1939_08_17 Μην ζητάς το δικό σου

[Ани]

 Μην ζητάς το δικό σου

 

Διαλογισμός

 

"Η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν. Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει."

 

Σ' ένα μοναστήρι υπηρετούσαν μερικές καλόγριες. Αυτές είχαν μια καλή, ευσεβή ηγουμένη. Εκτός από τις θρησκευτικές ενασχολήσεις, αυτή φρόντιζε και για την περιουσία του μοναστηριού, όπου τρεφόντουσαν μερικές κότες, που έκαναν αυγά. Η ηγουμένη παρατήρησε ότι τα αυγά έλειπαν. Απορούσε ποιος παίρνει τ' αυγά. Τελικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι καλόγριες έπαιρναν τ' αυγά από τις φωλιές και τα τηγάνιζαν ή τα έβραζαν στα κελιά τους. Για να μην γίνονται καταχρήσεις με τ' αυγά, η ηγουμένη εξέδωσε αυστηρή διαταγή να μην ανάβουν φωτιά στα κελιά. Παρ' όλες τις διαταγές της, τ' αυγά συνέχιζαν να χάνονται. Ένα απόγευμα, αποφάσισε να ελέγξει τι κάνουν οι καλόγριες στα κελιά τους. Κοίταξε μέσα από τις κλειδαρότρυπες κι είδε ότι μερικές από τις καλόγριες προσευχόντουσαν, άλλες συζητούσαν, ή διάβαζαν βιβλία. Σ' ένα από τα κελιά, είδε κάτι ιδιαίτερο: Δύο καλόγριες κρατούσαν στα χέρια τους ένα σύρμα, στο οποίο είχαν κρεμάσει ένα αυγό, το οποίο το έψηναν σ' ένα κερί. - Περίεργη υπόθεση! Κοίταξε τι τεχνάσματα τους μαθαίνει ο διάβολος! Να βράζουν το αυγό σ' ένα κερί! Ο διάβολος που ήταν γύρω από την ηγουμένη, άκουσε την κατηγορία την οποία του εκτόξευσε, και είπε: Άδικα με κατηγορείς. Αυτό το τέχνασμα το βλέπω κι εγώ για πρώτη φορά. - Τι να γίνει τότε; - Τίποτε άλλο εκτός από το να μην τρέφουμε κότες στο μοναστήρι. - Και πώς να μην εκτρέφουμε κότες, όταν μου χρειάζονται τα αυγά; - Εάν χρειάζονται σ' εσένα, και στις καλόγριες χρειάζονται - απάντησε ο διάβολος, και συνέχισε το δρόμο του.

 

17 Αυγούστου 1939, 5 μ.μ.