1924_03_05 Προσευχή του Τριαδικού Θεού

[Ани]

Προσευχή του Τριαδικού Θεού

 

Στον χαρακτήρα του μαθητή μπορούν να παρατηρηθούν δύο ψυχολογικά ελαττώματα: Το ένα πηγάζει από την υπερεκτίμηση και την υπερδιόγκωση των πραγμάτων, και το άλλο από την υποτίμηση και την ελαχιστοποίηση των πραγμάτων. Στην πρώτη περίπτωση, ο μαθητής είναι σαν κι αυτόν τον επιστήμονα φυσιοδίφη, που παρατηρεί στο μικροσκόπιο κάποια μικρόβια ή κύτταρα κάποιου φυτού και τα βλέπει πολύ μεγαλύτερα. Στην δεύτερη περίπτωση, ο μαθητής είναι σαν κι αυτόν τον αστρονόμο παρατηρητή, ο οποίος, με το τηλεσκόπιο του, μελετά τα τεράστια αστέρια και τους πλανήτες, αλλά τα βλέπει να εμφανίζονται μικρότερα από το φυσικό τους μέγεθος. Όμως, τόσο ο φυσιοδίφης όσο και ο αστρονόμος, για να έχουν σωστά επιστημονικά δεδομένα, θα πρέπει να ξέρουν πόσες φορές το μικροσκόπιο μεγεθύνει και πόσες φορές ένα δεδομένο αστέρι, όταν το παρατηρούμε με μικροσκόπιο, είναι μικρότερο από το κανονικό του μέγεθος. Κατά τον ίδιο τρόπο ο μαθητής θα πρέπει να έχει ακριβή και ορθή γνώμη περί των πραγμάτων. Όταν εκφράζεται σχετικά με κάποια ιδιότητα ή δράση του εαυτού του και σχετικά με κάποιες ιδιότητες ή δράσεις των άλλων, πρέπει να έχει ορθή θέαση. Ούτε να υπερεκτιμά, ούτε να υποτιμά. Διότι όσο θα υποπέσει σε σφάλμα στην μια περίπτωση, άλλο τόσο θα υποπέσει και στην δεύτερη. Πρέπει να εκτιμά τα πράγματα όπως είναι. Πρέπει να είναι τόσο ακριβής, όσο και ο μαθηματικός όταν λύνει τα μαθηματικά προβλήματα του. Κάθε μονάδα, ή μέρος της, όσο μικρό κι αν είναι, που αφαιρείται ή προστίθεται, δεν δίνει ορθά συμπεράσματα και το πρόβλημα αυτού του μαθηματικού δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λυμένο σωστά.

 

Για να φθάσει ο μαθητής σε σωστή θεώρηση των πραγμάτων και για να εκτιμήσει ορθά τα πράγματα, πρέπει να εστιαστεί στην σχέση μεταξύ των ανθρώπων γύρω του, να παρατηρήσει και να μελετήσει ακόμα και τις μικρότερες εκδηλώσεις στην ζωή και κατ' αυτόν τον τρόπο σταδιακά να προσεγγίσει την επίλυση των μεγάλων και μικρών προβλημάτων που αναφύονται σε κάθε στιγμή της ζωής.

 

Μπορείτε να διαμαρτυρηθείτε: Σε τι θα μας χρησιμεύσουν όλα αυτά; - Αυτά θα σας δώσουν αληθινή γνώση. Αποκαλώ αληθινές γνώσεις αυτές που βασίζονται στην εσωτερική κατανόηση και που έχουν εφαρμογή στην ζωή. Γνώση είναι αυτή που βασίζεται στην βαθιά εμπειρία. Η ζωή είναι ένα σχολείο όπου λαμβάνετε γνώσεις, εφαρμόζετε πρακτικά αυτές τις γνώσεις και συλλέγετε τους καρπούς τους. Η έλλογη φύση είναι το πειραματικό σχολείο της ζωής. Μερικοί θα πουν: Ο τάδε γνωρίζει πολλά πράγματα, είναι πολύ μορφωμένος, αποφοίτησε από πολλές πανεπιστημιακές σχολές. Και τι μ' αυτό; Δεν μιλάω γι' αυτές τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που μπορούν να σβηστούν από την μνήμη του επιστήμονα όπως τα κύματα της θάλασσας σβήνουν κάτι που είναι γραμμένο πάνω στην άμμο. Μιλάω γι' αυτή την εσωτερική γνώση που μπορεί να οδηγήσει τον μαθητή στην αυτογνωσία. Γνώρισε τον εαυτό σου, εξοικειώσου με τις δυνατότητες σου, τις οποίες η ζώσα φύση χάραξε μέσα σου - αυτό είναι ένα από τα σημαντικά προβλήματα στην ανάπτυξη του μαθητή.

 

Το να μελετήσει την ζωή στο εσωτερικό της νόημα, το να αποκτήσει γνώση και να φθάσει στην αυτογνωσία, αυτή θα πρέπει να είναι η επιδίωξη του μαθητή. Ο μαθητής θα τα βρει όλα αυτά κρυμμένα μέσα στην ζώσα φύση. Η φύση μας μιλάει αδιάκοπα. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε μέρα, αλλάζει τις εικόνες της, αλλάζει τις γκόμες των τραγουδιών της και μέσα σ' αυτή την σπουδαία ποικιλία αποκαλύπτει το μυστικό του Όντος σε αυτόν που γνωρίζει πώς να διαβάζει το βιβλίο της. Πρέπει να μελετήσετε την γλώσσα της φύσης, γιατί σ' αυτή την γλώσσα θα βρείτε κρυμμένους αυτούς τους σπουδαίους νόμους που πρέπει να εφαρμόσετε στην ζωή σας.

 

Πολλοί ρωτούν: Τι σημαίνουν τα βάσανα; Γιατί υποφέρει τόσο πολύ η σύγχρονη ανθρωπότητα; Λέω: Τα βάσανα δεν είναι τίποτε άλλο από τους αποστακτήρες της ζώσας φύσης, όπου οι άνθρωποι τίθενται για να διορθώσουν κάποια από τα σφάλματα τους, τις αυταπάτες τους και τις ακάθαρτες παρελθούσες πράξεις τους. Ο άνθρωπος πρέπει να απελευθερωθεί από όλα τα κατακάθια, από όλες τις υπερβολές εντός του οργανισμού του. Όταν ένα παιδί βγαίνει στον δρόμο για να παίξει και πέφτει μέσα σ' έναν λάκκο με λασπόνερα και λασπώνεται, τι κάνει η μητέρα του, όταν το παιδί επιστρέψει στο σπίτι του; Δεν παίρνει μια λεκάνη με ζεστό νερό και σαπούνι κι αρχίζει να πλένει το παιδί; Αυτό κλαίει, είναι δυστυχισμένο, είναι θυμωμένο, αλλά η μητέρα δεν δίνει σημασία στα δάκρυα του. Το πλένει καλά, του βάζει καινούργια ρούχα και το αφήνει στο ζεστό δωμάτιο• δεν το αφήνει να βγει έξω στον δρόμο να παίξει - του στερεί προσωρινά την προηγούμενη ελευθερία του. Το ίδιο δεν μας κάνει κι η φύση; Το ίδιο κάνει. Αυτή είναι η κοινή μας μητέρα, που, όταν βλέπει ένα από τα παιδιά της βρώμικο, λασπωμένο, ακάθαρτο, το βάζει σε έναν από τους αποστακτήρες της, το βάζει στην φωτιά και παρακολουθεί πότε θα πρέπει να σταματήσει αυτή την διεργασία. Κλαις εκεί μέσα, ουρλιάζεις, αλλά αυτή ξέρει την δουλειά της. Όταν σε βγάλει από τον αποστακτήρα και ανακαλύψει ότι είσαι καθαρός, σε αφήνει στην ησυχία σου, αλλ' όμως, αν σου λείπει η αναγκαία καθαρότητα, τότε σε βάζει σε δεύτερο, σε τρίτο και σε μια ολόκληρη σειρά από αποστακτήρες, κι εκεί αποκτάς την αναγκαία καθαρότητα μέσω της οποίας θα είσαι ικανός να κατανοείς σωστά τους νόμους και τα θέματα του Θεού. Αφού περάσει ο άνθρωπος απ' όλους αυτούς τους αποστακτήρες, που είναι αναγκαίοι για τον καθαρμό του, θα απελευθερωθεί από αυτή την βαριά πέτρα που πιέζει την ψυχή του, θα ξανανιώσει και θα φθάσει σε μια νέα κατάσταση, που η Γραφή την αποκαλεί "Νέα Γέννηση, ή Ανάσταση της ανθρώπινης ψυχής".

 

Γενικά, η φύση με τις περιοχές της -βουνά και κοιλάδες - ασκεί μια επιρροή στον χαρακτήρα των ανθρώπων. Και όντως έχει παρατηρηθεί ότι άνθρωποι που ζουν σε υψηλότερα μέρη έχουν ευγενέστερους και υψηλότερους πόθους. Παρατηρείται μέσα τους ένα υψηλότερο πέταγμα του πνεύματος, περισσότερη προσπάθεια για την αναζήτηση της Αλήθειας - είναι άνθρωποι πιο ιδεαλιστές. Ενώ αυτοί που ζουν στις κοιλάδες είναι μάλλον υλιστές άνθρωποι, άνθρωποι της ζωής, των ηδονών. Συνδέονται ισχυρότερα με την ύλη. Εκτός αυτού, αν κάποιοι ζουν στις νότιες ή στις βόρειες πλαγιές κάποιων βουνών, κι αυτό επίσης ασκεί επιρροή στον χαρακτήρα των ανθρώπων. Τι υποδηλώνουν όλα αυτά; - Ότι η φύση είναι ζωντανή, έλλογη. Συνεπώς, μελετείστε την γλώσσα της, εξετάστε την επιρροή την οποία ασκεί στον χαρακτήρα των ανθρώπων και χρησιμοποιείστε τις μεθόδους της για αυτο-εκπαίδευση, για την ανάπτυξη σας ως μαθητές. Δείτε πώς οι επιστήμονες εξετάζουν την φύση και χρησιμοποιείστε τις μεθόδους τους και τα επιτεύγματα τους. Η φύση, στην απεραντοσύνη της και στην μεγάλη ποικιλία της και στο μεγάλο πλήθος των γεγονότων, δεν επιδέχεται βαθιά και ενδελεχή μελέτη μόνον από τα έξω. Γι' αυτό οι επιστήμονες την βάζουν βήμα-βήμα και αργά, φυσικό φαινόμενο προς φυσικό φαινόμενο, στα μικρά και ταπεινά επιστημονικά γραφεία τους. Κάπου, κάποιος χημικός, στο μικρό εργαστήριο του, μελετά κάποια χημικά φαινόμενα όπως αυτά που συμβαίνουν στην φύση. Κάπου αλλού, κάποιος φυσικός, στο μικρό του γραφείο φυσικής, διεξάγει κάποιο πείραμα, μελετά κάποια φυσικά φαινόμενα, τα εξετάζει και πασχίζει να μιμηθεί την φύση. Σε κάποιο άλλο μέρος, κάποιος τεχνικός - μηχανικός - πασχίζει να δημιουργήσει από μια πληθώρα χωριστών σωματιδίων κάποια μεγάλη μηχανή - θέλει να χρησιμοποιήσει τους νόμους της φύσης με τους οποίους είναι εξοικειωμένος, για να δει την λειτουργία τους. Και πετυχαίνουν αυτοί οι επιστήμονες, εμμένουν στις έρευνες τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο να δουλεύετε κι εσείς και θα δείτε τα καλό αποτελέσματα.

 

Στην προσπάθεια σας για αναζήτηση της Αλήθειας, ποτέ να μη σκεφθείτε ότι μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας μόνοι σας στον δρόμο της αναρρίχησης. Δεν είστε μόνοι εσείς που ανασηκώνετε λίγο το κεφάλι. Πριν από σας υπήρξαν πολλοί εργάτες που έσκαψαν, καθάρισαν και προετοίμασαν το μονοπάτι για την ανάπτυξη σας όπως και για την ανάπτυξη των αδελφών σας. Με την σειρά σας, όμως, κι εσείς θα εργαστείτε για τις μελλοντικές γενιές που θα έλθουν μετά από σας. Κατάσπαρτα είναι τα σκαλοπάτια της αναρρίχησης με τα έργα και τους μόχθους όσων προηγήθηκαν. Γι' αυτό να θυμάστε ότι το μεγάλο πλήθος είναι μια αναγκαιότητα για την ανάπτυξη της ανθρώπινης ψυχής.

 

Η σύγχρονη επιστήμη, με τις έρευνές της, μας δίνει κάποιο φως για το σθένος κάποιων ηλιακών ακτινών, που ασκείται πάνω στην ανάπτυξη των φυτών. Για παράδειγμα, έγιναν πειράματα για το ποια επιρροή έχουν πάνω στα φυτά η ερυθρά ακτίνα, η πορτοκαλί, η πράσινη, η κίτρινη, η κυανή, η λευκή και τα άλλα χρώματα. Το ίδιο συμβαίνει επίσης και με τις ανθρώπινες επιθυμίες. Και αυτές είναι διαφόρων κατηγοριών: Όλες οι επιθυμίες του ανθρώπου δεν έχουν το ίδιο χρώμα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος εξάπτεται, εμφανίζει το ερυθρό χρώμα. Όταν οι άνθρωποι θέλουν να αρχίσουν πόλεμο, υψώνουν την κόκκινη σημαία. Όταν μια νεαρή κοπέλα θέλει να παντρευτεί, φοράει συνέχεια κόκκινα ρούχα. Το μαύρο χρώμα, για παράδειγμα, το μαύρο έδαφος, σημαίνει εκδήλωση της μικρότερης βαθμίδας της ζωής. Όταν δρα το πορτοκαλί χρώμα, οι άνθρωποι αρέσκονται στην προβολή, εξατομικεύουν τον εαυτό τους. Το ίδιο συμβαίνει και στα ζώα. Όταν έρχεται το πορτοκαλί, ο σκύλος σηκώνει την ουρά του και σε προσπερνά. Αν τον τρομάξεις, κατεβάζει την ουρά του. Μόλις έλθει το πράσινο χρώμα, οι άνθρωποι γίνονται υλιστές. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζώα. Το πουλί, για παράδειγμα, φτιάχνει για τον εαυτό του ένα στρώμα, μια φωλιά, μια εστία. Ενώ οι άνθρωποι σκέφτονται για σπίτια, για χωράφια, για χρήματα, λες και ο κόσμος αποτελείται μονάχα από αυτά. Το κακό δεν είναι αυτό, ότι δηλαδή αναδύονται τέτοιες επιθυμίες, αλλά, από την στιγμή που η υλική ζωή επικρατεί της πνευματικής, τότε εμφανίζεται το κακό στον κόσμο. Γενικά, όλα τα χρώματα θα πρέπει να εναρμονίζονται μεταξύ τους. Κάθε χρώμα έχει μια κάποια θέση και μια κάποια επιρροή πάνω στην φύση και στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, πότε μπορεί να δοθεί προτεραιότητα στο πράσινο χρώμα; Όσο υποστηρίζει τις ρίζες σου, όσο δίνει σταθερότητα στην ζωή σου, όσο σε ηρεμεί, είναι στην θέση του. Απ' την στιγμή, όμως, που συσσωρεύεται περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, το κακό γεννιέται. Μόλις έλθει το κίτρινο χρώμα, επηρεάζει την ανάπτυξη της ανθρώπινης διάνοιας, ο άνθρωπος αρχίζει να σκέπτεται πιο λογικά, να αναζητά το αίτιο των φαινομένων. Μέχρι τότε, αυτό το χρώμα είναι στην θέση του. Αν, όμως, αυτό το χρώμα πετάξει εντελώς έξω τα άλλα χρώματα και γίνει ανώτερο τους, δρα με κακό τρόπο. Όταν φθάσουμε στο μπλε χρώμα, αφυπνίζονται μέσα στον άνθρωπο ευγενέστερα συναισθήματα, προσπάθεια προς την Αλήθεια. Αν, όμως, αυτό το χρώμα παρασυγκεντρώνεται, αν σβήνει τα άλλα χρώματα, τότε ο άνθρωπος γίνεται φανατικός και η διάνοια του σκοντάφτει. Και, τελικά, όλα τα χρώματα πρέπει να ενωθούν σε ένα, προκειμένου να γεννήσουν φως. Όλα τα χρώματα πρέπει να συγχωνευτούν μέσα στο φως. Έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να γίνει φωτεινός. Ο άνθρωπος γίνεται φωτεινός μόνον όταν εναρμονίζει εντός του όλα τα χρώματα. Το φως είναι εκδήλωση όλων των προσπαθειών της ανθρώπινης ψυχής, γιατί στο φως βλέπουμε τα επίπεδα της ζωής που εκδηλώνεται, ή την νοημοσύνη όλων των κόσμων. Κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την φύση του, δέχεται και στέλνει μιαν ακτίνα της ζωής. Για παράδειγμα, όλα τα ανώτερα όντα γνωρίζουν τι στέλνουν μέσω του κόκκινου, μέσω του λευκού χρώματος, κλπ... Το λευκό χρώμα είναι πιο παθητικό παρά ενεργητικό. Δρα ειρηνευτικά. Μπορείτε να παρατηρείτε το φως όσο θέλετε, αλλά, αν δεν μπορείτε να το προσλάβετε από μέσα, παρά μονάχα απ' έξω, παραμένετε μονάχα παράφοροι και τίποτε άλλο. Αν, όμως, προσλάβετε το φως από μέσα, μπορείτε να γίνετε νοήμονες, να ζείτε έλλογα. Όταν το φως δρα απ' τα έξω, ξυπνά μονάχα προσωρινές συνήθεις εκδηλώσεις, αλλά, όταν δρα από τα μέσα, το άτομο γίνεται ενεργό.

 

Λέω, λοιπόν: Εισήλθατε σ' αυτή την σχολή και πρέπει να κατανοήσετε την αληθινή ζωή, πρέπει να κατανοήσετε το κακό και το καλό. Το κακό και το καλό, αυτά είναι τα δύο όρια της ζωής. Όταν φθάνετε στην θλίψη, είστε δίπλα στα όρια της ζωής. Φθάνετε στην θλίψη και λέτε: Στην ζωή μου υπάρχουν μόνο βάσανα. Όχι, φθάσατε μόνο σε μια από τις όχθες της ζωής. Όταν φθάσετε στην άλλη όχθη, θα βρείτε την χαρά. Αλλά θα ζείτε ανάμεσα στην χαρά και στην θλίψη. Πρέπει να περιχαρακωθείτε στην όχθη της χαράς για να κατανοήσετε τι είναι η θλίψη. Αν περιχαρακωθείτε στην όχθη της θλίψης, θα κατανοήσετε τι είναι η χαρά. θα ζείτε ανάμεσα στις δύο όχθες. Αν ζείτε ανάμεσα στις δύο όχθες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αποσπάσετε ένα μικρό κομμάτι από την καθεμιά τους. Και τούτο γιατί, αν θέλετε να ζήσετε μέσα στην ζωή, πρέπει να είστε μεταξύ των οχθών της. Αφού θέλετε να μάθετε τι πράγμα είναι η θλίψη, θα ξέρετε ότι είστε δίπλα σε μια από τις όχθες της ζωής και ότι πρέπει να γυρίσετε πίσω. Αν φθάσετε στην χαρά, κι εκεί επίσης θα χάσετε την ζωή σας. Η κατάσταση είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Για να διευκρινίσω την σκέψη μου, θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αν φάω και πιω στο καπηλειό και χαίρομαι γι' αυτό, δεν χάνω την ζωή μου; Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από υπερβολικό φαγητό και υπερβολικό πιοτό, παρά από πείνα.

 

Θα γνωρίσετε ότι τα ευχάριστα και τα θλιβερά είναι τα δύο όρια της ζωής. Λοιπόν, περπατάμε ανάμεσα στην χαρά και την θλίψη. Αυτές μας δείχνουν την ατραπό προς τον Θεό. Είναι παράλληλες γραμμές, από τις οποίες η μια κινείται από τα αριστερά προς τα δεξιά, ενώ η άλλη από τα δεξιά προς τα αριστερά. Σε αυτή την ζωή, πρέπει να ελέγχετε τις επιθυμίες σας. Απ' την στιγμή που γίνεστε πιο υλιστές, που θέλετε να συλλέγετε περισσότερα από όσα χρειάζεστε, θα σταματήσετε, θα σκεφθείτε ότι ο νόμος του Θεού παραείναι άκαμπτος. Στην ζωή ο καθένας πρέπει να κουβαλάει τόσα, όσα είναι αναγκαία. Αν βάλει περισσότερα, θα τα πληρώσει ακριβά. Όχι ότι θα τον τιμωρήσουν συνειδητά, αλλά επειδή ο δρόμος του είναι μακρύς, γι' αυτό θα πληρώσει ακριβά. Το θέμα δεν είναι να καλλιεργείτε υπερβολικά την γη -αυτό πρέπει να το ξέρετε! Το θέμα δεν είναι να έχετε πολύ τρέξιμο, ούτε και να σκέφτεστε πολύ. Γιατί δεν σκεφτόμαστε μονάχα εμείς. Κάποιος λέει: Για να τακτοποιήσω την ζωή μου. Δεν είστε ο μόνος που τακτοποιεί. Θα σκέφτεστε τόσο, όσο σας έχει δοθεί. Θα τακτοποιήσετε την ζωή σας τόσο, όσο χρειάζεται. Άραγε, όταν μπείτε σε ένα πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να σκέφτεστε πώς θα τακτοποιήσετε το πρόγραμμα του πανεπιστημίου; Όχι, καθόλου. Άραγε, όταν μπείτε σε μια σχολή, είναι δυνατόν να τακτοποιήσετε το πρόγραμμα της; Όχι, θα σκεφθείτε τον χρόνο της φοίτησης σας, το πώς θα μελετάτε, κλπ.. Αυτό που σας δόθηκε πάνω στην γη, αυτό θα εκπληρώσετε όπως θα οφείλατε. Στον καθένα σας δόθηκε από ένα πρόγραμμα. Κάμποσες φορές, όμως, κάθεστε κι αρχίζετε να διορθώνετε αυτό το πρόγραμμα. Αλλά τι συμβαίνει; Λέω: Όλοι όσοι διορθώνουν αυτό το πρόγραμμα, όσοι θέλουν νέο πρόγραμμα, πήγαν στα νεκροταφεία. Σ' αυτούς τους ανθρώπους ο Κύριος λέει: "Θα κατεβείτε στην γη, θα σας δώσω ένα νέο σώμα για να εργαστείτε, αλλά, όταν έλθετε πίσω, θα δώσετε αναφορά για τα πάντα." Εσείς, όταν κατεβαίνετε, αρχίζετε να τρώτε, να πίνετε, και λέτε: Θα κάνω τούτο, θα κάνω εκείνο. Αλλά δεν κάνετε τίποτε και εξαθλιώνεστε εντελώς. Τότε ο Θεός λέει: "Για καλέστε τούτον εδώ!" Μόλις ειπωθεί αυτό, κάποιος Βούλγαρος λέει: "Δεν είναι ακριβώς έτσι• ας τρώω κι ας πίνω εγώ εδώ στην γη όσο περισσότερο μπορώ• τι με νοιάζει κι αν, όταν πάω στον άλλο κόσμο, θα έχει, όπως, λένε, φωτιά; Ας έχει. Εγώ δεν φοβάμαι την φωτιά, τουλάχιστον θα νιώθω ζέστη!" Όταν τον άκουσα να μιλάει έτσι, του είπα: Άκου, στον άλλο κόσμο δεν θα σε κάψουν. Τι, λοιπόν; - Όταν πεθάνεις, η ψυχή σου θα συνδεθεί με το σώμα μέχρι να μάθεις τα μαθήματα σου. Θα ακούς τα πάντα, θα βλέπεις τα πάντα, πώς σαπίζει η σάρκα σου κομμάτι-κομμάτι, πώς τα σκουλήκια το τρώνε. Λέει: Μη λες τέτοια πράγματα, ρε! Άρα ο Βούλγαρος δεν φοβάται την φωτιά, αλλά το κρεατάκι του. Πράγματι, το σώμα μας είναι ένας πλούτος. Ο Θεός μας το έδωσε για να ζούμε έλλογα. Και αν ζούμε σύμφωνα με τον Θεό, αυτό το σώμα θα αλλάξει την εικόνα του και θα γίνει πνευματικό. Τότε οι εντός του δυνάμεις θα αναπτυχθούν κατά τρόπο φυσικό.

 

Το νόημα αυτής της σχολής είναι το εξής, να καταλάβουν οι πάντες το εσωτερικό νόημα της ζωής• να καταλάβουν ότι όλοι οι άνθρωποι επί της γης θα πρέπει να ζουν σύμφωνα με τον νόμο του Θεού. Ο καθένας θα πρέπει να ασκεί την ζωή του έλλογα σύμφωνα με τον τρόπο που του ανατέθηκε στο πρόγραμμα του. Κάποιος από σας μπορεί να πει: Μα, δεν ξέρω ποιο είναι το πρόγραμμα μου, δεν ξέρω τι να κάνω. Πόσο αστείος είστε! Για ρωτήστε έναν μαθητή του δημοτικού τι πρόγραμμα έχει, αυτός ξέρει. Ρωτήστε έναν μαθητή της πρώτης δημοτικού τι θέματα μελετά, ποιοι δάσκαλοι τον διδάσκουν, αυτός ξέρει. Αν ρωτήσουν εσάς σε ποια σχολή είστε, θα πείτε: Δεν ξέρουμε. Θα πείτε: Μελετάμε Θεία πράγματα. Τι είναι αυτά τα Θεία πράγματα; Τα παιδιά σας, όταν μπαίνουν στο δημοτικό, δεν μαθαίνουν πρώτα την πρόσθεση και μετά την αφαίρεση; Εσείς ξέρετε να προσθέτετε και να αφαιρείτε με την παλιά μέθοδο, αλλά, για πείτε μου, ξέρετε να προσθέτετε και να αφαιρείτε με την νέα μέθοδο; Ξέρετε πώς να προσθέτετε και να αφαιρείτε με την Θεία μέθοδο; Τώρα ο Θεός σας δίνει το εξής πρόβλημα: Δύο αδέλφια τσακώθηκαν και χώρισαν. Πώς θα αντιδράσετε με την νέα μέθοδο, προκειμένου να τους ενώσετε; Όταν κάνετε πρόσθεση, δεν βάζετε πάντα το σημείο συν, δηλαδή μια οριζόντια και μια κάθετη γραμμή; Τι δείχνει η οριζόντια γραμμή; - Δείχνει το έδαφος πάνω στο οποίο πρέπει να φυτευτούν τα πράγματα. Η κάθετη γραμμή δείχνει αυτό που φύτρωσε πάνω από το έδαφος. Αν αυτά τα δύο αδέλφια δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, ένα ολόκληρο ποτάμι τα χωρίζει. Τώρα πρέπει να φτιάξετε μια γέφυρα από την οποία πρέπει να περάσουν, γιατί ο ένας απ' αυτούς είναι στην όχθη της θλίψης και ο άλλος την όχθη της χαράς. Αυτά τα δύο αδέλφια είναι οι δύο παράλληλες γραμμές. Εσείς, για να τις ενώσετε, πρέπει να χαράξετε μια κάθετο ανάμεσα τους, δηλαδή να δώσετε κάτι από τον εαυτό σας. Ο μαθητής παίρνει την κιμωλία και γράφει κάτι στον μαυροπίνακα. Εσείς τι θα γράψετε στον μαυροπίνακα; Πώς θα ενώσετε αυτά τα δύο αδέλφια, που είχαν τσακωθεί για την περιουσία του πατέρα τους; Ο ένα απ' αυτούς έχει πάρει 20.000 λέβα, ενώ ο άλλος 50.000 λέβα. Γι' αυτό ο ένας είναι στην όχθη της θλίψης και ο άλλος στην όχθη της χαράς. Τι θα κάνετε; Θα πάτε να πείσετε τον αδελφό που πήρε περισσότερα, να βάλει 30.000 λέβα στην σωστή θέση. Έτσι, προκειμένου οι άνθρωποι να ενωθούν σε ένα μέρος, κάθε αδικία ανάμεσα τους θα πρέπει να αφαιρεθεί. Η αδικία είναι ένα εμπόδιο που εμποδίζει τους ανθρώπους να συμφωνήσουν. Εξετάζω την αδικία από κάθε άποψη: Κάθε κακή σκέψη, ή κάθε κακή επιθυμία, που φώλιασαν στην διάνοια και στην καρδιά, πρέπει να αφαιρεθούν. Μονάχα έτσι θα επέλθει η ένωση, το άθροισμα. Αν έλθει η πρόσθεση, θα έλθει επίσης και η αφαίρεση. Με ποιον άλλο τρόπο θα μπορέσετε να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε άτομα;

 

Τώρα, λοιπόν, στους μαθητές μου αναθέτω την δράση "πρόσθεση", πρώτη λειτουργία στην αριθμητική - πρόσθεση με την νέα μέθοδο. Θα πείτε: Είμαστε ενήλικες. Α, είστε ενήλικες! Είστε ακόμα παιδιά. Όποιον από σας κι αν σηκώσω στον μαυροπίνακα, όλο και κάτι θα του είναι δύσκολο. Από τον ουρανό στέλνουν έλλογους μαθητές για να σας διδάξουν να προσθέτετε. Σας διδάσκουν, σας λένε: Βάλτε το σημείο, βάλτε την κάτω γραμμή και αρχίστε! Όταν σας διδάξουν επί μακρόν, μόλις κι αρχίζετε να συλλαμβάνετε κάτι για το τι είναι η πρόσθεση, και λέτε: Α, είναι εύκολο να κάνεις πρόσθεση. Ναι, όταν μάθεις, είναι εύκολο. Η θετική γνώση είναι αναγκαία για τους μαθητές για την νέα διδασκαλία. Απ' την στιγμή που αυτή η νέα επιστήμη τίθεται σε εφαρμογή, τα αποτελέσματα θα έλθουν. Πρέπει να ασχοληθούμε με νέες ενώσεις, γιατί χτίζουμε νέα ζωή. Αν συνεχίσετε να ζείτε με την παλιά μέθοδο, θα έχετε συνέπειες τέτοιες, σαν κι αυτές που είχατε μέχρι τώρα. Ο κάθε ένας από σας θα χτίζει, θα χτίζει, και στο τέλος όλα θα καταστραφούν και θα φύγετε. Με μια νέα μέθοδο θα χτίσει ο πνευματικός άνθρωπος, και μονάχα αυτός ο πλούτος θα του μείνει. Λέγεται στην Γραφή: "Συλλέγετε θησαυρούς. Πού; Εκεί όπου δεν μπαίνει ούτε ο σκόρος ούτε ο κλέφτης." Το πρόβλημα δεν είναι να είστε εξαθλιωμένοι, αλλά να είστε πλούσιοι με την νέα μέθοδο. Και όλος αυτός ο πλούτος από την γη θα ανέβει επάνω, θα είναι μαζί σας. Πρέπει να είστε σαν κι αυτόν τον Αμερικάνο που φαλίρισε πολλές φορές και, όταν έχασε όλα του τα πλούτη, είπε: Δόξα σε Σένα, Θεέ, γιατί μου έμεινε κι εμένα κάτι. Τι; - Μονάχα αυτό που έδωσα στους φτωχούς. Είχε μια Βίβλο αξίας δέκα χιλιάδων δολαρίων και του την κατάσχεσαν, αλλά αυτός μονολόγησε: Μου έμεινε μονάχα αυτό που έδωσα στους φτωχούς. Ό,τι κάνουμε για τον Θεό, μονάχα αυτό θα μας ακολουθήσει. Αυτό πρέπει να είναι το ιδεώδες μας. Θα πείτε: Ε, αυτό είναι εύκολη δουλειά! Κάθε μέρα, όταν ξυπνάτε, και κάνετε μια καλή πράξη για τον Θεό, αυτή δικαιώνεται. Αν δεν κάνουμε μια καλή πράξη, αυτή η μέρα χάνεται για μας. Έτσι, ως μαθητές, ο καθένας πρέπει να κάνει κατά την διάρκεια της ημέρας μια καλή πράξη για τον Θεό, έστω και απειροελάχιστη. Όταν κάνετε ένα μικρό καλό, νιώστε ότι εκπληρώσατε το θέλημα του Θεού, έστω και στον μικρότερο βαθμό.

 

Αυτή είναι η νέα κατεύθυνση στην οποία πρέπει να βάλετε την διάνοια σας. Τότε και το Πνεύμα επίσης θα εργάζεται εντατικά επάνω σας. Μέσα σας πρέπει να συμβεί μια αναμόρφωση! Όταν κοιτάζω τα πρόσωπα σας, βλέπω ότι πρέπει να εργαστείτε πολύ ακόμα. Όχι ότι τα πρόσωπα σας είναι κακά, αλλά όταν ο γλύπτης παίρνει μια πέτρα κι αρχίζει να την σμιλεύει, πρέπει να την σμιλεύει για πολύ καιρό, μέχρι να βγάλει απ' αυτήν ένα όμορφο άγαλμα. Θα πάρει το Θείο σφυρί και θα χτυπήσει. Δεν θα σας συνθλίψει, αλλά θα εργαστεί μέχρι να αναδείξει ένα όμορφο άγαλμα. Πρέπει να πετάξει όλες τις άχρηστες υποστάσεις. Ο πνευματικός άνθρωπος θα πρέπει να πλάσει το πνευματικό του κάλλος, να επιτρέψει να μείνει μονάχα αυτό το πραγματικό σώμα με το οποίο μπορεί να ζει δίχως να τον προσβάλλει ο θάνατος. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που επιλύεται τόσο από τους μαθητές του κόσμου όσο και απ' αυτούς που ακολουθούν την Θεία σχολή.

 

θέμα: Για την επόμενη φορά: Ό συντομότερος δρόμος μεταξύ θλίψης και χαράς." Πρέπει να ξέρετε αυτούς τους σύντομους δρόμους, ώστε, όποιος και όπως έλθει, να του πείτε: Αυτός είναι ο συντομότερος δρόμος. Μη σκεφθείτε ότι όταν έχετε λύπη ή όταν έχετε χαρά αυτό είναι ένα προνόμιο. Το ίδιο προνόμιο έχετε όταν θλίβεστε και όταν χαίρεστε.

 

Προσευχή του Τριαδικού Θεού

 

Ειρήνη!

 

Η Ειρήνη φέρνει την χαρά του Θεού.

 

Δόθηκε από τον Διδάσκαλο στην Σόφια, στις 5 Μαρτίου 1924.