για να απελευθερωθούν απ' αυτές τις αντιφάσεις οι άνθρωποι, η αγάπη πατάει σήμερα όλους τους λαούς, να βγουν οι χυμοί τους έξω. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αδυνατίσουν, για να μπορεί η αγάπη να τους πάρει στα χέρια της και να τους βάλει στην πλάτη της. Αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορεί να διορθωθεί ο κόσμος. Αλλιώς, όσο οι άνθρωποι κουβαλάνε την αγάπη στην πλάτη τους, στον κόσμο θα υπάρχουν πάντα αντιφάσεις: κάποιοι θα είναι πλούσιοι κι άλλοι φτωχοί. Κάποιοι θα είναι μορφωμένοι κι άλλοι αγράμματοι. Όποιον η αγάπη βάλει στην πλάτη της, αυτός βρίσκεται πια σε αρμονικές συνθήκες της ζωής.

 

"Μόνος μου πάτησα τον ληνό." Το πάτημα υπονοεί βάσανα. Τα βάσανα στην ζωή μπορούν να λυθούν μόνο μέσω του νόμου της αγάπης, και αυτός είναι ο πιο λογικός τρόπος για την λύση τους. Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι λύνουν το ζήτημα για τα βάσανα, αλλά και μέχρι σήμερα ακόμη δεν το έχουν λύσει. Γιατί; Επειδή κουβαλάνε ακόμη την αγάπη στην πλάτη τους. Χάρη σε αυτό όλη η γη είναι σκεπασμένη με νεκροταφεία. Τα νεκροταφεία μιλάνε για τα άλυτα ζητήματα στην ζωή. Κάποιος άνθρωπος είναι πλούσιος, αλλά ο πλούτος του γίνεται αιτία να τον σκοτώνουν στο πεδίο της μάχης. Κάποιος είναι επιστήμονας, αλλά όταν κάνει πειράματα με ασφυκτικά αέρια, γίνεται θύμα αυτών των αερίων. Κάποιος είναι σπουδαίος αρχιτέκτονας, χτίζει σπίτια στους ανθρώπους, αλλά όταν δεν τηρεί έναν από τους νόμους της αρχιτεκτονικής, ένα απ' αυτά τα σπίτια καταρρέει, και αυτός πέφτει κάτω από τα ερείπια του. Είναι καλό να χτιστούν μεγάλα σπίτια, αλλά να μην γκρεμίζονται. Είναι καλό ο άνθρωπος να είναι πλούσιος, αλλά ο πλούτος του δεν πρέπει να χάνεται. Ο πλούτος παριστάνει το αρτηριακό αίμα του ανθρώπου. Όλα τα κύτταρα του οργανισμού πρέπει να επωφελούνται απ' αυτό το αίμα. Συνεπώς, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να επωφελούνται από τον πλούτο. Όσον αφορά στην φτώχια, αυτή παριστάνει μία από τις ευχάριστες καταστάσεις στην ζωή του άνθρωπου. Η φτώχια είναι ξεκούραση. Από τον φτωχό δεν ζητιέται τίποτε. Αυτός δεν έχει καμία υποχρέωση, είναι ήρεμος, και γι' αυτό κάθεται και ξεκουράζεται. Όταν ξεκουραστεί καλά, λέει: Κύριε μου, μέχρι τώρα ήμουνα διακοπές. Μπορείς πια να με φορτώσεις με κάτι. Λέτε: Καλύτερα ο άνθρωπος να είναι πλούσιος, παρά φτωχός, καλύτερα είναι να είναι μορφωμένος, παρά αγράμματος. Έτσι είναι, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι η θλίψη προηγείται της χαράς. Να οργώνεις, να σπέρνεις, αυτό είναι θλίψη. Να μαζεύεις το στάρι από τον κάμπο και να το βάζεις στο αμπάρι, αυτό είναι χαρά.

 

Και έτσι, ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει πρώτα την ατομική ζωή, για να μην σκοντάφτει. Λέτε: εμείς έχουμε κάνει πολλές προσπάθειες. - Οι προσπάθειες τις οποίες έχει κάνει και κάνει ο άνθρωπος, του προσφέρουν κάτι. Όλα τα οποία έχει φτιάξει, είναι απόκτημα του. Ο πλούτος, η γνώση, η δύναμη, την οποία έχει αποκτήσει ο άνθρωπος, μένουν σ' αυτόν. Το περίσσευμα, το οποίο δεν μπορεί να μαζέψει, να καλλιεργήσει ή να πραγματοποιήσει, είναι Θείο κεφάλαιο, το οποίο θα του αφαιρεθεί. Συνεπώς, για να τα καταφέρει με την κατάσταση, στην οποία έχει φτάσει, ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει την εσωτερική κατανόηση της ζωής. Οι άνθρωποι θέλουν να απελευθερωθούν από τις πλάνες τους, αλλά δεν ξέρουν ότι σε συγκεκριμένες συνθήκες αυτές οι πλάνες είναι αγαθό για αυτούς. Για παράδειγμα, είναι καλό κάποιος άνθρωπος να μην ξέρει ότι έχει χάσει τον πλούτο του, είναι καλό καμιά φορά να μη ξέρει ότι είναι άρρωστος. Γιατί; Επειδή αυτός δεν έχει γνώσεις με τις οποίες να διορθώσει την κατάσταση του. Όμως, ο έλλογος άνθρωπος πρέπει να έχει σωστές αντιλήψεις για την ζωή. Αυτός πρέπει να κατανοεί τις στιγμές και τις συνθήκες στις οποίες ζει.

 

Τώρα, εγώ σας αφήνω στην τελευταία στάση, όπου θα έρθει η αγάπη, θα σας πάρει στα χέρια της, θα σας αγκαλιάσει στην αγκάλη της, όπως η μητέρα αγκαλιάζει το παιδί της, και θα σας βάλει στην πλάτη της, να σας κουβαλήσει. Αφήστε την αγάπη να σας κουβαλήσει, και θα δείτε πόσο εύκολα θα λυθούν όλα τα δύσκολα καθημερινά ζητήματα, που σας ταράζουν. Φυτέψτε τον σπόρο και αφήστε τον να μεγαλώνει μόνος του. Βοηθήστε την πηγή να ανοίξει δρόμο και αφήστε την ελεύθερη. Στην συνέχεια αυτή μόνη της θα διανοίξει τον δρόμο της. Συνεπώς, αφήστε το Θείο μέσα σας να αναπτύσσεται μόνο του. Μην εμποδίζετε την ανάπτυξη του. Με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσετε την ελευθερία, την οποία αναζητάτε.

 

Ομιλία τον Διδασκάλου, που έγινε στις 8 Ιανουαρίου τον 1928. Σόφια - Ίζγκρεβ.