1928_01_01 Εν μορφη Θεου

[Ани]

Εν μορφη Θεου

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν." (Προς Φιλιππησίους 2,6)

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων." Αυτή η πρόταση έχει εξωτερική και εσωτερική σημασία. Πολλοί έχουν εξετάσει αυτόν τον στίχο, αλλά έχουν σταματήσει στην εξωτερική του πλευρά, επειδή γενικά, το εξωτερικό κάνει την μεγαλύτερη έκκληση στους ανθρώπους. Εγώ θα εξετάσω την εσωτερική πλευρά αυτού του στίχου. Τα λόγια "εν μορφή Θεού" υπονοούν τις εσωτερικές συνθήκες, τις εσωτερικές δυνατότητες, που έχουν δοθεί στον άνθρωπο. Απ' αυτή την άποψη, μόνον ο γιος του βασιλιά έχει εξωτερικές και εσωτερικές ευνοϊκές συνθήκες για να μαθαίνει, να αναπτύσσεται. Αυτός μπορεί να διαλέξει όποιους φίλους θέλει• έχει δυνατότητα να πάρει όποιους καθηγητές θέλει. Ως "γιο του βασιλιά" εννοώ εκείνον, στις φλέβες του οποίου κυλάει βασιλικό αίμα. Κάθε άλλος, ο οποίος δεν είναι γιος του βασιλιά, δεν έχει αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες, γι' αυτό και πρέπει να παλεύει με την φτώχια, να υπερνικάει τις δυσκολίες και τις στερήσεις.

 

Τώρα, όταν εξετάζετε την ζωή, στις δεδομένες συνθήκες, σταματάτε στα προσωρινά αγαθά που φέρνει, αγνοώντας το γεγονός ότι τα προσωρινά αγαθά φέρνουν μεγάλες δυστυχίες στους ανθρώπους. Αν παρακολουθήσετε την ιστορία της ανθρώπινης ανάπτυξης, όπως και αυτή ολόκληρου του οργανικού κόσμου, θα δείτε ότι αυτό είναι σωστό. Μερικοί σπόροι, αν δοθούν σε ένα πουλάκι, μπορούν να κοστίσουν την ζωή του. Αυτό το πουλάκι πεινάει, ψάχνει κάπου τροφή, αλλά τότε μερικά άτακτα παιδιά τού στήνουν παγίδα. Το δελεάζουν με μερικούς σπόρους σταριού, οι οποίοι του αφαιρούν την ζωή. Αυτό θέλει να ικανοποιήσει την πείνα του, αλλά ταυτόχρονα με αυτό η ζωή του αφαιρείται. Για να βγάλει καρπούς από την γη, ο γεωργός δουλεύει μήνες στην σειρά, καταναλώνει ενέργεια, υλικά αγαθά, μέχρι να πάρει στο τέλος ένα προσωρινό αγαθό. Η νέα κοπέλα καταναλώνει χρόνο, ενέργεια, χρήματα, για να ντύνεται ωραία, να στολίζεται, για να αρέσει σε κάποιο αγόρι. Στο τέλος αποκτά αυτό το αγαθό, αλλά κουβαλάει ολόκληρη ζωή τις συνέπειες αυτού του αγαθού. Με μια σειρά από βάσανα και δυσκολίες, εξαγοράζει το αγαθό που απέκτησε.

 

Πολλοί ρωτάνε: Πρέπει να μαθαίνουμε; Κατά την γνώμη μου, αυτή η ερώτηση δεν είναι σωστή. Να κάνουμε μια τέτοια ερώτηση, είναι το ίδιο σαν να ρωτάμε, αν πρέπει να βλέπουμε, αν πρέπει να ακούμε, αν πρέπει να περπατάμε, να τρώμε, να πίνουμε, να κοιμόμαστε, κλπ.. Δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις στον ζωντανό άνθρωπο. Όλες αυτές οι δραστηριότητες - όραση, ακοή, φαγητό, περπάτημα - είναι χαρακτηριστικές μίας μεγάλης, έλλογης ζωής. Όταν αυτή η ζωή σταματήσει να εκδηλώνεται, τότε, από μόνες τους, αυτές οι δραστηριότητες θα χάσουν το νόημα τους. Οι νεκροί κοιμούνται; Θα πείτε ότι οι νεκροί ξεκουράζονται. Μπορεί να ξεκουράζονται, αλλά δεν κοιμούνται. Οι νεκροί τρώνε; - Δεν τρώνε. - Οι νεκροί βλέπουν; - Δεν βλέπουν. - Οι νεκροί ακούνε; - Δεν ακούνε. Εσείς μπορεί να κλαίτε στον τάφο του νεκρού όσο θέλετε, αλλά αυτός δεν ακούει τίποτε. Γι' αυτόν, το κλάμα σας είναι άσκοπο. Έχω ακούσει πως κάποια γυναίκα κλαίει στον τάφο του πεθαμένου άντρα της και λέω: Όσο και να κλαις, αυτός δεν θα σε ακούσει. Τι νόημα έχει τότε αυτό το κλάμα; Από αυτή την άποψη, πρέπει η μητέρα να κλαίει στον τάφο του πεθαμένου παιδιού της; Έχει νόημα η μητέρα να κλαίει για το ζωντανό παιδί της, αλλά να κλαίει για το νεκρό της παιδί, δεν έχει κανένα νόημα. Να διαβάζεις κάποιο βιβλίο σε έναν λογικό άνθρωπο, αυτό έχει νόημα. Αλλά να διαβάζεις ένα βιβλίο σε κάποιον ανόητο άνθρωπο ή σε κάποιο ζώο, αυτό δεν έχει κανένα νόημα.

 

Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, όπως και οι άνθρωποι των καινούριων ιδεών, των καινούριων ρευμάτων, έχουν την φιλοδοξία να αποδείξουν στους ανθρώπους ότι η δικιά τους διδασκαλία, οι δικές τους ιδέες είναι σωστές και με την βία θέλουν να τους πείσουν για τούτο. Λέω: Πείστε τον εαυτό σας, και όχι τους άλλους. Όποιος φέρνει μέσα του τις καινούριες ιδέες, πρέπει να είναι τόσο ελαστικός, ώστε, ό,τι και να του συμβεί στην ζωή, σε όποια δυσκολία και να προσκρούσει, να είναι έτοιμος να τα καταφέρει. Δώστε το πιο δύσκολο μουσικό κομμάτι σε κάποιον σπουδαίο μουσικό• αυτός θα το κοιτάξει από εδώ κι από εκεί κι αμέσως θα τα καταφέρει με αυτό, και θα το παίξει άριστα. Δώστε το ίδιο κομμάτι σε κάποιον μέτριο μουσικό• αυτός θα το παίζει ολόκληρους μήνες και χρόνια και, στο τέλος, θα κάνει μια σειρά από λάθη. Όταν τον ακούτε να παίζει, λέτε: Βασανίζεται ο άνθρωπος να παίξει. Δεν είναι εύκολο να παίξεις κάτι του Μπετόβεν. - Δεν είναι εύκολο για τον μέτριο μουσικό, αλλά για τον έμπειρο μουσικό δεν είναι δύσκολο. Μόλις γίνεται λόγος για μαρτύριο, λέω: Μαρτύριο υπάρχει στην κόλαση• τραγωδία υπάρχει στην κόλαση. Συνεπώς, το μαρτύριο είναι για την κόλαση• το δράμα για την ανθρώπινη ζωή• η ποίηση για τον παράδεισο. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι τραγική, αλλά δραματική. Αν ρωτάτε τι υπάρχει έξω από την κόλαση, λέω: Έξω από την κόλαση είναι ο παράδεισος. Συνεπώς, όπου τελειώνουν η τραγωδία και το δράμα, εκεί ο ποιητής βάζει την αρχή της ποίησης του. Όμως, μόνον εκείνος ο ποιητής, ο οποίος έχει περάσει τα στάδια της τραγωδίας και του δράματος, μπορεί να γράφει αληθινή ποίηση. Τι πράγμα είναι η τραγωδία, το ξέρετε πια. Τι πράγμα είναι το δράμα, πάλι το ξέρετε. Από εδώ και πέρα πρέπει να μελετάτε την ποίηση. Αυτή έχει αρχίσει να μελετάται πρόσφατα. Συνεπώς, η ποίηση είναι καινούρια επιστήμη. Ο πρώτος άνθρωπος που έγραψε ποίηση, είναι ο Αδάμ. Όμως, η ποίηση του Αδάμ έμεινε ημιτελής, επειδή τον διώξανε από τον παράδεισο. Ο Κύριος του έδωσε την πιο όμορφη γυναίκα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Ο Αδάμ έμεινε τόσο έκθαμβος από την γυναίκα του, ώστε εμπνεύστηκε και άρχισε να γράφει. Σκεφτόταν να γράψει κάτι ιδιαίτερα ωραίο, που να μείνει αιώνια, αλλά και αυτός, όπως και κάποιος Τούρκος, είχε πει: "Πάει ο κόσμος μας!" Ένας Τούρκος άκουσε πως Βούλγαρος δικαστής έλυνε μία υπόθεση, και όταν άκουσε την απόφαση γι' αυτή την υπόθεση, είπε: "Πάει ο κόσμος μας!" Και οι σύγχρονοι άνθρωποι, όπως αυτός ο Τούρκος, λένε: Ήρθε η αμαρτία, και τα χάσαμε όλα. - Δεν αρκεί μόνο να το διαπιστώσουμε αυτό, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ψάξει τις αιτίες για την αμαρτία και τους τρόπους για το πώς να απελευθερωθεί απ' αυτή. Αν η αμαρτία έχει έρθει σήμερα, έχει την δυνατότητα να έρθει και αύριο. Η αμαρτία δεν είναι κάτι τυχαίο. Αυτή αντιπροσωπεύει απώθηση επιθυμιών, οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή και να εμποδίσουν τον άνθρωπο στην ανάπτυξη του. Αυτές οι επιθυμίες έχουν μακρινή προέλευση.

 

Τώρα, θέλω να κατευθύνω την σκέψη σας σε έναν μεγάλο νόμο, ο οποίος οργανώνει τις ιδέες. Και με αυτό το νόημα λέω: δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, που να μπορεί να αντιστέκεται στις ιδέες. Η ιδέα από μόνη της είναι ισχυρή. Ένας από τους προφήτες λέει για τον Θεό: "Δεν υπάρχει όπλο στον κόσμο, που να μπορεί να Σου αντισταθεί." Όποιος καταλαβαίνει αυτόν τον νόμο, μπορεί να αποφύγει πολλές δυστυχίες. Όσο μικρή και να είναι μία Θεία σκέψη, είναι ισχυρή. Δεν έχει σημασία πότε θα πραγματοποιηθεί, αλλά θα δώσει οπωσδήποτε τα καλά αποτελέσματα της. Αν δεν δεχτείτε εθελοντικά μία Θεία ιδέα, αυτή θα μπει στο ασυνείδητο σας, όπου θα οργανωθεί από μόνη της. Πώς θα οργανωθεί; Θα προσελκύει βαθμιαία παρόμοιες με αυτήν ιδέες, και μία μέρα, όταν δει ότι η συνειδητότητά σας είναι πολύ αδύνατη, θα σας επιβληθεί και θα βγάλει αυτό που κρύβει μέσα της. Το Θείο δεν επιμένει στον χρόνο: μπορεί να περάσουν μήνες, χρόνια, αλλά, στο τέλος, το Θείο πάλι θα εκδηλωθεί. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί κάποιες ιδέες είναι υλικές, ενώ άλλες ιδεαλιστικές. Αυτό οφείλεται στην ευρύτητα της ανθρώπινης συνειδητότητας, στους κύκλους που σχηματίζονται σε αυτήν. Το ερώτημα για τον κυκλικό σχηματισμό των ιδεών είναι φιλοσοφικό και απαιτεί τον ανάλογο νου για την κατανόηση του. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος άνθρωπος ζει σε ιδεαλιστικό αιώνα, και κάποια στιγμή στο μυαλό του περνάει η σκέψη ότι πρέπει να διορθώσει κάποια λάθη του ή κάποια λάθη στην κοινωνία. Όμως, απορρίπτει αυτή την σκέψη από το μυαλό του, νομίζει ότι είναι παράκαιρη. Η σκέψη μπαίνει στο ασυνείδητο του και εκεί δουλεύει, οργανώνεται, περιμένει την στιγμή να εκδηλωθεί. Όταν αρνούνται τις ιδέες με τους πλατιούς κύκλους, οι άνθρωποι δίνουν προτεραιότητα στις δικές τους σκέψεις, δηλαδή στις σκέψεις με στενούς κύκλους, μέχρι να στενέψουν σταδιακά τον κύκλο της συνειδητότητάς τους και να δημιουργήσουν καινούριο ρεύμα στον κόσμο, αντίθετο στο ιδεαλιστικό, ακριβώς δε το υλικό. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι λένε: Όλα στον κόσμο είναι ύλη. Συνεπώς, όταν οι άνθρωποι αρνούνται να διορθώσουν τα λάθη τους, στον κόσμο επέρχεται καινούριο ρεύμα - ο υλισμός. Εκτός από την ύλη, οι υλιστές δεν αναγνωρίζουν τίποτε άλλο. Όταν προσκρούσουν σε μεγάλες αντιφάσεις και βάσανα, οι άνθρωποι αρχίζουν να ψάχνουν κάποια διέξοδο από την κατάσταση, στην οποία βρίσκονται, μέχρι που απαρατήρητα φτάνουν στην ιδέα του Θεού. Αυτό δείχνει ότι οι Θεϊκές ιδέες έχουν πια οργανωθεί, από το ασυνείδητο στο συνειδητό του ανθρώπου. Έτσι στον κόσμο δημιουργείται ιδεαλιστικό ρεύμα, και οι άνθρωποι αρχίζουν να αποδέχονται τις Θεϊκές ιδέες. Συνεπώς, όταν οι άνθρωποι δεν θέλουν να διορθώσουν τα λάθη τους, γεννιέται ο υλισμός. Όταν σε αυτούς εκδηλωθεί η ετοιμότητα να αποδέχονται τις Θεϊκές ιδέες, γεννιέται ο ιδεαλισμός. Όμως, ούτε ο υλισμός ούτε ο ιδεαλισμός έχουν την δύναμη να διορθώσουν την ζωή των ανθρώπων. Όποιος δεν θέλει να γίνει υλιστής, πρέπει να καταλαβαίνει τον νόμο, με τον οποίο μπορεί να διορθώσει τα λάθη του. Όποιος θέλει να γίνει ιδεαλιστής, πρέπει να δέχεται τις Θεϊκές ιδέες. Όταν οι άνθρωποι γίνουν ιδεαλιστές, τότε θα έρθει η αληθινή ποίηση.

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων". Αυτός ο στίχος δείχνει ότι ο Απόστολος Παύλος είχε προβλέψει όχι μόνο τις τότε δυνατότητες στην ζωή, αλλά και τις μελλοντικές. Όποιοι δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα, αυτοί θέλουν να τα ζήσουν όλα σε μία μέρα, αλλά αυτό είναι αδύνατο. Κάποιος θέλει δόξα. Από ποιον την θέλει αυτή την δόξα; Ποιος μπορεί να του την δώσει; Αν είστε μουσικός, θέλετε την γνώμη κάποιου σπουδαίου μουσικού, αυτός θέλετε να σας επαινέσει, αυτό καταλαβαίνω. Η γνώμη αυτού του μουσικού είναι πολύτιμη για σας. Όμως, αν ζητάτε την γνώμη κάποιου ανθρώπου, που είναι κατώτερος από σας σαν μουσικός, αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Γι' αυτό ακριβώς, ο Χριστός λέει: "Μην αναζητάτε δόξα από τους ανθρώπους, αλλά από τον Θεό." Στην συνέχεια εγώ λέω: Μην ζητάτε γνώση από τους ανθρώπους, αλλά από τον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι φορείς των γνώσεων, αλλά δεν μπορούν να είναι πηγές. Το Θείο δημιουργεί τις ιδέες, και όχι το ανθρώπινο. Το Θείο είναι φορέας όλων των υψηλών ιδεών και σκέψεων, οι οποίες απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή. Σήμερα οι άνθρωποι μιλάνε για καινούριες ιδέες, για καινούρια διδασκαλία, αλλά, στην ουσία, οι αντιλήψεις τους είναι τελείως διαφορετικές. Και οι Βούλγαροι λένε "καινούρια διδασκαλία", και οι Αμερικάνοι λένε "καινούρια διδασκαλία", αλλά και οι μεν και οι δε εννοούν διαφορετικά πράγματα. Με τον όρο "καινούρια διδασκαλία" οι Αμερικάνοι εννοούν καινούριο τρόπο θεραπείας. Εκείνοι, οι οποίοι υποστηρίζουν αυτόν τον τρόπο θεραπείας, λένε ότι δεν υπάρχει καμία αρρώστια, επειδή αρνούνται την ύλη και αναγνωρίζουν μόνο το πνεύμα. Αυτή η άποψη είναι μονόπλευρη. Γιατί; Επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να αρνείται αυτό το οποίο δεν υπάρχει. Μπορούμε να αρνηθούμε μόνο αυτό το οποίο υπάρχει, αλλά όχι και αυτό το οποίο δεν υπάρχει. Αν αρνιέστε την ύπαρξη της ύλης, τούτο δείχνει ότι αυτή υπάρχει. Αφού αρνιέστε την ύπαρξη του πνεύματος, τούτο δείχνει ότι υπάρχει. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνείται μόνον εκείνα τα πράγματα, για τα οποία έχει ορισμένες αντιλήψεις και με την ενέργεια των οποίων γίνεται κάποια αλλαγή. Για παράδειγμα, η μέρα και η νύχτα εξηγούνται με αλλαγές, οι οποίες γίνονται με την ηλιακή ενέργεια. Συνεπώς, η μέρα καθορίζεται από την ανατολή του ηλίου. Όπου υπάρχει ήλιος, εκεί υπάρχει μέρα- όπου δεν υπάρχει ήλιος, εκεί υπάρχει νύχτα. Όταν λέμε Θεία μέρα, εννοούμε την παρουσία του Θεού στην ανθρώπινη συνειδητότητα, σαν ήλιος που ανατέλλει, ο οποίος τον φωτίζει και φέρνει μέσα του φωτεινές μεγάλες σκέψεις. Η νύχτα στην συνειδητότητα, από την άλλη, υπονοεί την δύση αυτού του ήλιου.

 

Λέτε: Τι είναι η αγάπη; - Ανατολή. - Τι παριστάνει η απουσία της αγάπης; - Δύση. - Τι είναι η σοφία; - Ανατολή. - Τι είναι η ανοησία; - Δύση. - Τι είναι η αλήθεια; - Ανατολή. - Τι είναι το ψέμα; - Δύση. - Τι είναι η δικαιοσύνη; - Ανατολή. - Τι είναι η αδικία; - Δύση. - Τι είναι η ευσπλαχνία; - Ανατολή. - Τι είναι η ασπλαχνία; - Δύση. Αυτές είναι δύο κατηγορίες καταστάσεων. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να καθορίζει, σε κάθε δεδομένη στιγμή, σε ποια από τις δύο καταστάσεις βρίσκεται, χωρίς να επιδιώκει να αποδεικνύει γιατί είναι έτσι. Με την δύση του ηλίου, ο άνθρωπος νιώθει μέσα του βαθιά θλίψη, σαν να έχει χάσει κάτι πολύτιμο. Με την ανατολή του ηλίου, ο άνθρωπος νιώθει μία ανύψωση του πνεύματος, και τότε διορθώνει τα λάθη του εύκολα. Λέτε: ποιο λάθος μπορεί να διορθωθεί με την ανατολή του ηλίου; Φανταστείτε ότι είχατε έναν φίλο, που σας αγαπούσε και ήταν έτοιμος για κάθε θυσία για χάρη σας, αλλά εσείς δεν είχατε εκτιμήσει την αγάπη του. Κάποτε αυτός ο άνθρωπος πεθαίνει, κι εσείς μένετε θλιμμένος γιατί δεν έχετε κάνει τίποτε γι' αυτόν. Πώς θα διορθώσετε αυτό το λάθος; Τέτοιο είναι το λάθος όλης της ανθρωπότητας σε σχέση με τον Χριστό, ο Οποίος ήθελε να ανυψώσει τον εβραϊκό λαό, να δώσει φως σε όλη την ανθρωπότητα. Ήθελε να μαζέψει όλους τους λαούς κάτω από τα φτερά του, όπως η κότα μαζεύει τα κοτοπουλάκια της. Και πώς Του φέρθηκαν; Τον σταυρώσανε. Αλλά, να, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, πώς οι Εβραίοι κουβαλάνε τις συνέπειες του λάθους τους. Αυτοί δεν μπορούν να διορθωθούν ακόμα και μέχρι σήμερα. Γιατί; Επειδή ο Χριστός δεν είναι ανάμεσα τους. Ξέρετε πόσο ακριβά πληρώνουν οι Εβραίοι για το λάθος τους; Δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο, ο οποίος να πληρώνει τόσο ακριβά το λάθος του. Λέτε: Αν ο Χριστός έρθει σήμερα ανάμεσα μας, εμείς δεν θα πράξουμε όπως οι Εβραίοι. - Το ερώτημα δεν είναι πώς θα πράξουμε σήμερα. Τώρα εσείς αναρωτιέστε πώς μπορέσανε οι Εβραίοι να φερθούν έτσι με τον Χριστό: - Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φερθεί σαν τους Εβραίους. Αν σταυρώσει την μεγάλη του ιδέα, όπως οι Εβραίοι σταυρώσανε τον Χριστό, δεν κάνει και αυτός το ίδιο λάθος; Αλλά αυτό το λάθος φέρνει πίσω του μεγάλη καταστροφή.

 

Κάποιος λέει: Εγώ δεν μπορώ να απαρνηθώ τις απολαύσεις στην ζωή• δεν θέλω να ζω σαν ερημίτης. Ρωτάω: Τι ευχαρίστηση υπάρχει στο να περάσει ο άνθρωπος ολόκληρη νύχτα σε ένα καμπαρέ; Τι ευχαρίστηση υπάρχει στο να κάθεσαι ολόκληρη νύχτα σε καμπαρέ και να ανασαίνεις σκονισμένο, βρώμικο αέρα; Τι πρέπει να προτιμήσεις: να ανασαίνεις τον δηλητηριώδη αέρα στα καμπαρέ, ή να ανασαίνεις τον καθαρό αέρα της Ρίλας, ή κάποιου άλλου βουνού; Λέτε: Πώς ζούνε οι άνθρωποι στα καμπαρέ; - Ζούνε, όμως κουβαλάνε μέσα τους το δηλητήριο της ατμόσφαιρας τους. Είναι μολυσμένοι άνθρωποι.

 

Στις αρχές του χριστιανισμού, στην εποχή του Νέρωνα, ένας σπουδαίος Ρωμαίος πατρίκιος ερωτεύθηκε μία χριστιανή κι επιθύμησε να την φιλήσει. Τότε η γυναίκα είχε κατώτερη θέση, όχι σαν την σημερινή, και γι' αυτό ο πατρίκιος αυτός νόμιζε ότι μπορεί να πετύχει όλα όσα επιθυμούσε. Τα τότε ήθη ήταν πολύ χαλαρά. Όμως, η χριστιανή αντιστάθηκεε στην επιθυμία αυτού του πατρικίου. Αυτός απόρησε με την τόλμη αυτής της χριστιανής και είπε: Θέλω να σε φιλήσω. - Δεν πρέπει να το θέλεις μόνον εσύ, αλλά πρέπει να το θέλω κι εγώ. Και κάτι ακόμη, πρέπει να ξέρω γιατί θέλεις να με φιλήσεις. - Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Η ζωή μου χωρίς εσένα είναι τελείως ανόητη. - Αφού είναι έτσι, θέλω να σε δοκιμάσω, να δω αν λες την αλήθεια. - Είμαι έτοιμος για κάθε δοκιμασία. - Τότε, θα σε στείλω σε μία φίλη μου να την φιλήσεις. Όταν γυρίσεις από εκεί, τότε θα σου επιτρέψω να με φιλήσεις. Όμως, θα φέρεις ένα γράμμα από την φίλη μου, από το οποίο να πειστώ ότι την φίλησες πραγματικά. Αυτός χάρηκε πολύ γι' αυτή την δοκιμασία και ξεκίνησε αμέσως να εκτελέσει την εργασία που του δώσανε, χωρίς να ξέρει ότι η φίλη της αγαπημένης του ήταν λεπρή. Μετά από τρεις μέρες, γύρισε από την φίλη της αγαπημένης του, αλλά ήταν πια μολυσμένος- στο στόμα του είχε κακάδια που του προκαλούσανε μεγάλο πόνο. Όταν τον είδε, η νεαρή χριστιανή του είπε: Τώρα πια μπορείς να με φιλήσεις. - Δεν είναι καιρός για φιλιά. Έχω μεγάλο πόνο στο στόμα μου, πρώτα πρέπει να γιατρευτώ. - Τότε να σε φιλήσω εγώ. - Όχι, ακόμα δεν γίνεται. Όταν καθαρίσω το στόμα μου από την λέπρα, τότε θα με φιλήσεις. Πήγε στον γιατρό στην Ρώμη για να θεραπευτεί• πέρασαν ένας, δύο, τρεις μήνες, αλλά η ευτυχισμένη μέρα για το φιλί ακόμα δεν ερχότανε.

 

Τώρα θα εξηγήσω την σημασία του φιλιού. Το φιλί υπονοεί το ωραίο, το ανώτερο, που ψάχνει ο άνθρωπος στην ζωή του. Εγώ δεν εξετάζω το φιλί από την εξωτερική του, φυσική πλευρά, αλλά έχω υπόψη μου το εσωτερικό του νόημα. Στο άγγιγμα των χειλιών, πάντα παίρνει μέρος κάποιο είδος δυνάμεων. Για παράδειγμα, το επάνω χείλος παριστάνει πηγή, από την οποία βγαίνουν ρεύματα της Θείας Σοφίας. Αν κοιτάξετε τον άνθρωπο που έχει αντιλήψεις αγγέλου, θα παρατηρήσετε ότι από το επάνω χείλος του βγαίνουν κάποια ρεύματα, σαν από πηγή, ενώ το κάτω χείλος παριστάνει κοίτη, στην οποία χύνονται αυτά τα ρεύματα. Συνεπώς, αν από το στόμα κάποιου ανθρώπου πηγάζει το νέκταρ της ζωής, αυτό το φιλί έχει νόημα• Όμως, αν από το στόμα του βγαίνει δηλητήριο, αυτό το φιλί είναι δυστυχία. Φιλί από τέτοιο στόμα είναι φιλί λεπρού ανθρώπου. Έτσι ώστε δεν είναι αδιάφορο το ποιον θα φιλάς. Έχει νόημα να φιλάτε πεθαμένους ανθρώπους; Όσο ο άνθρωπος είναι ζωντανός, τον προσβάλετε, μαλώνετε μαζί του, αλλά, όταν πεθάνει, λέτε: Ας τον φιλήσουμε, να διορθώσουμε το λάθος. - Αν θέλετε να φιλήσετε κάποιον άνθρωπο, φιλήστε τον όσο είναι ζωντανός, και όχι αφού πεθάνει.

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων." Ο Χριστός ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους σε μορφή Θεία, να τους δείξει με ποιους τρόπους να εφαρμόσουν την Θεία Αγάπη και την Θεία Σοφία στον κόσμο. Η δύναμη της γνώσης έγκειται στην εφαρμογή. Λέω για κάποιον: Αυτός ο άνθρωπος στέκεται σαν τυφλός για μαγκούρα από την πίστη του, από τις αντιλήψεις του. Ρωτάω: ποιος μαθηματικός δεν στέκεται σαν τυφλός για μαγκούρα από τους αριθμούς 1 έως 10; Αυτός κουβαλάει αυτούς τους αριθμούς μέσα του, που παριστάνουν γι' αυτόν μέτρα, χωρίς τα οποία δεν μπορεί. Αν κάποιος τον αναγκάσει να απαρνηθεί αυτούς τους αριθμούς κι αυτά τα γράμματα, αυτός θα του απαντήσει ότι αυτοί οι αριθμοί παριστάνουν γι' αυτόν δρόμους, μέσω των οποίων δέχεται και μεταδίδει τις μαθηματικές αλήθειες. Συνεπώς, κάθε αριθμός είναι μέθοδος, μέσω της οποίας μπορεί να μεταδοθεί μία μαθηματική ιδέα. Κάθε γράμμα είναι μέθοδος, μέσω της οποίας μπορεί να σχηματισθεί μια καθορισμένη μαθηματική ιδέα.

 

Όταν μιλάμε για την Θεία Αγάπη, πρέπει να ξέρουμε μία από τις κύριες ιδιότητες της. Η πρώτη ιδιότητα αυτής της Αγάπης βασίζεται στην επιθυμία του ανθρώπου να βάλει τον αγαπημένο του στην ίδια θέση, όπου βρίσκεται αυτός μόνος του. Συνεπώς, όταν λέμε ότι ο Θεός μάς αγαπάει, υπονοούμε ότι Αυτός θέλει να μας κάνει όμοιους με τον εαυτό Του. Αν ο αλαζονικός νιώσει αυτή την αγάπη, λέει: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Όμως, με αυτή την αλαζονεία ο άνθρωπος προκαλεί στον εαυτό του μεγάλα βάσανα και, δίχως να το καταλάβει, πέφτει από την θέση στην οποία τον έχει βάλει ο Θεός. Η αγάπη του Θεού προς εμάς σκοπεύει να μας εξυψώσει, να μας δώσει καλές συνθήκες για ανάπτυξη. Να γιατί αυτή η Αγάπη, πρέπει να ταπεινώσει τον άνθρωπο, και όχι να τον εξυμνεί. Να αγαπάς κάποιον, αυτό δεν σημαίνει να κατέβεις πιο χαμηλά απ' αυτόν, ή στην θέση του, αλλά να τον βάλεις δίπλα στον εαυτό σου, για να τον καταλάβεις. Όπως επιδιώκετε τις Θεϊκές σκέψεις και τα Θεϊκά συναισθήματα, έτσι πρέπει να υπολογίζετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα εκείνου, τον οποίον αγαπάτε. Όποιος έχει σωστές σχέσεις με τον Θεό, με τον πλησίον του, αυτός καταλαβαίνει το νόημα των αριθμών και των γραμμάτων και μπορεί να τα εφαρμόζει στην καινούρια ζωή. Σήμερα, ο κάθε άνθρωπος επιδιώκει την επιστήμη, ο καθένας θέλει να είναι επιστήμονας. Αυτή η επιδίωξη είναι σωστή. Ο καθένας πρέπει να επιδιώκει την επιστήμη, αλλά την Θεία επιστήμη.

 

Λέτε: Η σύγχρονη ιατρική είναι Θεία επιστήμη. - Η κάθε επιστήμη, η οποία είναι αποτέλεσμα του Πνεύματος, είναι Θεία, αλλά οι άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται με αυτή, δεν είναι ακόμη Θεϊκοί. Για παράδειγμα, έρχεται ο γιατρός στον άρρωστο, τον βάζει στο χειρουργικό τραπέζι, βγάζει τα έντερα του, καθαρίζει, κάνει, ράνει, τα ράβει και λέει: Πληρώοτε τώρα δέκα χιλιάδες λέβα! Σας συναντάει κάποιος κλέφτης στο δάσος, σας δείχνει το πιστόλι του και λέει: Δώστε τα λεφτά σας! Όπως βλέπετε, και ο ένας θέλει λεφτά, και ο άλλος θέλει λεφτά. Συνεπώς, και ο γιατρός, ο οποίος υπηρετεί την Θεία επιστήμη, ζητάει χρήματα, όπως και ο κλέφτης, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί καμία Θεία επιστήμη. Λέτε: Μπορεί ο άνθρωπος να θεραπεύεται χωρίς χρήματα; - Μπορεί. - Πώς; - Αν ο γιατρός θεραπεύσει τον ασθενή όπως πρέπει, και με αυτό τον τρόπο τον λυτρώσει από τα βάσανα, ο άρρωστος θα δώσει όχι μόνο δέκα χιλιάδες λέβα, αλλά και εκατό χιλιάδες. Τι πιο ευχάριστο για τον γιατρό από το να ξέρει ότι έχει βοηθήσει κάποιον βασανισμένο, χωρίς να ζητάει καμία αμοιβή γι' αυτό; Από την άλλη πλευρά, ο άρρωστος που θεραπεύτηκε έτσι, με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να μην αισθάνεται υποχρεωμένος να ευχαριστήσει τον γιατρό. Ακόμη και με τα πιο λειψά μέσα, θα ψάξει τρόπο να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του εθελοντικά, και όχι από εξωτερική υποχρέωση. Σε αυτή την κατάσταση, ανάμεσα στον γιατρό και τον ασθενή δημιουργούνται ωραίες σχέσεις. Αλλιώς, στα μάτια του ασθενή, ο γιατρός θα είναι σαν έμπορος. Όπου υπάρχουν εμπορικές συναλλαγές, εκεί υπάρχουν διαρκείς σχέσεις. Ο κόσμος χρειάζεται έλλογους γιατρούς, οι οποίοι να θεραπεύουν τους ανθρώπους με καινούριο τρόπο. Αυτός ο γιατρός θα θεραπεύει τον ασθενή σύμφωνα με τους νόμους της αγάπης, και ο ασθενής θα τον πληρώσει σύμφωνα με τους νόμους της αγάπης. Τότε και ο γιατρός θα είναι ευχαριστημένος, και ο ασθενής θα είναι ευχαριστημένος. Οι γιατροί του μέλλοντος θα θεραπεύουν όχι μόνο τις φυσικές, αλλά και τις ψυχικές αρρώστιες. Στον σύγχρονο άνθρωπο υπάρχει μία φοβερή εσωτερική λέπρα η οποία τον φθείρει. Κοιτάξτε κάποιον άνθρωπο, φαίνεται υγιής, αλλά η καρδιά του σπαράζει από αυτά τα εσωτερικά κακάδια. Κοιτάξτε το μυαλό του, επίσης είναι κάτω από την επιρροή των κακαδιών στις σκέψεις του.

 

Και έτσι, η ανθρωπότητα χρειάζεται ιατρική, η οποία να απελευθερώσει το ανθρώπινο μυαλό και την ανθρώπινη καρδιά από την λέπρα, που τα καταστρέφει και τα φθείρει. Η σύγχρονη ιατρική μελετάει τις ιδιότητες και την σύνθεση των λουλουδιών και διάφορων βοτάνων και τα χρησιμοποιεί ως θεραπευτικά μέσα. Και η Θεία ιατρική αποσπά από τα λουλούδια του Θείου κόσμου θεραπευτικές ουσίες, με τις οποίες γιατρεύει την ψυχική λέπρα, την οποία οι σύγχρονοι γιατροί δεν μπορούν να θεραπεύσουν. Καλό είναι να γίνει πείραμα με την Θεία ιατρική και με την ανθρώπινη και να συγκριθούν τα αποτελέσματα από την μία και από την άλλη. Για παράδειγμα, για έναν σοβαρά άρρωστο, σχεδόν ετοιμοθάνατο, φωνάζουν δύο γιατρούς: ο ένας θεραπεύει με τον απλό τρόπο, ενώ ο άλλος με τον Θείο. Ο πρώτος γράφει κάποια φάρμακα στον ασθενή, αλλά περνούν μία, δύο, τρεις μέρες, η κατάσταση δεν καλυτερεύει. Ο δεύτερος γιατρός παίρνει ένα καθαρό χαρτί και γράφει σε αυτό μία λέξη. Μετά από αυτό, καίει το χαρτί, μαζεύει την στάχτη, την βάζει στο νερό να διαλυθεί, δίνει στον ασθενή να πιει από αυτό το διάλυμα μερικά κουταλάκια την ημέρα. Δεν περνάνε μία ή δύο μέρες, η κατάσταση του ασθενή καλυτερεύει. Λέτε: Αυτές είναι αυταπάτες. Όχι, δεν υπάρχουν αυταπάτες στον κόσμο. Δράματα και τραγωδίες επίσης δεν υπάρχουν. Οι άνθρωποι δημιουργούν τις αυταπάτες μόνοι τους. Αυτοί μόνοι τους δημιουργούν τα δράματα και τις τραγωδίες. Πώς; Ένας άντρας δέρνει την γυναίκα του - να ένα δράμα. Ένας άντρας σκοτώνει την γυναίκα του - να μία τραγωδία. Ο Θεός δεν δέρνει κανέναν. Αυτός δεν σκοτώνει κανέναν. Το φταίξιμο δεν είναι μόνο σε εκείνον ο οποίος προκαλεί. Κάποιος συγγραφέας είχε γράψει κάποιο θεατρικό έργο και είχε σκεφτεί εκεί να δέρνουν έναν από τους ήρωες. Και βλέπετε, βγαίνουν οι ηθοποιοί στην σκηνή και προκαλούν ο ένας στον άλλον έτσι, ώστε δημιουργείται αφορμή να χτυπήσουν έναν από τους ήρωες. Επίσης και στην ζωή, ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργούνται αφορμές για να χτυπιούνται. Κάποιος είπε σε κάποιον μία προσβλητική λέξη. Ο τελευταίος λέει: Εγώ θα του δώσω να καταλάβει! Απειλεί να τον δείρει. Αυτή η σκέψη μπαίνει στο ασυνείδητο του, όπου οργανώνεται, και μετά από κάποιον καιρό εκδηλώνεται στον φυσικό κόσμο-τότε δέρνει αυτόν τον άνθρωπο. Όμως, μετά από δύο-τρεις μήνες το πολύ, θα βρεθεί κάποιος άλλος άνθρωπος, ο οποίος θα τον δείρει. Κανένας δεν μπορεί να αποφύγει τον νόμο της τιμωρίας. Στην Γραφή λέγεται: "Με όποιο μέτρο μετράς, με τέτοιο θα μετρηθείς." Αυτός ο νόμος ισχύει και για τις θετικές και για τις αρνητικές σκέψεις, και για τα θετικά και για τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου. Συνεπώς, αν έρθει στο μυαλό σας κάποια καλή ιδέα, όσο μικρή και να είναι, μην την απορρίπτετε. Αυτή θα μπει στο ασυνείδητο σας, όπου θα οργανωθεί, και μία μέρα θα δώσει καρπό. Επενδύστε αυτή την σκέψη σαν στήριγμα στην ζωή σας! Είστε ζωγράφος• έρχεται στο μυαλό σας μία μικρή ιδέα να ζωγραφίσετε κάτι, αλλά λέτε: Σε έμενα έτυχε να κάνω αυτή την δουλειά; - Πραγματοποιήστε αυτή την ιδέα και μη σκέφτεστε περισσότερο. Είστε μουσικός• έρχεται στο μυαλό σας μία ιδέα να παίξετε κάτι. Λέτε: Σε μένα έτυχε να παίξω αυτό το κομμάτι; - Παίξτε αυτό το κομμάτι και μη σκέφτεστε. Αν βάλετε στο μυαλό σας την ιδέα να γίνεται φιλεύσπλαχνοι, θα γίνετε. Αυτή η ιδέα δουλεύει στο ασυνείδητο, όπου οργανώνεται, και απαρατήρητα εκδηλώνεται και στον φυσικό κόσμο. Εφαρμόστε αυτή την μέθοδο για να διαπαιδαγωγήσετε τον εαυτό σας μόνοι σας. Όποια καλή σκέψη περάσει από το μυαλό σας, να την δεχτείτε. Αυτή θα μπει στο ασυνείδητο σας, και εκεί θα δουλεύει. Μία μέρα θα δώσει τους καρπούς της στον φυσικό κόσμο. Γιατί οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν με αυτή την μέθοδο; Επειδή είτε δεν πιστεύουν σε αυτήν, είτε την πιστεύουν με καχυποψία. Σαν συμπέρασμα, ο καθένας θα πάρει τόσο, όσο έχει επενδύσει.

 

Τώρα, χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες ολόκληρης της ανθρωπότητας, βγάζω τον εξής νόμο: όποιος θέλει να πετυχαίνει στις δουλειές του, πρέπει να είναι απόλυτα καθαρός! Οι μεγάλες δουλειές αναπτύσσονται μόνο με απόλυτη καθαρότητα. Αν θέλετε να γίνετε σπουδαίος άνθρωπος, αν θέλετε να γίνετε μορφωμένος άνθρωπος, αν θέλετε να γίνετε δυνατός άνθρωπος, να δημιουργείτε κάτι, πρέπει να είστε απόλυτα καθαροί! Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει αυτή την καθαρότητα, αντιλαμβάνεται τον προορισμό του, ως ψυχή, ως φορέας της μεγάλης Θείας ιδέας.

 

Τώρα θα δώσω ένα παράδειγμα από την ζωή των χριστιανών, στην εποχή του Νέρωνα. Ένας από τους Ρωμαίους ευγενείς είχε δεχτεί τον χριστιανισμό, αλλά ως χριστιανός, είχε υποστεί μεγάλους διωγμούς, γι' αυτό και είχε αναγκαστεί να φύγει από την Ρώμη και να πάει στην Αφρική. Εκεί τριγυρνούσε στα δάση και κρυβότανε σε μία σπηλιά. Κάποια στιγμή είδε ότι ένα λιοντάρι είχε πλησιάσει την σπηλιά. Όταν είδε άνθρωπο μέσα, το λιοντάρι σταμάτησε ήρεμα μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς και σήκωσε το πέλμα του προς επάνω. Στην αρχή ο χριστιανός νόμιζε ότι το λιοντάρι θα τον κατασπαράξει, αλλά όταν είδε την ηρεμία του, κατάλαβε ότι κάποια άλλη αιτία το είχε αναγκάσει να σταματήσει μπροστά στην σπηλιά. Κοίταξε το πέλμα του λιονταριού και διέκρινε σε αυτό ένα μεγάλο αγκάθι. Πλησίασε το λιοντάρι, έβγαλε το αγκάθι, το επίδεσε προσεκτικά και το άφησε να φύγει. Το λιοντάρι απομακρύνθηκε, ενώ ο Ρωμαίος άρχισε να σκέφτεται: Ποιο το όφελος, που έχω κάνει ένα καλό στο λιοντάρι; Έβγαλα το αγκάθι του, και τίποτε περισσότερο. Μετά από κάποιον καιρό, αυτός ο Ρωμαίος γύρισε στην Ρώμη, όταν οι Χριστιανοί υποβλήθηκαν ξανά σε διωγμούς. Σαν χριστιανός, συνελήφθη κι αυτός και καταδικάστηκε σε θάνατο, να κατασπαραχθεί από τα λιοντάρια. Όταν τον έβαλαν στην αρένα και άφησαν ένα λιοντάρι, όλοι έμειναν έκπληκτοι, όταν είδαν ότι αυτό το λιοντάρι δεν του επιτέθηκε για να τον κατασπαράξει, αλλά γονάτισε και άρχισε να γλείφει τα πόδια του. Όλο το κοινό υπερασπίστηκε αυτόν τον Ρωμαίο, ζητώντας να του δωθεί χάρη, επειδή τέτοιο πράγμα μπορεί να συμβεί μόνο με τον Θεό, αλλά όχι και με τον άνθρωπο. Τούτο το λιοντάρι ήταν το ίδιο που ο Ρωμαίος του είχε βγάλει το αγκάθι από το πέλμα.

 

Από εδώ βγάζουμε τον εξής νόμο: το καλό, το οποίο κάνει ο άνθρωπος, γυρίζει σε αυτόν. Μεγάλο, ισχυρό είναι το καλό! Οι σύγχρονοι άνθρωποι πρέπει να ασχολούνται με το καλό. Αυτοί εξετάζουν την εξωτερική πλευρά της ζωής και λογομαχούν επάνω στα ερωτήματα: Υπάρχει Θεός, ή όχι; Υπάρχει άλλος κόσμος εκτός από τον φυσικό; Τι είναι ψυχή, τι είναι πνεύμα; Τι πράγμα είναι ο υλισμός, και τι ο ιδεαλισμός; Και αυτό είναι καλό. Αυτές οι συζητήσεις αναπτύσσουν το μυαλό, αλλά δεν λύνουν τα ερωτήματα της ζωής. Κάθε ιδέα είναι ισχυρή στην εφαρμογή της. Για παράδειγμα, συναντάτε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος σας προσβάλει, σας λέει κάποια προσβλητική λέξη. Αν υποκύψετε στην επίδραση αυτής της λέξης, αυτή θα μπει στο ασυνείδητο σας κι εκεί θα αρχίσει να οργανώνεται, ώσπου μία μέρα θα δώσει τα αρνητικά αποτελέσματα της. Αν θέλετε να απελευθερωθείτε από την προσβολή, μην βιάζεστε να υποκύψετε στην επίδραση της, αλλά σταματήστε για λίγο και ψάξτε κάποια Θεία σκέψη ή κάποιο Θείο συναίσθημα, με τα οποία να της αντισταθείτε. Πείτε στον εαυτό σας: Αν ο Χριστός ήταν στην θέση μου, πώς θα ενεργούσε; Η Θεία σκέψη είναι το τελευταίο μέσο, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει. Σε ένα διήγημα για τον Χριστό λέγεται το εξής: Το παιδί μιας φτωχής χήρας ήταν πολύ άρρωστο, και αυτή αποφάσισε να το πάει στον Χριστό, για να το βοηθήσει Αυτός. Στον δρόμο, το παιδί ξεψύχησε στα χέρια της. Όμως, με το πτώμα του παιδιού, συνέχισε τον δρόμο της, ψάχνοντας τον Χριστό. Στο τέλος, της είπαν ότι ο Χριστός είναι πια σταυρωμένος, δεν μπορεί να την βοηθήσει. Παρ' όλ' αυτά, αυτή πήγε στον Κρανίου τόπο, να δει μόνη της τον Χριστό, να τον παρακαλέσει να ζωντανέψει το παιδί της. Όταν είδε τον Χριστό στον σταυρό, άρχισε να κλαίει απελπισμένα, επειδή η μοναδική της ελπίδα είχε χαθεί. Ο Χριστός παρακάλεσε έναν από τους στρατιώτες να βγάλει το καρφί από το δεξί του χέρι, για να βοηθήσει αυτή την δυστυχισμένη χήρα, και μετά από αυτό να το καρφώσει ξανά. Ο στρατιώτης εκπλήρωσε την επιθυμία του Χριστού. Τότε ο Χριστός έβαλε το χέρι του επάνω στο νεκρό παιδί κι αυτό ζωντάνεψε.

 

Και έτσι, πάρτε παράδειγμα από τον Χριστό. Σε ό,τι αφορά στην εκτέλεση του καλού, και στον σταυρό να είστε, προσευχηθείτε να ελευθερώσουν το χέρι σας μόνο για μία στιγμή, για να κάνετε το τελευταίο καλό. Αυτό είναι ηρωισμός! Αν θέλετε να είστε τέτοιοι ήρωες, η ιδέα του καλού πρέπει να γίνει μέσα σας σάρκα και οστά. Τέτοιοι πρέπει να είναι οι νέοι άνθρωποι! Αν η νέα γενιά γίνει παράδειγμα τέτοιου ηρωισμού, ανάμεσα στους νέους θα υπάρχουν και επιστήμονες, και ιδιοφυΐες, και άγιοι άνθρωποι. Ένα απαιτείται από τον άνθρωπο: και στις καλές και στις κακές συνθήκες της ζωής, να είναι έτοιμος, σαν τον Χριστό, να κάνει το τελευταίο καλό. Ο Χριστός λέει στους στρατιώτες: " Ελευθερώστε το δεξί μου χέρι από τα καρφιά, να βοηθήσω αυτή την γυναίκα. Μετά, καρφώστε το πάλι." Έτσι παραδίδεται η ιδέα στο διήγημα, αλλά εγώ λέω: Ο Χριστός δεν στράφηκε προς τους στρατιώτες με παράκληση να βγάλουν τα καρφιά από το χέρι του, αλλά τα έβγαλε μόνος Του. Με ποιον τρόπο; Συγκέντρωσε δυνατά την σκέψη Του στον Θεό, και τα καρφιά πέσανε μόνα τους από το χέρι Του. Αφού είχε δύναμη να αναστήσει το νεκρό παιδί της χήρας, ήταν ακόμη πιο εύκολο για τον Χριστό, με την σκέψη Του, να βγάλει τα καρφιά από το χέρι Του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Χριστός έδωσε ένα καλό μάθημα στην ανθρωπότητα, λέγοντας: "Σύμφωνα με τους νόμους του ρωμαϊκού δικαίου, εσείς μπορείτε να με σταυρώσετε, αλλά εγώ θα σας δείξω μία μέθοδο, μέσω της οποίας μπορείτε να λύσετε σωστά όλες τις διενέξεις στον κόσμο.

 

Ρωτάω: Τι ήταν καλύτερο, να βασανιστεί ο Χριστός, ή να μη βασανιστεί; Το μαρτύριο στέρησε την δόξα του Χριστού στην γη, αλλά στον ουρανό, μπροστά στον Θεό, Αυτός δοξάστηκε. Έχασε την δική Του δόξα, αλλά εξύψωσε την Θεία. Αν ο Χριστός δεν είχε χάσει την δόξα Του μπροστά στους ανθρώπους, η ανθρωπότητα θα είχε εκτεθεί σε μεγάλα βάσανα. Ο Χριστός λέει: "Καλύτερα να βασανιστώ εγώ, παρά όλη η ανθρωπότητα." Συνεπώς, είναι καλύτερα να βασανιστεί ο φυσικός άνθρωπος, παρά οι ιδέες του. Οι ιδέες στον άνθρωπο παριστάνουν όλη την ανθρωπότητα. Έχουμε ιδέες, είμαστε άνθρωποι- δεν έχουμε ιδέες, δεν είμαστε άνθρωποι. Τι ιδέες πρέπει να έχει ο άνθρωπος; Ευγενικές και υψηλές ιδέες, ευγενικές και ανώτερες επιθυμίες. Χωρίς τέτοιες ιδέες και επιθυμίες, ο άνθρωπος είναι νεκρός, δεν ζει.

 

Λέτε: Μακάρι να έρθει ο Χριστός στην γη! Αν έρθει ο Χριστός στην γη, οι άνθρωποι θα Τον σταυρώσουν πάλι, όχι με τον παλιό, αλλά με καινούριο τρόπο. Γιατί; Επειδή ο Χριστός αγαπάει τον Θεό. Υπήρχαν και θα υπάρχουν πολλοί σταυροί για εκείνους, οι οποίοι αγαπούν τον Θεό. Αν κάποιος ζαρώσει λίγο το πρόσωπο του και ρωτήσει τον Κύριο γιατί του δίνει τόσα βάσανα, ο Κύριος θα πει: "Διώξτε τον αυτόν έξω! Αυτός δεν είναι για τις σημερινές εποχές, ας μείνει για τις μελλοντικές μέρες και τα μελλοντικά χρόνια!" Για εκείνον που είναι έτοιμος, ο Θεός θα πει: "Σταυρώστε τον!" Αυτός θα νιώσει μεγάλη χαρά, διότι τον έχουν τιμήσει με τέτοια βάσανα. Θα ευχαριστήσει για το προνόμιο που απολαμβάνει. Όποιος είναι έτοιμος να υπηρετεί τον Θεό, βλέπει τα βάσανα σαν μεγάλο αγαθό, σαν μεγάλο προνόμιο. Πολλοί ρωτάνε γιατί υπάρχουν τα βάσανα στον κόσμο. Λέω: τα βάσανα έρχονται για να μάθουν τους ανθρώπους να κάνουν καλό. Σήμερα οι άνθρωποι υποστηρίζουν την σκέψη ότι με το καλό δεν μπορούμε να ζούμε, με την αλήθεια δεν μπορούμε να ζούμε. - Πώς θα ζούμε τότε; Αν με το καλό και με την αλήθεια δεν μπορούμε να ζούμε, είναι ακόμη πιο απίθανο να ζούμε με το κακό και με το ψέμα. - Έτσι, τουλάχιστον να διαστρεβλωθεί η αλήθεια μονάχα λίγο. Όχι, καμία διαστρέβλωση της αλήθειας! Η ζωή των σύγχρονων ανθρώπων είναι γεμάτη διαστρεβλώσεις, γι' αυτό και έρχονται οι δυστυχίες και τα βάσανα. Στην προσωπική, στην οικογενειακή, στην κοινωνική, στην θρησκευτική ζωή των ανθρώπων υπάρχουν διαστρεβλώσεις, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν. Στους τρόπους, με τους οποίους οι άνθρωποι σήμερα θεραπεύονται, πάλι υπάρχουν διαστρεβλώσεις. Όταν κάποιος αρρωστήσει, η πρώτη του δουλειά πρέπει να είναι να στραφεί προς τον Θεό, με παράκληση να του δώσει κάποια σωστή μέθοδο για θεραπεία, να του στείλει κάποιον άνθρωπο προορισμένο γι' αυτόν. Όταν βρει αυτόν τον άνθρωπο, θα του πει: Αδερφέ, σε παρακαλώ να με βοηθήσεις. Εγώ θα σε πληρώσω, ανάλογα με αυτά τα οποία διαθέτω, αλλά θα σε παρακαλέσω κι εσύ να μείνεις ευχαριστημένος. Αν διαθέτω, θα σου δώσω και εκατό χιλιάδες λέβα, για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Θα έχει ανάγκη αυτός ο γιατρός να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, για να γιατρεύει τους άρρωστους;

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων." Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού; Στην τωρινή κατάσταση του ανθρώπου, με αυτό το μυαλό και με αυτή την καρδιά που έχει σήμερα, δεν μπορεί να είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, αλλά μία μέρα, όταν το μυαλό και η καρδιά του αλλάξουν, αυτό θα είναι δυνατό. Έρχεται καινούρια εποχή, με καινούριους ανθρώπους, με καινούριες επιτεύξεις, όταν όλοι θα έχουν την εμπειρία του τι σημαίνει Θεία ζωή. Η καινούρια εποχή θα διαθέτει καινούρια επιστήμη, καινούριες τέχνες, καινούριους τρόπους ζωής, θεραπείας. Λέτε: Γιατί αυτά τα πράγματα δεν έρχονται τώρα; - Για κάθε πράγμα υπάρχει καθορισμένη στιγμή. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να μελετάει φιλοσοφία ή ποίηση όποτε να είναι - υπάρχει καθορισμένη στιγμή γι' αυτό. Η ποίηση γράφεται στα νιάτα, ενώ η φιλοσοφία στα γεράματα. Όταν γίνει 15 χρονών, ο άνθρωπος αρχίζει να γράφει και να διαβάζει ποίηση• στα 21 του ασχολείται με μουσική• στα 33 του με ζωγραφική. Όταν γίνει 120 χρονών, αυτός πια πρέπει να ασχολείται με την φιλοσοφία. Μόνον αυτός που είναι 120 χρονών μπορεί να εκφράζει υγιείς, θετικές σκέψεις, με τις οποίες να συμβουλεύει τους νέους πώς πρέπει να ζουν. Και σε ποια ηλικία ο άνθρωπος μπορεί να γίνει πνευματικός; Ο άνθρωπος πρέπει να έχει γεννηθεί πνευματικός, δεν μπορεί να γίνει αργότερα τέτοιος. Ο άνθρωπος γίνεται στην γη ποιητής, μουσικός, ζωγράφος, φιλόσοφος, αλλά θρησκευτικός και πνευματικός γίνεται πριν ακόμα γεννηθεί. Στο μέλλον, όταν κάποιο παιδί ετοιμάζεται να γεννηθεί σε κάποιο σπίτι, η μητέρα θα το ρωτάει: Έχεις πιστοποιητικό για πνευματικότητα και θρησκευτικότητα; - Δεν έχω. - Αφού δεν έχεις, ψάξε άλλο μέρος• εγώ δεν μπορώ να σε δεχτώ στο σπίτι μου. Εγώ παίρνω την λέξη θρησκευτικός ή πνευματικός άνθρωπος με ανώτερο νόημα. Από έναν τέτοιο άνθρωπο όλα μπορεί να γίνουν. Αυτός μπορεί να γίνει και ποιητής, και μουσικός, και ζωγράφος, και φιλόσοφος. Όποιος δεν είναι πνευματικός, δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Αληθινά πνευματικός άνθρωπος είναι εκείνος, ο οποίος μπορεί να θυσιαστεί για την ανθρωπότητα. Σαν θυσία, από την σωστή άποψη, καταλαβαίνουμε μια θυσία σαν αυτή την οποία έκανε ο Χριστός για την ανθρωπότητα. Αυτός έδωσε την ζωή Του για την ανθρωπότητα, και αυτή η ζωή χρησιμοποιήθηκε σαν ζύμη για την καινούρια ζωή, η οποία έρχεται σήμερα στον κόσμο. Η ιδέα, την οποία έφερε στον κόσμο ο Χριστός, συνεχίζει να δουλεύει στο ασυνείδητο των ανθρώπων ακόμα και μέχρι σήμερα. Ο Χριστός δεν είναι έξω από μας. Και μέχρι σήμερα ακόμη οι ιδέες Του συνεχίζουν να οργανώνονται. Δεν θα περάσει πολύ καιρός και αυτές οι ιδέες θα εκδηλωθούν. Η εκδήλωση αυτών των ιδεών παριστάνει την καινούρια εποχή. Όταν έρθει αυτή η εποχή, οι επιστήμονες θα αρχίσουν να ασχολούνται με τα ερωτήματα τα οποία σήμερα όλοι απορρίπτουν. Με τον ίδιο τρόπο οι επιστήμονες των περασμένων αιώνων απορρίψανε τον πνευματισμό, τον οποίο πολλοί από τους σύγχρονους επιστήμονες αποδέχονται πια. Θα πείτε ότι ο πνευματισμός δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Αυτό είναι άλλο ερώτημα. Είναι γεγονός ότι πνευματικός κόσμος υπάρχει. Όταν έρθει ο καιρός, και αυτό θα αποδειχθεί. Είναι γεγονός ότι ο ήλιος, τα άστρα ανατέλλουν και δύουν. Γιατί είναι έτσι, πώς αποδεικνύεται αυτή η ανατολή και δύση, αυτό είναι άλλο ερώτημα. Υπάρχουν πολλά γεγονότα, πολλά φαινόμενα στην φύση, τα οποία εμείς πρέπει να δεχόμαστε, ενώ η απόδειξη γι' αυτά θα έρθει στον καιρό της, σε ιδιαίτερες γι' αυτήν συνθήκες. Για παράδειγμα, κάθε αλήθεια περιέχει ορισμένο αριθμό γεγονότων, αλλά αυτά τα γεγονότα μπορούν να είναι προσιτά για το ανθρώπινο μυαλό μόνο με το φως του ηλίου.

 

Λέω: για να φτάσει σε εκείνες τις αλήθειες, οι οποίες σήμερα δεν γίνονται δεκτές, ο άνθρωπος πρέπει να μελετάει τις απόκρυφες επιστήμες. Οι σημερινοί άνθρωποι βλέπουν τον αποκρυφισμό σαν κάτι μυστήριο, σαν μάγια. Το μέλλον ανήκει στον αποκρυφισμό. Και η σημερινή επιστήμη είναι αποκρυφιστική. Μήπως η χημεία δεν είναι απόκρυφη επιστήμη; Μήπως η φιλοσοφία δεν είναι απόκρυφη επιστήμη; Αυτές και πολλές άλλες επιστήμες ασχολούνται με αφηρημένα ερωτήματα. Και οι αποκρυφιστικές επιστήμες ασχολούνται με τέτοια ερωτήματα, τα οποία εμείς ονομάζουμε όχι αφηρημένα, αλλά μεγάλα ερωτήματα, μεγάλα αινίγματα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η αποκρυφιστική επιστήμη θα μας δείξει τον σωστό δρόμο για την λύση των ερωτημάτων της ζωής. Έρχεται ένας απ' αυτούς τους επιστήμονες και αρχίζει να μετράει τα δάχτυλα δύο ατόμων. Το πρώτο δάχτυλο, ο δείκτης, του ενός έχει μάκρος 9 εκατοστά• το δεύτερο, δηλαδή το μεσαίο δάχτυλο, έχει μάκρος 10,5 πόντους• το ανώνυμο 9,5 πόντους• το μικρό 6 πόντους. Μετά μετράει τα δάχτυλα του δεύτερου και βρίσκει ότι ο δείκτης του έχει μάκρος 10 πόντους• το μεσαίο 12 πόντους• το ανώνυμο 10 πόντους• το μικρό 8 πόντους. Μετά απ' αυτό, συγκρίνει αυτά τα δεδομένα και λέει ότι ο πρώτος άνθρωπος είναι ηλιακός τύπος. Αυτός αγαπάει την μουσική, την τέχνη• αγαπάει το ωραίο, το μεγάλο, αλλά είναι δισταχτικός, αναποφάσιστος. Αυτός κάθεται στον φράχτη και λέει: Να πηδήξω, ή όχι; Να κάνω αυτό το πράγμα, ή όχι; Αν τον σπρώξετε μία φορά, αυτός ξεκινάει πια, αλλά το όλο θέμα είναι να τον σπρώξετε. Και τις χαρές και τις λύπες τις δέχεται με τον ίδιο τρόπο. Τα χαίρεται όλα στην ζωή. Αυτό φαίνεται από την αναλογία που υπάρχει ανάμεσα στον δείκτη και τον ανώνυμο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να καθοριστούν τα προσόντα και οι ικανότητες του δεύτερου ανθρώπου. Θα πείτε: Πώς μπορούμε να το ξέρουμε αυτό; Εγώ από την άλλη ρωτάω: από πού ξέρουν οι επιστήμονες ότι η απόσταση από τον ήλιο έως την γη είναι 92 εκατομμύρια μίλια; Θα πείτε ότι επιστήμονες, αυθεντίες το έχουν αποδείξει αυτό. Και εγώ θα πω ότι άνθρωποι επιστήμονες έχουν καθορίσει τον χαρακτήρα και τις ικανότητες του ανθρώπου από το μάκρος των δαχτύλων του. Αυτή είναι επιστήμη που υπήρξε ακόμη και στην αρχαιότητα. Ο δεύτερος άνθρωπος, σύμφωνα με το μάκρος των δαχτύλων του, δείχνει άνθρωπος με μεγάλη γνώμη για τον εαυτό του. Αυτός δεν είναι ούτε ποιητής, ούτε μουσικός, αλλά πολιτικός, που του αρέσει να διατάζει. Αν είναι άντρας, του αρέσει να τα βρίσκει όλα έτοιμα στο σπίτι, και η γυναίκα του να κάθεται μπροστά του σαν στρατιώτης. Του αρέσει να ντύνεται ωραία, να έχει χρήματα, υπηρέτες στην διάθεση του και, όταν χτυπήσει το κουδούνι, όλοι να τρέχουν. Όποιος γνωρίζει τις απόκρυφες επιστήμες, επωφελείται μεν αυτός απ' αυτές, αλλά θα βοηθάει και τους άλλους. Πρώτα, ο άνθρωπος πρέπει να τα καταφέρει με τις δικές του σκέψεις, συναισθήματα και επιθυμίες. Ταυτόχρονα, πρέπει να ξέρει τι δυνάμεις κρύβονται μέσα του. Αν το ξέρει αυτό για τον εαυτό του, θα το ξέρει και για τους άλλους και θα μπορεί να τους βοηθάει. Υπάρχουν κάποιες γιαγιάδες, οι οποίες γνωρίζουν την επιστήμη των χεριών και την χρησιμοποιούν για θεραπεία. Όταν πάει κάποιος ασθενής σε μία απ' αυτές τις γιαγιάδες, αυτή μετράει τα δάχτυλα του, γράφει τους αριθμούς σε καθαρό, λευκό χαρτί, το οποίο μετά καίει. Διαλύει την στάχτη απ' αυτό το χαρτί σε νερό και δίνει στον ασθενή να πιει. Μετά απ' αυτό ο ασθενής γιατρεύεται. Άλλες γιαγιάδες μετράνε το κεφάλι του ασθενή και τον θεραπεύουν με τον ίδιο τρόπο, όπως με το μέτρημα των δαχτύλων. Θα πείτε ότι αυτές είναι δεισιδαιμονίες. Δεν υπάρχουν δεισιδαιμονίες στον κόσμο.

 

" Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων." Συνεπώς υπάρχει δυνατότητα ο άνθρωπος να είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Για παράδειγμα, τι πιο ωραίο πράγμα από το ανθρώπινο πρόσωπο; Τι φως κρύβεται στα ανθρώπινα μάτια! Από το φως των ματιών κρίνουμε την ευσπλαχνία, την αγάπη, την αξιοπιστία και πολλές άλλες αρετές του ανθρώπου. Αυτό το φως δείχνει ότι το Θείο δουλεύει εντός του. Κάποιος θέλει να αναπτύξει τις αρετές μέσα του. Τι πρέπει να κάνει; Πρέπει να βρει κάποιον άνθρωπο, στον οποίο η αρετή είναι πολύ αναπτυγμένη, και να τον παρατηρήσει έτσι, ώστε να αποτυπώσει αυτή την μορφή στο μυαλό του, στην καρδιά του, στην ψυχή του. Οι σύγχρονοι άνθρωποι χρειάζονται καινούρια επιστήμη.

 

Η καινούρια επιστήμη πρέπει να εφαρμοστεί, όπως στην διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, έτσι και στην διαπαιδαγώγηση της μελλοντικής γενιάς. Οι δάσκαλοι του μέλλοντος δεν θα κηρύσσουν στα παιδιά, ούτε θα τους ηθικολογούν, αλλά θα τα τακτοποιούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιδρούν το ένα στον άλλο: αν κάποιο παιδί βαδίζει σε θηλυκή γραμμή, δίπλα του θα τοποθετηθεί άλλο, το οποίο βαδίζει σε άρρενα γραμμή, στο οποίο είναι αναπτυγμένο το συναίσθημα της δικαιοσύνης, της συνείδησης. Το πρώτο παιδί είναι διστακτικό, ενώ το δεύτερο θαρραλέο, θετικό. Όμως, αν τοποθετήσετε δίπλα δυο παιδιά που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, θα σκοντάψουν. Δύο πετεινοί δεν λαλούν στον ίδιο αχυρώνα. Ένας πετεινός και μία κότα συνεννοούνται εύκολα. Όταν βρει μία κότα, ο πετεινός λαλεί όλη μέρα. Λέει: Δώστε μου σύντροφο, να δείτε τι τραγουδιστής είμαι! Όταν ένας πετεινός λαλήσει, αρχίζουν και οι άλλοι πετεινοί, αλλά αυτός τους ορμάει και λέει: Πώς τολμάτε να τραγουδάτε μαζί μου;

 

Και έτσι, όλα όσα βλέπουμε στην φύση, παριστάνουν κάποιες ιδέες, αλλά αυτές δεν σχηματίζουν επιστήμη ακόμη. Αυτές οι ιδέες, αυτά τα γεγονότα πρέπει να γενικευθούν. Για παράδειγμα, αν εξετάζετε τον πετεινό και την κότα μόνο σαν μορφές, δεν μπορούν να σας χρησιμεύσουν πολύ. Πρέπει να δώσετε νόημα σε αυτές τις μορφές. Για σας δεν έχει σημασία ότι ο πετεινός λαλεί αλλά πρέπει να ξέρετε τι σημαίνει αυτό το λάλημα. Κάποιοι έχουν παρατηρήσει ότι, όταν λαλεί ο πετεινός μπροστά στην πόρτα του αφέντη του, αυτό δείχνει ότι θα έρθει επισκέπτης. Από πού το ξέρει αυτό ο πετεινός; Υπάρχουν κάποια γεγονότα, ή αυτό είναι σύμπτωση; Όμως, 10- 15 λεπτά μετά από το λάλημα του πετεινού, ο επισκέπτης έρχεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πετεινός είναι αιτία για τον ερχομό του επισκέπτη, αλλά αυτός προβλέπει τα πράγματα. Συνεπώς, υπάρχουν ορισμένα γεγονότα, ορισμένα φαινόμενα στην φύση, τα οποία συμβαίνουν συχνά, και εμάς περιμένουν να τα γενικεύσουμε, να βγάλουμε την λογική πλευρά απ' αυτά.

 

"Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων." Για να έρθει ο άνθρωπος σε θέση να ανορθώσει την πρωταρχική του εικόνα, πρέπει να χρησιμοποιείτο Θείο, το οποίο είναι επενδυμένο μέσα του. Γι' αυτό τον σκοπό, πρέπει να φτάσει σε εκείνη την ιερή επιστήμη, η οποία υπάρχει μέσα του. Αυτή η επιστήμη δεν παραδίδεται απ' έξω, μελετάται από μέσα. Κατά την γνώμη μου, και η επιστήμη για τα δάχτυλα είναι ιερή. Η φύση έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο με αυστηρά προκαθορισμένες μαθηματικές και γεωμετρικές σχέσεις. Με την παρεκτροπή του από τον σωστό δρόμο, γίνονται και παρεκτροπές σε αυτούς τους αριθμούς. Αν εξετάσετε επιστημονικά τον καλό και τον κακό άνθρωπο, θα δείτε ότι διαφέρουν ριζικά: το κεφάλι, το πρόσωπο, τα χέρια, ακόμα και οι τρίχες του κεφαλιού του καλού ανθρώπου αντιστοιχούν σε εντελώς παράξενους αριθμούς, από μαθηματική και από γεωμετρική άποψη, σε σχέση με αυτούς του κακού ανθρώπου. Αν πάρετε μια τρίχα από εγκληματία και την περάσετε ανάμεσα στα χέρια σας, σε όλο το μάκρος της, θα παρατηρήσετε ότι δεν είναι λεία, αλλά έχει πολλούς κόμπους. Αν πάρετε μια τρίχα από το κεφάλι ενός καλού, ευγενικού ανθρώπου, θα παρατηρήσετε ότι, σε όλο το μάκρος της, είναι λεία και ευχάριστη στο άγγιγμα. Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά; Επειδή οι σκέψεις του ανθρώπου επιδρούν επάνω στις τρίχες του: οι καλές σκέψεις κάνουν τις τρίχες μαλακές, λείες και λεπτές. Οι κακές σκέψεις τις κάνουν σκληρές, ανώμαλες και χοντρές. Αν πιάσετε τις τρίχες του εγκληματία, ο οποίος έχει σκοτώσει μερικούς ανθρώπους, θα νιώσετε πολλά δυσάρεστα συναισθήματα, από τα οποία δεν θα μπορέσετε να απαλλαχθείτε για μήνες. Αν βρεθείτε σε κάποια περιοχή, όπου έχουν σκοτωθεί πολλοί άνθρωποι, θα νιώσετε τρόμο, φόβο, αποστροφή - συναισθήματα τα οποία έχουν νιώσει οι σκοτωμένοι την στιγμή που τους αφαιρούσαν την ζωή. Θα πείτε ότι αυτά τα μέρη είναι καταραμένα. Όχι, σε αυτά τα μέρη έχουν σκοτωθεί άνθρωποι, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδεχτούν την κατάσταση τους. Όταν έρθετε σε αυτά τα μέρη, κάτι από μέσα σας λέει: Μην περνάτε από εδώ! Εσείς πρέπει να ακούσετε αυτή την φωνή και να γυρίσετε πίσω. Αν δεν ακούσετε, θα προσκρούσετε στα κακά συναισθήματα των σκοτωμένων και μπορεί να αρρωστήσετε. Κάθε μέρος κουβαλάει δικές του ιδιαίτερες σκέψεις και συναισθήματα, ανάλογα με το πώς έχει χρησιμοποιηθεί. Αν περνάτε δίπλα σε κάποια εκκλησία, θα νιώσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα των εκκλησιαζόμενων αυτής της εκκλησίας. Αν περάσετε δίπλα σε κάποιο σφαγείο, θα νιώσετε βαριά συναισθήματα, σαν κάτι να σφίγγει, να πιέζει την ψυχή σας.

 

Λέω: καθαρές σκέψεις, ευγενικά συναισθήματα και ανώτερες πράξεις απαιτούνται από τους σύγχρονους ανθρώπους. Τι βλέπουμε σήμερα; Ακριβώς το αντίθετο. Διαβάζετε εφημερίδες και βλέπετε ότι είναι γεμάτες με ανακριβή γεγονότα. Γι' αυτόν θα γράφουν κάτι, για εκείνον θα γράφουν κάτι, για να κουρδίσουν τους ανθρώπους. Ποιο το όφελος απ' αυτό; Τι θα κερδίσει ο βουλγάρικος λαός, ή κάποιος άλλος λαός, όταν διαβάζει αυτές τις ειδήσεις; Ο Χριστός λέει: "Κάθε βασίλειο, το οποίο στρέφεται ενάντια στον εαυτό του, δεν μπορεί να αντέξει." Συνεπώς, για να αντέξει ένα βασίλειο, απαιτείται συνοχή, ενότητα ανάμεσα σε όλα τα μέλη του. Γι' αυτόν τον σκοπό, ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, ανάμεσα σε όλους τους λαούς πρέπει να εισαχθεί η αγάπη, η σοφία και η αλήθεια σαν στοιχεία για συνένωση, για την οικοδόμηση του καινούριου, του μεγάλου. Μόνο σε αυτή την κατάσταση μπορείτε να βλέπετε κάθε άνθρωπο ως Θεία δημιουργία. Θα πείτε ότι στην Γραφή λέγεται ότι κάθε εξουσία είναι δοσμένη από τον Θεό. Ναι, κάθε δίκαιη εξουσία είναι δοσμένη από τον Θεό, αλλά όχι και η άδικη. Κάθε άδικη εξουσία θα κριθεί. Κάθε σπίτι, κάθε λαός, ο οποίος πράττει άδικα, θα δικαστούν από τον Θεό, σαν προσωπικότητες. Οι επιστήμονες το αποδεικνύουν αυτό με τον νόμο της κληρονομικότητας. Πολλά παραδείγματα από την ζωή υποστηρίζουν αυτόν τον νόμο. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στην Αμερική: ένας άντρας, από την λευκή φυλή, είχε σχέσεις με μία μαύρη. Στις πρώτες τρεις γενιές, γεννιόντουσαν μαύρα παιδιά, πράγμα που έδειχνε ότι η μητέρα έχει υπεροχή, γι' αυτό τα παιδιά ήταν μαύρα. Στην τέταρτη γενιά, όμως, γεννήθηκε ένα λευκό παιδί. Όλοι αναρωτιόντουσαν από πού έχει έρθει αυτό το λευκό παιδί ανάμεσα στα μαύρα. Και αντίθετα: μία λευκή γυναίκα είχε σχέσεις με έναν μαύρο. Στις πρώτες τρεις γενιές γεννιόντουσαν λευκά παιδιά, αλλά στην τέταρτη γενιά γεννήθηκε ένα μαύρο παιδί. Όλοι είχαν μείνει άναυδοι, πώς είναι δυνατό από τίμιους καλούς γονιούς να γεννηθεί μαύρο παιδί.

 

Συνεπώς η φύση είναι αμερόληπτη, αυτή όλα τα χρονογραφεί. Δεν υπάρχει έγκλημα, οι συνέπειες του οποίου να μην εκδηλωθούν τουλάχιστον στην τέταρτη γενιά. Και σήμερα, όταν στους ανθρώπους κηρύσσεται καλή ζωή, αυτό έχει σκοπό να τους ελευθερώσει από το μελλοντικό κακό. Είναι αυστηρός ο Μεγάλος νόμος της ζωής! Κανένας δεν μπορεί να αποφύγει αυτόν τον νόμο. Δεν υπάρχει λόγος να λυπάστε ότι υπόκειστε σ' αυτόν τον νόμο, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι πρόκειται να διορθώσετε τα λάθη σας, δηλαδή να απελευθερωθείτε από τον υλισμό. Όταν διορθώσετε τα λάθη σας, θα γίνετε ιδεαλιστές, θα μπορείτε να αποδεχτείτε το Θείο. Κάποιος λέει: ο υλισμός πρέπει να καταργηθεί. Ναι, αλλά ούτε με λέξεις, ούτε με επιχειρήματα μπορείτε να τον καταργήσετε. Για να απελευθερωθείτε από τον υλισμό, πρέπει να διορθώσετε όλα τα λάθη, τα οποία έχετε κάνει. Ενώ, για να αποκτήσετε τον ιδεαλισμό, πρέπει να αποδεχτείτε τις Θεϊκές ιδέες. Όσο δεν θα έχουν διορθωθεί τα λάθη του υλισμού, αυτός πάντα θα υπάρχει. Όσο δεν γίνονται δεκτές οι Θεϊκές ιδέες, ο ιδεαλισμός δεν έρχεται.

 

Τώρα, σας δίνω ευχές για την καινούρια χρονιά, την οποία ονομάζω χρονιά των δύο ανοιχτών ματιών. Αυτή η χρονιά είναι πλούσια, κουβαλάει ένα τσουβάλι γεμάτο με χρυσό και πολύτιμους λίθους. Όταν περάσει δίπλα στους έξυπνους, θα τους αφήσει μεγάλα πλούτη. Όταν περάσει δίπλα από τους ανόητους, δεν θα τους αφήσει τίποτε. Ο ανόητος θα βρεθεί στην κατάσταση εκείνου του Βούλγαρου, ο οποίος την ημέρα του Ιορδάνη είχε χώσει το κεφάλι του στο παράθυρο, αλλά δεν μπόρεσε να το βγάλει. Ανάμεσα στους Βούλγαρους υπάρχει μία παράδοση, σύμφωνα με την οποία, αν κάποιος χώσει το κεφάλι του σε κάποιο παράθυρο, κατά την μέρα του Ιορδάνη, όταν ανοίγει ο ουρανός, και εκείνη την στιγμή ζητήσει κάτι από τον Κύριο, όλα θα του δοθούν. Ένας Βούλγαρος είχε αποφασίσει να κάνει αυτό το πείραμα. Ένα βράδυ, κατά την μέρα του Ιορδάνη, έχωσε το κεφάλι του ανάμεσα στα σίδερα ενός παραθύρου και περίμενε έως τις 12 η ώρα, όταν ανοίγει ο ουρανός, για να ζητήσει από τον Θεό ένα κουβέλι χρυσό. Όταν είδε τον ουρανό να ανοίγει, στην βιασύνη του, αντί να ζητήσει ένα κουβέλι, γεμάτο χρυσό, είπε: Κύριε, δώσε μου κεφάλι, μεγάλο σαν κουβέ λι! Ό,τι ζήτησε, αυτό και έγινε: το κεφάλι του μεγάλωσε, έγινε μεγάλο σαν κουβέλι, αλλά δεν μπορούσε να βγει από τα κάγκελα.

 

Λέω: το μεγάλο κεφάλι συμβολίζει την ανθρώπινη λαιμαργία - λαιμαργία για πλούτη, για γνώσεις, για δόξα. Τώρα, και εσείς στραφείτε προς τον Κύριο και παρακαλέστε Τον να σας δώσει για την καινούρια χρονιά από την αφθονία της Αγάπης και της Σοφίας Του. Παρακαλέστε τον Θεό να ανοίξετε τα μάτια σας αυτή την χρονιά, να βλέπετε τον κόσμο με τα μάτια της Μεγάλης Αγάπης και της Μεγάλης Σοφίας• οι καρδιές σας να είναι πάντα εύθυμες και χαρούμενες, ενώ τα μυαλά σας καθαρά και ελεύθερα, να φέρνετε και στους άλλους ανθρώπους από την χαρά σας, από την αγνότητα και την ελευθερία σας.

 

Ομιλία του Δασκάλου, που έγινε την 1η Ιανουαρίου του 1928. Σόφια - Ίζγκρεβ