1927_11_20 Ουτε ανδρασ, ουτε γυναικα

[Ани]

 Ουτε ανδρασ, ουτε γυναικα

 

"Ούτε ο ανήρ χωρίς της γυναικός, ούτε η γυνή χωρίς τον ανδρός υπάρχει εν Κυρίω." (Προς Κορινθίους 11, 11)

 

Στο προαναφερθέν κεφάλαιο ο απόστολος Παύλος υποκινεί τους τότε χριστιανούς να είναι μιμητές του, όπως και αυτός είναι μιμητής του Χριστού. Εδώ μελετάται μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία μένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα. Αυτό δείχνει ότι, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, παρατηρείται μικρή επίδοση, πολύ μικρή πρόοδος στην εξέλιξη των ανθρώπων. Η πρόοδος του σημερινού κόσμου μετριέται με χιλιοστά από το χιλιοστόμετρο. Για παράδειγμα, αν σε ένα τετραγωνικό εκατοστόμετρο μαζευτούν εκατό εκατομμύρια κύματα από κόκκινο φως, μπορείτε να λογαριάσετε πόσα τέτοια κύματα θα χωρέσουν σε ένα χιλιοστόμετρο από όλο το τετραγωνικό εκατοστόμετρο. Ταυτοχρόνως, ανάμεσα σ' αυτά τα κύματα υπάρχουν κενοί χώροι. Ρωτάω: Μπορείτε να μετρήσετε πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από το ένα έως το άλλο κύμα; Όταν παρατηρούμε τα κύματα του φωτός, αυτά μας φαίνονται ίσιες γραμμές, ενώ στην ουσία είναι λοξές, κυματοειδείς. Η αιτία γι' αυτό το γεγονός είναι ότι το μάτι μας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ακόμα και το πιο μικρό γύρισμα των ακτινών του φωτός, γι' αυτό και μας φαίνονται ίσιες. Στην ίδια βάση, πολλά πράγματα στην ζωή μας φαίνονται σωστά, αλλά στην ουσία είναι στραβά. Και αντίθετα: πολλά πράγματα μας φαίνονται λάθος, ενώ είναι σωστά. Όμως, υπάρχει ένα αξίωμα, το οποίο καθορίζει την αληθινή κατάσταση των εκδηλώσεων στην ζωή. Υπό την ευρεία έννοια της λέξης, η σωστή σκέψη παίζει τον ρόλο της μικρότερης απόστασης ανάμεσα σε δύο έλλογα πλάσματα. Με άλλα λόγια: ευθεία γραμμή είναι αυτή, στις δύο άκρες της οποίας κάθονται δύο έλλογα πλάσματα.

 

Πολλοί από τους σύγχρονους ανθρώπους μιλάνε για την επιστήμη, συζητάνε για μερικές επιστημονικές θεωρίες, σαν να πρόκειται για κάτι καθορισμένο. Ένα πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας: Η γνώση είναι κάτι σχετικό, και όχι απόλυτο. Αν οι επιστήμονες γνωρίζουν σήμερα κάτι σχετικά μ' ένα δεδομένο θέμα, αύριο θα έχουν γνώσεις για το ίδιο θέμα που θα διαφέρουν από τις χθεσινές. Η επιστήμη εμπλουτίζεται κάθε μέρα με όλο και νεώτερα γεγονότα, πιο κοντά στην αλήθεια. Μ' άλλα λόγια, αν η επιστήμη δεν γνωρίζει σήμερα ένα φαινόμενο, αύριο θα το γνωρίζει. Για παράδειγμα, στον προηγούμενο αιώνα (Σημ. Μετ.: τον 19ο αιώνα) ο πλανήτης Ουρανός δεν ήταν γνωστός στους επιστήμονες, όμως οι σύγχρονοι αστρονόμοι ξέρουν πια γι' αυτόν. Ξέρουν πόσο απέχει από τον ήλιο, από την γη, κλπ.. Ξέρουν ακόμα ότι αυτός ο πλανήτης ανήκει στο ηλιακό σύστημα, αλλά δεν ξέρουν ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση. Αυτό δεν είναι ακόμα απόλυτη γνώση. Μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζετε κάποιον άνθρωπο, αν μόνον ακούσετε κάτι γι' αυτόν; Για παράδειγμα, διαβάζετε ότι στην Σόφια έχει έρθει κάποιος Γερμανός ή Γάλλος διπλωματικός πρόξενος, αλλά δεν ξέρετε τι είναι αυτός ο άνθρωπος, ποιος είναι ο χαρακτήρας του. Δηλαδή, η γνώση σας είναι σχετική. Αν πάμε πιο βαθιά, θα έρθουμε στο ερώτημα περί ψυχής, για το οποίο οι άνθρωποι λογομαχούν έως σήμερα για το αν υπάρχει ψυχή ή όχι. Εκείνοι, οι οποίοι αρνούνται την ύπαρξη της ψυχής, είναι στην κατάσταση των επιστημόνων αστρονόμων, οι οποίοι παρατηρούν με τα τηλεσκόπια τους, αλλά δεν έχουν μπορέσει να δουν την ψυχή στο πεδίο των σωλήνων τους. Μέχρι να την δουν, θα την αρνούνται. Όμως, μία μέρα, όταν αυτή πέσει στο οπτικό τους πεδίο, αυτοί θα υποστηρίζουν την ύπαρξη της ψυχής, όπως όλοι οι αστρονόμοι σήμερα μιλάνε για την ύπαρξη του πλανήτη Ουρανού. Θα έρθει η μέρα, κατά την οποία η ύπαρξη της ψυχής θα είναι τελειωμένο γεγονός για όλους τους ανθρώπους. Αλλά όλες οι ψυχές δεν είναι στην γη. Αυτές κινούνται στο διάστημα, τριγυρίζουν στο ηλιακό σύστημα, και κάποιες από αυτές τριγυρίζουν και στα άλλα συστήματα, και κατά περιόδους κατεβαίνουν στην γη. Όταν κατέβουν στην γη, επισκέπτονται τους ανθρώπους, μπαίνουν στα σώματα τους, τους αφήνουν τις ευλογίες τους και πηγαίνουν ξανά στο άπειρο. Ποια είναι η κίνηση των ψυχών; Αυτές κινούνται κυκλικά, αλλά σπειροειδώς. Πώς σας φαίνεται, είναι αποδεκτή αυτή η θεωρία; Και εσείς θα πείτε, όπως οι Τούρκοι: "Ολά-μπιλίρ!" Και έτσι είναι, για κάθε πράγμα, το οποίο δεν μπορούμε να αποδείξουμε, λέμε "ολά-μπιλίρ" - είναι δυνατόν. Γιατί; Επειδή δεν μπορούμε να το αποδείξουμε, αλλά δεν μπορούμε και να το αρνηθούμε. Να πούμε για κάτι ότι είναι πιθανό, ή να δεχτούμε απόλυτα την δυνατότητα του, αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αυτό το οποίο λέω για την ψυχή, είναι αλήθεια, δεν υπόκειται σε αμφισβήτηση. Από μόνη της, η ψυχή παριστάνει ένα μικρό σύμπαν, το οποίο κινείται στο μεγάλο σύμπαν, στο άπειρο.

 

Όταν μιλάμε για χρόνο και χώρο στον πνευματικό κόσμο, αυτές οι δύο έννοιες διαφέρουν ριζικά από τις έννοιες περί χρόνου και χώρου στον φυσικό κόσμο. Συνεπώς, οι έννοιες του χρόνου και του χώρου στον πνευματικό κόσμο μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνον ως ερωτήματα προς σκέψη, και γι' αυτές μπορείτε να πείτε "ολά - μπιλίρ". Αν μπείτε στον πνευματικό κόσμο με την συνειδητότητα που είχατε στην γη, όπως και με τις γήινες γνώσεις σας για τον ήλιο, τα άστρα και τους διάφορους πλανήτες, θα βρεθείτε σε μεγάλη αντίφαση. Για παράδειγμα, στον πνευματικό κόσμο ο ήλιος ανατέλλει καμιά φορά από την ανατολή, καμιά φορά από την δύση, καμιά φορά από τον βορρά, και καμιά φορά από τον νότο, αλλάζει την κατεύθυνση της ανατολής του. Και αν δεν γνωρίζετε την αληθινή κίνηση της γης, θα μπερδευτείτε τελείως, θα βρεθείτε σε αδιέξοδο. Για εκείνον, ο οποίος καταλαβαίνει τον πνευματικό κόσμο, δεν υπάρχουν αντιφάσεις καθόλου. Στις αναλύσεις της απόκρυφης επιστήμης, φυλάγονται σημειώσεις, στις οποίες αναφέρεται ότι πριν από χιλιάδες χρόνια ο ήλιος ανέτειλλε από την δύση. Τώρα, δεν θα σταθώ σ' αυτή την μακριά πορεία, στο γιατί και για ποιον λόγο γίνεται αυτό, αλλά όποιος θέλει να ξέρει την ίδια την αλήθεια σχετικά με αυτό το ερώτημα, ας πάει στον βόρειο πόλο κι ας δει πώς κινείται ο ήλιος, σε μορφή σπείρας, και πώς κατεβαίνει προς τα κάτω. Όταν παρατηρούμε τον ήλιο από την γη, μας φαίνεται ότι ανατέλλει από την ανατολή και δύει στην δύση, γυρίζοντας στον βόρειο πόλο. Ο βόρειος πόλος είναι τόπος της Αλήθειας. Εκεί η μέρα και η νύχτα διαρκούν από έξι μήνες, όταν σε άλλα μέρη η μέρα και η νύχτα είναι συνήθως από 12 ώρες. Στην εύκρατη ζώνη, όμως, η μέρα και η νύχτα καμιά φορά είναι περισσότερο ή λιγότερο από 12 ώρες. Φαινομενικά, αυτές είναι κάποιου είδους αντιφάσεις, οι οποίες παρουσιάζονται και στην ανθρώπινη ζωή. Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι τίποτε άλλο, παρά οι καινούριες καταστάσεις στην ζωή, στις οποίες προσκρούει ο άνθρωπος, και τις οποίες δεν είναι έτοιμος ακόμα να εξηγήσει.

 

Από αυτή την άποψη, λέω: αν ο άνδρας είναι η αρχή της ευθείας γραμμής, το τελευταίο όριο αυτής της ευθείας θα είναι οπωσδήποτε η γυναίκα. Συνεπώς, σύμφωνα με αυτό το αξίωμα, η ευθεία γραμμή πάντα καθορίζεται από έναν άνδρα και από μία γυναίκα, αλλά ποτέ από δύο άνδρες, ή από δύο γυναίκες. Έτσι ώστε, η ευθεία γραμμή, ως προβολή γνωστής φυσικής δύναμης, πάντα είναι πιο ενεργητική στην αρχή της απ' όσο στο τέλος. Στην αρχή εκδηλώνεται ο ανδρικός τρόπος ζωής, ή η ανδρική θετική δύναμη, η οποία στο τέλος, χάρη στην αντίσταση την οποία συναντάει στον δρόμο της, σταδιακά μειώνεται και μετατρέπεται σε αρνητική δύναμη, δηλαδή σε γυναικεία αρχή. Ίδιες αλλαγές γίνονται και με τις ακτίνες του ηλίου. Στην αρχή η ακτίνα του ηλίου είναι θετική, αλλά επειδή περνάει από πολλά μικρά διάκενα, σταδιακά χάνει από την ενέργεια της, μειώνεται η δύναμη της και γίνεται αρνητική. Όταν ξέρουμε τους νόμους για την κίνηση του φωτός, όπως και τον δρόμο απ' τον οποίο περνάει, μέχρι να έρθει στην γη, μπορούμε να υπολογίσουμε μετά από πόσο χρόνο θα φτάσει στα μάτια μας. Στις παλμικές κινήσεις του φωτός παρατηρείται ένα ανέβασμα και κατέβασμα. Κάθε ανέβασμα και κατέβασμα δε αποτελούν ένα ολόκληρο γύρισμα της ακτίνας του ηλίου, η οποία αποτελείται από 800 τρισεκατομμύρια παλμούς, από 400 τρισεκατομμύρια σε κάθε ανέβασμα και κατέβασμα. Μπορεί μετά από χιλιάδες χρόνια οι επιστήμονες να δουν τις κινήσεις του φωτός και να πεισθούν ότι αυτό κινείται κυκλικά, αλλά σπειροειδώς. Το φως είναι αγωγός της ενέργειας, αλλά ταυτόχρονα και κάθε ηλιακή ακτίνα είναι αγωγός και άλλου είδους ενέργειας. Από αυτή την άποψη, η ηλιακή ακτίνα είναι τόσο υλική, όσο είναι υλικός ο σωλήνας, δια του οποίου ρέει νερό, ή το καλώδιο δια του οποίου ρέει ηλεκτρική ενέργεια.

 

Θα πείτε: Όλα αυτά τα οποία λέγονται, είναι αλήθεια; Ο έξυπνος ποτέ δεν ρωτάει αν κάτι καθορισμένο είναι σωστό, ή όχι. Γιατί; Επειδή γνωρίζει τους τόνους του βιολιού και καταλαβαίνει αν ένας τόνος ηχεί σωστά, ή όχι. Όταν ακούει τον τόνο ντο στο βιολί, τον γνωρίζει. Αν ο τόνος ντο αυξηθεί κατά ένα ημιτόνιο, για να μην χαθεί η αρμονία του όλου, και οι άλλοι τόνοι πρέπει να αυξηθούν κατά ένα ημιτόνιο. Όμως υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες αυξάνεται μόνον ο τόνος ντο κατά ένα ημιτόνιο, ενώ οι άλλοι τόνοι παραμένουν ίδιοι, χωρίς να επέρχεται δυσαρμονία στο όλον. Τότε ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε άλλη κατάσταση, που κι αυτή επίσης, όπως η πρώτη, μπορεί να δώσει τα καλά αποτελέσματα της. Από τον άνθρωπο εξαρτάται γιατί και πώς θα χρησιμοποιήσει τις διάφορες κλίμακες στην ζωή του. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν αντέχουν τους υψηλούς τόνους. Το αυτί τους δεν έχει προσαρμοσθεί στις δονήσεις, στις ενέργειες των υψηλών τόνων. Από αυτή την άποψη, κάθε μουσικός τόνος παίζει τον ρόλο του σωλήνα μέσω του οποίου περνάει η ενέργεια του. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τόνος έχει ορισμένο περιεχόμενο. Αν ο βιολιστής παίζει, χωρίς να ξέρει τι περιεχόμενο να δώσει σε κάθε τόνο, το παίξιμο του παριστά χτύπημα επάνω σε κλωστές άδειου συστήματος υπονόμων. Σε κανέναν δεν αρέσει τέτοιο παίξιμο. Αυτός ο βιολιστής παίζει χωρίς έμπνευση. Αυτό είναι νεκρό παίξιμο. Συνεπώς, υπάρχει νεκρή και ζωντανή μουσική. Ζωντανή μουσική είναι αυτή, της οποίας οι τόνοι είναι γεμάτοι από το αντίστοιχο γι' αυτούς περιεχόμενο. Στην ίδια βάση, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε νεκρό και ζωντανό φως, νεκρή και ζωντανή σκέψη. Από πνευματική άποψη, κάθε σκέψη είναι φορέας κάποιου σπουδαιότερου απ' αυτό που παριστά η εξωτερική της μορφή, αλλά εμείς δεν είμαστε ακόμα σε θέση να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στις σκέψεις και το περιεχόμενο τους. Λέμε ότι η σκέψη δημιουργεί. Η σκέψη, όντως, δημιουργεί, επειδή φέρει μεσάτης δύναμη, ενέργεια. Για να μπορεί να χρησιμοποιεί την δημιουργική δύναμη της σκέψης, ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει τους νόμους της, να ξέρει να την ανοίγει, να δει τι έχει κατατεθεί μέσα της. Μόλις καταλάβετε το περιεχόμενο, που η Πρωταρχική Αιτία έχει βάλει μέσα σε κάθε σκέψη, θα μπορείτε να αποδώσετε δόξα σ' αυτή την Πρωταρχική Αιτία, στον Θεό. Τι σημαίνει να αποδώσετε δόξα στον Θεό; Όταν γνωρίζετε καλά τον φίλο σας, τον αγαπάτε και είστε έτοιμοι να κάνετε γι' αυτόν όλα, όσα επιθυμεί. Αυτό σημαίνει να αποδώσετε δόξα στον Θεό. Δόξα χωρίς αγάπη δεν υπάρχει. Αυτός ο νόμος είναι γνωστός σε όλους τους ανθρώπους. Παρατηρήστε, ακόμη και εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό, και αυτοί είναι έτοιμοι να αποδώσουν δόξα ο ένας στον άλλον.

 

Όταν μιλάω για την πίστη, δεν εννοώ την επίσημη πίστη, την οποία έπρεπε να έχτε αποχαιρετήσει από καιρό. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος πρέπει να έχει καινούρια, εσωτερική πίστη, χωρίς να νομίζει ότι πρέπει να απαρνηθεί την παλιά πίστη, όπως ο νέος δεν πρέπει να απαρνηθεί τον γέρο. Το καινούριο από μόνο του θα αντικαταστήσει το παλιό. Ο γέρος και ο νέος υπάρχουν στον κόσμο, ως δύο αντίθετοι πόλοι, όπως στην γη, έτσι και στον Θείο κόσμο, αλλά διαφέρουν μόνο στις σχέσεις τους. Έτσι, όταν μιλάμε για καινούρια και παλιά πίστη, για νέους και γέρους ανθρώπους, αυτά τα ερωτήματα δεν πρέπει να εξετάζονται μόνο στο κυριολεκτικό τους νόημα, αλλά και εσωτερικά. Αν εξετάζουν τα πράγματα μόνο κυριολεκτικά, οι άνθρωποι μπορούν να περιπέσουν σε σειρά πλανών. Για παράδειγμα, στην Γραφή λέγεται: "Ούτε ο ανήρ χωρίς της γυναικός, ούτε η γυνή χωρίς του ανδρός υπάρχει εν Κυρίω." Αυτός ο στίχος περιγράφει μόνο την εξωτερική πλευρά του ερωτήματος. Όποιος τον εξετάζει κυριολεκτικά, θα αγγίξει μόνο την εξωτερική του πλευρά. Αλλά, αν τον εξετάσουμε και στην εσωτερική του πλευρά, ο άνδρας και η γυναίκα αντιπροσωπεύουν δύο αρχές, δύο μέρη ενός όλου. Ποιο είναι το όλο; Ο ίδιος ο άνθρωπος. Οι δύο πόλοι, τα δύο μέρη, είναι το πνεύμα του και η ψυχή του. Η ψυχή μπορεί να ζει ξεχωριστά, ανεξάρτητα από το πνεύμα, όπως η γυναίκα μπορεί να ζει ξεχωριστά από τον άνδρα, ο καθένας για τον εαυτό του, σε δικιά του φυσική μορφή. Συνεπώς, η ψυχή μπορεί να ζει ξεχωριστά, όπως η γυναίκα, σε δικιά της ιδιάζουσα μορφή. Και το πνεύμα μπορεί να ζει ξεχωριστά, όπως ο άνδρας, επίσης σε δικιά του ιδιάζουσα μορφή. Να γιατί, πολλοί άνθρωποι κουβαλάνε μέσα τους μόνο την ανδρική αρχή, μόνο το πνεύμα. Για τέτοιους ανθρώπους λέγεται ότι έχουν πνεύμα μέσα τους, αλλά δεν έχουν ψυχή. Άλλοι δε κουβαλάνε μέσα τους μόνο την γυναικεία αρχή, την ψυχή. Για τέτοιους ανθρώπους λέγεται ότι δεν έχουν πνεύμα μέσα τους, αλλά έχουν ψυχή. Υπάρχει κάποια αντίφαση σε αυτό; Για μας είναι σημαντικό ο άνθρωπος να έχει ή ψυχή, ή πνεύμα. Αν αυτές οι ψυχές ή πνεύματα είναι από αυτόν, ή από τον άλλο κόσμο, αυτό δεν είναι σημαντικό. Για μας είναι σημαντικό, όμως, και οι μεν και οι δε να πιστεύουν στον Θείο κόσμο, να καθοδηγούνται από τους Θείους νόμους, για να διορθώσουν τις αντιφάσεις, οι οποίες υπάρχουν ανάμεσα τους. Μόνο σ' αυτή την περίπτωση θα μπορείτε να λύσετε τα προβλήματα στην ζωή σας. Για παράδειγμα, σηκώνεστε το πρωί, και νιώθετε ότι κάτι σας λείπει. Τι σας λείπει; Η ψυχή. Πού έχει πάει αυτή; Η ψυχή σας έχει αφήσει το σώμα σας, επειδή έχει θιχτεί ως προς κάτι από το πνεύμα, και σε σας έχει μείνει μόνο το πνεύμα. Καμιά φορά συμβαίνει το αντίθετο: το πνεύμα αφήνει το σώμα σας, και σε σας μένει μόνο η ψυχή. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, όπου και η ψυχή και το πνεύμα αφήνουν το σώμα, κι αυτό μένει μόνο με την καρδιά του και με το μυαλό του, και ο άνθρωπος βρίσκεται σε μεγάλη ταραχή. Γιατί ταράζεται τότε ο άνθρωπος; Ταράζεται, επειδή η καρδιά και το μυαλό του, τα παιδιά του, είναι παρατημένα από την ψυχή και το πνεύμα, δηλαδή από την μάνα και τον πατέρα. Τα παιδιά τρομάζουν και λένε: Πού είναι η μητέρα μας, ποιος θα μας μαγειρεύει τώρα; Πού είναι ο πατέρας μας, ποιος θα μας αγοράζει ρούχα; Τα παιδιά είναι πλήρως εξαρτημένα από τους γονείς τους.

 

Ρωτάω: πώς γεννήθηκε στα μυαλά των ανθρώπων η ιδέα να παντρεύονται; Αυτοί θέλανε να δημιουργήσουν και στην γη έναν θεσμό, σαν κι αυτόν που υπήρχε και στον ουρανό, αλλά επειδή δεν κατάλαβαν τους νόμους, στους οποίους βασιζόταν αυτός ο θεσμός, τον διαστρέβλωσαν. Και πραγματικά, οι σχέσεις ανάμεσα στους σύγχρονους άντρες και γυναίκες είναι τόσο διαστρεβλωμένες, διότι δεν έχει μείνει τίποτε, ούτε η πιο μικρή ομοίωση αυτού που υπάρχει στον ουρανό. Όταν λέω ότι η ψυχή έχει αφήσει το σώμα κάποιου ανθρώπου, επειδή έχει θιχτεί από το πνεύμα του, αυτό λέγεται στην ανθρώπινη γλώσσα. Στην ουσία, επειδή η ψυχή και το πνεύμα επιδιώκουν την απόλυτη ελευθερία, το πνεύμα έχει δώσει ελευθερία στην ψυχή, να πάει κάπου βόλτα, να επισκεφτεί κάποια μέρη, και, όταν τελειώσει την δουλειά της, να γυρίσει πίσω. Το ίδιο κάνει και το πνεύμα. Ό,τι κάνουν η ψυχή και το πνεύμα, ποτέ δεν το ανακοινώνουν στα παιδιά τους, στο μυαλό και στην καρδιά. Όμως, ό,τι κάνουν η μητέρα κι ο πατέρας στην γη, όλα τα ανακοινώνουν στα παιδιά τους. Επειδή η ψυχή και το πνεύμα δεν ανακοινώνουν στα παιδιά τους τι κάνουν, το μυαλό και η καρδιά του ανθρώπου είναι σε συνεχή ταραχή. Με την λέξη "παιδιά", εννοούμε τους ανθρώπους του μυαλού και της καρδιάς.

 

Όταν ρωτάω κάποιον αν έχει ψυχή, αυτό σημαίνει αν έχει μητέρα. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να έχει μητέρα! Όποιος έχει μητέρα μέσα του, είναι αληθινός άνθρωπος. Όταν ρωτάω κάποιον αν έχει πνεύμα, αυτό σημαίνει αν έχει πατέρα. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να έχει πατέρα! Κάποιος λέει: Ο πατέρας μου πέθανε. Όχι, ο αληθινός πατέρας ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεπώς, οι λέξεις ψυχή και πνεύμα πρέπει να εννοούνται με την εσωτερική τους έννοια, σύμφωνα με το αναφερόμενο στην Γραφή. Για παράδειγμα, εκεί λέγεται ότι ο πρώτος Αδάμ έγινε ζωντανή ψυχή, δηλαδή έγινε γυναίκα. Ο τελευταίος Αδάμ δε ήταν ζωογόνο πνεύμα, δηλαδή άνδρας. Όμως, ούτε ο πρώτος Αδάμ ήταν αληθινή γυναίκα, ούτε ο τελευταίος ήταν αληθινός άνδρας. Αυτό δείχνει ότι έρχεται καινούρια περίοδος στον κόσμο, όπου αυτή η ιστορία πρέπει να επαναληφθεί, να δημιουργηθεί εκείνος ο άνθρωπος, στον οποίον και η γυναίκα και ο άνδρας να είναι αρμονικά συνδυασμένοι. Δηλαδή, όταν η ψυχή εκδηλώνεται, στην ζωή γίνεται επανάληψη των γεγονότων, αλλά σε εντελώς καινούρια μορφή και με εντελώς καινούριο τρόπο. Όταν δε εκδηλώνεται η αγάπη, τότε η ζωή έρχεται. Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από συρροή της ενέργειας.

 

Στο προαναφερθέν κεφάλαιο, ο Απόστολος Παύλος λέει, για τους τότε χριστιανούς, ότι ο άνδρας είναι η κεφαλή του σπιτιού, ότι αυτός δημιουργήθηκε πρώτος, ενώ η γυναίκα μετά. Όταν λέει ότι ο άνδρας δημιουργήθηκε πρώτος, εννοεί την δημιουργία του πρώτου ανθρώπου. Υπάρχει μια σειρά από θεωρίες για την δημιουργία του κόσμου, του Αδάμ, από τις οποίες είναι παρμένες μόνο μερικές στροφές και είναι βαλμένες στην τωρινή Βίβλο. Όλες οι θεωρίες είναι μαζεμένες σ' ένα μεγάλο βιβλίο, το οποίο μπορείτε να το διαβάζετε και στον ουρανό και στην γη. Πρέπει να διαβάζετε αυτό το βιβλίο για πολύ καιρό, για να το καταλάβετε. Πολλοί θα επιθυμήσουν να βρουν αυτό το βιβλίο και να το μεταφράσουν. Όμως, καμιά γλώσσα δεν είναι σε θέση να το μεταφράσει. Τέτοιου είδους βιβλία δεν μπορούν να μεταφραστούν. Γιατί; Επειδή τα μυαλά των σύγχρονων ανθρώπων δεν είναι αρκετά καθαρά, για να μπορούν να δεχτούν όλες τις μορφές στην πρωταρχική τους καθαρότητα. Για παράδειγμα, όταν μιλάμε για τους σύγχρονους ανθρώπους, για τον άνδρα και για την γυναίκα, αυτοί καταλαβαίνουν εντελώς άλλα πράγματα, κι όχι αυτό που είναι ο αληθινός άνδρας ή η αληθινή γυναίκα. Με την λέξη "άνδρας", από την σωστή άποψη, καταλαβαίνουμε εκείνη την ανώτερη και ευγενική αρχή, η οποία διαφέρει σε καθαρότητα και αγιότητα. Αυτή η αρχή αποκλείει όλες τις λαθεμένες απόψεις, όλα τα εγκλήματα από τον εαυτό της. Και με την λέξη "γυναίκα", από την σωστή άποψη, καταλαβαίνουμε την καθαρή παρθένο, ελεύθερη από όλες τις στραβές διαστρεβλωμένες εικόνες στο μυαλό της. Αυτή είναι ανεξάρτητη, δεν ερωτεύεται κανέναν, δεν περνάει για ήρωας μπροστά στους ανθρώπους. Γενικά, κάθε ψυχή και κάθε πνεύμα αγαπούν μόνο τον Θεό. Τα πνεύματα και οι ψυχές ερωτεύονται μόνο τον Θεό, ως Πρωταρχική αιτία των πραγμάτων. Συνεπώς, το πνεύμα πρώτα αγαπάει τον Θεό, και μετά την γυναίκα, δηλαδή την ψυχή. Και η ψυχή πρώτα αγαπάει τον Θεό, και μετά τον άνδρα, δηλαδή το πνεύμα. Όμως οι άνθρωποι στην γη θέλουν να δημιουργήσουν καινούριους δεσμούς. Αφήνουν τον πρωταρχικό δεσμό τους με τον Θεό, ενώ δημιουργούν καινούριες σχέσεις, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, οι οποίες δεν έχουν διάρκεια. Αυτές οι καινούριες σχέσεις δεν έχουν διάρκεια, επειδή δεν είναι φυσικές και δεν βασίζονται στον θεμελιώδη νόμο της αγάπης. Το αγόρι συναντάει μία νέα, όμορφη κοπέλα, την ερωτεύεται και αρχίζει να της μιλάει: Έλα να ζήσεις μαζί μου. Εγώ θα σε φροντίζω, σαν πολύτιμο αυγό, στα χέρια θα σε κουβαλάω. Βλέπω πως ο πατέρας σου, η μητέρα σου δεν σου φέρονται καλά. Ο πατέρας σου ειδικά, είναι πολύ βάναυσος. Αν έρθεις σε μένα, θ' ανοίξει καινούριος κόσμος μπροστά στα μάτια σου. Η κοπέλα τον κοιτάει, ακούει, σαν κάποια αποκάλυψη να ανοίγεται μπροστά της. Και μετά απ' όλα αυτά, αποφασίζει ν' αφήσει το πατρικό της σπίτι, για να καταλάβει την άλλη μέρα, ότι δηλαδή όλα αυτά ήταν απάτη. Έτσι μπορεί να απατηθεί η κοπέλα, έτσι μπορεί να απατηθεί και το αγόρι. Λέω: αυτά τα πράγματα είναι γνωστά σε όλους, γι' αυτό δεν θα σας τα αποδείξω, ούτε κι εσείς θα τα αρνηθείτε. Η κόρη όπως και ο γιος, πρέπει να ευχαριστούν τους γονείς τους, γιατί έγιναν η αιτία για να έρθουν στην γη, να μαθαίνουν, να εξελίσσονται, να γνωρίσουν τον Θεό. Κόρη ή γιος που λένε ότι οι γονείς τους δεν είναι καλοί άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουν τους νόμους της ζωής. Κάθε άνθρωπος πρέπει να κρατήσει στην ψυχή του ιερή εικόνα για την μητέρα του και για τον πατέρα του.

 

Κι έτσι, όταν μιλάμε για την ψυχή, εννοούμε ότι αυτή είναι η πρώτη απαραίτητη συνθήκη για την εκδήλωση της αγάπης. Χωρίς ψυχή, η αγάπη δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Η αρχική ψυχή, την οποία όλοι λαχταρούν, είναι το πιο μεγάλο, το πιο τέλειο πλάσμα. Κάθε άνθρωπος θέλει να αγαπάει κάποιον. Ποιόν, ακριβώς, θέλει να αγαπάει; Θέλει να αγαπάει αυτή την πρωταρχική ψυχή. Αφού ψάχνετε την αγάπη, αυτό δείχνει ότι ψάχνετε την ψυχή. Αφού ψάχνετε την γνώση και την σοφία, ψάχνετε το πνεύμα. Το μυαλό δεν μπορεί να δώσει γνώση στον άνθρωπο, ούτε η καρδιά μπορεί να του δώσει αγάπη. Υπάρχει κάτι στην καρδιά, το οποίο οι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη, αλλά αυτή η αγάπη μοιάζει με τον προσωρινό μαγνητισμό, ο οποίος εύκολα αποκτιέται και εύκολα χάνεται. Αν μαγνητίσετε ένα κομμάτι σίδερο, αυτό μόνο προσωρινά θα έλκει τα σιδερένια τρίμματα. Αύριο αυτό το κομμάτι σίδερο θα χάσει την μαγνητική του ιδιότητα και πρέπει ξανά να μαγνητιστεί. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την καρδιά. Όσο και να την μαγνητίζετε, μετά από μερικές μέρες θα χάσει την ιδιότητα της να ελκύει. Αν δε πάρετε ένα κομμάτι μαύρο σίδερο και το ζεστάνετε μέχρι να κοκκινίσει, αυτό αρχίζει να φέγγει. Αν το αφήσετε σ' αυτή την κατάσταση δύο τρεις ώρες, θα χάσει το κόκκινο χρώμα του, θα χάσει το φως του και θα γίνει ξανά μαύρο. Το ίδιο γίνεται και με το μυαλό. Ποιο ανθρώπινο μυαλό δεν έχει φέξει για μερικές ώρες και μετά απ' αυτό δεν έχει σκοτεινιάσει; Όταν λέμε ότι κάποιος άνθρωπος έχει φωτεινό μυαλό, υπονοούμε ότι το πνεύμα παρευρίσκεται σ' αυτόν τον άνθρωπο. Η παρουσία του πνεύματος δημιουργεί αδιάκοπη φωτεινή ενέργεια στο ανθρώπινο μυαλό.

 

Συνεπώς, η ψυχή και το πνεύμα είναι δύο μεγάλες αρχές στην ζωή. Με την είσοδο του στην ζωή, ο υλισμός την έκανε να παρεκκλίνει από την σωστή πορεία. Πώς έχει δημιουργήσει αυτή την παρέκκλιση στην ζωή; Εισάγοντας στον κόσμο την ιδέα ότι ψυχή δεν υπάρχει κι όλα είναι ύλη. Όσον αφορά στην ύπαρξη του πνεύματος, ο υλισμός δεν μπόρεσε να το αρνηθεί, επειδή αυτός μόνος του το έχει συνταυτίσει με το μυαλό του ανθρώπου. Έτσι ώστε, όταν πουν για κάποιον άνθρωπο ότι έχει δυνατό πνεύμα, οι υλιστές υπονοούν δυνατό, φωτεινό μυαλό. Όμως, αρνούνται εντελώς την ύπαρξη της ψυχής, και ταυτόχρονα μαζί της αρνούνται την ύπαρξη της Αγάπης, ως Μεγάλη αρχή. Αυτή την αρχή δεν την απορρίπτουν μόνον οι υλιστές, αλλά ακόμα και οι πρώτοι άνθρωποι στον κήπο του παραδείσου απορρίψανε την Αγάπη. Λέτε: Πώς απορρίψανε την Αγάπη; -Όταν εκφράσανε ανυπακοή προς αυτή. Ο νόμος της Αγάπης συνδέεται με την υπακοή. Ο ίδιος νόμος, όμως, δίνει αληθινές γνώσεις στον άνθρωπο. Όποιος δεν έχει αγάπη μέσα του, δεν μπορεί να μαθαίνει, δεν μπορεί να αποκτά γνώσεις. Η αληθινή γνώση μπορεί να αποκτηθεί μόνο μέσω της Αγάπης. Αυτό πρέπει να ξέρουν όλοι οι άνθρωποι. Όποιος χάνει την αγάπη του, χάνει και την γνώση του. Μόλις χάσει την γνώση του, θα χάσει και το νόημα της ζωής. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να σταματάει στην γνώση, πρέπει μεν να την αναζητάει, αλλά και να επιδιώκει την Πρωταρχική Αιτία, στην οποία όλες οι πράξεις είναι αδιάκοπες. Αλλιώς, ο άνθρωπος μπορεί να περιπέσει στην ίδια κατάσταση, στην οποία βρέθηκε ο άγγελος Ζερφίλ.

 

Στην αρχαιότητα ακόμη, ο άγγελος Ζερφίλ στάλθηκε στην γη, με σκοπό να επισκεφθεί τον Αιγύπτιο Φαραώ Άμμωνα-Ρα. Όταν πήγε στον βασιλιά, είδε την κόρη του, η οποία ήταν τόσο όμορφη, ώστε την ερωτεύτηκε αμέσως κι επιθύμησε να την εξυψώσει, να της γνωρίσει τον αγγελικό κόσμο και να την φέρει εκεί, να δείξει σε όλα τα πλάσματα μία ψυχή, η οποία είχε ενδιαφερθεί για τον ουρανό και είχε επιθυμήσει να τον επισκεφθεί. Και η κόρη του βασιλιά ερωτεύτηκε τον άγγελο. Χαιρόταν πολύ τις ωραίες του φτερούγες, και μια μέρα επιθύμησε να της τις δώσει, να κάνει μ' αυτές μία βόλτα, όπως οι άνθρωποι σήμερα πετάνε με αεροπλάνα στον αέρα. Αυτός είπε: Φοβάμαι να μην πέσεις κάπου, επειδή δεν ξέρεις να πετάς. - Όχι, εγώ θα πετάξω εύκολα, θέλω να κάνω λίγο βόλτα με τα φτερά σου. Ο άγγελος δεν μπορούσε να αρνηθεί την παράκληση της κι άρχισε να την εξασκεί στο πέταγμα. Αυτή η δουλειά του πήρε αρκετό χρόνο: της έδινε πάμπολλες οδηγίες για το πώς να χρησιμοποιεί τα φτερά, μέχρι που στο τέλος έμαθε να πετάει ελεύθερα. Μία μέρα πήρε τα φτερά του αγγέλου και, ανεξάρτητη πια, πέταξε μ' αυτά. Η πρώτη της βόλτα με τα φτερά ήταν μέχρι τον αγαπημένο της. Όταν γύρισε από την βόλτα της, ο άγγελος την ρώτησε: Πού πήγες σήμερα με τα φτερά; - Πήγα σ' έναν φίλο μου. Όταν έμαθε να πετάει ελεύθερα με τα φτερά του αγγέλου, η όμορφη κόρη του βασιλιά άρχισε να βγαίνει συχνά βόλτα μ' αυτά, να κάνει επισκέψεις, κι ο άγγελος ήταν αναγκασμένος να την περιμένει μέχρι να γυρίσει. Γι' αυτόν τον λόγο καθυστέρησε πολύ καιρό στην γη. Για να ελευθερώσει αυτόν τον άγγελο από τον δεσμό του με την κόρη του βασιλιά, ο αόρατος κόσμος ήταν αναγκασμένος να καταστρέψει όλη την Αίγυπτο, να βάλει τέλος στην δυναστεία του Φαραώ. Όταν γύρισε στον ουρανό, όλοι ρώτησαν τον άγγελο τι είχε μάθει στην γη, αφού είχε περάσει τόσο καιρό εκεί. Αυτός απάντησε: Ένα πράγμα έμαθα. - Τι; - Σε κανέναν να μη δίνεις τα φτερά σου δανεικά.

 

Λέω: Μην δανείζετε σε κανέναν την αγάπη σας. Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει για ποιον λόγο χρησιμοποιεί την αγάπη - το πιο μεγάλο, το πιο άγιο πράγμα στην ζωή. Δεν είναι κακό ότι ο άγγελος δάνεισε τα φτερά του στην όμορφη κόρη του βασιλιά, αλλά αυτό δείχνει αστάθεια χαρακτήρα. Ρωτάω: για ποιον λόγο χρησιμοποιείτε εσείς την αγάπη σας; Εγώ δεν θέλω να σας κατηγορήσω, αλλά ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του γιατί ψάχνει την αγάπη και για ποιον σκοπό σκέφτεται να την χρησιμοποιήσει, αφού την βρει. Η αγάπη φέρνει ζωή, ενώ η ζωή δίνει νόημα σε όλα. Χωρίς ζωή ο άνθρωπος μοιάζει με ξερά οστά. Η σοφία δε φέρνει την γνώση, ενώ η γνώση δίνει έκφραση, ομορφιά, εικόνα και ομοίωση στα πράγματα. Συνεπώς, σωστές και έλλογες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μπορούν να επικρατήσουν μόνο τότε, όταν η γήινη ζωή εκφραστεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της ουράνιας, της Θείας. Αυτό υπονοεί ότι ο άνθρωπος πρέπει να εκδηλωθεί σε δύο μορφές: μία λογική και μία φανταστική, δηλαδή σ' έναν πραγματικό και σ' έναν φανταστικό αριθμό. Αυτό δεν υπάρχει λόγος να αποδειχθεί. Οι μαθηματικοί θα καταλάβουν εύκολα αυτή την δουλειά. Οι φανταστικοί αριθμοί δεν υποτάσσονται στα δικά μας μέτρα. Για παράδειγμα, κάποιοι επιστήμονες λένε ότι η απόσταση από την γη έως τον ήλιο είναι ίση με 92 εκατομμύρια μίλια, ενώ άλλοι λένε ότι είναι 93 εκατομμύρια μίλια. Όμως, και οι δύο υπολογισμοί είναι σωστοί. Αυτοί οι υπολογισμοί είναι σωστοί σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων. Ο ένας υπολογισμός έχει γίνει στον φυσικό κόσμο, ενώ ο άλλος στον πνευματικό. Κάθε επιστήμονας, ο οποίος δουλεύει στην γη, διορθώνεται αδιάκοπα, επειδή μαζί του ταυτόχρονα δουλεύει και άλλος επιστήμονας από τον ουρανό. Έτσι ώστε, με κάθε μαθηματικό από την γη δουλεύει κι ένας άλλος από τον πνευματικό κόσμο. Ενώ με αυτόν, ο οποίος εργάζεται στην γη, ταυτόχρονα εργάζεται και άλλος ένας πάλι στην γη. Συνεπώς, κάθε πρόβλημα λύνεται ταυτόχρονα από τρία άτομα: ο ένας δουλεύει με τους λογικούς αριθμούς, ο άλλος με τους φανταστικούς, ενώ ο τρίτος διορθώνει τα λάθη του πρώτου και του δεύτερου. Όταν ο μαθηματικός φτάσει σε δύο διαφορετικά μέτρα ή αριθμούς για το ίδιο πράγμα, βρίσκεται σε αντίθεση και αναζητά τρόπο για να διορθώσει αυτούς τους αριθμούς, δηλαδή για να βγει απ' αυτή την αντίθεση.

 

Συνεπώς, αν δεν μπορούμε να συμβιβάσουμε κάποια σκέψη μ' ένα μέτρο στην ζωή μας, θα την συμβιβάσουμε με άλλο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι αναζητούν την σωτηρία τους στην Ευαγγελική εκκλησία. Όταν δεν βρουν σωτηρία εκεί, πηγαίνουν στην Ορθόδοξη. Αν κι εκεί δεν την βρουν, πηγαίνουν στην Μωαμεθανική, κλπ. Συνεπώς, το κύριο ερώτημα αναφέρεται στην σωτηρία, ενώ το πού θα βρεθεί η σωτηρία, αυτό εξαρτάται από το μέτρο, που θα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος. Όταν κάποιοι λένε ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο στην Ορθόδοξη εκκλησία, αυτό είναι σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων, αυτό είναι μόνο μία πιθανότητα. Όταν άλλοι λένε ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο στην Προτεσταντική εκκλησία, αυτή είναι άλλη πιθανότητα. Λέω: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί παντού - και στην θρησκεία, και στην επιστήμη, και στην ποίηση, και στην τέχνη, και στην μουσική. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσω του Χριστού. - Αυτό είναι τυπολατρία και κατά γράμμα ερμηνεία. Τι παριστάνει ο Χριστός; Ο Χριστός είναι σύμβολο της Θείας Αγάπης. Συνεπώς, αφού πιστεύετε στην Αγάπη και ζείτε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της, μπορείτε να σωθείτε. Όλα τα καλά σ' αυτόν τον κόσμο είναι καρπός αυτής της αγάπης. Έτσι πρέπει κάθε ψυχή να αναπτύσσει την αγάπη. Η αγάπη αποκλείει όλα τα δόγματα. Λέω: με δόγματα ο άνθρωπος σώζεται μόνο σ' ένα μέρος. Χωρίς δόγματα, σώζεται παντού. Χωρίς την αγάπη, ο άνθρωπος σώζεται μόνο σ' ένα μέρος. Με την αγάπη, σώζεται παντού. Ποιο είναι αυτό το μοναδικό μέρος; - Η κόλαση. Χωρίς αγάπη ο άνθρωπος σώζεται μόνο μέσω των βασάνων, και μάλιστα στην κόλαση. Αν κάποιος μου πει ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος σωτηρίας, εγώ πια ξέρω ότι αυτός ο δρόμος είναι η κόλαση. Όταν λέω ότι με την αγάπη ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί "παντού", εννοώ την Πρωταρχική ζωή, την πρωταρχική γλώσσα, την πρωταρχική Αγάπη της μεγάλης ποικιλίας, στην οποία μπορεί να σωθεί και ο αγράμματος. Πολλοί φιλόσοφοι, όπως και πολλοί απλοί άνθρωποι στον κόσμο, σώζονται πάντα μέσω της αγάπης. Ποιοι ήσαν οι μαθητές του Χριστού, οι οποίοι κήρυξαν στον κόσμο την διδασκαλία Του; Οι περισσότεροι μαθητές του Χριστού ήσαν ψαράδες, αλλά δείξανε στους ανθρώπους πώς μπορούν να σωθούν. Πολλοί σύγχρονοι λόγιοι, όπως κι αυτοί του παρελθόντος, πιστεύανε στον Απόστολο Πέτρο, άλλοι δε στον Απόστολο Παύλο. Ο Πέτρος υποστήριζε το παλιό, ο Παύλος ήταν άνθρωπος του μυαλού, ενώ ο Ιάκωβος ήταν άνθρωπος της θέλησης, αυτός συνιστούσε την μαγκούρα. Ο Ιωάννης δε κήρυσσε την Αγάπη του Χριστού. Για να λυτρώσει τους πρώτους χριστιανούς απ' αυτόν το μεγάλο κίνδυνο, στον οποίο βρισκόντουσαν, χάρη στην πίστη τους στον Παύλο, στον Πέτρο, στον Ιωάννη ή στον Ιάκωβο, το Θείο Πνεύμα υπέβαλε τους Απόστολους και τους τότε χριστιανούς σε μεγάλους διωγμούς. Μ' αυτόν τον τρόπο το Θείο Πνεύμα τους λύτρωσε από τις πλάνες, στις οποίες είχαν περιπέσει. Αν δεν συνέβαινε αυτός ο διωγμός, πολλοί από τους χριστιανούς θα ακολουθούσαν ακόμα και μέχρι σήμερα την Παλαιά Διαθήκη.

 

Λέω: και τώρα υπάρχει τέτοιος κίνδυνος για τους σύγχρονους επιστήμονες, οι οποίοι πιστεύουν ότι η επιστήμη θα σώσει τον κόσμο. Για να πούμε ότι η επιστήμη θα σώσει τον κόσμο, πρώτα απ' όλα πρέπει να σωθούν οι άνθρωποι. Η σύγχρονη επιστήμη είναι επιστήμη άρρωστων ανθρώπων. Αφού σωθούν οι άνθρωποι, θα επιδιώξουν την υγιή, την θετική επιστήμη. Τότε πια μπορεί να πούμε ότι και η επιστήμη και η φιλοσοφία μπορούν να σώσουν τον κόσμο, αλλά θα εννοούμε την υγιή επιστήμη, την υγιή φιλοσοφία. Πολλοί από τους σύγχρονους ανθρώπους υποκύπτουν στο συναίσθημα του εθνικισμού, το οποίο επιδρά νοσηρά επάνω τους. Συναντάτε κάποιον μεγάλο εθνικιστή, ο οποίος υποστηρίζει τον λαό του, τον λαχταράει, και, από μεγάλη ζήλια, τον σπρώχνει σε κάποιο πόλεμο. Στο κάτω - κάτω, ο πόλεμος καταλήγει άστοχος, χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται και σκλαβώνονται, ενώ ο λαός κομματιάζεται, εξαντλείται. Τι έχει προσφέρει η αγάπη αυτού του ανθρώπου στον λαό του; Για την σωτηρία του κάθε λαού, ή του κάθε ανθρώπου, υπάρχει ένας Θείος τρόπος, με τον οποίο κανένας δεν μπορεί να πάθει ζημιά. Κάθε λαός υπάρχει ως ξεχωριστή μονάδα, και μπορεί να είναι ή πραγματικό ή φανταστικό μέγεθος. Από αυτή την άποψη, για να εκπληρώσει τον προορισμό του, κάθε λαός πρέπει να διαπαιδαγωγείται σύμφωνα με τους Θείους νόμους. Αν ο κλήρος, οι κυβερνήτες, οι δάσκαλοι και οι γονείς ζουν για τον Θεό, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ανάμεσα τους έναν τέτοιο υγιή λαό, ο οποίος, από την πλευρά του, θα αντιπροσωπεύει κάτι παρόμοιο του Θείου οργανισμού. Και όντως, στον πνευματικό κόσμο κάθε λαός ξεχωριστά αντιπροσωπεύει ένα καρποφόρο δέντρο από τον κοινό Θείο κήπο. Απ' αυτή την άποψη, ο βουλγαρικός λαός αντιπροσωπεύει καρποφόρο δέντρο, οι καρποί του οποίου είναι αρκετά ξινοί. Όποιος έχει δοκιμάσει από τους καρπούς αυτού του δέντρου, αυτός έχει πια μεγάλη πείρα, ξέρει τι σημαίνει ξινό. Γι' αυτό, ακριβώς, στους Βούλγαρους αρέσει να τρώνε ξινά: πιπεριές, λάχανο, αγγούρια και άλλα. Η αιτία, για την οποία οι Βούλγαροι τρώνε περισσότερο ξινό είναι το ότι ζούνε σε πυκνή ύλη, για την επεξεργασία της οποίας είναι απαραίτητα τα οξέα. Και όντως, κάθε Βούλγαρος λέει: Έχω πολύ δουλειά για το μέλλον. Όλες οι δουλειές μου είναι πάντα μισοτελειωμένες. Για να γίνουν οι καρποί των Βουλγάρων γλυκείς, πρέπει να λιπαίνονται καλά. Από πνευματική άποψη, ως λίπανση εννοείται η διαπαιδαγώγηση.

 

Οι σύγχρονοι παιδαγωγοί μιλάνε για ατομική διαπαιδαγώγηση, όμως, κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει ατομική διαπαιδαγώγηση, αλλά ομαδική. Για παράδειγμα, αρκεί ο άνθρωπος να ποτίσει ένα φυτό, ή ένα καρποφόρο δέντρο και να το αφήσει μόνο του: αυτό ξέρει πώς να διαπαιδαγωγεί όλα τα κύτταρα του, για να φυτρώσουν απ' αυτά ρίζες, κορμός, φύλλα, κλωναράκια, να ανθίσουν άνθη, και στο τέλος να ωριμάσουν καρποί. Η αποτυχία του σύγχρονου κόσμου οφείλεται στο ότι ο καθένας θέλει να διαπαιδαγωγείται ατομικά. Γι' αυτόν τον σκοπό, ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τον εαυτό του καλά, να καταλαβαίνει την φύση του, να καταλαβαίνει τον λαό του και τις ιδιαίτερες του ιδιότητες. Από αυτή την άποψη, ο καθένας θα μπορεί να καθορίσει αν είναι Βούλγαρος, για παράδειγμα, ή όχι. Δεν είναι Βούλγαρος ο καθένας που γεννήθηκε στην Βουλγαρία και από βουλγάρικη οικογένεια. Σήμερα οι λαοί είναι ανακατεμένοι, όπως είναι ανακατεμένοι οι διαφορετικοί καρποί μέσω της μεταμόσχευσης. Συχνά θα συναντήσετε αχλάδι ή ροδάκινο, μεταμοσχευμένο σε δαμασκηνιά. Σ' ένα αγγλικό δέντρο μπορείτε να βρείτε γαλλικό μόσχευμα. Είναι Άγγλος αυτός ο άνθρωπος; Όχι, αυτός παραμένει Γάλλος, ενώ το δέντρο είναι αγγλικό. Στο ίδιο αγγλικό δέντρο μπορεί να είναι μεταμοσχευμένο ένα βουλγάρικο κλωνάρι, κλπ. Εξωτερικά αυτός ο Βούλγαρος περνάει για Άγγλος, αλλά όταν η Βουλγαρία βρεθεί σε κάποια πολιτική δυσχέρεια, αυτός ο Βούλγαρος, που έχει μεγαλώσει στο αγγλικό δέντρο, πρώτος θα ανταποκριθεί στις ανάγκες της Βουλγαρίας. Αυτός θα πει: οι Βούλγαροι έχουν δίκιο, πρέπει να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους. Οι Βούλγαροι λένε: Αυτός ο Άγγλος είναι πολύ ανθρωπιστής. Είναι έτοιμος να θυσιαστεί για την Βουλγαρία. Όχι, αυτός ο Άγγλος είναι Βούλγαρος, νοσταλγεί την Βουλγαρία, τον πονάει, επειδή μέσα του ρέει βουλγάρικο αίμα. Το ίδιο γίνεται και στην Βουλγαρία. Στο βουλγάρικο δέντρο είναι μεταμοσχευμένο ένα αγγλικό κλωνάρι, κι αυτός ο άνθρωπος, σε όλες τις συνθήκες της ζωής του, παραμένει πάντα Άγγλος. Μόλις ακούσει κάτι για την Αγγλία, αμέσως στήνει αυτί, είναι έτοιμος να προστρέξει σε βοήθεια. Όποιοι δεν καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα, απορούν για το πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο, οι οποίοι είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για άλλους λαούς, αλλά εμείς ξέρουμε την αλήθεια επάνω σ' αυτό το ζήτημα και λέμε: Οι άνθρωποι είναι μεταμοσχευμένοι σε διάφορα δέντρα, γι' αυτό και σήμερα υπάρχει μεγάλη ανάμιξη των λαών.

 

Συνεπώς, όταν δούμε την ζωή από αυτή την άποψη, ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους πρέπει να υπάρχει αγάπη. Από αυτή την άποψη, όλη η ανθρωπότητα παριστάνει έναν σπουδαίο Θείο οργανισμό, πάνω στον οποίο ο κάθε λαός, κάθε κοινωνία και κάθε άνθρωπος μεγαλώνει, αναπτύσσεται, ανθίζει και δίνει δικό του καρπό. Ο Θεός διεισδύει σ' αυτόν τον οργανισμό και κρατάει στην συνειδητότητά του κάθε ψυχή ξεχωριστά. Κρατάει στο μυαλό και στην καρδιά του τις καλύτερες σκέψεις και συναισθήματα για μας. Να γιατί, όταν βρεθείτε μπροστά σε κάποιο δύσκολο πρόβλημα στην ζωή σας, πρέπει να αφήσετε στην άκρη όλες τις πλάνες, όλες τις λάθος αντιλήψεις και ιδέες για τον Θεό, και, σαν παιδιά, ελεύθεροι από εξωτερικές επιδράσεις, να στραφείτε παρακλητικά προς Αυτόν, για να σας βοηθήσει σ' αυτή την δύσκολη ώρα. Να έχετε την ετοιμότητα να εκπληρώσετε όλα, όσα σας πει. Δεν θα περάσει πολύς καιρός, και θ' ακούσετε μέσα σας την σιγανή φωνή της Αγάπης. Όχι μόνο θ' ακούσετε την φωνή του Θεού, αλλά θα μπορείτε και να Τον δείτε. Πολλά παραδείγματα στην ζωή επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια. Σε στιγμές της μεγάλης πείνας, όταν ο Τολστόι γυρνούσε την Ρωσία, για να βοηθήσει τους πεινασμένους, τους βασανισμένους ανθρώπους, συνάντησε πολλά ενδιαφέροντα περιστατικά στην ζωή των ανθρώπων, όπου ο Θεός είχε εκδηλωθεί. Αυτός εξιστορεί το εξής ενδιαφέρον περιστατικό. Σ' ένα ρωσικό χωριό, η πείνα ήταν πολύ μεγάλη: το ψωμί δεν ερχόταν από πουθενά. Εκατοντάδες άνθρωποι σ' αυτό το χωριό πέθαιναν από πείνα. Μία οικογένεια από το ίδιο χωριό ήταν καταδικασμένη πια σε θάνατο, πεινούσαν τρεις μέρες, ενώ δεν φαινόταν να έρθει ψωμί από πουθενά. Το πιο μικρό παιδί αυτής της οικογένειας, το οποίο ήταν το πιο πνευματικό, έλεγε στους γονείς του: Μην ανησυχείτε, εμείς θα σωθούμε. - Πώς θα σωθούμε, όταν δεν υπάρχει πιθανότητα να έρθει ψωμί από πουθενά; - Θα δείτε. Τι συνέβη την άλλη μέρα; Κάποιος πλούσιος είχε ξεκινήσει να μοιράσει ψωμί στα χωριά, αλλά εκδηλώθηκε μεγάλη θύελλα, χιόνι, κι έχασε τον δρόμο του. Αφού περιπλανήθηκε πολύ καιρό, κάπου μακριά διάκρινε ένα μικρό φωτάκι και κατευθύνθηκε προς αυτό. Όταν πλησίασε, είδε ότι αυτό το φωτάκι έβγαινε από μία μικρή καλύβα. Χτύπησε να του ανοίξουν. Μπήκε μέσα, ζεστάθηκε κι αμέσως έβγαλε από τον τορβά του ψωμί να ταΐσει τους σωτήρες του, οι οποίοι με δυσκολία κρατιόντουσαν στα πόδια τους από την πείνα. Αυτή ήταν η ίδια οικογένεια, της οποίας το παιδί είχε προβλέψει στους γονείς του ότι θα σωθούν. Όλοι δυνάμωσαν με το ψωμί, αλλά το παιδί αρνήθηκε να φάει κι έφυγε για τον άλλο κόσμο.

 

Και οι σύγχρονοι άνθρωποι ανησυχούν με τον ίδιο τρόπο, πώς θα περάσουν την ζωή τους, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει για ποιον λόγο έχει έρθει στην γη και πώς πρέπει να εργάζεται. Μετά, πρέπει να θέσει στον εαυτό του την ερώτηση, πώς πρέπει να σκέφτεται, να αισθάνεται, να πράττει και, στο τέλος, πώς πρέπει να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού. Αφού λύσει αυτά τα ερωτήματα, όλα τα υπόλοιπα πράγματα θα τακτοποιηθούν από μόνα τους. Το βράδυ, πριν πάτε για ύπνο, πρέπει να δώσετε στον εαυτό σας αναφορά για το τι έχετε κάνει την ημέρα. Όταν κοιμηθείτε, θα πάτε στο σπίτι σας, στον αόρατο κόσμο, κι εκεί οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας θα σας ρωτήσουν τι μάθατε όταν ήσασταν στην γη. Και ο Χριστός λέει στους μαθητές του να μαζεύουν πλούτη, που να τα φέρουν στον ουρανό, επειδή εκεί κανένας δεν μπορεί να πάει με άδεια χέρια. Πολλοί λένε ότι ο άνθρωπος σώζεται δωρεάν. Είναι αλήθεια ότι η σωτηρία γίνεται δωρεάν, αλλά δεν μπορείτε να πάτε δωρεάν στον ουρανό. Ρωτάω: μπορεί ο άνθρωπος να πει για τον εαυτό του ότι είναι φτωχός, ότι είναι αμαρτωλός, αφού ο Θεός τον έχει στείλει στην γη με τόσες ικανότητες και με μια σειρά ταλέντων και εσωτερικά χαρίσματα; Ότι ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, αυτό είναι αλήθεια, ότι δεν έχει δουλέψει όπως πρέπει, και αυτό είναι αλήθεια, αλλά ο Θεός λέει: "Εσύ έχεις την δυνατότητα να διορθώσεις τα λάθη σου, να εργάζεσαι, να πλουτίσεις." - Είναι βαρύ το αμάρτημα μου. - Μπορείς να το μοιράσεις σε 15 - 20 σωρούς, κι έτσι να το μεταφέρεις. - Δεν έχω πολύ καιρό στην διάθεση μου. - Αν είναι θέμα μόνο χρόνου, μπορώ να σου δώσω όσο χρόνο θέλεις, αρκεί να δουλεύεις. - Τίποτε δεν θα βγει από μένα. - Ναι, σήμερα δεν μπορεί να βγει τίποτε, αλλά μετά από δέκα ή το πολύ μετά από εκατό χρόνια, θα βγει κάτι από σένα. - Ποιος θα περιμένει τόσα χρόνια; - Αφού δεν θέλεις να περιμένεις, θα σε στείλω σε ζεστό μέρος, να μάθεις εκεί το μάθημα σου.

 

Κάποιοι λένε ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει ζεστά συναισθήματα. - Άλλο πράγμα απαιτείται από τον άνθρωπο: ζεστασιά στην ζωή, και όχι ζεστασιά στα συναισθήματα. Εγώ δεν μιλάω για εκείνη την ζεστασιά, η οποία καίει, η οποία καταστρέφει, αλλά για την ζεστασιά, η οποία αναπτύσσει. Όταν μιλάω για ζεστασιά στην ζωή, υπονοώ εκείνη την ζεστασιά, η οποία δεν προέρχεται από την ανθρώπινη, αλλά από την Θεία Αγάπη, η οποία μεταμορφώνει τον άνθρωπο και του δίνει συνθήκες για να γνωρίσει τον εαυτό του. Η αγάπη των σύγχρονων ανθρώπων μοιάζει με γλυκό κρασί, το οποίο μεθάει, φέρνει τους ανθρώπους σε μια τέτοια κατάσταση ώστε να μην αναγνωρίζονται. Όταν δεν γνωρίζει τον εαυτό του, ο άνθρωπος είναι έτοιμος να καταστραφεί, να μπει στην θέση του υπηρέτη, χωρίς να συνειδητοποιεί τι πλούτο, τι ταλέντα και ικανότητες κρύβει μέσα του. Εγώ δε λέω: ο άνθρωπος μπορεί να είναι υπηρέτης, αλλά ταυτόχρονα, μπορεί να είναι φιλόσοφος, και μουσικός, και συγγραφέας. Εξωτερικά, ο άνθρωπος μπορεί να κατέχει την τελευταία θέση στον κόσμο, αλλά από μυαλό, από καρδιά, από ψυχή και από πνεύμα, μπορεί να κατέχει την πρώτη θέση. Να, ο Χριστός, ο Γιος του Θεού, ήταν μαραγκός. Για πολύ καιρό ο Χριστός μάθαινε απ' τον πατέρα του την ξυλουργική, αλλά μάθαινε και την εσωτερική ξυλουργική. Πολλοί γνωρίζουν την εξωτερική ξυλουργική, αλλά την εσωτερική δεν την γνωρίζουν. Πολλοί ξέρουν την εξωτερική συγγραφή, αλλά την εσωτερική δεν την γνωρίζουν. Πολλοί ξέρουν την εξωτερική γραμματική, αλλά την εσωτερική δεν την γνωρίζουν. Η εσωτερική γραμματική βασίζεται στις αρχές της Αγάπης, της Σοφίας και της Αλήθειας. Συνεπώς, κάθε επιστήμη βασίζεται σε ορισμένες αρχές, οι οποίες είναι κοινές για όλες τις επιστήμες. Όταν τηρείτε αυτές τις αρχές, θα φθάσετε στην κοινή επιστήμη, στην επιστήμη της ζωής. Λέτε: Όταν αποκτήσουμε αυτή την επιστήμη, τι θα κάνουμε; - Θα μπείτε στο εργαστήριο της ζωής, κι εκεί θα εργάζεστε. Σ' αυτό το ζωντανό εργαστήριο, θα εφαρμόζετε τις γνώσεις σας και θα τις διορθώνετε. Γι' αυτή την πεπειραμένη επιστήμη, ο άνθρωπος πρέπει να έχει ψυχή και πνεύμα. Όποιος έχει ψυχή και πνεύμα, δεν χρειάζεται τις αποδείξεις των φιλοσόφων και των επιστημόνων για την ύπαρξη του Θεού, της ψυχής. Γι' αυτόν, αυτό το πρόβλημα είναι λυμένο, δεν του χρειάζεται καμία απόδειξη. Όταν κάποιος λέει ότι μπορούμε και χωρίς τον Θεό, έχει δίκιο. Γιατί; Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε και χωρίς ψωμί. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε και χωρίς ψωμί, αλλά πότε; - Μόνον όταν έχουμε φάει. Όταν κάποιος λέει ότι δεν μπορούμε χωρίς τον Θεό, κι αυτός έχει δίκιο. Αυτός ο ισχυρισμός υπονοεί ότι δεν μπορούμε χωρίς ψωμί. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε χωρίς ψωμί, αλλά πότε; - Όταν δεν έχουμε φάει, δηλαδή όταν πεινάμε. - Μπορούμε και χωρίς νερό. - Πότε; - Όταν έχουμε πιει, όταν έχουμε σβήσει την δίψα μας. - Χωρίς νερό δεν μπορούμε. - Πότε; - Όταν διψάμε. Όποιοι πιστεύουν στον Θεό, είναι πλούσιοι άνθρωποι, γεμάτα πουγκιά. Ποιοι άνθρωποι είναι πιστοί; - Οι φτωχοί. Πότε ο άνθρωπος φτωχαίνει; - Όταν χάνει την μητέρα του, τον πατέρα του, τα παιδιά του, τους φίλους του, τον πλούτο του.

 

Είναι όμορφο να συναντήσετε στην ζωή σας έναν πλούσιο, μορφωμένο άνθρωπο, ο οποίος να εφαρμόζει τα πλούτη του και τις γνώσεις του στην ζωή, ενώ μαζί μ' αυτό να έχει απόλυτη πίστη στον Θεό. Αυτός ο άνθρωπος δεν μιλάει στους ανθρώπους για τον Θεό, δεν τους πείθει να πιστεύουν, αλλά, όταν συναντήσει κάποιον άπιστο, τον καλεί για επίσκεψη στο σπίτι του, και φροντίζει συνεχώς να τον ταΐζει, να τον φιλεύει, όπως πρέπει. Δίνει ελευθερία στον επισκέπτη να μιλήσει, να εκφράσει τις πεποιθήσεις του. Όταν καθίσει για λίγο καιρό μ' αυτόν τον επιστήμονα, ο επισκέπτης λέει: Δεν ξέρω γιατί, αλλά άρχισα κάπως να αμφιβάλλω για τις πεποιθήσεις μου. Γιατί έγινε έτσι, δεν το καταλαβαίνω. Λέω: η αιτία για την κατάσταση στην οποία πέφτει ο επισκέπτης, οφείλεται στο γεγονός ότι η δικιά του επιστήμη, οι δικές του πεποιθήσεις είναι εξωτερικές, χωρίς ρίζα, και μόλις τις βγάλει στον ήλιο, ξεραίνονται. Μόλις ξεραθούν οι πεποιθήσεις του, αυτός νιώθει δίψα, πείνα, και ψάχνει κάποιος να τον ταΐσει. Έτσι, όποιος ψάχνει τον Θεό κι αρχίζει να πιστεύει σ' Αυτόν, αυτός είναι πεινασμένος άνθρωπος. Μόλις φάει, αρχίζει ν' αρνείται τον Θεό. Αν κάποιος αρνείται την ύπαρξη του πνεύματος, αυτό δείχνει ότι θέλει να πάρει την θέση του πατέρα του. Αν κάποιος αρνείται την ύπαρξη της ψυχής, αυτό δείχνει ότι θέλει να πάρει την θέση της μητέρας του. Να θυμάστε: κανένας στον κόσμο, είτε είναι άνθρωπος είτε άγγελος, δεν μπορεί να πάρει την θέση της ψυχής, ούτε να την κυριεύσει. Η ψυχή έχει Θεία προέλευση κι ανήκει μόνο στον Θεό. Όταν μία ψυχή κατέβει στην γη, όλα τα ανωτέρα όντα, τα οποία καταλαβαίνουν τους νόμους, αρχίζουν να δημιουργούν ολόκληρο σύστημα από κόσμους, επειδή ξέρουν ότι κάθε ψυχή φέρνει κάτι καινούριο μέσα της. Δηλαδή, ο ερχομός μίας ψυχής στον κόσμο συμβολίζει την δημιουργία κάποιου καινούριου, μεγάλου, ωραίου. Όταν δεν καταλαβαίνετε τι συμβολίζει η ψυχή, συχνά λέτε: Ταράζεται η ψυχή μου. Και ο Δαβίδ έχει πει σε πολλά σημεία: Η ψυχή μου είναι ταραγμένη! Η ψυχή δεν μπορεί να ταράζεται. Αυτή είναι αντίληψη του Δαβίδ. Ταραζότανε κάτι μέσα στον Δαβίδ, αλλά όχι η ψυχή του. Υπήρχε λόγος να ταράζεται ο Δαβίδ. Στην εποχή του, είχε κάνει πολλά λάθη, για τα οποία έπρεπε να ταράζεται. Αν έρθει σήμερα στην γη, θα καταλάβει πού έχει κάνει λάθος, θα εξομολογηθεί και θα πει μπροστά σε όλους ότι ήταν σε λαθεμένο δρόμο. Και ο Θεός του λέει: "Μέχρι να εξαγνισθείς από τις αμαρτίες σου, δεν μπορείς να μου χτίσεις καινούριο ναό. Ο γιος σου θα χτίσει τον καινούριο ναό." Μετά από τον Δαβίδ έπρεπε να έρθει κάποιος άλλος, με καθαρή καρδιά, με άγια και ανώτερη ζωή, ο οποίος να διορθώσει τα λάθη του. Και πραγματικά, ο Χριστός βγήκε από την γενιά του Δαβίδ, για να διορθώσει τα λάθη ολόκληρου του γένους του Δαβίδ. Για τον Χριστό λέγεται ότι είναι γιος του Δαβίδ.

 

Τώρα, εκείνοι από σας, οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν την αληθινή γνώση, πρέπει να αποκαταστήσουν την σχέση τους με τον Θεό, να τους αποκαλυφθούν βαθιές, εσωτερικές γνώσεις για τα πράγματα. Αυτή η γνώση, η οποία υπάρχει σήμερα, είναι μόνον εισαγωγή στην αληθινή γνώση. Υπάρχουν βαθιές γνώσεις, οι οποίες δεν μπορούν ακόμη να δοθούν στους ανθρώπους. Δεν είναι έτοιμοι γι' αυτές τις γνώσεις. Γιατί; Αυτές οι γνώσεις μπορούν να κάνουν περήφανο, ή να αποθαρρύνουν τον άνθρωπο, αν δεν είναι έτοιμος γι' αυτές. Να γιατί οι σύγχρονοι άνθρωποι ξέρουν μόνον εν μέρει τα πράγματα. Αυτό δεν πρέπει να τους προσβάλλει, ούτε να τους αποθαρρύνει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα ξέρει όλα. Η ομορφιά της ζωής συνίσταται στο να ξέρετε μόνο κάποια πράγματα, κάποια να μην τα ξέρετε, ενώ άλλα να τα ξεχάσετε εντελώς. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την ινδική θεωρία για την μετεμψύχωση, έχετε περάσει από την μορφή λύκου, αρκούδας και, ως τέτοιοι, έχετε κάνει μια σειρά εγκλημάτων. Πρέπει να θυμάστε αυτά τα εγκλήματα; Αν κάποιος σας πει ότι, ως λύκος, έχετε διαπράξει πολλά εγκλήματα, εσείς θα πείτε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια, ότι δεν έχετε καμία σχέση με τον λύκο, κλπ.. Συνεπώς, υπάρχουν καταστάσεις στην ζωή του ανθρώπου, οι οποίες πρέπει να ξεχαστούν οπωσδήποτε. Το κακό πρέπει να ξεχαστεί, ενώ το καλό πρέπει να το θυμόμαστε. Από αυτή την άποψη, το κακό είναι πραγματικός αριθμός, ενώ το καλό φανταστικός. Και αν όλοι οι αριθμοί, με τους οποίους δουλεύετε σήμερα, είναι πραγματικοί, οπωσδήποτε θα κάνετε μια σειρά από λάθη στην ζωή σας. Το ίδιο ισχύει και στην μαντική. Αν κάποιος μάντης δουλεύει μόνο με πραγματικούς αριθμούς, θα κάνει οπωσδήποτε λάθη στην πρόβλεψη και δεν θα πει την αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιες γιαγιές, οι οποίες μαντεύουν με τα φασόλια, χρησιμοποιούν και ζυγό και μονό αριθμό κόκκων από φασόλια, και λένε από μόνες τους ότι όλα εξαρτώνται από τον αριθμό των κόκκων και από τον τρόπο της τακτοποίησης τους. Πολλές γιαγιές, όμως, ξέρουν να ρίχνουν καλά τους κόκκους και λένε την αλήθεια. Άλλες δε χρησιμοποιούν λιωμένο κερί και πάνω σ' αυτό μαντεύουν. Όποιοι ξέρουν να μαντεύουν σωστά, χρησιμοποιούν περισσότερο τους φανταστικούς αριθμούς. Κάποιοι βλέπουν με περιφρόνηση τις γιαγιές, οι οποίες μαντεύουν είτε με φασόλια είτε με κερί.

 

Λέω: αν το θέμα είναι να σας πουν την αλήθεια, πρέπει να την δεχτείτε και από γιαγιές, και από παιδιά, και από ηλικιωμένους, και από απλούς, και από επιστήμονες - αδιάφορα από ποιόν. Κάποιος λέει: Πώς, από παιδί να ακούσω την αλήθεια! Παράξενο πράγμα! Αν διψάς και δεις στον δρόμο σου μια μικρή βρυσούλα, από την οποία τρέχει νερό, δεν θα γονατίσεις και θα πιεις απ' αυτό το νερό; Θα πιεις, βεβαίως. Μετά απ' αυτό δεν θα ευχαριστήσεις τον Θεό γι' αυτό το καθαρό, ωραίο νερό, παρ' όλο που τρέχει απ' αυτή την μικρή βρυσούλα; Όταν βρεις μεγαλύτερη πηγή, θα πιεις και απ' αυτήν, αλλά μέχρι να την βρεις, να ευχαριστείς για την μικρή. Να είσαι ευχαριστημένος με τα λίγα! Ο άνθρωπος μπορεί να αποκτά γνώσεις από παντού. Έτσι ώστε, όποιος λέει την αλήθεια, αυτός πρέπει να είναι δεκτός απ' όλους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σας δώσει συμβουλή. Κάθε καλή συμβουλή είναι πολύτιμη για τον άνθρωπο. Όποιος είναι έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια από κάθε άνθρωπο, αυτός έχει μέσα του ψυχή και πνεύμα.

 

Κι έτσι, εύχομαι σε όλους να υπηρετείτε την ψυχή και το πνεύμα μέσα σας! Αυτός είναι ο δρόμος, στον οποίο μπορείτε να βρείτε την Πρωταρχική Αρχή στην ζωή και να συνδεθείτε μ' Αυτή. Σ' αυτή την κατάσταση, θα είστε φορείς του καινούριου πολιτισμού στον κόσμο. Λέτε: Μπορούμε να συμμετέχουμε σ' αυτόν τον πολιτισμό; - Μπορείτε, φυσικά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη στιγμή για τον άνθρωπο από το να είναι φορέας αυτού του μεγάλου πολιτισμού, ο οποίος έρχεται στον κόσμο τώρα! Πριν από χιλιάδες χρόνια ακόμη, ο Ψαλμωδός είπε: "Απ' όλα στον κόσμο, περισσότερο προτιμώ να είμαι μπροστά στην θύρα του Θείου παραπετάσματος." Τώρα κι εγώ λέω: Είναι προτιμότερο να είσαι υπηρέτης μπροστά στην θύρα του Θείου παραπετάσματος, παρά να είσαι πρωθυπουργός στην Αγγλία, ή στην Γαλλία. Είναι προτιμότερο να είσαι κλητήρας στον καινούριο πολιτισμό, παρά πρωθυπουργός στην παλιά κουλτούρα, στον παλιό πολιτισμό.

 

Κι έτσι, επιθυμώ να είστε όλοι κλητήρες στον καινούριο πολιτισμό!

 

Ομιλία τον Δασκάλου, που έγινε στις 20 Νοεμβρίου 1927, Σόφια - Ίζγκρεβ