1927_12_11 Γiα τους φιλους μου

[Ани]

 Γiα τους φιλους μου

 

"Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την χρυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού." (Κατά Ιωάννην 15,13)

 

Τώρα θα συζητήσω σχετικά με τους λόγους: "Να βάλη τις την ψυχή αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Αυτός ο στίχος υπονοεί εσωτερική ενότητα των πραγμάτων. Αυτή η ενότητα αποκτά νόημα μόνο στην ποικιλία. Η ποικιλία στην φύση, από την άλλη, είναι έκφραση, εκδήλωση της Θείας αρμονίας. Με την λέξη "εκδήλωση" οι έξυπνοι άνθρωποι, οι μύστες, οι σοφοί καταλαβαίνουν την έλλογη αρχή στην ζωή. Όταν λέω "έλλογη αρχή", δεν έχω υπόψη μου την ψυχρή ανθρώπινη λογική, η οποία εκδηλώνεται στους 250 βαθμούς κάτω από το μηδέν, αλλά μιλάω για την ανώτερη λογική, η οποία φέρνει συνθήκες για την ανθρώπινη ψυχή. Στους 250 βαθμούς κάτω από το μηδέν δεν υπάρχει ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή έχει καταστραφεί, αλλά δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Και στους 5000 βαθμούς κάτω από το μηδέν η ζωή δεν μπορεί να καταστραφεί. Έτσι ώστε, με τον όρο "έλλογη αρχή" εννοούμε την Αγάπη, η οποία φέρνει ζωή. Αυτή η αγάπη ονομάζεται Θεία Αγάπη. Όμως οι άνθρωποι εκδηλώνουν την αγάπη με διάφορο τρόπο, γι' αυτό και παρουσιάζονται μια σειρά από αντιφάσεις στην ζωή. Αυτές οι αντιφάσεις κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν την εμπιστοσύνη τους. Κάποιος λέει: Εγώ δεν πιστεύω σε κανέναν και σε τίποτε. Λέω: το να μην πιστεύετε στους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι η μητέρα κι ο πατέρας σας, ο αδερφός ή η αδερφή σας, το καταλαβαίνω. Αλλά να μην πιστεύετε σ' Εκείνον, ο Οποίος σας έχει δημιουργήσει, ο Οποίος σας έχει στείλει στην γη για να αναπτύσσεστε, να μαθαίνετε, δεν το καταλαβαίνω. Να μην αγαπάτε εκείνους, οι οποίοι σας έχουν κάνει μια σειρά από ζημιές και κακίες, το καταλαβαίνω, αυτό είναι ανθρώπινο• αλλά να μην αγαπάτε Εκείνον, ο Οποίος σας έχει δώσει όλα τα αγαθά στην ζωή - δεν το καταλαβαίνω.

 

Εγώ εκθέτω αυτά τα ερωτήματα, χωρίς να τα εξηγώ, επειδή όλα, όσα εξηγούνται, χάνουν την καθαρότητα τους. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το Μεγάλο στον κόσμο; Απ' αυτή την άποψη, κάνουμε σαν τους μουσικούς: παίρνουμε μερικούς τόνους, τους συνδυάζουμε, σχηματίζουμε συγχορδία απ' αυτούς, η οποία μπαίνει σε αρμονία με την ολότητα, χωρίς να εξηγούμε στους ανθρώπους πώς έχουμε πετύχει αυτή την αρμονία. Συνεπώς, το να τραγουδάς, να παίζεις, αυτό είναι στην σειρά των πραγμάτων, αλλά το να εξηγείς στους ανθρώπους πώς τραγουδάς, ή πώς παίζεις, αυτό δεν είναι απαραίτητο. Κάθε είδους εξηγήσεις περισσεύουν εδώ. Για τους ίδιους λόγους λέμε και για την Αγάπη ότι δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από Θεία συμφωνία, για την κατανόηση της οποίας απαιτείται μόνον ένα ευαίσθητο μουσικό αυτί, που ν' ακούει και να αντιλαμβάνεται. Η Αγάπη δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Υπάρχει στην ψυχή του καθενός, αλλά περιμένει μόνο την στιγμή για να εκδηλωθεί, όπως ο κάθε μουσικός τόνος περιμένει να έρθει ο μουσικός, ν' ακουμπήσει τα πλήκτρα, κι αυτός ν' ακουστεί. Λέμε ότι κάποιος άνθρωπος δεν έχει πάρει καθαρό τόνο. Αυτό σημαίνει, ότι αυτός ο τόνος δεν ταιριάζει με κάποιον άλλο από μεγαλύτερη κλίμακα. Από μόνος του αυτός ο τόνος μπορεί να είναι καθαρός, σωστός, αλλά επειδή έχει πέσει σε συνήχηση με άλλο τόνο από κάποια άλλη κλίμακα, με την οποία δεν είναι σε αρμονία, παρουσιάζεται κάποια παραφωνία. Όμως ξεχωριστά και οι δυο τόνοι είναι καθαροί, σωστοί. Σ' αυτή την περίπτωση, ένας από τους δύο πρέπει να υποχωρήσει, να δώσει χώρο στον άλλο, για να εκδηλωθεί μόνον αυτός.

 

Όταν παρατηρώ τις σχέσεις των ανθρώπων, βλέπω ότι πολλές από τις δυσκολίες και τα βάσανα τους οφείλονται στο γεγονός ότι αυτοί δεν υποχωρούν ο ένας στον άλλον. Το νόημα, η ομορφιά της ζωής βασίζεται στην συνεχή υποχώρηση. Αυτή την αιώνια υποχώρηση η φύση την ονομάζει αιώνια ανανέωση. Να υποχωρείς συνεχώς, αυτό σημαίνει να ανανεώνεσαι συνεχώς. Πότε υποχωρεί ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος υποχωρεί όταν βρίσκεται κάτω από ορισμένη πίεση. Οι πρώτες σταγόνες του νερού δεν παραχωρούν την θέση τους στις δεύτερες; - Την παραχωρούν. Οι δεύτερες δεν παραχωρούν την θέση τους στις τρίτες; - Την παραχωρούν. Συνεπώς στην φύση γίνεται μια διεργασία αιώνιας υποχώρησης. Ρωτάω: πού είναι τα όρια αυτής της υποχώρησης; Αυτή δεν έχει όρια, είναι μια αιώνια διεργασία. Ως ιδέα του φυσικού κόσμου, η υποχώρηση συνδέεται με την ντροπή. Είναι ντροπή για τον άνθρωπο να υποχωρεί. Όχι, η έλλογη υποχώρηση συνδέεται με τις διεργασίες του μεγαλώματος και της ανανέωσης. Ρωτάω: που είναι το τέλος του μεγαλώματος και της ανανέωσης; Σ' αυτά τα ερωτήματα ο καθένας πρέπει να απαντήσει μόνος του στον εαυτό του. Κάθε ψυχή, που έχει κατεβεί στην γη, έχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα, το οποίο πρέπει να λύσει μόνη της. Γι' αυτόν τον σκοπό αρχίζει με το άμορφο, με το ασυνείδητο στον φυσικό κόσμο, το οποίο διαμορφώνεται σταδιακά. Στην πορεία της διαμόρφωσης παρατηρούνται τρεις διαδοχικές φάσεις: η πρώτη είναι της προσωπικότητας η δεύτερη φάση είναι του ατομικισμού, ενώ η τρίτη είναι εκδήλωση της ψυχής, ή εκδήλωση της Θείας αρχής στον άνθρωπο, η οποία επιδιώκει να μοιράσει τα αγαθά της με τους πλησίον της.

 

Ένας παλιός μάγειρας είχε όλο κι όλο 30 πελάτες τον μήνα. Για να τους ευχαριστήσει, είχε στην διάθεση του 30 κατσαρόλες, από μία για κάθε πελάτη. Μία μέρα, από λάθος, έβαλε φαγητό σ' έναν πελάτη του από ξένη κατσαρόλα. Όταν το παρατήρησε αυτό, ο πελάτης είχε ήδη πάρει το καπέλο του και είχε βγει από την ταβέρνα δυσαρεστημένος. Όλη μέρα γυρνούσε στις ταβέρνες, για να βρει μάγειρα ο οποίος θα του βάλει φαγητό από κατσαρόλα, από την οποία να μην έχει βάλει σε κανέναν άλλον πριν απ' αυτόν αλλά δεν είχε βρει τέτοιο πράγμα. Στο τέλος, αναγκάστηκε να γυρίσει σπίτι του νηστικός. Απ' αυτό το περιστατικό ο μάγειρας απόχτησε μεγαλύτερη προσοχή, αλλά και ο πελάτης έβαλε μυαλό, δεν αποφάσισε άλλη φορά να καθυστερήσει για τον μάγειρα και να μείνει νηστικός. Λέτε: Εύκολη δουλειά! Όταν δεν φάει σ' ένα μαγειρείο, θα πάει σε δεύτερο, σε τρίτο, όλο και κάπου θα βρει φαγητό. Ναι, αλλά αυτός ο κύριος δεν θέλει μόνο να φάει, έχει έναν κανόνα στην ζωή του: να μην τρώει από ξένη κατσαρόλα, και δεν θέλει να παραβιάσει αυτόν τον κανόνα. Αυτός ο άνθρωπος θέλει να είναι συνεπής. Σ' αυτή την βάση, ο καθένας πρέπει να είναι συνεπής στις απόψεις του για την ζωή, ιδιαίτερα αν αυτές οι απόψεις βασίζονται επάνω σε ορισμένους λογικούς νόμους. Μόνο σ' αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Όποιος δεν τηρεί αυτούς τους νόμους, αναβάλλει τα πράγματα για το μέλλον, για κάποια άλλη εξέλιξη, αλλά, μ' αυτή την αναβολή, χάνει τις ευνοϊκές συνθήκες στην ζωή. Αυτός ο άνθρωπος παρατείνει τα πράγματα στον χρόνο και στον χώρο. Όποιος καταλαβαίνει αυτούς τους νόμους και τους τηρεί, δεν αναβάλλει τα πράγματα, αλλά παίρνει το βιολί του και παίζει, δουλεύει, θέλει από τώρα ακόμη να αποκτήσει κάτι, το οποίο να του χρησιμεύσει για την αιωνιότητα, για την ζωή εκτός του χρόνου και του χώρου.

 

"Να βάλη τις την ψυχή αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Ποιο είναι το εσωτερικό νόημα αυτού του στίχου; Ο Μίλτων έχει εκφράσει την εξής σκέψη: "Αυτός μόνο για τον Θεό, και αυτή για τον Θεό, ο οποίος είναι μέσα του." Τι σημαίνει αυτή η σκέψη; Αν την καταστήσετε υλική, θα χάσει το εσωτερικό της νόημα. Είναι σαν ο αφέντης να ζητάει από τον υπηρέτη του να του κάνει υποκλίσεις. Να ζητάει αυτό το πράγμα, σημαίνει να γυρίσει τα πράγματα ανάποδα. Η σωστή κατάσταση είναι ο αφέντης να υπηρετεί τον Θεό, ενώ ο υπηρέτης τον Θεό, ο οποίος ζει μέσα στον αφέντη του. Ο άντρας πρέπει να αγαπάει τον Θεό, ενώ η γυναίκα πρέπει να αγαπάει τον Θεό μέσα στον άντρα. Ο Δάσκαλος πρέπει να επιδιώκει την Θεία σοφία, ενώ ο μαθητής την σοφία του Δασκάλου του. Αυτό σημαίνει σωστές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.

 

Στην σύγχρονη επιστήμη γίνεται λόγος για αντοχή στις δυσκολίες της ζωής. Κατά τον Δαρβίνο, για παράδειγμα, συνεχίζουν να υπάρχουν μόνο εκείνα τα είδη, τα οποία μπορούν να αντέχουν στις δύσκολες συνθήκες, να προσαρμόζονται σ' αυτές. Αυτός ο νόμος ισχύει για τα ζώα, αλλά όχι και για τους ανθρώπους. Σημαίνει τελειοποίηση των ειδών, αρχίζοντας από τα κατώτερα και φτάνοντας στα ανώτερα. Για τους ανθρώπους, όμως, υπάρχει άλλος νόμος: ο νόμος της θυσίας. Ο άνθρωπος μπορεί να εκδηλωθεί στην θυσία. Με αυτό ακριβώς, διαφέρει από τα ζώα. Συνεπώς, το ζώο παλεύει να υπερνικήσει τις συνθήκες ο άνθρωπος θυσιάζεται, ενώ ο υπεράνθρωπος, ο Γιος του Θεού δίνει την ψυχή του για τους φίλους του, δηλαδή υπηρετεί τον Θεό. Να δώσεις την ψυχή σου για τους φίλους σου, αυτό είναι έξω απ' τον νόμο της θυσίας. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει περάσει την πρώτη και την δεύτερη φάση και έχει φτάσει στην κατάσταση να δώσει την ψυχή του για τους φίλους του. Αυτή είναι η τελευταία, η τρίτη φάση στην ζωή. Για να υπερνικήσει όλες τις δυσκολίες στην ζωή, για να έρθει στην τρίτη φάση, ο άνθρωπος πρέπει να είναι τολμηρός, αποφασιστικός, να μην αποθαρρύνεται ποτέ και από τίποτε. Πρέπει να έχει απεριόριστη πίστη και ελπίδα η πίστη του πρέπει να είναι εκτός του χρόνου και του χώρου. Αυτή την πίστη ονομάζω αιώνια πίστη, δηλαδή πίστη, η οποία ποτέ δεν σταματάει. Και η ελπίδα του ανθρώπου πρέπει να είναι αιώνια, ποτέ να μη σταματάει. Κάποιος λέει: Εγώ δεν πιστεύω, αποθαρρύνομαι. - Αυτή είναι πίστη στον χρόνο και στον χώρο. Εμείς μιλάμε για πίστη και ελπίδα εκτός του χρόνου και του χώρου, όπου ζουν τέλεια πλάσματα, των οποίων ο λόγος είναι νόμος. Αν τα λόγια αυτών των υπάρξεων είναι νόμοι, τι θα πείτε τότε για τον Θεό; Όταν ο Θεός πει ή υποσχεθεί κάτι, τα λόγια του δεν έχουν αντίθετη δύναμη, θα πραγματοποιηθούν έτσι όπως λέχθηκαν. Εξωτερικά, φαινομενικά, μπορεί να υπάρχει αλλαγή στα Θεία λόγια και στις Θείες υποσχέσεις, αλλά αυτό οφείλεται στις υποκειμενικές μας αντιλήψεις.

 

Τώρα θα σας περιγράψω σύντομα ένα διήγημα από το βιβλίο των Βεδδών. Σ' αυτό το διήγημα περιγράφεται η ανάπτυξη, στην οποία έχει φτάσει η ινδή γυναίκα ήδη απ' τους παλιούς καιρούς. Σ' αυτό το διήγημα δεν γίνεται λόγος για μια απλή γυναίκα, αλλά για μια γυναίκα με υψηλή καταγωγή. Αυτή η γυναίκα ήταν πριγκίπισσα και ονομαζότανε Σαβίτρα. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να εκδηλωθεί στην γη, με όποιον τρόπο και να είναι, σαν την Σαβίτρα, την κόρη του πρίγκιπα. Ο γάμος, για παράδειγμα, είναι μία από τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ψυχής. Απ' αυτή την άποψη, και η μουσική, και η επιστήμη, και η θρησκεία είναι ανθρώπινες εκδηλώσεις ιδιαίτερου είδους. Ο βιολιστής, για παράδειγμα, πώς θα εκφραστεί; - Θα πάρει το βιολί του και θα παίξει. Συνεπώς, η γνώση είναι εκδήλωση της ανθρώπινης ψυχής. Όταν παντρεύεται, η γυναίκα θα παίξει ένα Θείο κομμάτι, μετά από το οποίο οι Ινδοί θα πάνε στα σπίτια τους. Ανάμεσα στους Ινδούς υπάρχει έθιμο: όταν μια νέα κοπέλα με βασιλική προέλευση παντρεύεται, καλούν σπουδαίους σοφούς και αντέπτ να πουν την γνώμη τους για την μοίρα της, δηλαδή ν' ακούσουν το κομμάτι που θα παίξει αυτή, και απ' αυτό να καθορίσουν την μοίρα της. Κατά την γνώμη μου, το κομμάτι που θα παίξει αυτή, παριστάνει τον αγαπημένο της, για τον οποίο οι σοφοί θα καθορίσουν αν θα μπορεί να ζει σε αρμονία, Θεϊκά, με την νέα κοπέλα, ή όχι. Όταν άκουσαν το κομμάτι που έπαιξε η Σαβίτρα, οι σοφοί είπαν ότι ο αγαπημένος της θα είναι καλός, ικανός, ευγενικός άνθρωπος, αλλά θα ζήσει μόνο δέκα μήνες μετά τον γάμο. Ο πατέρας μίλησε στην Σαβίτρα για την προφητεία των σοφών, αλλά αυτή είπε: Ό,τι και να γίνει, αλλά εγώ θα πάρω αυτό το αγόρι, που μου είναι καθορισμένο από την μοίρα. Μπορεί να ζήσω μαζί του δέκα μήνες, αλλά αυτός θα είναι ο εκλεκτός μου. Αυτός ονομαζότανε Σατιβάν, που σήμαινε "ψυχή της αλήθειας". Και πραγματικά, δέκα μήνες μετά τον γάμο, ήλθε ο θάνατος, που ονομαζόταν Γιάμα, για να πάρει την ψυχή της αλήθειας, να την πάει στην αιωνιότητα. Η Σαβίτρα πήρε από πίσω τον θάνατο κι έλεγε: Σε παρακαλώ, φέρε μου πίσω τον Σατιβάν, μη παίρνεις αυτή την ψυχή, άφησε την μου! Εσύ έχεις τόσες πολλές ψυχές γύρω σου, γιατί παίρνεις κι αυτή την ψυχή; Ο θάνατος πηγαίνει στο δρόμο του, δεν δίνει σημασία στην Σαβίτρα, δεν ακούει τα λόγια της, αλλά και η Σαβίτρα πηγαίνει πίσω του, παρακαλάει, επιμένει να της επιστρέψουν τον Σατιβάν. Πέρασε δάση και βουνά, κοιλάδες και πεδιάδες, ανέβαινε, κατέβαινε και πάντα επέμενε στο δικό της. Ο θάνατος της είπε: Είμαι έτοιμος για όλες τις εξυπηρετήσεις. Ό,τι θελήσεις από μένα, θα σου το δώσω, αλλά την ψυχή του Σατιβάν δεν μπορώ να την επιστρέψω. - Ο πατέρας του αγαπημένου μου είναι τυφλός, επίστρεψε του την όραση. Αμέσως η όραση του παππού αποκαταστάθηκε. Η Σαβίτρα πάλι συνέχισε ν' ακολουθεί τον θάνατο, να παρακαλάει για την επιστροφή του Σατιβάν. Ο θάνατος της είπε: Όλα, όσα επιθυμείς, θα σου τα δώσω, αλλά την ψυχή του Σατιβάν δεν μπορώ να την επιστρέψω. - Αφού είναι έτσι, θέλω να έχω γιους, να βασιλεύουν στο πατρικό μου σπίτι, γι' αυτό επίστρεψε μου τον Σατιβάν. - Ας πραγματοποιηθεί και αυτή η επιθυμία σου. Παντρέψου όποιον θέλεις. - Εσύ λες ότι μπορώ να έχω γιους, αλλά ξεχνάς ότι, σύμφωνα με τα έθιμα της Ινδίας, η γυναίκα μπορεί να έχει μόνον έναν άντρα. Εγώ δεν μπορώ συγχρόνως να είμαι γυναίκα δύο αντρών. Να γιατί πρέπει να μου επιστρέψεις τον Σατιβάν. Ο θάνατος έφθασε στον Θεό και μίλησε για το βάσανο της Σαβίτρα, μετά είχε γυρίσει σ' αυτήν και της μετέδωσε τους εξής λόγους του Θεού: "Επειδή είσαι έξυπνη κι ενάρετη γυναίκα, θα εκπληρωθεί και αυτή η επιθυμία σου." Ο Σατιβάν αναστήθηκε και γύρισε στην γη ξανά, για να συνεχίσει την ζωή του με την Σαβίτρα.

 

Λέω: η ανθρώπινη ψυχή είναι ανώτερη κι ευγενική. Δεν αποθαρρύνεται ποτέ, ποτέ δεν χάνει την εμπιστοσύνη της. Είναι επιμονή και θαρραλέα. Όταν πιάσει κάποιον θεό, τον ακολουθεί κι επιμένει, μέχρι να πετύχει τις επιθυμίες της. Γι' αυτόν τον σκοπό χρησιμοποιεί τις αρετές της, τις οποίες εφαρμόζει σε κάθε βήμα της ζωής. Να επιμένεις με τις αρετές σου - αυτή είναι η υψηλότερη κατάσταση, στην οποία μπορεί να έρθει ο άνθρωπος. Αυτός είναι ο δρόμος, με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, και όχι με αμφιβολίες και διακυμάνσεις, με μια σειρά αρνητικών προσόντων.

 

"Να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Αυτό σημαίνει: Ο άνθρωπος πρέπει να δώσει δυνατότητα να εκδηλωθεί η αγάπη μέσα του. Όμως, για να εκδηλωθεί η αγάπη στον άνθρωπο, ο Σατιβάν πρέπει οπωσδήποτε να γυρίσει. Χωρίς τον Σατιβάν, χωρίς την ψυχή της αλήθειας, η αγάπη δεν μπορεί να εκδηλωθεί στον άνθρωπο με κανένα τρόπο. Αν η αμφιβολία φωλιάσει στον άνθρωπο σαν σκουλήκι, το οποίο τρώει όλες τις φωτεινές ιδέες, μπορεί αυτός να πετύχει τα ιδανικά του; Η αμφιβολία δεν μπορεί να καταστρέψει την Θεία αρχή στον άνθρωπο, αυτή μπορεί να φέρει ένα σύννεφο στην συνειδητότητά του, το οποίο να τον εμποδίζει να βλέπει τα πράγματα καθαρά. Προσωρινά το Θείο μπορεί να υποχωρήσει, αλλά όχι και να καταστραφεί. Ο Θεός είναι παντοδύναμος, μπορεί να τα κάνει όλα, αλλά συχνά παίρνει την τελευταία θέση, αφού συνειδητά υποχωρεί από θέση σε θέση. Αυτός είναι έτοιμος για κάθε είδους θυσίες. Καμιά φορά Αυτός κατεβαίνει τόσο κάτω, όσο κανένας άλλος, αλλά σ' αυτή την κατάσταση μπορεί να κάνει τέτοιες πράξεις, τις οποίες κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν είναι σε θέση να κάνει. Αυτό σημαίνει ότι η αρχή και το τέλος είναι συνδεδεμένες με τον Θεό: Αυτός είναι η αρχή, Αυτός είναι το τέλος των πραγμάτων. Όποιος καταλαβαίνει τις εκδηλώσεις του Θεού, αυτός θα ξέρει πώς να δέχεται και να δίνει την Αγάπη Του.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι θέλουν να αναδιοργανώσουν την ζωή τους, αλλά δεν ξέρουν από πού ν' αρχίσει αυτή η αναδιοργάνωση. Διαβάζουν διάφορα επιστημονικά και φιλοσοφικά βιβλία, συναντιούνται με μορφωμένους ανθρώπους, συζητάνε επάνω σ' αυτά τα ζητήματα, αλλά, παρ' όλα αυτά, πάλι δεν έχουν επιτυχία. Γιατί; Στους συγχρόνους ανθρώπους λείπει κάτι ουσιαστικό, και ακριβώς: πρέπει να ζυμωθούν με την Αλήθεια εσωτερικά. Πρέπει να συνδεθούν με όλα τα έλλογα πλάσματα, να έλθουν σ' επαφή μ' αυτά. Απ' αυτή την σύνδεση εξαρτώνται πολλά πράγματα. Από την πρώτη σταγόνα του νερού ακόμη μπορούν να καθοριστούν οι ιδιότητες όλου του νερού. Γι' αυτόν τον σκοπό, ο άνθρωπος πρέπει να συνδεθεί με το ηλιακό σύστημα, να καταλάβει τι σχέσεις έχουν ο Ήλιος, η Αφροδίτη και ο Ερμής με τον ίδιο. Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν τον Ήλιο, την Αφροδίτη, αλλά λίγοι βλέπουν τον Ερμή. Μόνον οι αστρονόμοι, οι οποίοι παρατηρούν τον ουρανό την νύχτα, με τα τηλεσκόπια τους, έχουν δει τον Ερμή. Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τον δουν.

 

Πολλοί λένε: Πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό! Αυτό είναι αλήθεια, αλλά πώς πρέπει να προσευχόμαστε; Σε τι έγκειται η αληθινή προσευχή; Όταν ο μαθητής πηγαίνει στον δάσκαλο του, για ν' αποκτήσει γνώση, πρέπει να μπει στην κατάσταση του δέκτη και να πει: Δάσκαλε, σε παρακαλώ να μου δώσεις λίγο από το φως σου, για να λύσω ένα δύσκολο ερώτημα. Αυτή είναι παράκληση. Συχνά οι παρακλήσεις μετατρέπονται σε προσευχές. Οι σύγχρονοι άνθρωποι νομίζουν ότι η προσευχή απαιτεί από τον άνθρωπο να γονατίζει, να σηκώσει τα χέρια του προς τα επάνω και να ψιθυρίζει σιγανά κάποιες προσευχές.

 

Όχι, αυτό δεν είναι προσευχή ακόμη. Έτσι προσεύχεται ο άνθρωπος όταν τον δέρνουν. Και ο φυλακισμένος, και ο αμαρτωλός άνθρωπος προσεύχονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά πώς πρέπει να προσεύχεται ο ελεύθερος άνθρωπος; Πώς πρέπει να προσεύχεται η ψυχή, η οποία ψάχνει την αλήθεια; Κάποιοι λένε ότι έχουν βρει την αλήθεια. Όχι, η αλήθεια ψάχνεται αιώνια. Όποιος ψάχνει την αλήθεια μόνο για μία στιγμή, αυτός δεν έχει καταλάβει ακόμα τι παριστάνει αυτή στην ουσία. Όποιος έχει καταλάβει την Θεία Αλήθεια, αυτός θα την ψάχνει αιώνια. Η Αλήθεια μοιάζει με το φως, το οποίο φανερώνεται συνεχώς μπροστά στα μάτια του ανθρώπου. Η Αγάπη, η Σοφία και η Αλήθεια φανερώνονται συνεχώς, γι' αυτό ο άνθρωπος πρέπει να τις ψάχνει αδιάκοπα. Δεν αρκεί ο άνθρωπος να γευτεί μόνο μία φορά την Θεία Αγάπη και να πει ότι πια έχει ικανοποιηθεί. Όχι, θα επιδιώκεις συνεχώς αυτή την Αγάπη και θα την εκδηλώνεις συνεχώς, και μάλιστα σε διάφορες κατευθύνσεις.

 

"Να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να βάλει (να δώσει) την ψυχή του για τους φίλους του; - Για να δημιουργήσει μέσα του ευγενική καρδιά, καθαρό μυαλό, υγιές σώμα, τα οποία να υπηρετούν την ψυχή του. Γι' αυτόν τον σκοπό, πρέπει ν' αρχίσει από τον ήλιο. Γιατί; Επειδή στον φυσικό κόσμο ο ήλιος είναι εκπρόσωπος του Θεού. Δεν υπάρχει προς το παρόν καλύτερος εκπρόσωπος του Θεού για τον φυσικό κόσμο από τον φυσικό ήλιο. Όταν παρατηρούμε τον ήλιο, φανταζόμαστε τον Θεό φωτεινό σαν ήλιο. Αυτό δεν σημαίνει ακόμη ότι κι ο ήλιος είναι Θεός, αλλά μέχρι κάποιο σημείο μόνο δίνει στους ανθρώπους του φυσικού κόσμου μια ιδέα για τον Θεό. Να γιατί οι άνθρωποι πρέπει ν' αρχίσουν από τον ήλιο, ο οποίος φέρνει δύναμη. Η φιλοδοξία δε της ανθρώπινης ψυχής είναι να είναι δυνατή, ισχυρή. Ο Απόστολος Παύλος λέει: "Όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός." Αυτή είναι παραδοξολογία, η οποία χρειάζεται εξήγηση. Ποιο είναι το δυνατό στον άνθρωπο; Δυνατή είναι η λογική αρχή στον άνθρωπο, επειδή μπορεί να πραγματοποιήσει τους πόθους της ανθρώπινης ψυχής, από τους οποίους μπορούν να επωφελούνται οι πλησίον του. Στο καλό των πλησίον κρύβεται το καλό του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Όποιος αγαπάει όλη την ανθρωπότητα, αυτός μπορεί να πραγματώσει και την ζωή του, επειδή η ανθρωπότητα παριστάνει το σώμα του Θεού. Συνεπώς, ν' αγαπάς όλους τους ανθρώπους, ν' αγαπάς όλη την ανθρωπότητα, αυτό εννοεί ν' αγαπάς τον Θεό, ο Οποίος εκδηλώνεται σ' αυτό το σώμα. Αυτός είναι ο πρώτος βαθμός της αγάπης, η ανώτερη, η μεγαλύτερη αγάπη, την οποία μπορεί να εκδηλώσει ο άνθρωπος στην γη. Ν' αγαπάς τον Θεό, αυτό σημαίνει ν' αγαπάς όλα τα ζωντανά πλάσματα στην γη, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, όπως και όλα εκείνα τα πλάσματα τα οποία δεν βλέπεις, επειδή ζουν στον αόρατο κόσμο. Η Θεία αγάπη αγκαλιάζει όλα τα ζωντανά πλάσματα στην γη και στον ουρανό. Ν' αγαπάς όλα αυτά τα πλάσματα, σημαίνει να ποθείς τον Θεό. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι δυστυχισμένος; Αυτός κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, θα είναι συνδεδεμένος με τις καρδιές και τις ψυχές εκείνων, τους οποίους αγαπάει. Σ' αυτή την κατάσταση, πού να μείνει θέση γι' αποθαρρύνσεις κι απογοητεύσεις; Αυτός ο άνθρωπος θα δέχεται τόσα πολλά δώρα, ώστε πρέπει να έχει στην διάθεση του μπαούλο μεγάλο όσο την γη, για να τα μαζέψει. Γι' αυτό λέγεται στην Γραφή ότι ο άνθρωπος πρέπει να απαρνηθεί το να μαζεύει πλούτη στην γη. Είναι μεγάλο πράγμα να βάλει ο άνθρωπος την ψυχή του για τους φίλους του!

 

Κι έτσι, ο άνθρωπος πρέπει ν' αρχίσει με τον ήλιο, να ζωογονηθεί με την ηλιακή ενέργεια, για να επωφελείται απ' αυτήν λογικά. Πρέπει να δεχτεί ότι στην γη ο Θεός εκδηλώνεται μέσω του ήλιου απ' όπου αντλεί ζωτική ενέργεια. Αν κάποιος είναι άρρωστος και δεν μπορεί ν' αναπνέει καλά, ας γυρίσει προς τον ήλιο και βαθιά στην ψυχή του να ευχηθεί να συνδεθεί μαζί του, να δεχτεί απ' την ενέργεια του. Δεν θα περάσει πολύ καιρός, κι αυτός θα ανανεωθεί και θα δυναμώσει. Πολλοί θα του λένε ότι πρέπει να κάθεται στο κρεβάτι, ότι υπάρχει κίνδυνος να κοπεί κάποια αρτηρία μέσα του, αλλά αυτός δεν πρέπει να υποκύπτει. Αυτές είναι εξωτερικές υποβολές, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνουν μέσα τους την αλήθεια. Όποιος έχει δεχτεί μόνο μία φορά την ηλιακή ενέργεια μέσα του, αυτός έχει πια δοκιμάσει την ευεργετική της επίδραση επάνω στις σκέψεις και τα συναισθήματα του, όπως κι επάνω σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού του. Αυτός βλέπει γύρω του μόνον υγιείς, δυνατούς ανθρώπους και δεν φοβάται τίποτε. Αν κάποιος αποθαρρυνθεί, ας γυρίσει προς τον ήλιο, να δεχτεί την ενέργεια του. Η ηλιακή ενέργεια κάνει τον άνθρωπο υγιή, ζωηρό, δυνατό του δίνει δυνάμεις για ν' αντέχει τις δυσκολίες στην ζωή. Να δέχεσαι την ηλιακή ενέργεια, αυτό ισοδυναμεί με βόλτα σε ωραίους κήπους, γεμάτους με πολύχρωμα και αρωματικά λουλούδια, με ωραία και γλυκά φρούτα, και κάπου - κάπου να δοκιμάζεις κάποιο απ' αυτά. Δεν είναι χάσιμο χρόνου, αν αφιερώσεις μία - δύο ώρες την ημέρα για να συνδεθείς με τον ήλιο και να δεχτείς από την ενέργεια του. Ένα δεκάχρονο παιδί χάνεται απ' το σπίτι του, αλλά ένας φίλος του πατέρα του το βρίσκει, το παίρνει απ' το χέρι και το οδηγεί στους ωραιότερους κήπους στην πόλη. Στο σπίτι του παιδιού επικρατεί μεγάλη αναταραχή, όλοι το ψάχνουν, ανησυχούν, ενώ αυτό απολαμβάνει τα ωραία λουλούδια και τα ωραία φρούτα, δοκιμάζει την γεύση τους. Όταν γυρίζει σπίτι του, όλοι χαίρονται, γιατί γυρίζει σώο και αβλαβές, αλλά αυτό αρχίζει να τους λέει όλα εκείνα, τα οποία έχει δει κι έχει δοκιμάσει. Τέτοια είναι η κατάσταση του οποιουδήποτε επωφελείται απ' την ηλιακή ενέργεια. Πριν να δεχτεί κάτι από τον ήλιο, ο άνθρωπος είναι στην θέση του χαμένου παιδιού, αλλά μόλις δεχτεί κάτι απ' αυτόν, αυτός είναι το παιδί στους κήπους με τα ωραία λουλούδια και φρούτα, από τα οποία μπορεί να επωφελείται. Μετά απ' αυτό, χαίρεται και το παιδί, και οι άλλοι χαίρονται.

 

Λέω: με τον ίδιο τρόπο περιφέρεται και η ανθρώπινη ψυχή. Αφού βγει από το σώμα του ανθρώπου, αρχίζει να περιφέρεται στον κόσμο, επισκέπτεται τους ωραιότερους κήπους, ενώ αυτός την ψάχνει, φωνάζει πίσω της, θέλει να την βρει. Όταν επιστρέψει απ' την βόλτα της, αρχίζει να διηγείται στους πλησίον της για το Μεγάλο, το οποίο έχει δει κι έχει δοκιμάσει. Όταν κάποιος αρνείται την ύπαρξη της ψυχής, αυτό δείχνει ότι η ψυχή έχει αφήσει το σώμα και έχει πάει κάπου βόλτα. Κάποιος πατέρας παραπονιέται ότι έχει χάσει το παιδί του. Πού είναι το παιδί του; Έχει βγει απ' το πατρικό του σπίτι κι έχει πάει να κάνει βόλτες στους κήπους. Όταν λένε για κάποιον άνθρωπο ότι είναι άθεος, αυτό σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει πάει με τον φίλο του πατέρα του να κάνει βόλτες, να εξετάσει και να μελετήσει το Μεγάλο στον κόσμο. Όταν γυρίσει απ' την βόλτα του, αυτός ο άθεος γίνεται ένας από τους πιο επιμελείς χριστιανούς. Γιατί; Επειδή έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, έχει γνωρίσει και έχει δοκιμάσει το Μεγάλο στην ζωή.

 

Τώρα θα διηγηθώ ένα ανέκδοτο για δύο Άγγλους άθεους, οι οποίοι είχαν αποφασίσει να παρουσιάσουν στην σκηνή δύο διαφορετικούς, εντελώς αντίθετους ρόλους. Ο ένας απ' αυτούς θα υποστηρίζει την ιδέα ότι ο Θεός υπάρχει, ενώ ο άλλος θα υποστηρίζει την αντίθετη ιδέα, δηλαδή θα αρνείται την ύπαρξη του Θεού. Στην καθορισμένη μέρα και οι δύο βγαίνουν στην σκηνή και η συζήτηση αρχίζει. Ο πρώτος, ο οποίος έπρεπε να παίξει τον ρόλο του πιστού, άρχισε να λέει στον φίλο του ότι ο Θεός υπάρχει, ότι όλα όσα βλέπουμε στην φύση, είναι Δικό του δημιούργημα, ότι ο όποιος δεν πιστεύει στον Θεό, θα καταλήξει στην αιώνια φωτιά, εκτιθέμενος σε δυσκολίες και βάσανα. Μίλησε τόσο παθιασμένα, τόσο εμπνευσμένα, ώστε ο δεύτερος, ο οποίος έπρεπε να παίξει τον ρόλο του άθεου, όταν τον άκουσε, ξέχασε τον ρόλο του κι άρχισε να σκέφτεται: Μπορεί να είναι κι έτσι. Είναι δυνατόν ο Θεός να υπάρχει. Όταν σκέφτηκε επάνω σ' αυτό, κατέβηκε από την σκηνή και πήγε σπίτι του. Ο πρώτος είχε παίξει τον ρόλο του όπως πρέπει, αλλά είχε μείνει μόνος του στην σκηνή, δεν υπήρχε κάποιος να του φέρνει αντίρρηση. Την άλλη μέρα πήγε στον φίλο του και ρώτησε: Εσύ γιατί δεν αντιτάχθηκες στα λόγια μου, αλλά με άφησες μόνο μου, να ντρέπομαι μπροστά σε τόσο κόσμο; -Τι να κάνω; Ακούγοντας σε να μιλάς τόσο πειστικά, πίστεψα τα λόγια σου εντελώς. - Πώς με πίστεψες; Εγώ έλεγα κατασκευάσματα φαντασίας. Έλεγα πράγματα, στα οποία δεν πιστεύω ο ίδιος. - Δεν ξέρω αν πίστευες ή όχι στα λόγια σου, αλλά εγώ δεν έχω ακούσει πιο πειστικό κήρυγμα ακόμα κι απ' τους πιο διάσημους κήρυκες. Λέω: για να μπορεί να γυρίσει τον φίλο του προς τον Θεό, η ψυχή αυτού του ανθρώπου έχει γυρίσει από την βόλτα της, έχει γνωρίσει την μεγάλη Αρχή στην ζωή, και γι' αυτό εκείνος μπόρεσε να μιλάει τόσο πειστικά. Αυτή είναι η αιτία, λόγω της οποίας συχνά αλλάζουν οι καταστάσεις στον άνθρωπο.

 

"Να βάλει τις την ψυχή αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Όταν βάλουμε την ψυχή μας για τους φίλους μας, πάντα επέρχεται κάποια αλλαγή: αν είμαστε στον φυσικό κόσμο, θα νιώσουμε κάποιο μικρό βάσανο, αν είμαστε στον πνευματικό κόσμο, θα ξέρουμε ότι κάνουμε μικρή θυσία, αν είμαστε στον Θείο κόσμο, αυτό το δόσιμο της ψυχής για τους φίλους μας θα εκφραστεί σε μορφή μικρής εξυπηρέτησης. Συνεπώς, για τον μαθητή, ο οποίος καταλαβαίνει το εσωτερικό νόημα της διδασκαλίας του Χριστού, όχι μόνο τα προσωπικά, αλλά και τα κοινωνικά ζητήματα θα λύνονται εύκολα. Όταν καταλαβαίνει τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η φύση, θα μπορεί να τους εφαρμόζει στην ζωή του, και μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι χρήσιμος και για τον περίγυρο του. Όποιος αγαπάει τον Θεό, και αγαπιέται από τον Θεό, αυτός μπορεί να τα πετύχει όλα. Τέτοιος άνθρωπος μπορεί να περάσει από τα πιο επικίνδυνα μέρη και κανένας να μην τον παρατηρήσει.

 

Ένας άνθρωπος, ο οποίος αγαπούσε τον Θεό, καταδιωκόταν από εχθρούς και, για να σωθεί, έπρεπε να περάσει τα σύνορα, όπου σε κάθε εκατό μέτρα υπήρχε κι από ένας καλά οπλισμένος φαντάρος. Είχε έρθει σ' αυτό το μέρος, αλλά είχε σταματήσει, είχε αρχίσει να σκέφτεται πώς να περάσει απ' αυτή την απαγορευμένη ζώνη. Κάποια στιγμή άκουσε μία φωνή από μέσα του να του λέει: Πέρασε ήρεμα και μην ανησυχείς, κανένας δεν θα σε δει. Αυτός πέρασε δίπλα απ' αυτούς τους οπλισμένους φαντάρους, αλλά παρατήρησε ότι όλοι κοιμούνται. Όταν είχε διανύσει δύο χιλιόμετρα δρόμο, οι εχθροί του έφτασαν στους φρουρούς και τους ρώτησαν: Δεν είδατε να περνάει δίπλα σας ένας άνθρωπος; - Πότε; - Πριν από μισή ώρα. - Πώς μπορεί να περάσει δίπλα μας άνθρωπος; Από εδώ δεν μπορεί να πετάξει πουλί, πού να περάσει άνθρωπος. Λέω: Έχουν δίκιο αυτοί οι φαντάροι. Δίπλα τους δεν μπορεί να πετάξει πουλί, αλλά όταν είναι ξύπνιοι. Όμως, μόλις κοιμηθούν, και άνθρωπος μπορεί να περάσει, χωρίς να τον αντιληφθούν.

 

Όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι φοβούνται να μην περάσει κάποιος τα σύνορα τους, για να μη τους προκαλέσει κάποια ζημιά, αλλά πρέπει να ξέρουν ότι, όσο η συνειδητότητά τους είναι ξύπνια, κανένας δεν μπορεί να περάσει μπροστά τους. Μόλις κοιμηθούν, ο-καθένας μπορεί να περάσει δίπλα τους και να τους προκαλέσει πολλά κακά και ζημιές. Η κοίμηση της ανθρώπινης συνειδητότητας δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από συσκότιση της διάνοιας, χάρη στην οποία παρατηρούνται διαστήματα, κενά, δια των οποίων εισχωρούν και τα κακά και τα καλά. Αν πέσετε σε τέτοια κατάσταση, την οποία κάποιοι ονομάζουν λήθαργο, κρατήστε εντός σας την σκέψη ότι ο Θεός είναι μέσα σας, και μετά από μερικές ώρες θα ξυπνήσετε. Αν δεν κρατάτε αυτή την σκέψη στο μυαλό σας, κανένας δεν μπορεί να σας βγάλει απ' αυτή την κατάσταση. Κάποιος λέει: Εγώ δεν θα γίνω άνθρωπος. Αν πείτε έτσι στον εαυτό σας, είστε υπό την επήρεια του νόμου της υποβολής. Αντίθετα, σε κάθε παρόμοια σκέψη εσείς πρέπει να αντιδράτε με μία θετική. Θα πείτε στον εαυτό σας: στην διάρκεια μερικών μόνον ωρών, όσο κοιμάμαι, δεν θα βγει άνθρωπος από μένα, αλλά μόλις ξυπνήσω κι αρχίσω να δουλεύω, μπορεί να βγει άνθρωπος από μένα. Αν και σ' αυτή την περίπτωση οι δουλειές σας δεν πηγαίνουν καλά, πείτε στον εαυτό σας: Άλλον έναν μήνα δεν θα έχω επιτυχία, αλλά μετά απ' αυτό όλα θα πάνε καλά. Αν και μετά από έναν μήνα οι δουλειές σας δεν καλυτερέψουν, δώστε παράταση για έναν μήνα ακόμη, μετά από την λήξη του οποίου περιμένετε καλούς καιρούς, καλά αποτελέσματα. Ο άνθρωπος μόνος του βάζει στο μυαλό του καλά, ή κακά πράγματα, γι' αυτό και απ' αυτόν εξαρτάται η επιτυχία ή η αποτυχία στις δουλειές του. Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι ο Θεός ζει μέσα του, και να λέει: Θεέ μου, θέλω να εκδηλώνω το καλό, το οποίο έχεις επενδύσει μέσα μου, όπως εσύ το εκδηλώνεις Θέλω να είμαι καλός και να πράττω όπως Εσύ! Αυτό υπονοεί: Μάθε με να εκπληρώνω το θέλημα Σου, όπως Εσύ θέλεις.

 

"Μεγαλήτεραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλει τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Αυτή είναι η μεγαλύτερη αγάπη, την οποία γνωρίζει ο άνθρωπος στην ζωή. Αυτή η αγάπη είναι σε θέση να αναδημιουργήσει την τωρινή κοινωνία αυτή η αγάπη είναι σε θέση να καλυτερέψει τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους αυτή η αγάπη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την οικοδόμηση της μέλλουσας επιστήμης, θρησκείας, μουσικής, ποίησης, τέχνης. Επάνω σ' αυτή την αγάπη μπορούμε να χτίσουμε όλα τα ανώτερα και ευγενικά. Όποιος επιδιώκει αυτή την αγάπη, αυτός πρέπει να υποστηριχθεί, να σπρωχθεί να πηγαίνει μπροστά. Τι κάνουν σήμερα οι άνθρωποι; Όταν συναντήσουν άνθρωπο με τέτοια αγάπη, ή με τέτοια φωτεινή ιδέα, αμέσως λένε: Εσύ μοναδικά βρέθηκες να σκεφτείς τέτοιο πράγμα; Παραιτήσου απ' αυτή την ιδέα! Μήπως νομίζεις ότι είσαι ο δεύτερος Σαίξπηρ, ή κάποιος σπουδαίος άνθρωπος; Λέω: σήμερα αυτός ο άνθρωπος δεν είναι Σαίξπηρ, αλλά μία μέρα μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από τον Σαίξπηρ. Όταν μιλάμε για τον άνθρωπο, εμείς υπονοούμε το μέλλον του, και όχι το παρόν του. Αφού εκδηλώνεται ο Θεός στις ψυχές των ανθρώπων, συνεπώς, σε κάθε άνθρωπο όλο κι υπάρχει κάτι ευγενικό και ανώτερο. Να χαίρεστε την ευγένεια στον άνθρωπο, επειδή είναι Θείο στοιχείο. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορείτε να είστε ευτυχισμένοι. Θέλετε να είστε υγιείς, ευτυχισμένοι, να δέχεστε ενέργεια από τον Θεό. Πώς θα δέχεστε τέτοια ενέργεια; - Μέσω του ήλιου του φυσικού κόσμου. Να εκτίθεστε στις ηλιακές ακτίνες, για να συνδεθείτε με τον Θεό.

 

Τώρα, να έχετε υπόψη σας την εξής κατάσταση: Κατεβαίνοντας στην γη, ο άνθρωπος έχει προσαρμοσθεί σ' αυτή την ζωή, δημιουργώντας καρδιά και μυαλό, μέσω των οποίων μπορεί να στέλνει τα αγαθά σε ολόκληρο το σώμα. Τα αγαθά της καρδιάς είναι τα συναισθήματα, οι πόθοι και οι επιθυμίες του, ως δυνάμεις οι οποίες δρουν στο σώμα του. Σύμφωνα με τους αστρολόγους, η καρδιά με όλα τα αγγεία της παριστάνει την Αφροδίτη. Ποιος είναι ο στόχος της Αφροδίτης; Με το χονδροειδές σώμα του, ο σύγχρονος άνθρωπος ζει στις κατώτερες σφαίρες της Αφροδίτης, αλλά μία μέρα, όταν δημιουργήσει το Θείο σώμα του, θα μπει στις ανώτερες σφαίρες της Αφροδίτης, της αγάπης, και μ' αυτόν τον τρόπο θα βάλει τις βάσεις της μέλλουσας κουλτούρας. Η ηθική και πνευματική ζωή κρύβονται στις ανώτερες σφαίρες της Αφροδίτης. Κατεβαίνοντας μια φορά στην γη, ο άνθρωπος πρέπει να καλλιεργεί το μυαλό του, για να είναι δυνατός, να νικάει τις δυσκολίες στην ζωή του. Για ν' αναπτύξει το μυαλό του, έρχεται να τον βοηθήσει ο Ερμής. Σε κάποια σημεία, ο Ερμής και ο Κρόνος μοιάζουν. Ο Ερμής ετοιμάζει τα βήματα του Κρόνου, ενώ ο Κρόνος είναι συνδεδεμένος με την λογική του ανθρώπου. Αυτός είναι μεγάλος ήρωας, δεν κάνει κακό σε κανέναν, αλλά, απ' όπου περάσει, τα λιώνει όλα και λέει: Αυτό είναι έτσι, εκείνο δεν είναι έτσι, κλπ..

 

Συνεπώς, ο άνθρωπος πρέπει ν' αρχίσει με τις ενέργειες του Ηλίου, της Αφροδίτης και του Ερμή, δηλαδή με τις ενέργειες της λογικής, της αγάπης και της σοφίας. Αυτές οι ενέργειες υπάρχουν σ' όλο τον χώρο, σ' όλο το σύμπαν. Όποιος θέλει να δεχτεί τις ενέργειες της αγάπης, αυτός πρέπει να βγαίνει νωρίς το πρωί, να παρατηρεί την ανατολή της Αφροδίτης. Ρωτάω: με ποιον τρόπο θα έρθει η αγάπη; Ποιος δεν έχει δοκιμάσει την ανθρώπινη αγάπη; Κάποιος άνθρωπος, είτε είναι άνδρας ή γυναίκα, σήμερα σε αγαπάει, αύριο σου θυμώνει, είναι δυσαρεστημένος από σένα. Αν παρατηρείτε την Αφροδίτη, αυτή τουλάχιστον δεν θα σας θυμώνει. Αυτή θα κοιτάξει και θα σας χαμογελάσει. Ξέρετε γιατί η Αφροδίτη είναι τόσο μικρός πλανήτης; Είναι μικρή, επειδή δουλεύει με μικρά μεγέθη, με μικρές εκδηλώσεις της αγάπης. Σήμερα η Αφροδίτη είναι τόσο μεγάλη, όσο μεγάλη είναι η ανθρώπινη αγάπη. Μια μέρα, όταν η ανθρώπινη αγάπη αυξηθεί, και η Αφροδίτη θα γίνει μεγαλύτερος πλανήτης. Και ο ήλιος σήμερα είναι τόσο μεγάλος, όσο πλατιά είναι η ανθρώπινη συνειδητότητά, όσο μεγάλη είναι η ανθρώπινη λογική. Μία μέρα, όταν οι άνθρωποι εξυψωθούν, και ο ήλιος θα γίνει μεγαλύτερος. Έτσι ώστε, όταν η ανθρώπινη αγάπη αυξηθεί, η Αφροδίτη θα γίνει μεγαλύτερη, σαν τον ήλιο, ενώ ο ήλιος θα γίνει εκατό φορές μεγαλύτερος, απ' όσο είναι τώρα. Τότε και τα αστέρια θα έχουν δίσκους, τους οποίους δεν έχουν σήμερα. Γενικά, ο ουρανός, με όλους τους φωτοδότες του, θα γίνει χιλιάδες φορές πιο όμορφος και μεγαλύτερος από τον τωρινό. Όμορφοι και μεγάλοι κόσμοι θα υπάρχουν στο μέλλον. Τότε από τον ουρανό, από τον ήλιο, θα φτάσουν τέτοιοι ήχοι, τέτοια μουσική, που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Αν σήμερα κάποιος τολμήσει να πει ότι έχει ακούσει κάποια ουράνια μουσική, η οποία έρχεται απ' τον ήλιο, όλοι θα γελάνε μαζί του. Όμως εσείς πρέπει να ξέρετε ότι τώρα ο πολιτισμός στην γη έρχεται από τον Ήλιο, από την Αφροδίτη και από τον Ερμή. Όσο αφορά τον Άρη, σήμερα αυτός έχει δημιουργήσει τέτοια κατάσταση, από την οποία δεν μπορεί να βγει τίποτε. Ένα είναι ενθαρρυντικό: σήμερα ο Ήλιος μπαίνει σε καινούρια φάση, και μαζί μ' αυτόν και η ανθρωπότητα, η οποία υψώνεται ένα βήμα πιο ψηλά.

 

Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν είναι ακόμα έτοιμοι για την καινούρια ζωή, για την καινούρια θρησκεία και επιστήμη, τις οποίες φέρνει το μέλλον. Αυτοί ασχολούνται ακόμα με τις μικρότητες στην ζωή. Κάθε άνθρωπος θέλει να έχει καταφύγιο, να τρέφεται καλά. Αυτό ψάχνουν και τα ζώα. Κάθε άνθρωπος θέλει να έχει μυς υγιείς, υγιές σώμα, να υπερνικάει τις δυσκολίες στην ζωή. Αυτή η επιθυμία είναι σωστή. Όμως, δεν είναι η φυσική δύναμη αυτή με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να υπερνικάει τις δυσκολίες. Αν υπάρχει αρμονία ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα του ανθρώπου, αυτός θα μπορεί να διώχνει όλες εκείνες οι επιρροές, οι οποίες επισκιάζουν τον ήλιο. Ο άνθρωπος πρέπει να διώχνει από τον δρόμο του τα εμπόδια, τις κακές επιρροές έτσι, όπως το πλοίο αποκρούει τα κύματα, τα οποία ξεπροβάλλουν απειλητικά μπροστά του. Δεν πρέπει να μείνει κανένα εμπόδιο ανάμεσα στον άνθρωπο και τις ηλιακές ενέργειες. Κάθε εμπόδιο παραβιάζει την αρμονία αυτών των ενεργειών. Όταν οι ταξιδιώτες ανεβαίνουν σε κάποιο θαλάσσιο πλοίο, όσο αυτό δεν έχει απομακρυνθεί ακόμα από το λιμάνι, ανταλλάζουν λουλούδια, ακούγονται συζητήσεις, γέλια ανάμεσα τους. Όταν το πλοίο αρχίζει να απομακρύνεται από το λιμάνι, κουνιούνται καπέλα, μαντίλια, και οι ταξιδιώτες αρχίζουν να τραγουδούν, νιώθουν χαρούμενοι, ευχαριστημένοι, σε πλήρη αρμονία. Μόλις το πλοίο μπει σε ανοιχτή θάλασσα, όλοι γίνονται σοβαροί, σκεφτικοί, αφήνουν τα μπουκέτα στην άκρη κι αρχίζουν να ξαπλώνουν, ο καθένας όπου βρει. Τι έχει γίνει; Ποια είναι η αιτία γι' αυτή την κατάσταση; Έχει επικρατήσει κάποια δυσαρμονία σε κάθε επιβάτη. Οι ναύτες γυρνάνε ανάμεσα στους επιβάτες, τους καθησυχάζουν, αλλά αυτοί λένε: Καλύτερα θα ήταν να μην μπαίναμε σ' αυτό το πλοίο. Το πλοίο πηγαίνει μπροστά, συνεχίζει τον δρόμο του και λέει: Όποιος μπει μέσα μου, αυτός πρέπει να ξέρει ότι τον περιμένει κούνημα. Εδώ δεν είναι τόσο ήσυχα, όπως στην στεριά, να κουνάτε μαντίλια και να σας δίνουν μπουκέτα. Αυτή είναι η κατάσταση του κάθε ανθρώπου, ο οποίος έχει πια μπει στην ζωή - το απέραντο πλοίο. Ο άνθρωπος βρίσκεται ανάμεσα στα μεγάλα κύματα της θάλασσας και αναρωτιέται τι να κάνει. Οι ναύτες τον καθησυχάζουν, του λένε ότι αυτό θα διαρκέσει μόνο δύο - τρεις μέρες και μετά απ' αυτό θα κατέβουν στο λιμάνι. Τι γίνεται στ' αλήθεια με τους επιβάτες στο πλοίο; Μετά από μερικές μέρες κατεβαίνουν στο λιμάνι, ήρεμοι, δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχει συμβεί τίποτε, αλλά νιώθουν λίγο εξαντλημένοι, από την μεγάλη κάθαρση κι αρχίζουν να τρώνε με όρεξη.

 

Κι έτσι, να έχετε υπομονή, όλοι θα βγείτε από το πλοίο της ζωής και θα κατεβείτε στην ακτή. Πρέπει να αποθαρρύνεστε όταν έχετε αρρωστήσει λίγο; Η αποθάρρυνση δεν είναι κακό πράγμα, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει την αιτία, γιατί αποθαρρύνεται. Θα πείτε ότι, όταν αρρωστήσει, ο άνθρωπος σταματάει να σκέφτεται σωστά. Η αιτία για όλα αυτά τα πράγματα έγκειται στο ότι στον άνθρωπο λείπουν κάποιες ενέργειες, απαραίτητες για την συντήρηση της ζωής μέσα του. Τι πρέπει να κάνει; Πρέπει να πιστεύει ότι αυτές οι ενέργειες θα έρθουν από τον ήλιο. Μόνον η ηλιακή ενέργεια είναι σε θέση να αναπληρώσει την δύναμη, την υγεία του ανθρώπου. Η ενέργεια από την Αφροδίτη θα φέρει την αγάπη στον άνθρωπο, ενώ η ενέργεια από τον Ερμή θα τον κάνει με μεγαλοφυές μυαλό. Όταν τελειώσει αυτή την τριπλή ανάπτυξη, ο άνθρωπος θα περάσει σε ανώτερη κλίμακα, δηλαδή θα μπει σε άλλη σειρά των πραγμάτων.

 

"Μεγαλήτεραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλει τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού." Όταν οι αστρολόγοι μιλάνε για την Αφροδίτη, κρύβουν πολλά πράγματα γύρω απ' αυτήν. Αυτοί λένε ότι η Αφροδίτη συνδέεται με την αγάπη, αλλά δεν λένε τι παριστάνει η αγάπη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο από την αγάπη. Δύναμη δεν είναι μόνο η αγάπη, αλλά και η σοφία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο από την σοφία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά στον κόσμο απ' την αλήθεια. Όμως αυτή την ομορφιά μπορεί να την αντιληφθεί μόνον ένα καλά οργανωμένο μυαλό, το οποίο ασχολείται με μεγάλες και φωτεινές ιδέες. Αν κάποιος άντρας επιτρέψει στον εαυτό του να κοιτάξει κάποια ωραία γυναίκα, θα τον ρωτήσουν αμέσως: Γιατί κοιτάς αυτή την γυναίκα; Συνεπώς, αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κοιτάει σαν κλέφτης, κάτω από τα βλέφαρα του, να μην τολμάει να κοιτάξει την όμορφη γυναίκα στα μάτια. Έτσι ώστε, αν φτάσετε σε κάποιον ωραίο άντρα, ή σε κάποια ωραία γυναίκα, πρέπει ή να κοιτάτε από μακριά, ή σαν προφήτης. Οι τούρκοι, όμως, λένε: "Είναι προνόμιο για τον άνθρωπο να κοιτάει το ωραίο στην ζωή." Ο άνθρωπος θα μπορεί να κοιτάει ελεύθερα τις ωραίες γυναίκες και τους ωραίους άντρες, όταν φτάσει στην κατάσταση να βάλει την ψυχή του για τους φίλους του και να υπηρετεί την ανθρωπότητα. Τότε θα μπορεί να βλέπει και τον Θεό. Τι πιο όμορφο απ' αυτό; Ένας τέτοιος άνθρωπος θα βλέπει τον Θεό παντού και θα χαίρεται την ανθρώπινη ομορφιά. Συναντάω κάποιον, τον κοιτάω, τον χαίρομαι. - Γιατί με κοιτάς; - Χαίρομαι την ομορφιά σου, χαίρομαι το ότι ο Θεός ζει μέσα σου. - Από πού το ξέρεις αυτό; - Τον βλέπω. - Αφού εγώ βλέπω τον Θεό, κι εσύ πρέπει να Τον βλέπεις.

 

Λέω: Πρέπει να δεχτείτε την αγάπη ως βάση της ζωής. Το μυαλό μας μπερδεύτηκε από αγάπη. - Η αγάπη, που μπερδεύει το μυαλό των ανθρώπων, είναι φυσική. Αυτή περνάει και φεύγει. Η φυσική αγάπη είναι η πρώτη σταγόνα της βροχής. Μην κλαίτε γι' αυτή την σταγόνα. Μετά απ' αυτήν έρχεται δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, πέμπτη, κλπ.. Να κρατάτε κάθε σταγόνα που ακολουθεί και μην φοβάστε. Να κρατάτε κάθε ηλιακή ακτίνα! Εσείς μπορείτε να κρατήσετε κάθε ηλιακή ακτίνα για ένα - δύο δευτερόλεπτα, ή το πολύ για ένα λεπτό, αλλά όσο καιρό και να την έχετε κρατήσει, να χαίρεστε, επειδή θα φύγει σύντομα. Μετά απ' αυτήν έρχεται άλλη, κρατήστε την, και πάλι να χαίρεστε. Αυτές τις ακτίνες εμείς τις ονομάζουμε φωτεινά όντα, που έχουν βάλει (δώσει) την ψυχή τους για τους φίλους τους. Είναι ψυχές, οι οποίες βγαίνουν από τον Θεό και σας διαπερνούν. Κάποιος ποιητής γράφει κάτι, εμπνέεται. Τούτο οφείλεται σ' αυτές τις ψυχές, οι οποίες τον εμπνέουν. Να είστε θαρραλέοι, αν θέλετε να αποκτήσετε την δύναμη από τον Ήλιο, μέσω του οποίου εκδηλώνεται ο Θεός. Να αναζητάτε την αγάπη από την Αφροδίτη, μέσω της οποίας εκδηλώνεται ο Θεός. Να αναζητάτε την σκέψη από τον Ερμή, μέσω του οποίου εκδηλώνεται ο Θεός. Αυτή είναι η καινούρια κατάσταση των πραγμάτων.

 

Τώρα, εγώ μιλάω στους μαθητές, οι οποίοι έχουν έρθει στην γη, σαν σε μεγάλο σχολείο. Όποιος δεν έχει μπει σ' αυτό το σχολείο, αυτός θα αφήσει τους άλλους να μαθαίνουν, να παρατηρούν αντί γι' αυτόν. Ο άνθρωπος πρέπει μόνος του να μαθαίνει, να παρατηρεί. Ο ορατός κόσμος είναι δημιουργημένος για μας: για τα μάτια μας, για το μυαλό μας, για την καρδιά μας και για την δύναμη μας. Όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να αναπτύσσονται, να τρέφονται. Πώς θα βρούμε την καλύτερη τροφή γι' αυτά; - Δίνοντας τις ψυχές μας για τους φίλους μας. - Για ποιους φίλους; - Για εκείνους, οι οποίοι τα έχουν θυσιάσει όλα για μας.

 

Ομιλία του Δασκάλου, που έγινε στις 11 Δεκεμβρίου του 1927. Σόφια - Ίζγκρεβ