1927_12_25 Έρχονται μέρες

[Ани]

 Έρχονται μέρες

 

"Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Κύριος ο Θεός Ιεχωβά, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην ονχίπείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ' ακροάσεως των λόγων τον Κυρίου." (Αμώς, 8,11)

 

Κάθε μορφή, ή κάθε αντικείμενο εκτιμάται από τις ιδιότητες του- η ομορφιά από τα στολίδια της, το μυαλό από την γνώση του, η καρδιά από την καλοσύνη της, η ψυχή από την ευγένεια της, το πνεύμα από την δύναμη του.

 

"Ιδού, έρχονται μέρες, και θα εξαποστείλω πείνα στην γη." Συχνά οι άνθρωποι παραπονιούνται για την πείνα, ως βασανιστική κατάσταση του οργανισμού. Όμως, ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλεται στην πείνα, ως σπουδαίο κίνητρο. Η πείνα σπρώχνει τους ανθρώπους προς την απόκτηση γνώσεων, τεχνών, μουσικής, κλπ.. Σήμερα οι άνθρωποι επιδιώκουν την γνώση, όχι τόσο από αγάπη, όσο από φόβο να μην πεινάσουν. Η πείνα είναι μεγάλη βουκέντρα στην ζωή, και κάτω από την πίεση αυτής της βουκέντρας οι άνθρωποι γίνονται επιστήμονες, γίνονται όμορφοι, γίνονται καλοί. Όλα τα καλά στον κόσμο είναι αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης βουκέντρας - της πείνας. Συνεπώς, η αγάπη δεν βασιλεύει ακόμη στον κόσμο. Στον κόσμο πρώτα ενεργεί ο νόμος αυτής της μεγάλης βουκέντρας, τον οποίο ονομάζουν "νόμο της αναγκαιότητας", και μετά έρχεται "ο νόμος της αγάπης". Όπως η πείνα είναι βουκέντρα για τους ανθρώπους, τέτοια βουκέντρα είναι και το κακό. Συνεπώς, και το κακό είναι απαραίτητο στην γη, για να σπρώχνει τους ανθρώπους προς την δραστηριότητα. Το ποιες είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το κακό, δεν έχει σημασία για μας, αλλά εμείς λέμε ότι το κακό, ως δύναμη στον κόσμο, κάποτε ήταν καλό. Το καλό των περασμένων αιώνων είναι το σημερινό κακό, ενώ το σημερινό καλό θα είναι το κακό των μελλοντικών αιώνων. Συνεπώς, από μόνο του, το καλό δεν μπορεί να σχηματιστεί ποτέ. Αυτό, το οποίο μένει πάντα ανεκδήλωτο ή μη σχηματισμένο, είναι καλό• κάθε πράγμα, το οποίο εκδηλώνεται, είναι κακό. Έτσι μιλάνε για το κακό και το καλό οι μεγάλοι στοχαστές, έτσι μιλάνε και οι Μεγάλοι Δάσκαλοι στον κόσμο. Αυτός ο ορισμός σε πολλούς θα φανεί παράξενος. Ρωτάω: Αν από απροσεξία πιάσεις το σπαθί, το οποίο κάποιος άλλος έχει φτιάξει και ακονίσει, και κοπείς, αυτό είναι σκληρό; Μα εσύ κόπηκες, δεν φταίει εκείνος που έφτιαξε το σπαθί. Εσύ πρέπει να είσαι προσεκτικός. Λες: Γιατί αυτό το μαχαίρι είναι τόσο κοφτερό; Δεν φταίει το μαχαίρι για το κόψιμο σου, αλλά η απροσεξία σου. Εσύ έχεις λερώσει με μαύρο μελάνι το άσπρο ρούχο σου, και μετά λες: Ποιος έφτιαξε αυτό το μαύρο μελάνι; Δεν φταίει το μαύρο μελάνι. Όλοι οι ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, επιστήμονες, φιλόσοφοι, ιερείς, μητέρες και πατεράδες γράφουν με αυτό το μαύρο μελάνι, αλλά, από απροσεξία, κάποιος μπορεί να λερώσει το ρούχο του με αυτό, να αφήσει τέτοιο λεκέ σ' αυτό, το οποίο, ακόμα και με χημικά μέσα, δύσκολα μπορεί να καθαριστεί. Όπως και να καθαριστεί, πάντα θα μείνει λίγος μαύρος λεκές επάνω στο άσπρο ρούχο. Αυτή δεν είναι αντίφαση; Ωραία πράγματα γράφονται με μαύρο μελάνι επάνω σε άσπρο χαρτί, ενώ μαύροι, ανεπιθύμητοι λεκέδες μένουν επάνω στο άσπρο ρούχο.

 

Σήμερα και οι φιλόσοφοι, και οι μορφωμένοι άνθρωποι ταράζονται από τις αντιφάσεις στην ζωή. Δεν υπάρχει πλάσμα, λίγο - πολύ συνειδητό, το οποίο να μην ταράζεται από τις αντιφάσεις, αλλά, παρ' όλα αυτά, αυτές υπάρχουν στην ανθρώπινη ζωή. Πραγματικά, η μεγάλη ζωή εκδηλώνεται με παράξενο τρόπο, με παράξενους νόμους, αλλά ταυτόχρονα και η ανθρώπινη ζωή εκδηλώνεται σύμφωνα με δικούς της ιδιαίτερους νόμους. Βάσει αυτού, ανάμεσα στην ανθρώπινη και την κοινή ζωή παρουσιάζεται σύγκρουση• ανάμεσα στην ανθρώπινη και στην κοινή σκέψη πάλι παρουσιάζεται σύγκρουση. Οι άνθρωποι και ο Θεός δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Ο Θεός σκέφτεται ένα, ενώ οι άνθρωποι άλλο. Ρωτάω: ποια ήταν η σκέψη του Θεού, όταν δημιούργησε το πρόβατο; Και ποια είναι η σκέψη του ανθρώπου, όταν πιάνει το πρόβατο; Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει αν η δικιά του σκέψη και πράξη συμφωνούν με τις Θεϊκές. Για να δικαιολογήσει την πράξη του, ο άνθρωπος μπορεί να δώσει διάφορες εξηγήσεις, σύμφωνα με ορισμένους φυσικούς νόμους. Για παράδειγμα, μπορεί να πει: Σύμφωνα με τον τάδε φυσικό νόμο, εμείς πρέπει να φυλάμε τα πρόβατα σε μάντρες, για να μην πεθάνουν από πείνα και κρύο μετά, για να μην πέσει το μαλλί τους, κάπου - κάπου, πρέπει να τα κουρεύουμε επίσης, επειδή το γάλα τους είναι πολύ, πρέπει να τα αρμέγουμε, να τα ξελαφρώνουμε και στο τέλος, για να μάθουν τον νόμο της αυτοθυσίας, τα πρόβατα πρέπει να μας δώσουν το κρέας τους. Τι κακό υπάρχει στο ότι έχουμε πάρει λίγο από το μαλλί, από το γάλα και από το κρέας των προβάτων; Πρέπει να διαμαρτύρονται τα πρόβατα γι' αυτό το πράγμα; Υπάρχουν πράγματα, για τα οποία οι άνθρωποι έχουν δίκιο, αλλά όχι για όλα. Η φιλοσοφία της ζωής βασίζεται σε αυτό, στο να ξέρουμε πού έχουμε δίκιο, δηλαδή πού είμαστε σε συμφωνία με τους νόμους της κοινής ζωής και πού σε αντίφαση με αυτούς. Από πού προέρχονται οι αντιφάσεις στην ζωή;

 

Τώρα θα αναφέρω έναν μύθο, τον οποίο έχω βγάλει από τα αρχεία των ανατολικών φιλοσόφων. Αυτό τον μύθο τον έχω προσαρμόσει σε μορφή κατανοητή για το βουλγάρικο μυαλό. Συνεπώς, είναι λίγο εκβουλγαρισμένος, για να είναι προσιτός στην σκέψη. Στο βασίλειο του Ορμούζ - Ντάι υπήρχε ένας από τους πιο σπουδαίους, πιο μεγάλους ποιητές, ο οποίος ονομαζόταν Αντάτ - Μαχρί. Αυτός είχε γράψει πολλές εκθέσεις, τραγούδια και ποιήματα, για τα οποία όλος ο λαός τον εξυμνούσε. Μία μέρα, για δικιά του δυστυχία, έγραψε κάποιον στίχο σε ένα από τα ποιήματα του, με τον οποίο έθιξε τους θεούς, κι αυτοί τον καταδίκασαν σε θάνατο. Τι ήταν αυτός ο στίχος; Εγώ δεν θα το εκθέσω ολόκληρο, αλλά μόνον εν μέρει. Αυτός ο στίχος ήταν ο εξής: "Στο Θείο τραπέζι, οι διάσημοι θεοί είχαν γίνει άταχτα πνεύματα." Μαζεύτηκε μεγάλο δικαστήριο να αποφασίσει τι τιμωρία πρέπει να επιβάλει στον ποιητή. Αποφάσισαν ομόφωνα να του επιβάλουν θανατική ποινή, αλλά το ερώτημα ήταν τι ακριβώς να είναι αυτή η ποινή, ώστε όλοι οι ποιητές να θυμούνται πώς μπορούν να προσβάλουν τους θεούς. Στην συνέλευση των θεών είχαν παραβρεθεί όλα τα δέντρα, όλα τα χορτοφάγα και σαρκοφάγα ζώα, μήπως μπορέσουν και αυτά να εξυπηρετήσουν με κάτι τους θεούς στην καταδίκη του ποιητή. Τίγρεις και λιοντάρια περίμεναν και ύαινες, ελέφαντες και καρχαρίες, όλοι ενδιαφερόντουσαν να δουν με ποιον τρόπο θα τιμωρηθεί ο ποιητής. Αυτά σκεφτόντουσαν μεταξύ τους: Μέχρι τώρα δεν είχαμε τέτοια περίπτωση. Πώς να είναι το κρέας αυτού του διάσημου ποιητή; Μπροστά στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν εκπρόσωποι από μερικά ιατρικά σωματεία, με αίτημα, αν χρειαστεί ο ποιητής να θανατωθεί, να τον δώσουν σε αυτούς, για να μελετήσουν, από επιστημονική άποψη, τους πνεύμονες, την καρδιά, το μυαλό, όπως και όλα τα υπόλοιπα όργανα του ποιητή, να δουν ποια είναι η αιτία που ο ποιητής είχε τολμήσει να προσβάλει τους θεούς. Ο ποιητής είχε βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση. Ποτέ στην ζωή του δεν είχε δει τόσο τρομερά πλάσματα. Όποιον και να κοιτούσε, όλοι του λέγανε: Μόνο να πέσεις στα χέρια μας! Θα σου δείξουμε πώς γράφεται η ποίηση! Όλοι τον κοιτούσανε με φοβερά, άγρια βλέμματα. Αυτός αναρωτιότανε τι προσβολή μπορεί να κρύβεται σε αυτόν τον μικρό στίχο. Όταν έμενε μόνος, διάβαζε και ξαναδιάβαζε αυτό τον στίχο, για να βρει μόνος του που είναι η προσβολή σε αυτά τα λόγια, και μονολογούσε: Εγώ δεν είχα κανέναν σκοπό να προσβάλω τους θεούς, αλλά από πού βγήκε αυτή η προσβολή, κι εγώ δεν ξέρω.

 

Όπως και να είναι, είχε φτάσει η καθορισμένη μέρα, όταν ο ποιητής έπρεπε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Είχαν έρθει οι θεοί στο δικαστήριο, και η συνεδρίαση είχε αρχίσει. Κάποιοι από τους θεούς είχαν πει να δώσουν τον ποιητή στους καρχαρίες, για να τον κομματιάσουν και να τον φάνε. Άλλοι επέμεναν να τον δώσουν στα λιοντάρια, να τον κομματιάσουν. Κάποιο τρίτοι είχαν αποφασίσει να βάλουν τον ποιητή στην πλάτη ενός αλόγου, χωρίς δικαίωμα να κρατιέται απ' αυτό, και το άλογο να πηδάει εμπόδια, να περνάει δάση και βουνά, έως ότου μία μέρα ο ποιητής εξαντληθεί τελείως και πεθάνει. Κάποιοι τέταρτοι είχαν προτείνει να θάψουν τον ποιητή ζωντανό στην γη και από πάνω του να φυτέψουν δέντρα, οι ρίζες των οποίων να απορροφάνε τα υγρά από τα μάτια του ποιητή, για να καταλάβει στο τέλος πώς γράφονται προσβλητικοί στίχοι για τους θεούς. Οι τελευταίοι θεοί πρότειναν να δώσουν τον ποιητή Αντάτ - Μαχρί σε κάποιον επιστημονικό ιατρικό σύλλογο, για να τον χρησιμοποιήσει όπως νομίζει σωστό. Όταν άκουσε όλες αυτές τις τιμωρίες, ο ποιητής ένιωσε τρόμο, φόβο κι άρχισε να προσεύχεται: Κύριε μου, πες μου, πού είναι το φταίξιμο μου; Όταν έγραφα αυτόν τον στίχο, δεν είχα διόλου κάποια ζήλεια ή μίσος εναντίων των θεών. Όλα αυτά τα έγραφα με μεγάλη καθαρότητα της καρδιάς. Κατά την γνώμη μου, οι θεοί με καταδικάζουν άδικα. Όσο οι θεοί εξετάζανε όλες τις προτάσεις για την τιμωρία του ποιητή, για να κατασταλάξουν σε μία απ' αυτές, στο δικαστήριο είχε μπει η πιο όμορφη και σε όλους γνωστή κόρη του βασιλιά Ορμούζ - Ντάι, η οποία επίσης είχε ενδιαφερθεί για την τύχη του ποιητή και είχε έρθει να προτείνει την δικιά της τιμωρία. Όταν την είδαν, όλοι οι θεοί, όπως και όλα τα ζώα, γύρισαν προς αυτήν να την κοιτάνε και ξέχασαν το φταίξιμο του ποιητή. Η κόρη του Βασιλιά γύρισε προς τον ποιητή και τον ρώτησε: Θέλεις να γίνεις υπηρέτης μου; - Με μεγάλη μου χαρά θα σε υπηρετούσα. -Έχω ανάγκη από έναν απλό υπηρέτη, ο οποίος να ποτίζει τα λουλούδια στον κήπο μου. Όταν το άκουσαν αυτό, οι θεοί αποφάσισαν ομόφωνα: Και εμείς συμφωνούμε να σου δώσουμε τον ποιητή, να τον κάνεις ό,τι θέλεις. Ας ποτίζει τα λουλούδια του κήπου σου. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος, με τον οποίο ο ποιητής θα μπορούσε να σωθεί. Και τώρα, αν κάποιος σας ρωτήσει ποιος σας έβαλε σε αυτή την θέση στον κόσμο, εσείς πρέπει να απαντήσετε: Η κόρη του βασιλιά με έβαλε σε αυτή την υπηρεσία. Αν ρωτήσουν τον ποιητή ποιος τον διόρισε στο βασιλικό τραπέζι, αυτός πρέπει να απαντήσει: Το διάταγμα, με το οποίο με διόρισαν σε υπηρεσία στην κόρη του βασιλιά, οφείλεται σε μερικά λόγια μου, που τα έβαλα στον στίχο "Στο Θείο τραπέζι οι διάσημοι θεοί είχαν γίνει άταχτα πνεύματα".

 

Τώρα, θα σας αφήσω να σκεφθείτε μόνοι σας την συνέχεια επάνω σ' αυτόν τον μύθο. Έχει βαθύ περιεχόμενο και νόημα. Από την μία πλευρά, ο άνθρωπος βλέπει ότι μόνο με τα βάσανα θα βρει τα λάθη του. Από την άλλη πλευρά, βλέπει ότι μόνο στις δυσκολίες και στα βάσανα της ζωής θα καταλάβει το καλό και θα το εκτιμήσει. Συνεπώς, θα έρθεις στο καλό και θα το γνωρίσεις, μόνον όταν γίνεις υπηρέτης και ταπεινωθείς. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος στην ζωή. Να γίνεις ο τελευταίος υπηρέτης στον κήπο της κόρης του βασιλιά και να ποτίζεις τα λουλούδια της, αυτή είναι άριστη υπηρεσία. Τι παριστάνουν αυτά τα λουλούδια, δεν θα το εξηγήσω, αλλά αν σας έλεγα ότι είναι ζωντανά λουλούδια, τότε μόνο θα καταλαβαίνατε την ομορφιά της ζωής. Συχνά οι άνθρωποι περνάνε μεγάλα βάσανα, αλλά αυτά δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από τα βάσανα του ποιητή, τα οποία ζει στο δικαστήριο, όπου όλοι οι θεοί ξεσηκώνονται εναντίον του. Αυτοί οι θεοί ξεσηκώνονται ενάντια σε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να τα καταφέρουν με τα βάσανα τους, και λένε: Η μοίρα είναι σκληρή απέναντι μας! Δεν υπάρχει κανείς να μας λυπηθεί! - Φαινομενικά είναι έτσι, αλλά και στις πιο δύσκολες στιγμές στην ζωή του ανθρώπου, στην πιο μεγάλη απογοήτευση του, θα βρεθεί τουλάχιστον ένα πλάσμα, το οποίο να του δείξει λίγη συμπόνια. Γιατί η κόρη του βασιλιά, ακριβώς, έτρεξε να βοηθήσει τον ποιητή; Επειδή αυτή ήταν η μοναδική που είχε μπει στην κατάσταση του. Γιατί δικάζανε τον ποιητή; Για μία λέξη που έλειπε. Όταν αντέγραφαν το ποίημα του, είχε γίνει μία παράλειψη, ένα λάθος, συγκεκριμένα: στο απόσπασμα αυτό τους είχε διαφύγει η λέξη "φωτεινά". Στην ουσία, ο στίχος είχε το εξής περιεχόμενο: "Στο Θείο τραπέζι οι διάσημοι θεοί είχαν γίνει φωτεινά άτακτα πνεύματα." Η κόρη του βασιλιά είχε παραβάλει το αντίγραφο με το πρότυπο και είχε βρει αυτή την λέξη που έλειπε. Τότε οι θεοί είπαν: Με αυτή την λέξη, ο στίχος έχει νόημα. Συνεπώς, το νόημα αυτού του στίχου είναι ότι αυτά τα φωτεινά άτακτα πνεύματα είχαν ξεκινήσει στον κόσμο να διαδίδουν φως.

 

"Ιδού, έρχονται ημέραι, λέει ο Κύριος Ιεχωβά, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γη ν ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ' ακροάσεως των λόγων του Κυρίου." Σ' αυτόν τον στίχο γίνεται λόγος για την πείνα, ως εσωτερικό κίνητρο, ως εσωτερική επιδίωξη της ψυχής για ανάπτυξη. Η ψυχή μοιάζει με σπόρο, που, αν δεν φυτευτεί στην γη, μένει μόνος του, χωρίς γνώση, χωρίς εμπειρίες. Σ' αυτή την κατάσταση, η ψυχή δεν μπορεί να έχει ούτε χαρά, ούτε λύπη. Χωρίς χαρές και λύπες, η ζωή της ψυχής είναι πιο βαριά απ' όσο με αυτές. Συνεπώς, έως ότου δεν περάσει από χαρές και λύπες, ο άνθρωπος δεν μπορεί να υψωθεί. Μόνο μέσω των χαρών και των λυπών μπαίνει στον δρόμο της σοφίας. Μόνο σ' αυτόν τον δρόμο θα μάθει και θα καταλάβει την Θεία Αγάπη. Χωρίς την σοφία, η αγάπη πάντα θα μείνει ακατανόητη. Έτσι όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αγάπη, αυτή τους φέρνει τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις. Στην αρχή η ανθρώπινη αγάπη φέρνει χαρές, αλλά τελειώνει με απογοητεύσεις. Καμιά φορά η απογοήτευση του ανθρώπου από την αγάπη είναι τόσο μεγάλη, ώστε κανένας δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Πώς θα βοηθήσετε έναν άνθρωπο που έχει χάσει το μάτι του; Πώς θα βοηθήσετε έναν άνθρωπο, που έχει χάσει την μνήμη του; Πώς θα βοηθήσετε έναν άνθρωπο, που έχει χάσει τα χέρια και τα πόδια του; Ή, πώς θα βοηθήσετε έναν άνθρωπο, που έχει χάσει το φως του μυαλού του, την ευγένεια της καρδιάς του, την ομορφιά του, ή, στο τέλος, κάποια από τις αρετές του; Όσο και να παρηγορείτε έναν τέτοιον άνθρωπο, ό,τι και να του λέτε, όλα αυτά είναι περιττά λόγια. Το να παρηγορείτε έναν άνθρωπο, που είναι χωρίς μάτι, χωρίς φως του μυαλού και χωρίς ευγένεια της καρδιάς, σε αυτό δεν υπάρχει καμία φιλοσοφία. Αν θέλετε να παρηγορήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, πρέπει να του δείξετε έναν καινούριο δρόμο, στον οποίο να βαδίσει. Αυτός ο δρόμος πρέπει να οδηγεί προς την τελειότητα. Η ζωή των σύγχρονων ανθρώπων είναι ατελής, επειδή δεν είναι Θεία. Κάποτε ήταν Θεία, αλλά βαθμιαία οι άνθρωποι την έχουν διαστρεβλώσει, και σήμερα, σε όλες τις σφαίρες της, υπάρχει διαφθορά. Από μόνη της, η ζωή είναι καλή, καθαρή, αλλά οι άνθρωποι της επιβάλλουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά και τάσεις τους. Βλέπουμε ότι, από την γέννα τους ακόμη, τα παιδιά κουβαλάνε τις στραβές, αρνητικές εκδηλώσεις τους. Κάποτε αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν καλά, αλλά σήμερα πια αυτά έχουν παλιώσει. Είναι όμως καιρός η παλιά ζωή να αντικατασταθεί από καινούρια.

 

"Και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην." Η πείνα είναι συνθήκη, η οποία αναγκάζει τον άνθρωπο να μπει στην καινούρια ζωή. Οι σύγχρονοι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι, να περνάνε ήσυχα και ήρεμα, κανένας να μην τους ενοχλεί. Αυτή είναι ιδανική κατάσταση, αλλά, προς το παρόν, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζει με αυτό τον τρόπο στην γη. Η ιδέα είναι ο άνθρωπος να είναι πλούσιος, αλλά κανένας να μη τον ζηλεύει. Η ιδέα είναι ο άνθρωπος να είναι δυνατός, αλλά κανένας να μη του αντιτάσσεται. Τι νόημα έχει να είσαι πλούσιος και να ζεις με αιώνιο φόβο να μη σε ληστέψουν; Τι νόημα έχει να είσαι δυνατός και συνέχεια να φοβάσαι την ενέδρα; Θα πείτε ότι η ζωή είναι πάλη. Εγώ αρνούμαι αυτό τον ισχυρισμό. Τι θα γίνει με δύο αιχμηρές πέτρες, οι οποίες τρίβονται η μία στην άλλη; Στην αρχή αυτές θα γίνουν πιο λείες, αλλά, αν συνεχίσουν να τρίβονται, θα φθαρούν. Έτσι ζούνε οι σύγχρονοι άνθρωποι, και αυτή την ζωή την ονομάζουν πάλη. Αυτό δεν είναι ζωή. Σήμερα η μητέρα ηθικολογεί στο παιδί της με ένα τρόπο• αύριο με άλλον τρόπο. Σήμερα οι δάσκαλοι διδάσκουν τους μαθητές τους με έναν τρόπο- αύριο με άλλον τρόπο. Στο τέλος, αυτή η νέα γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της και λέει: Δεν πιστεύουμε πια σε τίποτε! Συναντάμε έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει διαβάσει μια σειρά από φιλοσοφικά συστήματα, αλλά μετά από αυτό λέει: Δεν πιστεύω πια σε τίποτε! Αφού ερωτευτεί μία, δεύτερη, τρίτη κοπέλα και απογοητευθεί απ' όλες, το νεαρό αγόρι λέει: Δεν πιστεύω πια σε καμία κοπέλα! Αφού ερωτευθεί μερικά αγόρια και απογοητευτεί απ' αυτά, η κοπέλα λέει: Δεν πιστεύω πια σε κανένα αγόρι! Ρωτάω τότε: σε ποιόν και σε τι πιστεύουν οι σύγχρονοι άνθρωποι; Οι μητέρες πιστεύουν στις κόρες τους; - Δεν πιστεύουν. Οι κόρες πιστεύουν στις μητέρες τους; - Δεν πιστεύουν. Οι μαθητές πιστεύουν στους δασκάλους τους; - Δεν πιστεύουν. Οι δάσκαλοι πιστεύουν στους μαθητές τους; - Δεν πιστεύουν. Οι υπήκοοι πιστεύουν στο κράτος τους; - Δεν πιστεύουν. Αν οι πολίτες σήμερα υπακούνε στους νόμους του κράτους τους, το κάνουν περισσότερο από φόβο, παρά από συνείδηση. Αφήστε αυτούς τους ανθρώπους ελεύθερους, χωρίς κανένα νόμο, και θα δείτε ποια είναι η εσωτερική ηθική τους. Αυτή η αστάθεια στην ηθική των ανθρώπων οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν πειραχτεί τα προσωπικά τους συναισθήματα, όπως οι θεοί προσβλήθηκαν όταν κάποιος ποιητής έγραψε σε ένα από τα ποιήματα του: 'Στο Θείο τραπέζι οι διάσημοι θεοί είχαν γίνει άτακτα πνεύματα.' Συνεπώς, οι άνθρωποι έχουν προσβάλει τους θεούς, γι' αυτό κι εκείνοι τους έχουν επιβάλει μια σειρά από θανατικές ποινές. Όποιος έχει ρωτήσει έστω και μία φορά τον Θεό γιατί τον έχει δημιουργήσει έτσι, αυτός από μόνος του πια έχει καταδικαστεί σε θάνατο. Τέτοια ερώτηση δεν πρέπει να υποβάλλεται.

 

Ο συνταγματάρχης λέει στον στρατιώτη: Οπλίτη, αυτό το βράδυ στις δέκα η ώρα, θα πας στην Βίτοσσα να φέρεις προμήθειες. Μάλιστα, κύριε συνταγματάρχη! Αν ο φαντάρος τολμήσει να ρωτήσει τον συνταγματάρχη του γιατί τον στέλνει τόσο αργά στην Βίτοσσα, οπωσδήποτε θα συλληφθεί. Ποιος από τους σύγχρονους ανθρώπους δεν έχει ρωτήσει τον Κύριο γιατί έχει δημιουργήσει τον κόσμο με αυτό τον τρόπο, γιατί στέλνει τα βάσανα στους ανθρώπους; Σε αυτή την βάση, και εσείς πρέπει να συλληφθείτε από τον Κύριο, όπως ο συνταγματάρχης συλλαμβάνει τον φαντάρο. Αυτά είναι γεγονότα, και όχι γυμνά λόγια. Ποιος άνθρωπος, όταν του συμβεί κάτι δυσάρεστο, ευχαριστεί τον Θεό γι' αυτό; Ποιος άνθρωπος, όταν έχει χάσει κάποιον από τους συγγενείς του, έχει γυρίσει προς τον Θεό με ευγνωμοσύνη για την δυστυχία που τον βρήκε; Θεωρητικά όλοι είστε έτοιμοι να πείτε ότι ευχαριστείτε τον Θεό για τα δεινά που σας βρίσκουν, αλλά όταν έρθει η πρακτική πλευρά της ζωής, όταν η δυστυχία σας επισκεφθεί, λέτε: Δεν μπορούσε αυτό το βάσανο να μας προσπεράσει; Δεν μπορούσε αυτή η εξέταση να αναβληθεί; Αυτό δείχνει ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι χρειάζονται βαθιά γνώση, θετική επιστήμη. Όποιος έχει αποκτήσει αυτή την γνώση, αυτός θα ξέρει την μελλοντική ζωή του, θα ξέρει, τι θα του φέρνει κάθε καινούρια μέρα και θα είναι έτοιμος να τα αποδεχτεί όλα με χαρά. Όποιος έχει φτάσει στην Θεία επιστήμη στην ζωή, αυτός μπορεί να καθορίσει από το ύψος του ανθρώπου τι ταλέντα και ικανότητες κρύβονται μέσα του. Για έναν τέτοιον άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτε κρυφό: όπως ξέρει την ζωή του, έτσι θα ξέρει την ζωή και των συγγενών του. Αρκεί μόνο να κοιτάξει τον άνθρωπο, για να καταλάβει τι κρύβεται μέσα του. Όλα είναι γραμμένα στο πρόσωπο του. Ρωτάω: έχετε κάνει στον εαυτό σας την ερώτηση, πότε και σε ποιες συνθήκες έχει δημιουργηθεί το ανθρώπινο χέρι; Ξέρετε πότε και πώς έχει δημιουργηθεί το δεξί και πότε το αριστερό χέρι; Το χέρι είναι ένα όργανο, αλλά αυτό ακόμη δεν παριστάνει ολόκληρο τον άνθρωπο. Τα ζώα, για παράδειγμα, δεν έχουν χέρια, γι' αυτό και δεν τους γεννιούνται τέτοιες επιθυμίες, όπως στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος επιθυμεί να πιάσει κάτι, να κάνει κάτι, να γράφει, επειδή έχει χέρι, στο οποίο είναι συγκεντρωμένες τέτοιου είδους δυνάμεις. Με την δημιουργία της γραμματολογίας, από την άλλη, εμφανίστηκαν η πένα και το μελάνι.

 

Λέω: όταν για πρώτη φορά ο άνθρωπος ένιωσε την ομορφιά και επιθύμησε να είναι όμορφος, ταυτόχρονα με αυτό του γεννήθηκε ο πόθος για όμορφο πρόσωπο, για τελειοποίηση των γραμμών, των χαρακτηριστικών του προσώπου του. Ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτηθεί επίσης γιατί είναι ευχαριστημένος και γιατί δυσαρεστημένος. Υπάρχουν δύο αιτίες για να είναι δυσαρεστημένος ο άνθρωπος: καμιά φορά είναι δυσαρεστημένος από υπεραφθονία, ενώ καμιά φορά από ανέχεια. Για παράδειγμα, ο χορτάτος μπορεί να είναι δυσαρεστημένος από την μεγάλη αφθονία, στην οποία ζει, ενώ ο φτωχός μπορεί να είναι δυσαρεστημένος από την ανέχεια στην ζωή του. Συνεπώς, όπως η δυσαρέσκεια έχει δύο πλευρές, έτσι και η ευαρέσκεια, η χαρά, έχει δύο πλευρές. Ο άνθρωπος μπορεί να χαίρεται, όταν δεν του δίνονται κάποια αγαθά• μπορεί να χαίρεται, όταν παίρνει ορισμένα αγαθά. Όποιος θέλει να μελετήσει το βαθύ νόημα της ζωής, πρέπει να την εξετάζει από δύο πλευρές. Όταν εξετάζουμε την ζωή από τις δύο πλευρές της, βλέπουμε ότι μπορούμε να ζούμε και στο σκοτάδι και στο φως. Πολλά καλά είναι δημιουργημένα στο σκοτάδι, και πολλά κακά είναι δημιουργημένα στο φως. Ισχύει και το αντίθετο: τα μεγαλύτερα καλά είναι δημιουργημένα στο φως, και τα μεγαλύτερα κακά είναι δημιουργημένα στο σκοτάδι. Συνεπώς, όλα τα οποία συμβαίνουν στην ζωή, ο έξυπνος άνθρωπος τα χρησιμοποιεί για καλό.

 

Στον στίχο που προαναφέρθηκε, γίνεται λόγος για την πείνα. Ποιες είναι οι αιτίες για να έρθει πείνα στην γη; Κάθε πράγμα έχει τις αιτίες του. Συνεπώς, για να παρουσιαστεί η πείνα, υπάρχει μια σειρά αιτιών. Επίσης ο άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί ποιες είναι οι αιτίες για να εμφανιστεί η όραση στον άνθρωπο. Οι επιστήμονες, οι φιλόσοφοι συχνά αναρωτιούνται: το όργανο της όρασης εμφανίστηκε πιο νωρίς, ή ο ζήλος του ανθρώπου να βλέπει; Κάποιοι απ' αυτούς υποστηρίζουν ότι πρώτα εμφανίστηκε στον άνθρωπο επιθυμία, ζήλος προς την όραση, ενώ μετά δημιουργήθηκε το όργανο της όρασης. Άλλοι υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο: πρώτα δημιουργήθηκε το όργανο της όρασης, ενώ μετά γεννήθηκε η επιθυμία του ανθρώπου να βλέπει. Με τον ίδιο τρόπο εμφανίζονται δύο γνώμες επάνω στο ερώτημα ποιο έχει εμφανιστεί νωρίτερα - η επιθυμία του ανθρώπου να μιλάει, ή το όργανο της ομιλίας; Αυτά είναι μια σειρά από φιλοσοφικά ερωτήματα, με τα οποία έχουν ασχοληθεί οι επιστήμονες και συνεχίζουν να ασχολούνται ακόμη και μέχρι σήμερα. Η σύγχρονη επιστήμη δεν μπορεί να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα, τα οποία ενδιαφέρουν το ανθρώπινο πνεύμα. Η φιλοδοξία του ανθρώπινου πνεύματος για γνώση είναι μεγάλη, αλλά αυτή η φιλοδοξία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί αμέσως. Όλα τα επιστημονικά γεγονότα, όλα τα δεδομένα, στα οποία έχει φτάσει η επιστήμη, όπως και τα γραπτά των ποιητών, των συγγραφέων και των φιλοσόφων, είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών, που έχει κάνει το ανθρώπινο πνεύμα, αλλά μία μέρα αυτό το υλικό θα υποστεί επεξεργασία, θα δώσει κάτι πιο μεγάλο, πιο ωραίο. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, το οποίο έχει περάσει μία φορά από το μυαλό και από την καρδιά του ανθρώπου, έχουν αφήσει ίχνος, το οποίο θα διαμορφώνεται, θα αλλάζει συνέχεια, μέχρι να φτάσει στην τέλεια μορφή του. Τα προοδευμένα όντα διορθώνουν συνεχώς αυτές τις μορφές. Λέτε: τι είναι αυτά τα προοδευμένα όντα; Πρέπει να ξέρετε ότι δεν ζούμε μόνον εμείς στον κόσμο. Υπάρχουν όντα, τα οποία ζούνε κάτω από μας, η συνειδητότητα των οποίων διαπλέκεται με την δικιά μας. Χάρη σε αυτό το πλέγμα των συνειδητοτήτων, όλα τα όντα βρίσκονται κάτω από την αλληλοεπίδραση συνειδητοτήτων, ανώτερων ή κατώτερων απ' αυτά. Και η συνειδητότητα έχει δικούς της βαθμούς ανάπτυξης, όπως το μυαλό και η καρδιά. Προς το παρόν εμείς ξέρουμε μόνο τέσσερις συνειδητότητες: αυτοσυνειδητότητα, συνειδητότητα, υποσυνείδητο και υπερσυνειδητότητα. Εκτός απ' αυτούς τους τέσσερις, υπάρχουν ακόμη έξι βαθμοί συνειδητότητας, οι οποίοι εξηγούν τις άλυτες ερωτήσεις, όπως και τις αντιφάσεις στην ζωή. Οι αντιφάσεις οφείλονται στον βαθμό της συνειδητότητας, στο οποίο έχει φτάσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Στην συνειδητότητα οφείλονται οι εσφαλμένες εικόνες, οι εσφαλμένες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Καμιά φορά ο άνθρωπος γίνεται χαρούμενος ή θλιμμένος για το παραμικρό. Συνεπώς, όσο πιο ανώτερη είναι η συνειδητότητά του ανθρώπου, τόσο λιγότερες είναι οι αντιφάσεις στην ζωή του.

 

"Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Κύριος Ιεχωβά, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος." - Πότε θα γίνει αυτό; - Στις τελευταίες μέρες. Κάποιοι ερμηνεύουν ότι οι τελευταίες μέρες είναι οι σημερινές. Λέτε: Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ερμηνεύουν; - Έχουν παρατηρήσει, έχουν κάνει μια σειρά από επιστημονικές μελέτες. Ρωτάω: Πώς μπορούν οι αμπελουργοί, από τις κληματόβεργες, να γνωρίζουν με ακρίβεια πόσο χρονών είναι η κάθε κληματαριά; Αυτοί έχουν ασχοληθεί με αυτό το ερώτημα, έχουν μια κάνει σειρά από επιστημονικές μελέτες. Αν δώσετε στα χέρια του αμπελουργού μία κληματόβεργα, αυτός θα την εξετάσει και θα πει ότι αυτή η βέργα είναι, για παράδειγμα, από κληματαριά ενός χρόνου. Πώς το γνωρίζει; Από την κατασκευή αυτής της βέργας. Κάθε χρόνος που περνάει αφήνει ένα ίχνος επάνω στην κληματαριά, από το οποίο ο αμπελουργός διαβάζει τα χρόνια της. Στην ίδια βάση, όταν ο άνθρωπος μιλάει, από την σκέψη του μπορεί να καθοριστεί η ηλικία του. Στην γη ζούνε νέες και αρχαίες ψυχές: οι νέες ψυχές αναγνωρίζονται απ' το ότι, έχοντας ζήσει λίγο στην γη, δεν έχουν πολύ πείρα. Οι αρχαίες ψυχές δε έχουν ζήσει πολύ. Αυτές διαθέτουν πολλές γνώσεις, πολλές εμπειρίες. Συνεπώς, αν κάποια αρχαία ψυχή σφάλει, σφάλει συνειδητά. Αν κάνει καλό, αυτή πάλι κάνει καλό συνειδητά. Αυτές τις αρχαίες ψυχές με γνώσεις, με εμπειρίες, εμείς τις ονομάζουμε ακόμη προοδευμένες ψυχές.

 

Λέτε: Πώς θα διορθώσουμε την ζωή μας; - Πριν απ' όλα, πρέπει να ξέρετε ότι η ζωή σας ακόμη δεν είναι πνευματική, αλλά φυσική, υλική. Κάθε άνθρωπος κουβαλάει από μία δυστυχία μέσα του. Πώς μπορείτε να απελευθερωθείτε από αυτή την δυστυχία; Μέσω της μεγάλης Θείας επιστήμης. Θα απελευθερωθείτε από την δυστυχία, από το βάσανο, μόνον όταν έρθει σε σας η βασιλική κόρη της σοφίας. Μόνον αυτή μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Αν οι άνθρωποι ασχολιόντουσαν με την Θεία επιστήμη, θα ρύθμιζαν μόνοι τους την ζωή τους, θα ήξεραν ποιο είναι το θέλημα του Θεού και θα το εκπλήρωναν. Όποιος καταλαβαίνει αυτή την επιστήμη και την εφαρμόζει στην ζωή του, αυτός μπορεί να τα καταφέρει με όλα τα όργανα του οργανισμού του και να τα κατευθύνει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κύριος του εαυτού του. Η εκπλήρωση του θελήματος του Θεού υπονοεί: όλα όσα γίνονται στον κόσμο, να είναι διαποτισμένα από τέτοια ομορφιά και αρμονία, η οποία να συμφωνεί πλήρως με τον σύμπαν. Τότε, η ζωή του ανθρώπου θα είναι σε αρμονία με την κοινή ζωή του σύμπαντος. Συνεπώς: Κάθε παράβαση στην ζωή σας είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη παρεκτροπή από την κοινή αρμονία του σύμπαντος. Συναντάτε έναν καλό εργάτη, ο οποίος ζει καλά, κάνει την δουλειά του και είναι ευχαριστημένος από την ζωή του. Όμως, αν κάνει κάποιο λάθος στην ζωή του, αν παρεκτραπεί από την κοινή ζωή, παρατηρεί ότι η μνήμη του βαθμιαία εξασθενίζει. Τι γίνεται με αυτόν; Χάνει την δουλειά του και δεν μπορεί να την κάνει πια.

 

Κάποιος παινεύεται ότι έχει δυνατή μνήμη. Αφού έχει δυνατή μνήμη, ας θυμηθεί πού ήταν πριν από 100, 200 ή 500 χρόνια. Όποιος έχει αναπτύξει την Θεία συνειδητότητά μέσα του, αυτός θα θυμάται το παρελθόν του, αλλά θα προβλέπει και το μέλλον. Οι σύγχρονοι άνθρωποι πιστεύουν κυρίως στην επιστήμη και λένε: Ό,τι υποστηρίζει η επιστήμη, αυτό είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει κάτι να το ψάξουμε περισσότερο. Λέω: Η σύγχρονη επιστήμη μελετάει κυρίως το παρελθόν της ανθρωπότητας, αλλά αυτό δεν είναι ακόμη επιστήμη. Η αληθινή επιστήμη είναι εκείνη, η οποία μελετάει το μέλλον και διεισδύει σε αυτό. Η σύγχρονη επιστήμη είναι δυνατή κυρίως σε μία κατεύθυνση - στην καταστροφή. Τι θα πείτε, είναι δυνατή η σύγχρονη επιστήμη στην θρησκεία, στην φιλοσοφία, στην ποίηση; Αν έρθει το ζήτημα της καταστροφής, εκεί αυτή είναι δυνατή, και μάλιστα πολύ δυνατή, διότι μπορεί να καταστρέψει την μισή γη. Αν φτάσει στο σημείο να καταστρέψει όλη την γη, θα αποχαιρετήσει και τον εαυτό της. Αυτό αφορά στην δυτική επιστήμη. Και ο σύγχρονος πολιτισμός είναι δυνατός με τα καταστροφικά στοιχεία του. Όχι, αυτό δεν είναι επιστήμη, δεν είναι πολιτισμός. Σήμερα και οι θρησκευόμενοι και οι επιστήμονες λογομαχούν. Όπου υπάρχει λογομαχία, εκεί απουσιάζει η αλήθεια. Οι ορθόδοξοι λένε: Η σωτηρία είναι στην εκκλησία μας. Οι ευαγγελιστές λένε: Η σωτηρία είναι σε μας. Μπορεί να υπάρχει λογομαχία ανάμεσα σε δύο εκκλησίες, οι οποίες υπηρετούν τον ίδιο Θεό;

 

Ρωτάω: Μπορεί να υπάρχει λογομαχία για την ζωή, ποια ζωή είναι καλύτερη; Μία είναι η ζωή. Οι ιδιότητες της ζωής είναι ομορφιά, ευωδιά και ελευθερία. Αν η ζωή σας οδηγεί στην ομορφιά, στην ευωδιά και στην ελευθερία, αυτή είναι η αληθινή ζωή, και επάνω σε αυτή δεν υπάρχει λόγος να λογομαχείτε. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας, από την άλλη, διακρίνεται από την ανθεκτικότητα. Βάλτε τον άνθρωπο σε δυσκολίες, για να γνωρίσετε την δύναμη του χαρακτήρα του, την ανάπτυξη του μυαλού του και την ευγένεια της καρδιάς του. Πάρτε τα χρήματα του ανθρώπου, για να δείτε ποια είναι η πίστη του. Εμείς μιλάμε για ανθρώπους, οι οποίοι έχουν έρθει στην γη για να μαθαίνουν και να δοκιμάζονται. Υπάρχουν ψυχές, τις οποίες η Θεία πρόνοια δεν έχει υποβάλλει σε καμία δοκιμασία. Αυτές οι ψυχές δεν δοκιμάζονται. Όμως, αν οι άνθρωποι δεν θέλουν να δοκιμάζονται, πρέπει να σταλούν στην χώρα της αιώνιας ειρήνης, όπου δεν υπάρχουν ανησυχίες, δεν υπάρχουν ενοχλήσεις, αλλά δεν υπάρχει και ανάπτυξη. Κάθε άνθρωπος θέλει να τακτοποιήσει την ζωή του. Και αυτό μπορεί να γίνει, αλλά πρέπει να απαρνηθεί τα αγαθά της ζωής. Όποιος θέλει να απαρνηθεί το κακό, αυτός πρέπει να απαρνηθεί και το καλό. Όμως, σ' αυτόν τον άνθρωπο υπογράφουν το διαβατήριο αμέσως και τον στέλνουν στον κόσμο της αιώνιας ειρήνης. Ενώ όποιος θέλει να επωφελείται από τα αγαθά της ζωής, αυτός θα μείνει να ζει στην γη, αλλά όχι σαν έμπορος, αλλά σαν μέλισσα, να εργάζεται ακούραστα και με επιμονή.

 

Η σημερινή ζωή των ανθρώπων εξαρτάται από το παρελθόν τους. Και για να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από το παρελθόν του, ο Θεός έχει επενδύσει μέσα του αυτή την εσωτερική πείνα για μελέτη του Λόγου του Θεού. Ο Λόγος του Θεού εξευγενίζει τον άνθρωπο. Κάτω από τις λέξεις "Λόγος του Θεού", καταλαβαίνω ολόκληρη την ζωή. Γι' αυτόν τον σκοπό ο άνθρωπος πρέπει να μελετάει τους ανθρώπους, τα πρόσωπα τους και ολόκληρη την κατασκευή τους. Πρέπει να μελετάει τις πηγές, τα ύδατα, τα ορυκτά, τα φυτά, τα ζώα. Όταν γνωρίζει την κίνηση και την κατεύθυνση των υδάτων, ο άνθρωπος θα τα ελέγχει και θα τα περάσει από άνυδρα μέρη, για να επωφελούνται απ' αυτά εκείνα τα αδέλφια του, που τους λείπει το νερό. Όταν γνωρίζει τους νόμους και τις συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών, ο άνθρωπος θα τα έχει στην διάθεση του, θα τα φυτεύει σε μέρη, όπου η βλάστηση είναι λίγη. Αυτό σημαίνει ο άνθρωπος να έχει γνώση! Αυτός θα βοηθάει και τους βασανισμένους και τους φτωχούς. Κάποιος αγρότης υποφέρει, σφαδάζει από θλίψη. Γιατί; Το στάρι δεν έχει γίνει. - Πώς να τον βοηθήσετε; - Γεμίστε την αποθήκη του με στάρι, και η θλίψη του θα περάσει. Κάποιος έμπορος υποφέρει. Γιατί; Το κατάστημα του έχει αδειάσει. Γεμίστε το κατάστημα του με εμπόρευμα, και αυτός θα χαρεί. Κάποιος μαθητής κλαίει. Γιατί; Δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του. Λύστε τα προβλήματα του, και το κλάμα θα σταματήσει. Σε κάθε άνθρωπο λείπει κάτι. Δώστε του αυτό που του λείπει, και αυτός θα είναι ευχαριστημένος. Ποιος μπορεί να δώσει στους ανθρώπους αυτό που τους λείπει; Να γιατί, όταν η εσωτερική πείνα σας επισκεφθεί, πρέπει να ευχαριστήσετε τον Θεό! Όταν το βάσανο χτυπήσει την πόρτα σας, δώστε του ένα φίλεμα! Όταν στην ζωή σας παρουσιαστεί κάποιο εμπόδιο, μιλήστε μαζί του και κεράστε το! Μάθετε να δίνετε φίλεμα όχι για τα αγαθά στην ζωή, όπως ήταν μέχρι τώρα, αλλά τουλάχιστον για τα μικρά βάσανα και τις δυσκολίες που σας πλήττουν. Μόλις σας έρθει κάποιο μικρό βάσανο, καλέστε τους φίλους σας σε φίλεμα και πείτε: Σας καλώ να φάμε μαζί και ευχαριστώ τους φίλους μου από τον αόρατο κόσμο για το δώρο που μου έστειλαν. Οι μεγάλοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν υψωθεί χάρη στο ότι πάντα ήταν ευχαριστημένοι, ευγνώμονες στον Θεό για τα μικρά βάσανα και τις δυστυχίες, που τους έπλητταν. Τα μεγάλα πράγματα στην ζωή οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους, επειδή τους έχουν βρει κάποια βάσανα.

 

Και έτσι, να είστε προσεκτικοί, μήπως, όταν παραπονιέστε για τα μικρά βάσανα, πέσετε στα πιο μεγάλα. Γνώση χρειάζεται στους ανθρώπους, αλλά στα χέρια του αμαθή η γνώση είναι επικίνδυνη. Κάποιοι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν την γνώση τους σωστά. Αν κάποιος απ' αυτούς είναι καλός φρενολόγος, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί αυτή την γνώση για να ψάχνει τα ελαττώματα των ανθρώπων. Για παράδειγμα, ο Λομπρόζο για μερικά χρόνια στην σειρά μελετούσε τους εγκληματικούς τύπους, γι' αυτό και, όταν συναντούσε κάποιον, τον παρατηρούσε, μήπως έχει στο πρόσωπο του κάποιο χαρακτηριστικό του εγκληματία. Όταν είχε πάει στην Ρωσία, είχε επιθυμήσει να δει τον Τολστόι, και σε όλη την διάρκεια της συνάντησης τον παρατηρούσε, τι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά θα βρει στο πρόσωπο του. Ο Τολστόι γράφει μάλιστα στις σημειώσεις του γι' αυτή την επίσκεψη του Λομπρόζο, λέγοντας ότι δεν αισθανότανε ελεύθερος με την παρουσία του. Γιατί; Ο Λομπρόζο τον παρατηρούσε. Δεν υπάρχει λόγος οι άνθρωποι να μελετάνε τους εγκληματικούς τύπους. Αυτοί είναι παρεκτροπή από τους φυσικούς, τους φυσιολογικούς τύπους. Αν το ζήτημα είναι για επιστήμη, να μελετάτε τους φυσιολογικούς τύπους. Για παράδειγμα, έχει μετρηθεί το ύψος του ανθρώπινου εγκεφάλου, από το κέντρο έως την περιφέρεια. Αυτό είναι περίπου 15 εκατοστόμετρα. Κάθε παραμικρή παρεκτροπή απ' αυτό το μέτρο, μιλάει για μία μη φυσιολογική κατάσταση στον άνθρωπο, δηλαδή για την παρεκτροπή του από τον σωστό δρόμο. Αν το μήκος της γραμμής από το αυτί μέχρι το σημείο ανάμεσα στα φρύδια είναι περίπου 15 εκατοστόμετρα, κάθε περικοπή αυτής της γραμμής δείχνει παρεκτροπή του ανθρώπου από την φυσιολογική του ανάπτυξη. Λέτε: Πώς μπορεί να έρθει ο άνθρωπος στα σωστά μέτρα; Πώς μπορεί να ανορθώσει μέσα του αυτές τις νόρμες; Για να έρθει στην πρωταρχική κατάσταση του, ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει επάνω στον εαυτό του, να αναπτύσσει αυτά τα κέντρα, αυτές τις γραμμές. Για παράδειγμα, όποιος είναι συμπονετικός και κάνει καλό, αυτός αναπτύσσει το μέτωπο του μπροστά, πάνω. Όποιος ασχολείται εντατικά με πνευματική εργασία, σε διάρκεια δέκα χρόνων το πολύ, θα αναπτύξει ειδικά κέντρα του εγκεφάλου, τα οποία βρίσκονται στο μέτωπο.

 

Συνεπώς, στην ανάπτυξη του ο άνθρωπος δεν αλλάζει σε μορφή, αλλά σε πολυπλοκότητα. Αν απλώσουμε τα ανθρώπινα κύτταρα, ή την ύλη, από την οποία είναι φτιαγμένο το σώμα του, σε επιφάνεια, θα δούμε ότι αυτό θα πιάσει μεγαλύτερο χώρο, απ' όσο αν απλώσουμε με τον ίδιο τρόπο ένα μαμούθ. Η ανθρώπινη ύλη είναι λεπτή και ελατή. Απ' αυτή την άποψη, σε μορφή, ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο ζώο στην γη. Εξωτερικά, αυτός παριστάνει ένα μικρό άστρο με ουρά, αλλά στον ιδεολογικό κόσμο είναι τεράστιος. Οι ιδέες του πηγαίνουν έως τον ήλιο, έως τα άστρα. Τι μπορεί να σκέφτεται ένα μαμούθ; Πάνω απ' όλα, η μορφή του δεν είναι τόσο μεγάλη, αλλά και η σκέψη του απλώνεται γύρω σε 2-3 χιλιόμετρα, το πολύ σε 10 χιλιόμετρα. Όμως, ο άνθρωπος με αυτή την μεγάλη έκταση του μυαλού του και με αυτή την μεγάλη διαστολή της καρδιάς του, μπορεί να έλθει σε επαφή με όλους τους ανθρώπους. Συχνά έχω πει ότι πρέπει να αγαπάμε τον Θεό. Πώς θα τον αγαπάμε; Θα αγαπάμε τον Θεό ανοίγοντας δρόμο σε κάθε ευγενική σκέψη και σε κάθε ευγενικό συναίσθημα μέσα μας. Όσο μικρές και να είναι αυτές οι σκέψεις και αυτά συναισθήματα, είναι Θεία, δεν πρέπει να απορρίπτονται. Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, στον οποίο να μην εμφανίζονται αυθόρμητα αυτές οι σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα. Σε αυτόν δεν μένει τίποτε άλλο, εκτός από να τα δεχτεί μέσα του και να τα καλλιεργεί. Και αν οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν σε πολλές καλές τους πρωτοβουλίες, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι απορρίπτουν τις μικρές Θεϊκές σκέψεις και τα μικρά Θεϊκά συναισθήματα, ενώ περιμένουν να τους έρθουν σπουδαίες μεγάλες ιδέες και σκέψεις. Εμείς ονομάζουμε αυτούς τους ανθρώπους αμαρτωλούς, επειδή περιμένουν μόνο μεγάλες ιδέες. Με αυτό τον τρόπο αυτοί οι άνθρωποι σκοτώνουν μέσα τους την Θεία, την Μεγάλη αρχή. Σε αυτό ακριβώς κρύβεται η δυστυχία όλων των ανθρώπων. Παρατηρήστε, ακόμα και στην πιο θλιμμένη κατάσταση του ανθρώπου, στο μυαλό του θα λάμψει μία μικρή σκέψη, η οποία θα του φέρει το απαραίτητο φως. Μετά απ' αυτή την κατάσταση, ο άνθρωπος θα πέσει ξανά στο σκοτάδι. Έτσι εναλλάσσονται στην συνειδητότητά του ανθρώπου μία φωτεινή και μία σκοτεινή στιγμή, μέχρι που στο τέλος στην συνειδητότητά του σχηματίζεται ένας φωτεινός κύκλος, και μέσα του επέρχεται πλήρης ησυχία, στην οποία αυτός ακούει την σιγανή φωνή να του λέει: 'Μην φοβάσαι, όλα θα φτιάξουν!'

 

Ένας Βούλγαρος είχε πέσει σε κάποια βαριά κατάσταση και είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Καθώς σκεφτόταν με ποιον τρόπο να τελειώσει την ζωή του, άκουσε στο διπλανό δωμάτιο μία σιγανή φωνή να τραγουδάει: 'Εγώ πάντα σε σκέφτομαι.' Όταν άκουσε αυτή την σιγανή φωνή, η συνειδητότητά του φωτίστηκε, και είπε: Δεν θα αυτοκτονήσω. Έχω αρκετές δυνάμεις να ξεπεράσω την δυσκολία, στην οποία έχω βρεθεί. Θα αρχίσω κάποια δουλειά, έστω και την πιο απλή, για να βγω από την δύσκολη κατάσταση, στην οποία βρίσκομαι. Λέω: τέτοια δύναμη είναι η εσωτερική φωνή! Τέτοια αλλαγή μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο! Είναι δύναμη αυτή η φωνή - 'εγώ πάντα σε σκέφτομαι.'

 

Λέτε: Εμείς δεν είμαστε τόσο αγνοί ώστε να πιάνουμε και να καταλαβαίνουμε αυτή την φωνή. - Θα είστε αγνοί. - Εμείς δεν είμαστε τόσο μορφωμένοι. - Θα είστε μορφωμένοι. - Εμείς δεν είμαστε τόσο δυνατοί. -Θα είστε δυνατοί. - Εμείς δεν είμαστε τόσο πλούσιοι. -Θα είστε πλούσιοι. - Τα βάσανα μας είναι μεγάλα. -Αυτά είναι για το καλό σας. - Η ζωή μας είναι ανυπόφορη. - Θα την αντέξετε.

 

Ιδού, έρχονται ημέραι. Και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην.' Με αυτή την εσωτερική πείνα, ακριβώς, ο Θεός δοκιμάζει πόσο Τον αγαπάμε. Αυτή η πείνα είναι εσωτερική αρχή. Ο Θεός θα φέρει πείνα, αλλά θα δημιουργήσει συνθήκες να ικανοποιηθεί αυτή η πείνα. Δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο, που να μη μπορεί να το κάνει ο Θεός. Αυτός θέλει να μας κάνει συνεργούς στον έργο Του. Μπορείτε να χαίρεστε την ζωή, στην οποία δεν συμμετείχατε καθόλου; Ο πατέρας θα οργώνει και θα σκάβει το χωράφι, ενώ ο γιος θα ντυθεί με την τελευταία μόδα, θα βάλει λουστρίνια, θα πασαλειφθεί με την καλύτερη πομάδα, θα πάρει μαγκούρα στο χέρι και θα πάει στον πατέρα του, να τον ρωτήσει πώς πάει η δουλειά. Συνεπώς, ο πατέρας θα δουλεύει, ενώ ο γιος θα τρώει και θα πίνει και, με τσιγάρο στο χέρι, θα κάνει βόλτες πάνω - κάτω. Όχι, τέτοιος γιος δεν πρέπει να σπουδάζει. Ο γιος πηγαίνει στο σχολείο και επιστρέφει, αλλά μετά από δέκα χρόνια ξέρει τόσα, όσα και στην αρχή των σπουδών του. Λέω: ο γιος πρέπει να είναι καλά με τον πατέρα του. Ο μαθητής πρέπει να είναι καλά με τον δάσκαλο του. Όπου είναι ο δάσκαλος, εκεί πρέπει να είναι και ο μαθητής. Η κόρη πρέπει να είναι καλά με την μητέρα της. Ο υπηρέτης πρέπει να είναι καλά με τον κύριο του. Εγώ δεν μιλάω για τον απλό κύριο, ή για τον απλό πατέρα. Εγώ μιλάω για τέτοιον πατέρα, ο οποίος τρέφει ευγενικά και ανώτερα συναισθήματα προς τον γιο του. Ποιος πατέρας δεν θέλει ο γιος του να γίνει μορφωμένος και ευγενικός; Ποιος κύριος δεν θέλει ο υπηρέτης του να γίνει καλός και ευγενικός; Ποιος δάσκαλος δεν θέλει οι μαθητές του να είναι καλοί, μορφωμένοι και ευγενικοί; Ο καλός κύριος θέλει ο υπηρέτης του να είναι άξιος για την δουλειά που του έχει προσδιορίσει.

 

Λέω: η εσωτερική φωνή θα σας βάλει σε θέση να διορθώσετε την ζωή σας. Γι' αυτόν τον σκοπό πρέπει να αρχίσετε με την λύση των δυσκολιών στην ζωή σας. Πολλοί εμποδίζονται από βάσανα, από αμφιβολίες, από ζήλεια, όπως και από τις στενές αντιλήψεις τους. Σήμερα είναι επικίνδυνο να μιλάς στους ανθρώπους. Αν τους μιλάς για φιλοσοφία, θα προσβληθούν οι φιλόσοφοι. Αν μιλάς για ποίηση, θα προσβληθούν οι ποιητές. Αν μιλάς για το κράτος, θα προσβληθούν οι πολιτικοί. Ό,τι και να πεις σε κάποιον, πάντα θα προσβληθεί. Ρωτάω: ποιος πολιτικός κυβερνάει σήμερα όπως απαιτεί ο Θεός; Ποιος παιδαγωγός έχει εκπαιδεύσει τους μαθητές του, όπως απαιτεί ο Θεός; Ποια μάνα έχει γεννήσει τα παιδιά της όπως απαιτεί ο Θεός; Υπάρχουν τέτοιες μητέρες, αλλά είναι λίγες, ενώ στο μέλλον θα είναι περισσότερες. Να κάνουμε αυτό που απαιτεί ο Θεός, αυτό είναι το ιδανικό, το ωραίο στον κόσμο. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα, όταν ο καθένας αποφασίσει να ζει σαν αληθινός άνθρωπος. Εγώ δεν εξετάζω τον Θεό ως ον, το οποίο μας επηρεάζει απ' έξω, αλλά ως ον, το οποίο ζει κάπου βαθιά μέσα μας, το οποίο, σε όλες τις συνθήκες της ζωής μας, παραμένει αμετάβλητο και κάθε στιγμή διορθώνει την ζωή μας. Ο καθένας μπορεί να δοκιμάσει τον Θεό. Πώς θα Τον δοκιμάσει; - Όταν χάσει κάθε ελπίδα και βοήθεια απ' έξω, όταν η ζωή του χάσει το νόημα της, τότε ο Θεός μέσα του παραμένει ο μόνος πιστός και τον στηρίζει. Είτε είσαι στην γη ή στον άλλο κόσμο, είτε είσαι στην κόλαση ή στον παράδεισο, Αυτός μόνο μένει μαζί σου και σε στηρίζει. Η σκέψη σου, το συναίσθημα σου, η συνειδητότητα σου συμπλέκονται με την Δικιά του. Ο ψαλμωδός λέει: 'Πουθενά δεν μπορώ να αποφύγω το πρόσωπο σου.' Γι' αυτό ακριβώς, ο συνετός Λόγος πρέπει να μελετάται στην μεγαλύτερη ποικιλία του, σε όλες τις μορφές του.

 

Υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι στον κόσμο, οι οποίοι έχουν αφιερώσει την ζωή τους στην μελέτη του ανθρώπινου χεριού. Άλλοι στην μελέτη του ανθρώπινου προσώπου, της καρδιάς, του ανθρώπινου εγκεφάλου, των ανθρώπινων μυών, των οστών, κλπ.. Άλλοι επιστήμονες έχουν αφιερώσει την ζωή τους στην μελέτη των φυτών, των ζώων, κλπ.. Όλες αυτές οι επιστήμες είναι άριστες, δείχνουν στον άνθρωπο τον δρόμο προς την σωστή ανάπτυξη του. Αυτές είναι έκφραση του συνετού Λόγου. Στο μέλλον, ο πατέρας, όταν γεννηθεί ο γιος, δεν θα φιλοσοφεί πώς έχει δημιουργηθεί αυτό το παιδί, αλλά θα φωνάζει έναν χειρομάντη, ο οποίος από το χέρι, ή από κάποιο από τα δάχτυλα του, θα πει τι ικανότητες κρύβονται μέσα του, τι καλά και κακά χαρακτηριστικά έχει και, στο τέλος, τι μπορεί να βγει απ' αυτό. Ο χειρομάντης θα δώσει μεθόδους για την διαπαιδαγώγηση αυτού του παιδιού. Αν, από την άλλη, ο πατέρας ρωτήσει κάτι για τον εαυτό του, αυτός θα του δώσει τρόπους για να διορθώσει την ζωή του και για να απελευθερωθεί από τις αντιφάσεις. Σήμερα και αυτή η επιστήμη είναι επικίνδυνη. Γιατί; Επειδή ο σύγχρονος χειρομάντης, όπως ο Λομπρόζο, ψάχνει τα ελαττώματα στο ανθρώπινο χέρι. Όταν δει κάποιον γνωστό του, θα κοιτάξει το χέρι του και θα πει: Δες πόσο στραβό είναι το μεσαίο δάχτυλο του αριστερού σου χεριού. Δες τι ελαττώματα έχει το χέρι σου! Κάθε γραμμή του χεριού έχει δικιά της σημασία. Για παράδειγμα, όταν ο άνθρωπος τυλίγει το χέρι του σε γροθιά, αυτό σημαίνει: Πρέπει να αφήσω από τα χέρια μου αυτό, που κάποτε έπιασα γερά. Κάποιος άνθρωπος βάζει τον αντίχειρα πάνω απ' όλο το χέρι τυλιγμένο σε γροθιά, ενώ άλλος βάζει τον αντίχειρα του μέσα, ανάμεσα στα δάχτυλα του χεριού. Τι σημαίνει η μία θέση του αντίχειρα, και τι η άλλη; Αυτές είναι εικόνες, τις οποίες χρησιμοποιούμε στον λόγο για την εξήγηση των πραγμάτων. Όταν κάποιος ανοίγει τις γροθιές του, αυτό σημαίνει: Εγώ τα αφήνω όλα, όσα έχω αποκτήσει. Όταν κάποιος κρύβει τα χέρια του, μαζί με αυτά κρύβει και το πρόσωπο του. Όταν κάποιος ανοίξει τα χέρια του και δείξει τις παλάμες του, αυτός είναι αληθινός άνθρωπος. Αυτός θέλει να πει: Να 'μαι, κοιτάτε, διαβάστε με, αυτός είμαι εγώ. Όταν ο Ρωμαίος χαιρετάει, σηκώνει το χέρι του προς επάνω, και γονατίζει λίγο στο ένα του γόνατο. Ο Ρωμαίος ξεχωρίζει με την τιμιότητα του. Οι Ευρωπαίοι χαιρετιούνται με χειραψία. Κάθε πρωί, όταν σηκωθείτε, σηκώστε το χέρι σας προς τον ουρανό και πείτε: Κύριε, κοίταξε το χέρι μου και πες τι πρέπει να κάνω σήμερα. Αν έχω κάποιο ελάττωμα, πες μου ποιο είναι, και δώσε μου τρόπο να το διορθώσω. Όταν σηκώσουμε το χέρι προς τα επάνω και το ανοίξουμε, ταυτόχρονα με αυτό και η σοφία μέσα μας ανοίγεται και βγάζει φως προς τα έξω. Ο διορατικός βλέπει αυτό το φως και νιώθει μεγάλη χαρά.

 

Συνεπώς, η αληθινή γνώση κρύβεται στο να καταλάβουμε την ιδέα ότι όλα τα όργανα μας, όπως και ολόκληρο το σώμα μας, είναι προβολές της Θείας Αγάπης, της Θείας Ευσπλαχνίας και του Θείου Φωτός. Όταν το πρόσωπο του ανθρώπου είναι καθαρό και φωτεινό, όπως στους άγιους, από την καρδιά του βγαίνει φλόγα, φως. Από το μυαλό και από την καρδιά πολλών επιστημόνων επίσης βγαίνει τέτοιο φως. Είναι ευχάριστο για τον άνθρωπο να συναντάει ανθρώπους, των οποίων τα κεφάλια, τα πρόσωπα και οι καρδιές φωτίζουν. Αυτό σημαίνει πολιτισμός! Εγώ θα ήθελα και εσείς να φωτίζετε έτσι. Αφού φωτίζετε, δεν θα έχετε ανάγκη καμιάς λάμπας. Τέτοια αδέλφια και αδελφές, τέτοιο κοινό, του οποίου τα κεφάλια, τα μάτια, τα αυτιά, το στόμα, οι καρδιές και τα μυαλά φωτίζουν, είναι πάντα καλοδεχούμενο. Αυτό σημαίνει άνθρωποι του καινούριου πολιτισμού! Δεν αρκεί μόνο να μιλάμε για τον καινούριο πολιτισμό, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι οι άνθρωποι του καινούριου πολιτισμού φωτίζουν. Όταν όλοι οι άνθρωποι αποκτήσουν αυτό το φως, θα δώσουν τα χέρια τους, και θα φωτίζουν όλοι μαζί, θα δείχνουν τον δρόμο σε εκείνους, οι οποίοι έχουν παρεκτραπεί απ' αυτόν. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθεί η Μεγάλη Αδελφότητα στον κόσμο.

 

'Και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γη.' Αυτή η πείνα υπονοεί φιλοδοξία προς το Θείο. Όταν ξυπνήσει η Θεία συνειδητότητα του ανθρώπου, αυτός φωτίζει. Η καρδιά του και το μυαλό του είναι αναμμένα με την Θεία φωτιά της Αγάπης. Όταν επιδιώκει το Θείο, ο άνθρωπος θα φτάσει και στην καινούρια, θετική επιστήμη, σύμφωνα με την οποία τα πράγματα έχουν εντελώς ιδιαίτερες ερμηνείες. Π.χ., σύμφωνα με αυτή την επιστήμη, τα Ιμαλάια συμβολίζουν το μεσαίο δάχτυλο του ανθρώπινο χεριού. Εκεί ζει ο Κρόνος, ο εκπεσών θεός. Συνεπώς, όποιος ψάχνει την δικαιοσύνη, πρέπει να στρέψει το βλέμμα του προς τα Ιμαλάια. Και όταν κρίνεται κάποια σημαντική υπόθεση, οι δικαστές πρέπει να πάνε στην κορυφή των Ιμαλαΐων, στο Όρος Έβερεστ, στον Κρόνο, εκεί να την λύσουν. Συνεπώς, το μεσαίο δάχτυλο του ανθρώπου βρίσκεται στο Όρος Έβερεστ. Στην Αμερική βρίσκεται ο Ερμής, το μικρό δάχτυλο του χεριού. Στο Μον-Μπλάν βρίσκεται ο Δίας, ο δείκτης. Πού βρίσκεται το τέταρτο δάχτυλο, ο Απόλλωνας; Σε αυτή την ερώτηση εσείς θα απαντήσετε μόνοι σας στον εαυτό σας. Όταν εξετάζω το χέρι του ανθρώπου από την άποψη της χειρομαντείας, μπορώ να πω τι θέση έχει αυτός στον κόσμο και τι μπορεί να βγει απ' αυτόν. Όταν κάποιος θέλει να αναπτύξει μέσα του αξιοπρέπεια, πρέπει να ανέβει στο Μον-Μπλάν. Αν θέλει να αναπτύξει δικαιοσύνη, πρέπει να ανέβει στα Ιμαλάια, στο Όρος Έβερεστ. Οι Άγγλοι επιχείρησαν μερικές αποστολές για το Όρος Έβερεστ, αλλά δεν μπόρεσαν να ανέβουν σε αυτή την κορυφή. Εκεί υπάρχουν μεγάλες μπόρες, μεγάλα ρεύματα αέρος. Κάποιοι λένε: Τι μας ενδιαφέρει το Όρος Έβερεστ; -Πρέπει να σας ενδιαφέρει. Όταν θέλετε να είστε δίκαιοι, θα ανεβαίνετε με την σκέψη στο Όρος Έβερεστ, και εκεί θα σκέφτεστε την δικαιοσύνη. Όταν θέλετε να αναπτύξετε μέσα σας ευγένεια και αξιοπρέπεια, θα ανέβετε με την σκέψη στο Μον-Μπλάν, και εκεί θα σκέφτεστε. Όταν θέλετε να τακτοποιήσετε τα οικονομικά σας, θα ανέβετε στο πιο υψηλό βουνό στην Αμερική.

 

"Ιδού, έρχονται ημέραι, λέει ο Κύριος Ιεχωβά, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην." Μέσω αυτής της πείνας αποκτάται η γνώση. Αυτή η πείνα ξυπνάει τις εσωτερικές δυνάμεις στον άνθρωπο, οι οποίες τον αναγκάζουν να μελετάει όλο τον οργανικό κόσμο. Έρχονται μέρες, όπου όλες οι προοδευμένες ψυχές απ' όλο τον κόσμο θα δώσουν τα χέρια τους, και η γνώση που αποκτήθηκε επί χιλιάδες αιώνες στο παρελθόν και στον μέλλον, θα πλημμυρίσει ολόκληρη την γη. Στην Γραφή λέγεται: Όλη η γη θα πλημμυρίσει με γνώση για τον Κύριο.' 'Και θα είναι ένα κοπάδι και ένας βοσκός, μία μητέρα και ένας πατέρας, μία οικογένεια, ένας δάσκαλος και ένα σχολείο.' Τι πιο όμορφο απ' αυτό; Το ωραίο έρχεται πια στον κόσμο!

 

Και έτσι, μην αποκαρδιώνεστε, αλλά να μελετάτε τα πράγματα! Η γνώση είναι για τον νου, το καλό για την καρδιά, η δύναμη για το πνεύμα, η ευγένεια για την ψυχή.

 

Εύχομαι σε όλους να είστε έξυπνοι, καλοί, δυνατοί και ευγενικοί!

 

Ομιλία τον Δασκάλου, που έγινε στις 25 Δεκεμβρίου τον 1927. Σόφια - Ίζγκρεβ